8,623 matches
-
garantat de o interpretare de excepție, fiind expresia tălmăcirii unei întregi filozofii sentimentale. Succesul lui Viorel Munteanu s-a repetat a doua zi și la Ateneul Român, tot cu o primă audiție a unei alte importante piese pentru clarinet solo, “Invocații”. Dar apariția în Festival a Corului Național de Camera Madrigal, prezent la toate edițiile anterioare ale festivalului, a impresionant din nou și la jubileul celor 50 de ani de la înființare a acestui excelent grup de muzicieni, formați de neîntrecutul părinte
Pledoarie sentimentală enesciană by Mihai Zaborila () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91554_a_93565]
-
procese de delegitimare a regimurilor politice, fiind subînțeles că ele pot dura mai mult sau mai puțin, că se pot succede, întări reciproc sau suprapune. Spre a înțelege mai bine complexitatea proceselor de delegitimare, vom reaminti numărul mare de factori invocați pentru a explica delegitimarea și finalmente căderea Imperiului Roman, care au durat mai mult de două secole. Iată treisprezece dintre factorii invocați de-a lungul timpului: sistemul agrar (Weber), extinderea teritoriului (Montesquieu), slăbiciunea claselor mijlocii (Mommsen), declinul populației (Piganiol), deșertificarea
Comparaţii şi explicaţii în ştiinţa politică şi sociologie by Mattei Dogan [Corola-publishinghouse/Administrative/918_a_2426]
-
reciproc sau suprapune. Spre a înțelege mai bine complexitatea proceselor de delegitimare, vom reaminti numărul mare de factori invocați pentru a explica delegitimarea și finalmente căderea Imperiului Roman, care au durat mai mult de două secole. Iată treisprezece dintre factorii invocați de-a lungul timpului: sistemul agrar (Weber), extinderea teritoriului (Montesquieu), slăbiciunea claselor mijlocii (Mommsen), declinul populației (Piganiol), deșertificarea (Simklovitch), declinul eocnomic (Rostotzeff), insuficiența mijloacelor militare (Luttwak), natalitatea scăzută în rândul aristocrației (Ferrero), saturnismul (Gilfillan), metabolismul social al elitelor (Pareto), metisajul
Comparaţii şi explicaţii în ştiinţa politică şi sociologie by Mattei Dogan [Corola-publishinghouse/Administrative/918_a_2426]
-
globale și cei dezamăgiți de efectele pieței libere nereglementate. Ambele părți folosesc un limbaj care amintește în mod ciudat de luptele ideologice din timpul Războiului Rece. Nu numai că bătălia se dă pentru superioritatea modelelor economice respective, dar și argumentele invocate vorbesc despre superioritatea morală a „credinței în liberul schimb” împotriva „credinței în liberul schimb reglementat”. Dacă primii văd în economia de piață liberală „treapta cea mai înaltă a dezvoltării umanității” (Martinxe "Martin, P.", 1997), ceilalți consideră statul keynesian drept „treapta
[Corola-publishinghouse/Administrative/1989_a_3314]
-
se regăsesc într-un fel sau altul, aproape toate conștiințele lucide. Capitolul II - Prezența franciscanilor în Țara Românească 1. În umbra franciscanilor de-a lungul timpului „Cine nu își cunoaște istoria, nu are nici un viitor”, spune o veche cugetare românească, invocată adesea și de către Mihail Kogălniceanu, marele apărător al drepturilor catolicilor în Moldova. „Viitorul și trecutul/ Sunt a filei două fețe”, ne amintește și Poetul. Dar din punctul de vedere al misionarului, istoria este o lecție obligatorie, de la care nu este
Franciscanii în Ţara Românească by Consuela Vlăduţescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100986_a_102278]
-
veritabilă gândire de lemn a epocii pe care cu încântare o trăim. De parcă universalitatea n-ar fi fost dintotdeauna o valoare implicită a oricărui act cultural reușit. Nu în ultimul rând, trebuie reamintit faptul că pentru filologul Elvira Sorohan mult invocatul complex de inferioritate al literaturii române este o falsă problemă pe care destui dintre scriitorii analizați o demontează prin creațiile lor. Intuind natura organică a literaturii unui popor, asemenea lui Călinescu anterior, autoarea nu cade în capcana penibilă a extazului
