8,254 matches
-
Extremadura sînt ruși? Nu, Îmi răspunse și mai mîndru. Nu există ruși În Extremadura și nici În Rusia n-o să găsești extremadurieni. Și ce convingeri politice ai? — Îi urăsc pe toți străinii. — Ei, asta-i o platformă-program destul de laxă. — Îi urăsc pe mauri, pe englezi, pe francezi, pe italieni, pe nemți, pe americani și pe ruși. În ordinea asta? — Da. Dar poate că cel mai tare Îi urăsc totuși pe ruși. Domne, da’ știu că ai niște idei foarte interesante. Ești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Îi urăsc pe toți străinii. — Ei, asta-i o platformă-program destul de laxă. — Îi urăsc pe mauri, pe englezi, pe francezi, pe italieni, pe nemți, pe americani și pe ruși. În ordinea asta? — Da. Dar poate că cel mai tare Îi urăsc totuși pe ruși. Domne, da’ știu că ai niște idei foarte interesante. Ești fascist? — Nu. SÎnt extremadurian și-i urăsc pe străini. — Are idei foarte crețe, interveni alt soldat. Nu-i da prea multă importanță. Mie unu’, Îmi plac străinii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
pe italieni, pe nemți, pe americani și pe ruși. În ordinea asta? — Da. Dar poate că cel mai tare Îi urăsc totuși pe ruși. Domne, da’ știu că ai niște idei foarte interesante. Ești fascist? — Nu. SÎnt extremadurian și-i urăsc pe străini. — Are idei foarte crețe, interveni alt soldat. Nu-i da prea multă importanță. Mie unu’, Îmi plac străinii. Eu sînt din Valencia. Mai ia o cană de vin, te rog. M-am Întins și am luat-o. Simțeam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
și avea obrajii supți. Cuprins de furie, se ridicase În picioare și-și ținea pătura strînsă pe umeri. — Ține-ți capu’ la cutie, i-am spus. Trec multe gloanțe rătĂcite pe-aici. Nu mă tem eu de gloanțe. Și-i urăsc pe toți străinii, spuse cu asprime. Nu-i nevoie să-ți fie frică de gloanțe ca să le eviți cînd ești În rezervă, i-am spus. Nu-i o treabă prea inteligentă să fii rănit cînd așa ceva se poate evita. — Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de nimic, nici măcar de aviones. E nebun, interveni alt soldat. Toți se tem de avioane. Nu prea ucid ele mult, dar Îți provoacă frică. Nu mi-e frică de nimic. Nici de avioane, nici de nimic, spuse extremadurianul. Și-i urăsc pe toți străinii de pe pămÎntu’ Ăsta. În trecătoare, făcÎndu-și loc printre doi brancardieri fărĂ să pară a acorda vreo atenție locului În care se afla, apăru un bărbat Înalt purtînd o uniformă a brigăzilor internaționale și o pătură legată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
de ce ne-au făcut englezii conduși de Wellington. Ar trebui să-nveți și tu ceva istorie. Străbunica mea a fost ucisă de englezi. Casa familiei mele a fost arsă de englezi. Îmi pare rău, spusei. Și pe americani de ce-i urăști? — Americanii l-au omorît pe tata cînd a fost recrutat În Cuba. Îmi pare rău și pentru asta. Sincer, crede-mă. Și pe ruși de ce-i urăști? — Pentru că ei reprezintă tirania și nu pot să suport fețele-alea ale lor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
fost arsă de englezi. Îmi pare rău, spusei. Și pe americani de ce-i urăști? — Americanii l-au omorît pe tata cînd a fost recrutat În Cuba. Îmi pare rău și pentru asta. Sincer, crede-mă. Și pe ruși de ce-i urăști? — Pentru că ei reprezintă tirania și nu pot să suport fețele-alea ale lor. Și tu ai față de rus. — Eu zic să mergem, mai bine, i-am spus colegului meu, care nu Înțelegea spaniola. Se pare că am față de rus și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
vede. Acolo a dat cu gura cînd a căzut. Se vede Încă. De unde stăteam Întins, vedeam locul destul de bine. Nu l-au avertizat și nu l-au lăsat să se pregătească. A fost foarte brutal, spuse comandantul. — De aia-i urăsc acum pe ruși ca pe orice alți străini, spuse extremadurianul. Nu trebuie să ne facem iluzii În privința străinilor. Dacă ești străin, Îmi pare rău. Dar În ce mă privește, acum nu pot face nici o excepție. Ai mîncat pîine și ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
