8,610 matches
-
ales celebrele cravate uriașe, din mătase, brocart sau stofă, În cele mai imprevizibile culori, fie Înnodate În chip de fundă, fie Înfășurate În jurul gâtului ca un fular, piatra falsă de ametist Înfiptă În mijlocul cravatei Îl fac inconfundabil În epocă. În ținută de zi (cea pe care tocmai am descris-o parțial), dar și festivă („frac strâmt en velour noir de soie, pantaloni gris perle, cu sous-pied-uri și «sans braguette», pourpoint violet cardinal, floare roșie enormă la butonieră, inele numeroase, masive”1
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Haină roșie, pantaloni scurți, vestă albă/Joben gris-perle, panglică neagră/Jachetă gris, vestă, pantalon, vestă albă/Onix negru sau altă piatră dură, de preferință verde (de gravat cu armele) (În cazul numirii)/Mare uniformă (cu pantalon) și bicorn/ Mica uniformă (ținuta de Curte)/Pelerină lungă neagră”1. Am copiat doar a treia coloană (tradusă din franceză), În care sunt notate „piesele de achiziționat În cazul unei numiri În diplomație”. Meticulosul personaj obsedat de high life parcă vrea cu orice preț să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
o tunică militară ieșind de sub centironul strâns. Pantalonii sunt gri cu dungi galbene. Pe piept Îi flutură un jabou de dantelă. Mâinile Îi sunt acoperite de mănuși cu manșetă. Ar putea părea un costum de carnaval, dar privirea imperioasă și ținuta mândră a capului Îngheață zâmbetul pe buzele zeflemiștilor.” 1 Pentru cine Îl cunoaște Însă În plină maturitate, pe la jumătatea secolului, spectacolul e mai degrabă trist. Barbey se vede silit să-și drapeze sărăcia Într-o excentricitate la limita ridicolului. El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
au iradiat decadența estetică: „Londra a devenit galbenă peste noapte”. Banii Încep să curgă, răsare o casă fastuoasă În Pimlico, În care locuiește Împreună cu Mabel, sora adorată, iar Beardsley ajunge amfitrionul vechilor prieteni, la care se adaugă Oscar Wilde. Interioarele, ținuta, aerul ușor distant sunt ale unui dandy. Dacă modelul său absolut e personajul lui Huysmans, des Esseintes, nu mai puțin „de Împrumut” e și modul În care Își decorează interioarele. Atelierul cu ziduri oranj și porți negre stă luminat În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
prieteni, Disraëli și Bulwer, le sunt mereu aproape. Pe bogatul evreu contele d’Orsay Îl introduce În cele mai selecte medii, căci figura sa bonomă, trupul de uriaș, purtat Însă cu atâta grație și eleganță sunt primite pretutindeni cu venerație. Ținuta impunătoare, celebrele mănuși albe, de cele mai multe ori parfumate cu iasomie, gesturile seducătoare Îi cuceresc pe toți. Soții Carlyle sunt pur și simplu vrăjiți de prezența lui. Un „Phebus Apollon al dandysmului”, spune Thomas Carlyle, privindu-l sever, dar cu admirație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
devine obscenă, trivială și, În consecință, se demonetizează. Dar mijloacele prin care dandy-ul ajunge potrivnicul lumii din jurul său? Care ar fi acestea? Prin ce anume Își semnifică el protestul? Întâi de toate, prin Întreg repertoriul punerii corpului În scenă: ținută (vestimentație, accesorii), freză, fard, expresie a chipului, gesturi. Se adaugă apoi textele: spuse sau scrise. Arta conversației, dar mai ales a tăcerii. Opera - atunci când e creată În genuri consacrate (literatură, pictură, muzică, film etc.), dar și Într-un mod mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
și despre harnașamente? Și cum să nu fim pătrunși de admirație pentru cel mai intim prieten al lui George al IV-lea, pentru acel fashionable care reușise să impună legi Angliei și să-i trezească prințului de Wales gustul pentru ținută și pentru confortabilism, un gust care le-a adus ofițerilor bine Îmbrăcați atâtea avansări 1. Nu era el o dovadă vie a influenței exercitate de modă? Însă atunci când am Înțeles că Brummell avea În acel moment o viață amară, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
