10,472 matches
-
omul evoluat, convins de acest adevăr. Cu timpul vor ajunge și necredincioșii în acest stadiu”. De regulă, așa cum arată, scopul lucrărilor de tipul (aparent) al celei de față este de a prezenta o alternativă omului actual, confruntat cu alte două devenite clasice, adică raiul, respectiv iadul, ca rezultat al unei singure șanse, oferite de o singură viață și aceea predestinată, deci cu un handicap din start, fapt ce provoacă o criză în perceperea/acceptarea unei Ființe Supreme, de o milostenie infinită
Fundamente de antropologie evolutivă pentru psihiatrie by Cristinel V. Zănoagă Mihai Tetraru Maria Tetraru Mihai Asaftei () [Corola-publishinghouse/Science/1265_a_2075]
-
și la alte cultúri (chaldeeană, ebraică, hindusă, birmaneză, cochinchineză, chineză, australiană, melaneziană, amerindiană ), chiar și la acelea ce n’aveau nimic comun cu apa, ci cu deșertul, precum cea egipteană, unde este înlocuit de o nimicire sângeroasă a majorității oamenilor, deveniți incompatibili cu zeii . Legat de acestea, nu discutăm veridicitatea/istoricitatea evenimentelor, ci doar pomenirea lui în relație cu apariția unei noi rase/cultúri/civilizații umane în același spațiu geografic, implicit caracterul de arhetip al acestui concept. Tradiția românească amintește tot
Fundamente de antropologie evolutivă pentru psihiatrie by Cristinel V. Zănoagă Mihai Tetraru Maria Tetraru Mihai Asaftei () [Corola-publishinghouse/Science/1265_a_2075]
-
la autorii latini, ca Virgiliu (Sibila din Cumae, Didona etc.). Platon, în Republica, recunoaște existența alături de formele tragice, culturale, ale nebuniei și a unei „nebunii-boală”, el indicând pentru aceasta măsuri de tratament medical însoțite de izolarea socială supravegheată a bolnavilor deveniți periculoși. O atitudine particulară față de nebunie întâlnim la Plutarh, care analizează „mânia”, dar și remediile morale ale acesteia, anticipând măsurile de psihoprofilaxie. Autorii latini acordă în reflecțiile lor filosofice sau în scrierile poetice un spațiu larg nebuniei. L.A. Seneca a
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
consum” de o mare varietate și abundență. Persuasiunea, ca „repetare” invariabilă a „îndemnului/invitației” de a utiliza, de a alege, de a prefera „ceva” anume, dezvoltă printr-un mecanism de condiționare, conduite reflexe, inițial condiționate prin asociație (stimul-răspuns) și ulterior devenite, prin „însușire repetată”, forme de conduită automată, nereflexivă. În felul acesta, mecanismele psihologice ale manipulării prin persuasiune devin modele similare cu „reflexele condiționate” de factură experimental pavloviană. Interiorizarea „condiționării” ajunge cu timpul „obișnuită” și ulterior „necesitate” în sensul de dependență
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
profilaxiei Profilaxia desemnează totalitatea măsurilor medicale și medico-sociale (politice, economice, ecologice, profesionale, familiale etc.) care urmăresc menținerea stării de sănătate și prevenirea îmbolnăvirii persoanei umane și a comunităților sociale de indivizi. Ea reprezintă unul din domeniile specializate ale igienei generale, devenite astăzi, prin importanța sa, un domeniu de sine stătător: medicina preventivă. Obiectivele profilaxiei vizează atât individul, cât și grupul de indivizi, din punct de vedere somatic și psihic. Ca acțiune, ea își fixează pe de o parte atenția asupra individului
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
întreaga societate. Se impune depistarea precoce a bolilor psihice, în special a psihozelor endogene majore, schizofrenia și PMD, cu instituirea tratamentului de specialitate și supravegherea dispensarizată a acestei categorii de bolnavi. Se vor institui măsuri de psihoprofilaxia suicidului, a manifestărilor devenite agresive, măsuri de educație școlară, familială și socială. Se vor face propuneri pentru ameliorarea condițiilor din instituțiile școlare, a activității profesionale, a normelor de viață socială etc. Se va desfășura o largă campanie de informare și educare socială privind sănătatea
