9,537 matches
-
din spațiul ridicolului. În rest e simplu, rudimentar în judecăți ca modelul său Conu Leonida. Categoria lui Leonida e cea a „amploiaților”, blamată, disprețuită de Jupân Dumitrache. Prin Conu Leonida, Caragiale introduce în comedie o categorie nouă de personaje: pensionarul mărunt. Pompiliu Constantinescu îl caracterizează ca fiind cel mai bătrân, cel mai autentic „Mitică”, „simbol al miticismului, iar I. Constantinescu îl încadrează în categoria „senex”, „dottore la pensie” ce „debitează cu seninătate cele mai stupefiante inepții” <footnote I.Constantinescu, op. cit., p.
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
O replică adusă personajului caragialesc este Mitică Popescu, personajul comediei Mitică Popescu de Camil Petrescu. Însuși autorul a precizat că Mitică Popescu are ca predecesor pe Mitică al lui Caragiale, dar cu trăsături diametral opuse. „Miticismul” caragialean ce ilustrează spiritul mărunt, redus intelectual, dar cu pretenții, primește replica prin Mitică Popescu, iute la minte, cinstit, curajos, simpatic. Însumând calități și defecte, Mitică Popescu e comic prin compunerea sa din interseâcții paradoxale de serii sociale și psihologice: trăznitul, naivul, fermecătoarea pușlama sentimentală
PERSONAJUL COMIC ÎN TEATRUL LUI I. L. CARAGIALE by Aurora Ștefan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/380_a_592]
-
o parte durere și temeri Și trec în regatul uitării. Dar iar răsăritul din plinu-i clondir Îi picură solului viață, Eu iar îmi desfac aripi largi de safir Să simt strălucirea măreață. Ești visul pierdut, închis în emoții, Eu sunt măruntul și trist cerșetor, Ce bate tăcut în lacătul porții De după care te-ascunzi zâmbitor.
ANTOLOGIE by Cherbel Lavinia () [Corola-publishinghouse/Imaginative/249_a_525]
-
căldura așternutului, să-i dau ei mai întâi bună dimineața, înainte de a învia sub dușul fierbinte cu presiune crescândă. Noaptea mă surprindeam mai vital, între somnul puțin și prelingerea prin odăi a fantomei - unchiul Tony așa cum arată acum, cu fața măruntă fără gură, doar cu un nas ascuțit în vânt și găurile negre ale ochilor de Alien. E adevărat că nu putem ști când ni-e dat să murim, ar fi prea simplu să vină la toată lumea cum i-a venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
spune stăpâna, Portia. Eu nici n-aveam de gând, nici n-aveam unde să plec, deși altă dată plecam de la birou lăsând totul vraiște, dintr-un spirit de contradicție, exact când îmi spunea ea să nu, plecam printr-o ploaie măruntă exact ca asta care acum biciuie pieziș geamurile jegoase, cu gulerul hainei ridicat peste față, călcând în bălți cu un fel de voluptate (drumul era, vezi Doamne, o aventură, o înfruntare a intemperiilor, după care aveam toate motivele să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Fefeleagăi, am luat un cinci cât tot nasul meu, cu niște indicații de genul După punct scrii cu literă mică ș.cl. Cel mai dur pentru mine era că o dezamăgisem pe profa pe care o plăceam, încă tânără, mai mult măruntă decât înaltă, cu ochii rotunzi pe-o față roșcovană, cu niște sâni obraznici și glezne elegante în ciorapi de mătase cum nu se găseau pe-atunci în comerțul nostru socialist - oricât mi-a spus pe urmă papa că era o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
-se, Stai, fă, cuminte, mai oprește-te dracu’ și tu! Deci pe Tania o căutam, deși după atâția ani puțin probabil s-o mai recunosc. trei Da’ ce-ai, mă, de vorbești numa-n nas, iar ai băut? bombăne femeia măruntă, bătând în tăblia groasă a mesei de cârciumă cu vârful degetelor pe care țipă un inel cu piatră mare albastră. Parcă de altceva venea omul la cârciuma lui Ali, nu ca să bea. Ea se răstește la Tanger, care tocmai încerca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
urmă devine brusc serioasă). Normal că l-am refuzat, unde mă vezi tu la anii ăștia mireasă? Nu-i vorba de ani, ție-ți place tipu’? Da, sunt fanatică după el, nu știai? Mama începe să râdă din dinții ei mărunți și își depărtează pașii neauziți în târlici spre camera cu televizorul. Arghiropol e un tip scund pentru un bărbat, cu capul pus de-a dreptul pe umeri, cu tendința de a-și scoate bicepșii și pectoralii în față, crăcindu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