din urmă) i s-ar succeda o vastă secțiune (a doua), dedicată principiilor generale ale vieții elegante, pentru ca a treia parte să se consacre „lucrurilor care țin direct de persoană” (toaleta - a bărbaților și a femeilor, parfumurile, Îmbăierea, coafura, mersul, ținuta, manierele, conversația). Încununarea opus-ului ar fi partea destinată accesoriilor (de la cele purtate de oameni până la cele care ornează caii, să spunem, de la mobile până la trăsuri). Numai că din tot acest proiect anunțat cu mare entuziasm se realizează doar câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de modă produc industrial, nu artizanal), idealul dandysmului primește o lovitură mortală. Chiar buticurile de lux, ale marilor firme (cravată stil X, cămașă Y etc.), oricât de originale ar fi, Îi interzic dandy-ului dreptul personal de a-și concepe ținuta, așa cum un artist autentic Își concepe opera. În epoca lui Brummell și o vreme după dispariția sa, un dandy nu Își cumpăra costumul, ci Îl crea Împreună cu croitorii celebri. „Redus la libertatea de cumpărare (și nu de creație), dandysmul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ducele de Beaufort, pe care Îl asortează cu gazonul și Îl echipează În verde. Stă la loc de cinste În această galerie a dandy-lor Înveșmântați și excentricul Baudelaire, pe care Nadar Îl surprinde În plin dezastru financiar, parând printr-o ținută de o eleganță extremă: capă azur, pantaloni negri, cizme văcsuite, mănuși roz. Fac vogă În epocă și costumele de catifea albă sau asortate cu starea sa de spirit (cenușii, verzi ori bleu) ale contelui de Montesquiou, pantalonii liliachii ai lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
aceea, mulți dandylogi scriu cu nonșalanță că la Staub, de pildă, se Îmbracă contele d’Orsay, Eugène Sue, dar și Julien Sorel sau Lucien de Rubempré. Cravate, mănuși, pălării tc "Cravate, mănuși, pălării " Dacă ar fi să continuăm povestea despre ținută, zona În care dandy-i Își iau libertatea să provoace, improvizând uneori genial, cu o forță de șoc totuși temperată, este cea a accesoriilor. Ele sunt „detaliile” care, crede Roland Barthes, Îi Îngăduie dandy-ului să nu poată fi masificat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
pe la 1780 la cea de-a doua generație, bucata de țesătură se modelează miraculos. Uneori de cinci, șase metri În lungime, ea face volute, noduri, pliuri extrem de sofisticate. Iar cel care Îi dă măreția finală ca piesă de rezistență a ținutei dandy e, cum s-a văzut, Brummell Însuși. Să existe vreo continuitate Între fâșiile albe, scrobite, ale acestuia și cele negre, de saten, Înnodate neglijent, stil Byron, sau cele din muselină brodată, cu nod american și cravatele (Înguste/late, lungi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
adevărate baghete magice, manevrate cu dexteritate și grație, dând sens unei Întregi coregrafii. Cu nimic mai puțin interesantă ar fi și povestea cravașelor, a umbrelelor, lornioanelor și a celorlalte accesorii de ținut În mână, fără de care un costum elegant, o ținută tipic dandy nu sunt de conceput. Spre a nu mai vorbi despre lanțuri, ceasuri ori despre bijuteriile propriu-zise (inelele, cu precădere), cărora li s-ar putea dedica un Întreg capitol. Ca și monoclului, purtat de numeroși dandy nu din motive
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
sunt, Într-adevăr, inconfundabile. Un croi, un accesoriu, o coafură pot fi imitate. Niciodată Însă o alură, o manieră. Scrutatul printr-un lornion, deschiderea tabacherei, protocolul fumatului, privitul unui ceas de buzunar, scoaterea mănușilor, Înclinarea discretă a capului, În fine, ținuta, mersul, statul jos, picior peste picior, totul e studiat Îndelung, pentru că totul trebuie să producă efect. Și Îl produce, fără doar și poate, din două motive. Întâi, deoarece Întregul corp degajă o răceală și o distanță strategic compuse, o flegmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
fost dandysmul Însuși. V Însă lucrul acesta nu e numai greu de definit, ci și greu de descris. Cei care nu au văzut decât latura limitată a problemei și-au Închipuit că dandysmul ar fi mai ales o artă a ținutei, o fericită și Îndrăzneață dictatură În materie de toaletă și eleganță exterioară. Cu siguranță că a fost și așa ceva; dar și mult mai mult1. Dandysmul este un Întreg mod de a fi, nu doar o sumă de trăsături materialmente vizibile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
englezesc) unul dintre primii conversaționiști ai Angliei. Când tatăl său muri, el avea 16 ani (1794). Fusese trimis, În 1790, la Eton, unde se distinsese deja - În afara studiilor - prin ceea ce avea să-l caracterizeze cu prisosință mai târziu. Grija pentru ținută și langoarea rece a manierelor i-au făcut pe colegi să-i dea un nume foarte la modă pe atunci; căci numele de dandy nu se purta Încă, iar despoții eleganței se chemau the Bucks* sau the Macaronies**. Lui i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ceea ce prințul de Wales putea prețui mai mult Între lucrurile omenești: o tinerețe debordantă, sporită de aplombul unui bărbat care cunoștea viața și putea să o domine, cel mai fin și Îndrăzneț amestec de impertinență și respect, În fine, geniul ținutei, susținut printr-o replică Întotdeauna spirituală. Firește, În tot acest triumf al succesului mai era ceva, dincolo de extravaganța ambelor părți. Cuvântul extravaganță e folosit de moraliștii derutați, așa cum cuvântul nervi e folosit de medici. Începând din acel moment, Brummell s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