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
Buletin științific, seria C., „Științe istorice, filosofice și economico-juridice. Știința limbii, literatura și arta” din anii 1948-1949. Iată, de exemplu, planul pe 1949, prezentat concomitent cu Hotărârea ședinței plenare a CC al PMR asupra stimulării activității științifice, literare și artistice, devenită Decretul nr. 31/28 ianuarie 1949, prin care se instituiau 15 premii anuale academice în valoare de 200.000 lei fiecare (pentru lucrări din domeniul științelor istorico-filosofice era creat Premiul „Nicolae Bălcescu”) și se promiteau măsuri guvernamentale în vederea îmbunătățirii condițiilor
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
român și conducătorii Bisericii Ortodoxe vor ține morțiș la actul de reîntregire a Bisericii Ortodoxe din Transilvania, așa cum s-a săvârșit la 1 decembrie 1948, nu se poate prevede posibilitatea unei soluții acestei probleme în viitorul apropiat”. într-o lucrare devenită clasică, Hansjakob Stehle, pornind de la tragica experiență carcerală a mons. Joseph Schubert, a întocmit un adevărat rechizitoriu împotriva politicii „indolente” și „rigide” a Sfântului Scaun față de Biserica Catolică din România la începutul anilor ’50, orientare îmbrățișată și de regentul Nunțiaturii
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
D.F. Dulles. Deschiderea limitată a politicii externe a Kremlinului a contribuit la consolidarea influenței sovietice, în principal în țările „Lumii a Treia”. în acest timp, Moscova a încercat, cu succes, să se alieze cu mișcările anticoloniale din Asia și Africa, devenite mai active după cel de-al doilea război mondial. Drumul spre „Lumea a Treia” putea fi intermediat de apropierea de Iugoslavia, devenită la jumătatea anilor ’50 una dintre fondatoarele mișcării de nealiniere (încă înainte de proclamarea ei oficială din 1961). în ciuda
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
a declanșat, românii, care aflaseră câte ceva despre „the American Way”, nu s-au lăsat seduși de mitologia șansei numite Lumea Nouă. Pentru ei, pământul spre care se îndreptau atâția visători nu era un țărm al redempțiunii, unic și suficient celui devenit american. Așa se explică revenirea în țară a primilor descinși pe tărâmul Americii, care nu erau de fapt niște adevărați emigranți. întoarcerea acasă, după adunarea unei sume de bani, nu se datora numaidecât inadaptării românului cu condiția de imigrant, ci
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
își părăsește țara, nesuportând să trăiască în alt mediu; chiar în momentul când, pe la 1900, românii ardeleni începuseră să emigreze masiv în Statele Unite, se întreținea iluzia unei stări temporare, care va lua sfârșit prin întoarcerea celor plecați”. Nici chiar românii deveniți americani nu încurajau emigrarea transatlantică a conaționalilor lor, fie că era vorba despre cei din ținuturile transcarpatice, fie că era vorba despre cei din România. Răspunzând îngrijorărilor celor din țară, ziarul America, din 15 februarie 1911, considera că „nu în
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
român american, iar celălalt imigrant. Cei născuți pe pământul Lumii Noi erau americani adevărați, incontestabili, iar ipostaza de români americani reprezenta, în cazul lor, o opțiune personală. Nu la fel erau tratați și nici nu se comportau ca atare cei deveniți americani prin imigrare. Problema lor fundamentală, după ce optaseră pentru o nouă patrie, deci o altă identitate, era americanizarea, sinonimă întru câtva cu altoirea sau răsadul. Spunem întru câtva, deoarece americanizarea presupune mai întâi o asimilare și o aculturație, dificile, dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Ohio”, „Americanizarea în armată”, „Puterea asimilatoare a Americii”, „Noi și America”, „Ce a făcut românul pentru America”, „For America and Its Flag”, “încetățenirea românilor în America” etc.. în același timp s-a modificat și atitudinea românilor față de foștii lor conaționali deveniți americani. Dacă un timp îndelungat emigrarea a fost blamată, iar stabilirea în America era considerată o mare greșeală și o pierdere irecuperabilă pentru țară, în 1937, cineva scria, cu îndreptățită mândrie, că „Românul american trece în rândul celor mai respectați