civilizați. Cred că ar fi mai bine să plecăm, spusei. — Nu te superi? mă Întrebă comandantul. Poți să stai cît vrei aici. Ți-e sete? Mai vrei niște vin? — Mulțumesc, dar ar fi mai bine să mergem. Înțelegi de ce vă urăsc? mă Întrebă extremadurianul. — Da, Înțeleg. — Bine, spuse Întinzîndu-mi mîna. Nu refuz să-ți strîng totuși mîna. Și să-ți urez mult noroc. — Și ție la fel. Și ca individ, și ca spaniol. L-am trezit pe colegul care filmase și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
cei voioși sînt morți acum. — Ba nu. Basilio e voios. — Atunci o să moară și el. — Maria? Nu mai vorbi așa.Vorbești ca o fatalistă. — Și tu vorbești din cărți. Te rog, nu m-atinge. Ai inima de gheață și te urăsc. Acum suferea din nou, el, care crezuse că are inima de gheață și că nimic nu-l va mai putea răni vreodată, cu excepția durerii fizice; așezat pe pat, se aplecă În față. — Ridică-mi puloverul. — Nu vreau. Și-l ridică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
SĂ deseneze-n noroi. SĂ facă excursii de-o zi cu barca, iar Kate să poarte mereu costumul ei de baie. Și Odgar s-o privească. Odgar avea treișdoi de ani și fusese operat de tromboflebită de două ori. Era urît și tuturor li se părea că are o față simpatică. Odgar nu reușea să marcheze și asta ajunsese să Însemne totul pentru el. Cu fiecare vară care trecea era tot mai afectat de chestia asta. Ți se făcea milă. Odgar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Și după porțiunea aia-n care stă taurul se termină pămÎntul fermierului și Începe o mlaștină cu cedri - acolo-s ochiuri În care te poți Îneca dacă nu știi bine pe unde s-o iei. Și chiar dacă știi, tot e urît. Mai jos de mlaștina aia e locul secret. Și-acum să mergem - trebuie să trecem de partea grea. Acum trecuseră de porțiunea grea și de cea foarte grea. Nick se cățĂrase pe o grămadă de bușteni care Îl depășeau În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Se odihneau pe un buștean inelat, acolo unde fusese tăiat. Urma toporului era cenușie În trunchiul gri și putrezit, și peste tot erau trunchiuri gri și crengi gri din care creșteau minunații muguri care nu mai foloseau la nimic. — Îi urăsc, spuse soră-sa. Și buruienile astea, parcă-s niște flori Într-un cimitir de copaci de care nu se Îngrijește nimeni. — Acum Înțelegi de ce n-am vrut să mergem pe Întuneric. — N-am fi reușit. Nu. Și pe-aici n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
intentat procesul oricum. Nu-mi place de el. — Asta-i bine. Nici mie nu-mi plac multe chestii la el. Dar ziarul e mai interesant cînd scrie despre el, nu? — Le oferă celorlalți o chestie nouă pe care s-o urască. — Și pe domnul Stanford White Îl urăște multă lume. — Cred că-s invidioși pe amîndoi. — Da, cred că ai dreptate, Nickie. Așa cum sînt invidioși pe noi doi. Crezi că ne invidiază cineva acum, În situația asta? Nu, acum poate că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
el. — Asta-i bine. Nici mie nu-mi plac multe chestii la el. Dar ziarul e mai interesant cînd scrie despre el, nu? — Le oferă celorlalți o chestie nouă pe care s-o urască. — Și pe domnul Stanford White Îl urăște multă lume. — Cred că-s invidioși pe amîndoi. — Da, cred că ai dreptate, Nickie. Așa cum sînt invidioși pe noi doi. Crezi că ne invidiază cineva acum, În situația asta? Nu, acum poate că nu. Mama o să creadă că sîntem niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
realitate dacă nu le zicea. Trebuia să le spună și așa poate că ajungea să le și simtă, și așa poate că ajungea să le și creadă. Și poate că atunci ar fi devenit realitate. „Poate că lumea Întreagă-i urîtĂ“, se gîndi, „Însă În colțul tău e și mai rău“. — Ai cumva niște țigări? o Întrebă pe fată. Nu știu dacă merge bricheta asta. — N-am Încercat-o. N-am fumat deloc. Atît de calmă am fost. — Doar n-oi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
în cazul acesta am să-l opresc zicându-i bunăoară: <Nu ești în drept să te superi, onorabile cetățene, bunăoară, căci iată chitanța care dovedește că eu plătesc taxa pe burlăcărit firește>”. Apoi cu dumneata, „onorabile”, nu i se mai urăște omului. Nu semeni deloc cu ieșeanul descris de Ionel Teodoreanu în cartea lui „Masa umbrelor”... Și cam ce spune el în acea carte? Că „În dulce Târgul Ieșului, tot-omul nu era cine știe ce deosebit de cel de prin alte orașe moldovenești. Adică