amantului său atunci când Își aranja vreo floare sau când Încerca o podoabă. O ducesă Îi spunea În plin bal fiicei sale, riscând să fie auzită (știut fiind câtă trufie presupunea un titlu În saloanele londoneze), să-și controleze cu grijă ținuta, gesturile, cuvintele, dacă, din Întâmplare, domnul Brummell ar fi catadicsit să i se adreseze. Căci, În această primă etapă a vieții sale, el se mai amesteca Încă prin mulțimea dansatorilor de la baluri, unde cele mai frumoase mâini zăceau așteptând-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
prin prisma unui sublocotenent. Un dandy ce-și lasă amprenta peste tot, care nu există fără o anume distinsă originalitate 2 (Lord Byron) trebuie neapărat să urască uniforma. De altfel - și pentru lucruri mai grave decât această simplă chestiune de ținută -, era În firea lucrurilor ca Brummell să fie rău judecat, mai ales după moarte, când influența sa dispăruse. În timpul vieții, chiar și cei mai recalcitranți i se supuneau. Dar acum, cu toate prejudecățile, e greu de făcut analiza psihologiei unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
și În genul de frumusețe pe care o afișa. De fapt, strălucea nu atât prin perfecțiunea trăsăturilor, cât prin fizionomie. Avea părul aproape roșcat, ca Alfieri, iar o cădere de pe cal În timpul unei misiuni Îi stricase linia grecească a profilului. Ținuta capului Îi era mai frumoasă decât fața, iar postura - fizionomia corpului - Îi făcea formele perfecte. Să-l mai ascultăm pe Lister: „Nu era nici frumos, nici urât; dar toată persoana sa degaja finețe și ironie concentrată; ochii săi erau incredibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Sefton, Într-o plimbare prin oraș. Iar cel care-l salutase nu era altul decât provincialul cumsecade În casa căruia Brummell prânzise chiar În aceeași zi. A locuit la Calais mai mulți ani. Sub lustrul acestei vanități mereu În mare ținută Își ascundea Însă, probabil, multe suferințe. Printre toate calitățile, era Înzestrat și cu inteligență. Om prin excelență al conversației, era acum total privat de ea2. Spiritul său, care avea nevoie, pentru a se Înflăcăra, de scânteia spiritului altuia, rămăsese fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
asta. Lauzun era demn de a fi englez. Iar dacă ar fi fost, ar fi ajuns unul dintre cei mai strălucitori dandy ai Angliei. Avea acel egoism englezesc - cel mai teribil din câte au existat vreodată, după egoismul roman. Prin ținută, prin originalitatea ei (nuanțată Însă), prin pretenția de a nu fi asemenea celorlalți, pe când ceilalți erau cu toții egali În fața lui Ludovic al XIV-lea; prin sângele rece și stăpânirea de sine, prin neprevăzutul conduitei (căci una din trăsăturile dandy-lor era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
până când nu mă va da dumneavoastră. Până atunci, mă lasă rece toate Înălțările voastre În rang”. Căsătoria o dată ruptă, Lauzun s-a prefăcut că-și neglijează toaleta 1, ceea ce a sporit tristețea Domnișoarei; dar el Îi ceru să-și Îngrijească ținuta, În ciuda necazului care o făcuse să slăbească. Ea Îl iubea cu aceeași idolatrie fizică, fără de care nu există dragoste. (A se vedea fermecătoarea poveste a panglicii roșii de la cravata lui Lauzun, când s-au revăzut În Flandra - volumul VI din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
și oamenii simpli vor Înțelege că semnul cel mai puternic nu va mai putea sta În locul puterii. Dacă ar fi să ilustrăm un sistem printr-o imagine, trebuie să spunem că nu există nici măcar trei figuri ale lui Napoleon În ținută imperială, el apărând peste tot În acea modestă uniformă verde, cu aceeași pălărie În două colțuri și cu brațele Încrucișate. Napoleon nu este poetic și adevărat decât dezbărat de șarlatanismul imperial. Coborându-l din vârful piedestalului, vrăjmașii i-au sporit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
al unei educații complete, iată singura barieră ce Îl desparte pe omul care trândăvește de omul ocupat. Singurul privilegiu decurge din superioritatea morală. Iată explicația prețului mare ce se pune de către cei mai mulți pe instrucție, pe puritatea limbii vorbite, pe grația ținutei, pe dezinvoltura cu care este purtată o toaletă, pe găsirea unor apartamente luxoase, În sfârșit, pe perfecțiunea emanată de respectiva persoană. Nu ne lăsăm, oare, amprenta obiceiurilor, a felului de a gândi, pe tot ce ne Înconjoară și ne aparține
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]