gard în altul. Înjurând înăbușit, traversez peste lemnele umezite alunecoase, pentru a-mi continua drumul. În răscrucea cu șoseaua, cineva mă fluieră îndemânatic din spate: Mergeți în oraș, domnu’? Una dintre fetele mici ale lui Țârțâc iese din râpă fugind mărunt, desculță și îmbrăcată numai într-o cămașă jilavă. Da, mă duc să-mi iau țigări. Păi de ce n-ați spus (zâmbește șui), că acuma a plecat sor’-mea, tot după țigări s-a dus, pentru nea Țârțâc... Ei, nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Dacă am rămas fără adăpost, e limpede că trebuie să plec de-aici, imediat ce o să se termine cu declarațiile la poliție. Cu cei adunați, se umpluse secția de pur și simplu dădea pe-afară, nu știai cum să scrii mai mărunt semnele ca să nu iei din spațiu, și ofițerul care lua interogatoriile una-două pleca afară să ia aer, să fumeze. Le aduseseră și pe fetele fugite, de la gară. Lângă mine, la masa lungă, Zina îți face milă să te uiți la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
iei legătura, spune-i și ei, dacă nu știu drumul. Acestea fiind zise, am pornit-o spre tren cu pași mai tinerești. Nu știu cum se face, de la Mare trebuia să plec totdeauna pe o zi cu vreme nasoală. Plouă și acum mărunt, sâcâitor, ca într-o dimineață când, plecând din Mangalia cu un grup de colegi de facultate, ploaia ne-a silit să ne sechestrăm, cu vreo trei ore înainte de plecarea trenului, într-un compartiment cu niște bucureștence, două puștoaice cu mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
ajunsese s-o ardă chiștocul la degete, pe urmă se cocoață peste meterezul de saci și pungi pe locul pe care nimeni nu se gândise să i-l ocupe, își desface în părți canadiana vătuită, prea mare pentru trupul ei mărunt, peste fața celei de-alături, își scoate și părul roșu peste guler, răsfirându-l cu mâinile numai inele (ai început să dai cu păduchi, armă biologică ce ești, AIUTO, începu să țipe vecina, totuși amuzată). S-a pișat pe mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
întunericul imperfect, o partidă scurtă de sex în amintirea tuturor femeilor care au trecut prin viața mea, lăsându-mă mofluz o vârstă care mie mi se pare foarte înaintată, partida asta ajuta de obicei la readucerea somnnului. Îmi contemplu scrisul mărunt și nervos, format înainte de vreme, scris coleric, cum l-ar fi încadrat proful meu din liceu, unul din preferații elevilor mari, care ne cucerise cu un adevărat curs de citire a temperamentului omului după scris; de fapt, psihologul ținea la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
trece la masa de scris, unde în graba mare nu găsește instrumentul. Măi Tudorică, face cu o mâhnire jucată, chiar așa, ziua și pixul - ce pixu’ meu facem aicea? Pe dosurile de hârtie, pornirea era de a scrie cât mai mărunt, pentru a nu trebui să-mi stăvilesc prea repede fluxul atunci când suprafața A4 se umplea de rândurile mele dezordonate, mai întâi de sus în jos cu scris normal, pe urmă pe marginea din dreapta vreo două rânduri scrise de jos în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
nisip și băltoace de-a valma cu niște câini. De unde pot să iau autobuzul spre oraș? grăiesc eu cu intenția să mă fac auzit, dar a trebuit să repet de vreo trei ori până să iasă din casă o femeie măruntă, coaptă înainte de vreme, cinșpe-șaișpe ani după trăsăturile feței, dar sânii explodând de sub rochia destul de murdară arată deja femeia. Ce vreți dumneavoastră? S-ajung în oraș. Păi tot pe drumul ăsta, dar șoseaua e-ncolo! (cu un braț bronzat, voinicos, arată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
găsește, că nu suntem atât de săraci (și asta depinde de context; în alte situații, când aduceam, de exemplu, vorba de tradiționalele sărbători ale Crăciunului, eram prea săraci, zău, haideți să mai lăsăm tradiția, se poate trăi și așa... Înjurând mărunt, mă retrăgeam devreme la dormitor sau în cămară între sticlele cu licori secrete, de unde, îmbărbătat cu o gură de vodcă, suportam până și telenovela, vreo oră până la timpul normal de culcare. Din serile prozaice, care se repetă cu variații minime
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