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
Dumiriți-mă și pe mine și hai să-l rugăm pe Costache să ne aducă o oală cu vin, că m-o pălit o sete strașnică. Când ulcelele pline și niște plăcinte așteptau pe masă, Vasile Hliboceanu a ridicat ulcica. Urându le sănătate tuturor celor de față, a băut fără grabă. Apoi a lăsat ulcica pe masă și și-a întors fața către Dumitru Carpen. Despre ce îi vorba, moș Dumitre? Ti-am spus că îi vorba de o...Mai degrabă
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
îs două lucruri folositoare, moș Pâcule. Dar nu mi-ai spus încotro te poartă vânticelul ista de primăvară. Iaca am luat-o către Dumitru, să ne tălmăcim cam pe când am putea porni din nou la drum, că mi s-o urât de când stau pe cuptor și ascult doar melița babei mele. Că are o guriță...Să i-o ție Dumnezeu! Că taman cum spuneai tu m-am însurat de tânăr și uite cum am albit...Ca omătul. Noroc de luleaua asta
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
a întrebat totuși: Ce tot bodogănești acolo, Pâcule? Ei, vorbeam și eu așa, de unul singur, că alta nu am de făcut. Moș Dumitru a chicotit scurt, clătinând din cap, ca și cum ar fi spus: „Cu Pâcu ista nu ți se urăște niciodată”... Moș Dumitre, am fost să văd cum îi drumul în pădure. Apoi nu arată prea bine. Ii cam moale și până când s-a face bun a mai trece oleacă de vreme. Cel puțin o săptămână, dacă vremea a fi
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
după ritualul bine știut. Cu fețele limpezite de apa rece din fântână, cărăușii s-au înșiruit în jurul mesei. Costache crâșmarul a venit în mare grabă cu țoiurile pline cu rachiu, purtate într un fel meșteșugit. Le-a așezat în fața fiecăruia, urându-le poftă bună. Moș Dumitru s-a ridicat îndată: Cred că ați băgat de seamă că astăzi a venit cu noi și Iordache. Așa că în seara asta îl vom boteza, cum am făcut și cu ceilalți veniți între noi. Stiți
LA CRÂŞMA DIN DRUM by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1619_a_3008]
-
după ce s-ar termina vraja și ar începe iar să se miște...! ...Au, ia stați, nu cumva gândurile astea rele mi le-au dăruit chiar doamnele acelea, Ura și Răzbunarea? Nu, nu se poate, un reporter n-are voie să urască pe nimeni și nici să fie răzbunător. ...S-o fi amestecat, poate, în capul meu și Prostia... Nici prost n-are dreptul să fie. Dar ce are dreptul să facă un reporter? Are dreptul să fie deștept și atent la
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
-mi iese din cap întâmplarea de acum, cu zmeii. Unde și cum au dispărut ei? N-am fost atent o clipă și i-am pierdut din ochi. Recapitulez: Deci ei și-au împărțit treburile. Dar sunt cam multe și cam urâte treburile lor. Să-ți invidiezi sau chiar să-ți urăști vecinii, rudele, prietenii sau colegii pentru că au o coadă mai stufoasă decât a ta, sau o casă mai mare, o mașină mai nouă sau pentru că sunt mai respectați sau mai
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
și cum au dispărut ei? N-am fost atent o clipă și i-am pierdut din ochi. Recapitulez: Deci ei și-au împărțit treburile. Dar sunt cam multe și cam urâte treburile lor. Să-ți invidiezi sau chiar să-ți urăști vecinii, rudele, prietenii sau colegii pentru că au o coadă mai stufoasă decât a ta, sau o casă mai mare, o mașină mai nouă sau pentru că sunt mai respectați sau mai iubiți decât tine... Pfui, nu mi se pare deloc ca
Ticuță Reporterul by Eugenia Grosu Popescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91767_a_107350]
-
bun... familia mea nu vorbește cu mine... din cauza grevei... sînt o familie de mineri... Newtongrange.... Monktonhall... nu vorbesc cu mine. Nu ne lasă să intrăm n casă. Tatăl meu. Din cauza fratelui meu. Din cauza cărbunelui, mizeriei, jegului. Întuneric. Pe toate le urăsc. Nu ne lasă să intrăm n casă. Propria noastră casă de rahat. Am Încercat. Chiar am Încercat ca curu... numi făceam decît jobu... polițai eee. Doar din cauza grevei. Se răsucește spre mine, cu dinții scrîșnindu-i de parcă și ea ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]