7,938 matches
-
o rescriere scenică aparent previzibilă, valorifică și integrează cu valoare de semn teatral componente scenografice, vestimentare, coregrafice, asimilate organic de un discurs esențializat. Al doilea pe verticală, adunând și concentrând laolaltă energii și tensiuni ce acționează cu forța unei viituri, convertește totul în combustie, uneori atât de densă încât ridică realul prin dilatare în zonele halucinației, ale oniricului. Ambele nivele se întrepătrund. Fac același corp în perimetrii unei viziuni unitare, a unor modalități și mijloace de limbaj de o austeritate extremă
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
zonă îngustă care girează plăcerea (Ginger, 2007). Agresivitatea poate susține comportamente pozitive de autoapărare sau de autoafirmare și succes, mai ales în situații de competiție. Un mare efort încununat de succes are la bază și o doză de agresivitate mărită, convertită spre a susține comportamentele și sacrificiile necesare atingerii scopului. Astfel reușitele sportive, reușitele în general, fizice sau intelectuale, se bazează pe o agresivitate mărită. Stadioanele sunt martore contagiate, uneori periculoase și deșănțate, ale acestui adevăr. Aspectul moral al scopului comportamentului
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
unor intervenții complicate În spitale) chiar În natură (animale mari sau mici, produse agricole sau derivate). De asemenea, este posibil ca, În cazul În care au fost făcute declarații ale unor plăți informale În natură, valoarea acestora să fi fost convertită În lei. Așadar, procentajele prezentate În tabelul 5.4 pentru gospodăriile cu venituri mici ar trebui să fie mai mici. Chiar și așa, relația se păstrează. Plățile mai mari făcute de gospodăriile cu venituri monetare mici, În special din mediul
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
perfecțiune, pan] când aceasta devine o a doua natur], moment în care omul se identific] cu propria să lucrare. Cand omul va fi dobândit acea intuiție care s]-l c]l]uzeasc] în toate acțiunile sale, capacitatea să interioar] va converti orice energie din exterior într-un factor de stimulare și de modelare a îndemân]rii. Orice activitate deprins] poate s] devin] m]iestrie și, deci, izvor de frumusețe, ins] din nefericire, cultivarea unui talent presupune renunțarea la altele. A fi
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
delegației Corintenilor care îi pune diverse întreb]ri legate de c]s]torie, la care el r]spunde în 1 Corinteni 7. În aceste discuții, apostolul m]rturisește uneori, așa cum ne-am aștepta, c] nu p]rțile minții lui se convertise instantaneu, astfel încât s] înțeleag] toate implicațiile noii sale credințe. Unele dintre propriile înv]ț]turi cu privire la femei sunt incompatibile cu convingerile sale cele mai bune. Biserică și-a considerat prea des instrucțiunile drept o regul] cu caracter permanent, astfel încât, pentru
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
valorii sale că surs] a filosofiei platoniciene, cât și unei erori legate de autor. Scriitorul pretinde s] fi fost martor la unele evenimente prezentate în Noul Testament și utilizeaz] pseudonimul „prezbiterianul Dionis”, de unde el a ajuns s] fie identificat cu atenianul convertit de Sfanțul Pavel. Totuși, ținând cont de dovezi, s-a ajuns la concluzia c] aceste scrieri au fost redactate în jurul anului 500. Înainte de a ne ocupă de perioada central] a scolasticii, este momentul de a prezenta dezvolt]rile istorice relevante
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
vechi, atît de conservatori în credința lor, se expuneau riscului suprem: cine au fost temerarii? cine a fost primul? cu ce cuvinte a început? cum s-a făcut înțeles? cîți au murit bătuți pentru aducerea credinței străine? cum a fost convertit primul om? cum s-a înfiripat primul grup? cum a apărut prima biserică? cum l-a privit pe novice semenul lui, intransigentul, dușmănosul întru credință? cum a fost întreținută legătura cu Vaticanul? a ajuns pînă aici, cîndva, vreun nunțiu apostolic
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
-se, în stadiu avansat de degradare, mă lăsă sceptic în privința plauzibilității informației. Și asta din simplul motiv că o lucrare de atare importanță patrimonială ar putea sta pe un culoar, fie el și al unei onorabile școli. Morbul scepticismului se convertește în morbul curiozității și mă îndrept spre școală. Informație exactă! Nu pe un culoar, ci pe casa scărilor se află, într-adevăr, o lucrare impunătoare, de aproximativ doi metri pe unu jumătate, semnată Ressu și reprezentîndu-l pe Mihail Kogălniceanu. N-
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