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
râs "regulile admise". Individualități iradiante care, rupând-o cu poncifele, plăsmuiesc un spațiu al "altfelității", adică "un nou fel de a face literatură". E secretul perenității lor. Tinerețea clasicilor, o sintagmă la modă cândva și care poate fi și aici invocată. Întinerirea autorilor de odinioară... Parcurgând glosările care pe alocuri aduc a festin analitic, mai că îți vine să scoți din raft, pentru o "relectură", operele pe care criticul și istoricul literar le supune înviorătorului tratament. Astfel se întâmplă în Cantemir
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
față de cea neistorică (a aceluiași autor, într-un efort de contrastivitate analitică), printre cele mai subtile oscilații. La baza acestor considerații se află o analiză lexicologică aridă, bazată pe statistica lexemelor metaforice din câteva zeci de texte 50. Diferențierea stilistică invocată, cu efect poetic indiscutabil, poate fi mult mai ușor și direct sesizată dacă ne amintim dozările diferite de ton metaforic în cazul nuvelei prototipale pentru analiza de față, Alexandru Lăpușneanu, în comparație cu proza neistorică a lui Constantin Negruzzi 51. Din punct
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
au intrat în epoca postindustrială, adică este propriu evoluțiilor din Statele Unite ale Americii, din Europa Occidentală și din alte câteva țări industriale avansate, dar în materie de evoluții culturale excesul de determinism socio economic nu are cum fi recomandabil. Mult invocata, la noi, „ardere a etapelor” e totuși posibilă, măcar într-o măsură. În etapa globalizării circulația și transferul codurilor și practicilor culturale se face cu mai mare ușurință. Și dacă prin p. se înțelege un ansamblu de strategii artistice și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288986_a_290315]
-
leagă, într-o anumită măsură de revoluția extraordinară de la nivelul controlului maselor și a progresului armelor electronice. Binele public este leit-motivul care revine constant în retorica puterii. Pentru Platon, începând cu Apologia și Gorgias și terminând cu Republica, obiectivele politice invocate sunt aceleași: cel mai mare bine posibil pentru cetățeni. Dar cetățenii nu sunt egali (cel puțin nu în sens pur aritmetic, așa cum concepe egalitatea Aristotel) și binele nu este același pentru toți. Platon însuși distinge în Legile între acest tip
[Corola-publishinghouse/Science/1983_a_3308]
-
la revista „Contemporanul”, și în volum în 1965, cu Amiaza mării, care anunță câteva dintre notele considerate de critică definitorii pentru poetă: luciditate, impersonalizare, capacitate de a esențializa, de a înscena abstracțiuni, într-o manieră lirică nespecific feminină, deși „amiaza” invocată e cea a intensității trăirilor. Tonul abrupt, crispat, monocord, amintind unora de „nervii” și obsesiile bacoviene, încifrările discursului metaforic sunt menite să țină sub control fracturile de adâncime dintre ființa materială și aspirația comunicării cu transcendentul, acutizarea spaimei sau a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287923_a_289252]
-
categoriei frumosului ca element predilect al analizei criteriologice estetice, ci mai curând pe conceptualizarea condițiilor în care o stare, o situație, o acțiune, un fapt pot deveni obiecte ale (auto)reflecției artistice. Într-una dintre situațiile teoretice cele mai des invocate, "arta" este numele pe care îl poate folosi nu numai orice membru al "lumii artei", ci și oricine are intenția de a propune o înțelegere deschisă a conceptului de artă. Astfel, e de ajuns ca un obiect (concret ori teoretic
Condiţia critică: studiile vizuale în critica culturală, critica de artă şi arta critică by Cătălin Gheorghe [Corola-publishinghouse/Science/926_a_2434]
-