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Statele Unite după al Doilea Război Mondial”. Cifrelor reținute li se adaugă altele, rezultate în urma legislației speciale adoptate după încheierea războiului. Astfel, între 1945 și 1948, în SUA au fost admiși 11.153 de cetățeni cu statut de foste persoane strămutate, deveniți apoi refugiați, în baza a două legi speciale: „President’s Directive of December 22, 1945” și „Displaced Persons Act of 1948”. în conformitate cu legislația adoptată între 1953 și 1965, din România au mai fost admiși în SUA 17.268 de indivizi
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
ajuns să fie folosite doar în regiuni izolate, populația acceptând limba culturii dominante, utilizată și în activitățile economice. Mișcarea începe în rândul claselor conducătoare ale populației „inferioare”, modificându-se identitatea națională, în timp ce populația ajunsă într-un stadiu inferior social sau devenită iobagă continuă să vorbească vechile graiuri. Astfel că nobilii lituanieni, bieloruși sau ucraineni au adoptat naționalitatea poloneză, și s-a stins orice formă de rezistență în rândul populațiilor supuse. Populația rămasă fără cultură a ajuns să fie socotită drept inexistentă
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
numeroase lovituri sub centură, încasate nu numai de tata, dar și de noi. Oficial era[u] ortodocși. Unii studiaseră teologia și deveniseră chiar cadre didactice universitare” (p. 342). Din text s-ar putea deduce că este vorba de foști greco-catolici deveniți ortodocși doar de formă. Dar oare au pătruns aceștia chiar în rândurile corpului profesoral al Institutului Teologic din Sibiu? Și cine sunt ei? Diplomația ecleziastică ortodoxă a secundat, mai ales din anii ’60, politica externă a regimului de la București. Unii
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
de două instrumente: 1) partidul comunist autohton și 2) înțelegerea cu aliații, ceea ce permitea o libertate totală pentru Armata Roșie. Lunile care au urmat armistițiului nu au făcut decât să dea dreptate realiștilor: se prefigura comunizarea. Fără ajutorul URSS, PCdR (devenit PCR în 1945) ar fi rămas la periferia vieții politice românești. Partidul comunist a avut inițial două ținte majore: 1) distrugerea vechii ordini sociale și obținerea controlului asupra pilonilor de sprijin ai acesteia (armată, poliție, justiție); 2) obținerea sprijinului maselor
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
pp. 130, 170). Nu avem cunoștință dacă s-a făcut o expertiză medico-legală, cum e normal, `n momentul deshumării osemintelor generalului Avramescu și, dacă da, care au fost rezultatele acesteia. `n eventualitatea asasinării, probabil că sovieticii au recurs la metoda devenită clasică: glontele `n ceafă. Dacă generalul a murit `ntr-adevăr `n timpul unui bombardament aerian, ceea ce a mai rămas din corpul său ar fi trebuit să aibă urme de schije sau de gloanțe de mare calibru, specifice mitralierelor de pe avioane. Cei
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
IERARHII CULTURALE Cuvinte cheie: 1. relații cultural sportive: conflict devenit competiție, 2. autoritate sportivă dominant paternală: tată, antrenor, arbitru, 3. relațiile sociale sportive organizatorice, 4. funcții sociale sportive: de acțiune, de reducere a anxietății, funcție compensatorie, funcție identitară, funcție filozofică, 5. roluri sportive: lider și performer. 1. RELAȚII CULTURAL SPORTIVE