care este supus nu-i displace, ba... În sfîrșit și aici vine întorsătura, vine momentul "tezist": femeia. Femeie la fel de vicioasă, în preocupările ei, ca și bărbații din clarobscurul clan. Femeie care, ghicind natura curată a insului curtat de masculi, îl convertește, are perspicacitatea de a-l (re)aduce la normalitate. Și, de data aceasta, chiar vedem cum se consumă faptele, vedem ce delicii firești poate procura o legătură care se revelă nu doar la pat, ci și în... anima celor doi
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
dar atît: bine, bine, dar cum... Copilul Goethe era păzit să nu vadă lucruri urîte, mizerabile, de stradă. Anulînd păreri gregare ce recomandau confruntarea întru călire a copilului cu asperitățile vieții, prescripțiile aseptice ale familiei de la Weimar aveau să se convertească, tîrziu, în conduita armonică ce l-a singularizat, genial, pe scriitor. Conduită care, de altfel, se subsuma ansamblului de precepte ce guverna întreaga elită europeană. Prezentul? Ce se întîmplă cu noi în prezent? O singură opțiune ne este dată, una
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de sare humuleștean, gata oricînd să cadă peste plodul din covată să stăm deci cu mîna la gură, nici măcar încercînd a-l urni de pe prichici? Asta să rămînă în veci vocația noastră: mioritica împăcare cu soarta, fabulosul har de a converti resemnarea în rezistență? Pentru că, iată mai "îngropînd via", mai "stai, că nu dau turcii", mai "întorcînd armele", mai uitînd de viitură, mai votînd iar (Tîndală!), după jumătate de secol, tot cu comuniștii tot așa, tîrîș-grăpiș prin istorie, existăm aici de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
manipulatorii cu ochi albaștri, pe atît de stenică pentru imensa masă de români, retrasă noaptea la un semnal în case, răsucind cu mînă flămîndă butonul aducător de speranță. Unde mai e brațul ăla spăimos? În ce dimensiune s-o fi convertit? Magistrul Dima, jovial cu măsură, îți întindea în scîrboșii ani staliniști -, cînd brațul îți era scuturat cu un "noroc, tovarășe!" o mînă boieresc moale, în prelungirea taliei lui corpolente, frisonantă pentru fecioarele filoloage care luau notițe în prima bancă. "Braț
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
de arătat, orgolios, amicilor (care, dezolare! îți întind și ei fotografii tot de acolo). Un pictor avantajat de reproducerea fotografică: Țuculescu. Materialele ignobile de care s-a servit freneticul artist, grăbit să spună totul pînă să-l înghită neantul, se convertesc brusc în pietre prețioase. Dali, pîndindu-ne de după o garoafă. Ochi, mustăți, favoriți: laseri hipnotici. Fascinanta și bizara Spanie. În iarnă, sînt nevoit să-mi fotografiez cîteva pînze. Apelez, ca de fiecare dată, la efebul cu nume deja vehiculat în mediile
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
impactul, între finețea de heruv cu fustă (foarte scurtă) și presupusa asprime a pasiunii divulgate. Iar cînd, îndemnată să-mi spună cam ce pictează, îmi mărturisește că o pasionează constant portretul atît de îndepărtatului Saddam Hussein, atunci mirarea-mi se convertește brusc în... Nerămînîndu-mi decît să-i urez plăpîndei pictorițe succes deplin în... nobila... Ce vogă aveau, după '89, modelele! Cel mai agreat de acitiviștii eșaloanelor doi și trei ale CC-ului, convertiți, chiar sub gloanțele diversiunii din decembrie, la social-democrație
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
se născuse stigmatizată, că se trezise, prin naștere, în tiparul repulsiv al hermafroditului? Atît de bestial pedepsit de inșii din anturaj, pe cît de viril-superbi, pe atît de imbecili. Iată așadar cum emoția viscerală ce mă copleșise la vizionare se convertise, peste noapte, în opusul ei, calmul... judecății. O experiență. Vînzătoarele. Cu cît e mai frumoasă, cu atît e mai ciufută. E, parcă, în lumea asta a lor, a vînzătoarelor, o inexorabilă relație cauzală. Botoasă și mută, cu privire piezișă (ca și cum
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Armeană, pe lîngă mine au trecut cîțiva juni spre atelierele lor de la demisol. Ei bine, toți aveau lipite pe gură benzi izolatoare și doar gîngureau. Era un joc pornit, probabil, dintr-un vernisaj... alternativ, dar mi-a venit să-l convertesc în simbol. Unul descurajant, deocamdată. Pe fondul unei tot mai pronunțate amnezii privind istoria noastră recentă, răspunsul lui François Furet, la întrebarea dacă ceea ce s-a petrecut la noi în decembrie '89 poate să fi fost o revoluție, este unul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
invazie (de jumătate de secol), însă dintr-o cu totul altă perspectivă decît cea sugerată de elefanții dictaturii. Crede dumnealui cu adevărat că aceste cancanuri ale unei mizerabile forțe malefice de import moscovit, care a sufocat Regatul României, se pot converti în fapte de istorie demnă a se supune exercițiului istoriografic? După ce ne face a înțelege că tovarășul Mizil nu a fost chiar un yesman de rînd în anturajul lui Ceaușescu, îi provoacă totuși acestuia interminabile "dezvăluiri" (destinate poate unei pene