puterea centrală", în jurul căreia "clasele sociale" se grupau din motive uneori patriotice. Marea boierime, de pildă, obiect principal al blamului istoric postbelic, a fost amintită doar ca antiteză pentru "boierimea mică, orășenimea, țărănimea liberă". Domeniul și sfatul domnesc erau însă invocate ca instrumente utile puterii, precedând dezvoltarea cetăților, a comerțului, a orașelor și a țării în general 83. "Politica externă" se referea exclusiv la relațiile diplomatico-militare, fiind secționată didactic, în trei etape. "Marile confruntări militare cu Imperiul Otoman" erau astfel simetric
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
certitudine politică văzută drept rezultat al unor acumulări, coabitări sau chiar întreprinderi aventuroase ("descălecările"). Acest final, care nu era neapărat și singurul probabil, a îngăduit autorului dezamorsarea altor reminescențe național-comuniste: de exemplu, victoriile românilor împotriva ungurilor, cum a fost mult invocata bătălie de la Posada. Povestitorul nu a putut să omită acest episod, dar l-a amintit pe un ton reținut, căci independența astfel câștigată admițând că termenul independență avea pe atunci un înțeles cumva asemănător celui de astăzi a fost relativă
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
care au justificat cândva reperele cronologice alese. În final, imprimarea cunoștințelor istorice se reduce la capacitatea de a reproduce corect o sumă de ani, nume și rezumate de întâmplări, "succedându-se pentru că se succed"277. Reprezentarea temporală depinde de cauzalitățile invocate și de spațiul geografic, politic și cultural de referință. Este o rezultantă, nu o coordonată autonomă, iar reducerea sa la binecunoscutele benzi cronologice nu este suficientă pentru a exprima complexitatea continuităților și a discontinuităților temporale. Această perspectivă diferențiază net didactica
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
modernă", de cea "contemporană"40. Proporțional, "Marea revoluție socialistă" s-a diluat în povestirea tot mai amănunțită a fenomenului unionist, devenind treptat un eveniment secundar, plasat în proximitatea mult mai importantelor "bătălii de la Mărăști, Mărășești și Oituz". Revoluția era acum invocată și pentru urmările sale nefaste asupra frontului românesc, constituind principala explicație a umilitoarei păci de la București, din primăvara anului 191841. Consecințele utile ale revoluției au fost reformulate și deplasate în lecția următoare, "Desăvârșirea procesului de formare a statului național unitar
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
Consiliu Dirigent în loc să ceară unirea Transilvaniei la România (s.n. C.M.) (sic!)". Presiunea armatelor române și teama de frământările revoluționare au obligat totuși Partidul Național să "accepte" unirea, la 1 decembrie 1918. Atitudinile antiunioniste sau autonomiste ale liderilor transilvăneni fuseseră uneori invocate și în perioada interbelică, fiind întreținute de confruntările electorale acerbe, dar niciodată, până atunci, nu se încercase o denaturare atât de categorică. Autorii completau relatarea acestei uniri forțate de împrejurări, notând că armata română și-a continuat campania antirevoluționară pentru
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
aici cu propriile sale cuvinte, într-un registru cvasi-propagandistic, cu explicații puține, care nu apar decât atunci când autorul este confruntat cu noul limbaj, nefamiliar, postcomunist. Vechi sau noi, cuvintele-cheie nu au totuși nici un suport argumentativ, ele trebuind pur și simplu invocate, nu neapărat înțelese; căci ele nu descriu, ci sunt lumea la care fac referire. "Democrația", de exemplu, nu este prezentată aici ca un sistem politic funcțional, ci mai curând ca reper care precede și urmează comunismului: o entitate cândva pierdută
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