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
apare învățată instituțional și aceea non verbală poate începe prin imitare, dar se continuă instituțional, cu ajutorul antrenorilor, tot împreună apare educat Publicul, oarecum determinat de acțiunea educațională a arbitrului. O mare parte a Publicului apare educat prin participare, solidaritate organică devenită mecanică la alte competiții. Regulile de desemnare ale acțiunii sportive corelează semnele din codul non-verbal cu acele din codul verbal și para-verbal cu semnificația lor, cu elemente sociale dinafara codului. 2. AUTORITATE DOMINANTĂ PATERNALĂ: TATĂ, ANTRENOR, ARBITRU Sportul propune imagini
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
aspectul imaterial de tip religios, simbolic), și • un alt aspect extern sau material, care reprezintă aspectul intern. În amfiteatrul roman, Colosseum se transmitea, în arenă, puterea Imperiului Roman asupra popoarelor (gladiatorii erau îmbrăcați în mirmidoni, în traci etc.) asupra sclavilor deveniți gladiatori și asupra publicului ordonat pe caste sociale. În gradene, împăratul devenea zeu, alături de publicul din tribune, mai ales când puteau grația învinșii. Transmiterea puterii din arenă spre gradene era eficientă, bruiajele ajutau ca urale, Puterea asupra acelor care salutau
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
produce întotdeauna într-un anumit spațiu, cadru, environment sportiv, care cuprinde un ansamblu de obiecte fizice și sociale, care exercită presiuni (constrângeri) asupra subiectului actor, sportiv și public. Sistemul sportiv reprezintă constante similare în construcția sa: 1.nevoia de conflict devenită competiție ale cărei începuturi depind de realitatea: a.sistemului de viață: b.de obținere a hranei, c.pentru ocrotire, d.pentru sexualitate, e.pentru transmiterea sistemului simbolic, reînviind lupta ancestrală pentru putere sau pentru teritoriu, 2.pentru nevoia de confruntarea
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
unor reclame. Federația română de patinaj Funcția socială organizatorică a activității sportive își are sorgintea în nevoia societății de a afirma morala dominantă a membrilor societății, membri care posedă diferite calități fizice (relație de tip: atacă și fugi!), calitate psihică devenită putere politică, calitate care se răsfrânge asupra membrilor din întreaga societate (de aici sportul indivizilor cu dizabilități), menținându-se astfel solidaritatea societății prin elemente fizice și psihice, solidaritatea care depinde de activitatea cerebrală, dar, în special de activitatea organizatorică (organizatorii
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
a apărut din încercarea omului primitiv de a explica o serie de experiențe ca aceea a viselor, a transei și a morții. Specific jocului sportiv devine, cel puțin ca ideal, comportamentul corect, altul decât în conflictul uman luptă individuală, război devenită competiție cu fairplay. Fairplay semnifică în sport îmbinarea dintre o întrecere umanistă și una războinică, în care intervin, unele elemente noi: necesitatea unul dublu privitor: sportiv tânăr și sportiv matur față de un public avizat cere, Campionatul Mondial de Snooker, 2010
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
pe când relația dintre sistemele sportive, intrate în conflict este deterministă, întrucât sistemele sunt legate între ele. Dincolo de comunicarea socială, în acțiunea sportivă persistă o comunicare religioasă, relația religioasă este tăcută, singura atitudine vie este aceea bazată pe prezența limbajului sportiv devenit, precum limbajul religios, un limbaj simbolic, altfel decât acel operativ, prezent în automatismul mișcării obișnuite, limbajul sportiv are o componentă de adaptare la voință și la sentiment. Pentru greci, corpul era natural/gol/gimnast, frumos precum trupul zeilor, trupul devenea
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]