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cu ușoara companie a cîte unei pempante de Iași, de altfel captată imediat în galanteriile amfitrionului. Cît de tabucchian simple erau/ sînt aceste încăperi, în superba lor devălmășie. 3 iunie Un superb documentar, pe "Mezzo", are teribilul efect de a converti destinul unui sculptor ultimul monstru sacru al secolului încheiat, francezul César în destinul însuși al artei contemporane. Care-și consumă, dramatic, sub ochii noștri, evoluția/ involuția. Ceva implacabil se întîmplă cu acest pitic îndesat (aducînd, o dată, cu un Picasso cu
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
iunie Episod francez. De ce nu aș... face trotuarul și la Tours! Cum îl fac și la Iași. Mde, a face trotuarul, pardon, știți doar, eticheta interbelică aplicată, vai, unei meserii pe cît de vechi, pe atît de rușinoase. Personal însă convertindu-i de mult frivolitatea în mereu inocentă deambulare, nesățioasă de spontan și imprevizibil. Așadar, trotuarul de la Tours, unul din frumoasele orașe ale Franței, gazdă (nevisată) pentru o lună, provocatoare și tandră ca o veritabilă curtezană de rasă. Da, dar să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
grandoare. În locul rozelor dantelării de piatră, bănuite, descopăr timoranta masivitate a fortăreței cenușii. Cu, se-nțelege, opulența confortului interior. Franța inexpugnabilă și strălucitoare! (De revenit imediat și sistematic. Ajutat de corpolentul set de pliante, atît de rememorative, ce se va converti, la reîntoarcerea în atelier, în inefabilă pardoseală.) Trec zilnic prin fața anticariatului de pe Avenue Grammont, în a cărui vitrină îmi place să forțez păcătoasa juxtapunere: Istoria prostituției în Tours și Frumoasele catedrale din Tours. După o săptămînă, cartea vîndută e, ați
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Iată că-l avea. Și iată că, transferat dincoace, în cartea lui de debut, avea să potențeze, ca o picantă exergă, pasajele în care absurdul urmuzian se logodea cu deraierile dialogale din Cuibul de cuci al lui Ken Kesey. Se convertea, așadar, în artă a cuvîntului. Cînd, în dialogul nostru nu prea departe, nici el, de cel al Cucilor a mai venit mărturisirea oaspetelui meu că, de pe cînd era boboc (roșu), își pavoazează odaia cu reproduceri după pictura mea cu "Zburători
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mitropoliei Țării Românești este de natură religioasă. Biserica munteană, înălțată la rang metropolitan, trecea în subordinea directă a patriarhiei de la Constantinopol. Prin aceasta, se pune capăt încercării papalității ce s-a întins pe mai bine de un secol, de a converti la catolicism populația ortodoxă românească dintre Dunăre și Carpații Meridionali. Documente ale curiei pontificale pun în lumină presiunile făcute asupra domnului de a așeza biserica munteană sub obediență romană și de accepta catolicismul. Prin actul din mai 1359, toate aceste
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
mai înfricoșătoare putere în care crede și pe care o respectă omul medieval - divinitatea însăși −, menține în echilibru mersul lumii (creștine) și relația dintre laic și religios. Summum al modelelor voievodale, Alexandru Macedon − întemeietor de cetăți și civilizator, monarh "elin" convertit la creștinism (!) în urma unor apariții mirabile de sfinți, apărător al credinței, fiu și soț respectuos, autocrat drept, judecător imparțial - ocupă o poziție centrală în sistemul rolurilor emblematice proiectate în imaginarul medieval. Fondator de civilizație, figură foarte populară la nivelul comunității
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
de tip bizantin, ca să-i dea relief, ca să schimbe continuu punctul de fugă al tablourilor, ca să îl macine în jocul de perspective încrucișate. Lizibilitatea lumii medievale, așa cum apare în cărțile de analiză a textului semnate de Dan Horia Mazilu, este convertită în vizibilitatea pe care acesta o dă schemei unei u-topii, unei forme ficționale, în care replicile contrapuse ale personajelor sale, enunțuri fragmentare în spațiul enunțării, recodifică sensul, destructurând totodată discursul totalizant. * Știm că există pereții de sticlă ai acestei lumi
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
identitatea, prin intervenția identitară a conștiinței înseși care "simte" că numai prin potențarea diferenței sale față de propriul "obiect" ea mai poate fi ceva. Paradoxal, tocmai potențarea acestei diferențe ferește "obiectul" de trecerea lui către condiția de fenomen, care mai degrabă convertește datul în "element" al unei unități originare, în care parte este și "actul conștient", fie acest act un fel de intuiție sensibilă, fie un fel de "intuiție categorială" (în sens fenomenologic, de "sesizare" a generalului în contextul căruia apare însuși
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]