nu au avut un impact la fel de mare ca în România, de exemplu. Dimpotrivă, manualul albanez accentua, în mod special, succesele economiei socialiste. Practic, industria a fost aici o creație aproape exclusivă a regimului comunist, ca și electrificarea țării, ambele fiind invocate, din acest motiv, în mod repetat 72. Autorii și-au afirmat deschis dreptul de a selecta adevărurile expuse, de a pune manualul în acord cu memoria istorică a prezentului, nu cu cercetarea riguroasă a trecutului. Pentru a exclude orice opinii
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
victoria împotriva comunismului a echivalat cu reafirmarea identității românești și "proclamarea independenței Republicii Moldova"91. De fapt, aceste acte erau cumva contradictorii, exprimând în același timp dorința de apartenență și cea de autodelimitare vizavi de România. În realitate, cele două momente invocate nu au fost simultane, succesiunea lor reflectând o întreagă evoluție politică, accelerată din 1989 până în 1991. Invers față de cele petrecute în Germania, la căderea zidului dintre cele două state, "Wir sind ein Volk" ( Noi suntem un popor!) a devenit "Wir
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
pentru Occident la un simplu detaliu financiar. Ceea ce au în comun toate cărțile de uz școlar citate, indiferent de proveniența lor, este tocmai dificila lor condiție de manual, obligat să respecte toate regulile discursului oficial (selectiv, impersonal, străin de realitățile invocate) și, totodată, să preia măcar parțial, adevărurile vehiculate de memoria istorică a contemporanilor. Ele păstrează, într-o măsură variabilă, perspectiva anticomunistă, foarte ideologizată și cumva exterioară subiectului propus. Noua corectitudine politică a exclus acea parte a memoriei "acum public [de
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
tradițiilor de familie, a producțiilor mediatice sau artistice: ele întrețin o pluralitate adesea conflictuală a reprezentărilor identitare. Pornind de la istoria de manual, cercetarea noastră a ajuns la o sumă de istorii școlare, interesându-se nu doar de informația din textele invocate, ci și de punerea ei în scenă, de uzajele pe care le alimentează. Studiul nostru nu reconstituie istoria unor cărți și nici a unei specii de literatură școlară, ci se preocupă de instrumentarea lor în context neacademic. De altfel, manualul
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
op. cit., p. 57. 60 Prezentat ca realizarea prin excelență a culturii medievale moldave, Voronețul este amintit în manuale pentru a contribui la glorificarea lui Ștefan, ceea ce nu este întru totul corect, de vreme ce splendida pictură exterioară, pentru care este de fapt invocat, a fost realizată după încheierea domniei sale. 61 Simona Grigore, Adina Berciu-Drăghicescu, Niculae Cristea, op. cit., p. 35. 62 "Ce după moartea lui, până astăzi îi zicu sveti Ștefan Vodă, nu pentru sufletu, ce iaste în mâna lui Dumnezeu, că el încă
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
lui Ștefan era însă plasat, în lucrarea lui Papacostea, după încheierea păcii cu Imperiul otoman. Se raporta la reglarea în forță a relațiilor cu Ungaria și Polonia, ceea ce putea justifica mai convingător decât manualul, acea "egalitate" cu vecinii, din citatul invocat (Ibidem, p. 63, respectiv Hadrian Daicoviciu ș.a., op. cit., p. 126). 88 Ibidem, p. 140-141. Titlul cronicii nu era, nici de această dată complet Letopisețul de când, cu voia lui Dumnezeu, s-a început Țara Moldovei (s.n. C.M.) din motive mai lesne
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
În mod obsesiv, de definirea În termeni proprii a spațiului pe care Îl ocupau sau pe care Îl revendicau, ca și de justificarea alianțelor pe care le Încheiau, utilizând În acest scop argumente de factură geopolitică sau istorică. Temeiurile justificative invocate erau Împinse cât mai adânc În trecut, chiar dacă realitățile contemporane difereau În mod sensibil de cele „descoperite” În negura incertă a timpului. Tendința de „etnicizare” simbolică a spațiului făcea ca factorul etnico-lingvistic, privilegiat de ideologia naționalistă a epocii, să devină
[Corola-publishinghouse/Science/2263_a_3588]