de scris animat de molii strivite din sezoanele trecute pe peretele într-o culoare pastelată, cu muzica la radio dată destul de tare. Privirile îmi alunecă pe spații albe, pe monitorul rece al PC-ului, pe stiva de foi cu semne mărunte care se cer contemplate îndelung. Menționarea unei întâlniri fulgurante și unilaterale în autobuz (unilaterală fiindcă fusese o întâlnire doar din punctul meu de vedere, fata de care mă apropiasem să-i aspir parfumul de zăpadă proaspătă nici nu-mi remarcase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
face o noapte subțire albastră, fiindcă și cuvertura e tot asta de-aici, reactivată în casa nouă pe post de față de masă. N-am reușit niciodată să-mi explic cum veneau despărțirile mele, am senzația că totdeauna veneau de la ceva mărunt, pueril, ca-n ultimul roman al lui M. Preda, cu o doamnă care a vrut, zor-nevoie, să intre pe-o stradă cu bolți, cu prăvălii. Pe filosof probabil l-a indispus aglomerația balcanică, ea atunci i-a aruncat din vârful
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
am Înțelepțit la umbra anilor- acest lucru m-a făcut să mă simt ca o primăvară, anotimpul În care m-am născut. Tinerețea sufletului meu m-a ajutat să trec peste lucrurile negative și să mă bucur pentru orice lucru mărunt, bun, care mi s-a Întâmplat de-a lungul vieții, să Îl pot vedea, să Îl apreciez și să-i mulțumesc bunului Dumnezeu că mi-a dăruit lumina ochilor, simțul frumosului, al datoriei și al onoarei. Nu m-am lăsat
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
tremurândă. - Cine este? - Sunt eu, mamă! Îmi deschide. Urc scările repede, nerăbdătoare, să o văd. Mă așteaptă În pragul ușii, surâzătoare. - Ai venit! - Da, mamă, am venit! Ne uitam fix, una la alta. În fața mea am o femeie parcă mai măruntă decât o știam eu; firavă și subțirică. Nu am mai văzut-o de la sfârșitul lunii ianuarie. Parcă era alta, atunci. De ziua ei nu am putut veni ca În anii precedenți, i-am dat telefon s-o felicit. Apoi au
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
În sus, am comandat și un pepsi-cola, care, În total, au făcut 25 lei. Până să vină băiatul cu pizza, am pregătit banii. Sora mea a zis că plătește ea, eu, că plătesc eu. Ea avea 50 lei, eu aveam mărunt, 28 lei, cu bacșiș cu tot. Am zis că nu are rost să plătească ea de vreme ce nu are mărunt pentru că băieții care aduc pizza nu prea dau rest, motivând că nu au mărunt, o mai pățisem și În alte dăți
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
pizza, am pregătit banii. Sora mea a zis că plătește ea, eu, că plătesc eu. Ea avea 50 lei, eu aveam mărunt, 28 lei, cu bacșiș cu tot. Am zis că nu are rost să plătească ea de vreme ce nu are mărunt pentru că băieții care aduc pizza nu prea dau rest, motivând că nu au mărunt, o mai pățisem și În alte dăți. Ea, nu și nu, că vrea să plătească, vrea să schimbe și banii, totodată. Și uite așa, ne-am
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
eu. Ea avea 50 lei, eu aveam mărunt, 28 lei, cu bacșiș cu tot. Am zis că nu are rost să plătească ea de vreme ce nu are mărunt pentru că băieții care aduc pizza nu prea dau rest, motivând că nu au mărunt, o mai pățisem și În alte dăți. Ea, nu și nu, că vrea să plătească, vrea să schimbe și banii, totodată. Și uite așa, ne-am tot ciondănit cine să plătească; punea banii pe masă, eu Îi dădeam Înapoi. Ca
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
merg În bucătărie, o porționez În jumătate și o aștept pe sora mea să iasă din baie. Când eram cu ultima bucățică de pizza În gură, mă Întrebă: Ei, ți-a dat restul la cei 50 de lei? A avut mărunt? Mie mi s-a oprit dumicatul În gât și am făcut ochii mari. - Tu glumești? I-am dat cei 28 de lei pe care Îi pusesem pe măsuța de pe hol. - Pai, am pus și eu cei 50 de lei dedesupt
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
striga tânguitor, supărată un pic atât cât să se poată alinta copilărește. Eu scuturam din cap și-i răspundeam în felul meu: Neee... Parcă fugeam de toate grijile lumii și simțeam că fericirea se ascunde deseori în lucruri atât de mărunte. Alergam atât cât să mă poată prinde fiindcă simțeam că obosește și mi-era teamă să nu se plictisească tot urmărindu-mă, așa că am încetinit și când a fost destul de aproape, m-am întors brusc, și am prins-o în
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]