8,218 matches
-
timpan. „Vrei să-ți arăt cum merge una din alea...?“ „Ia să vedem“, mă prefac că mă interesează. Începe să baleteze pe toace, Își fâțâie fundul la dreapta, la stânga, Înainte, Înapoi. „Bravo“, Îi spun, „bravo, ești de meserie!“ și mă prefac că mă opresc În loc, ca să pot s-o admir. Ochesc un colț apropiat ce taie strada la dreapta și o cotesc scurt, englezește. S-a Îndepărtat legănându-se fericită spre viitorul ei de... (joi) Mi se spune și Martin. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
golul dintre clipe, când se află În preajma unui bărbat. Acum, alunecă, se Împiedică, a căzut mototol În fața ta. Te apleci s-o ridici, s-o ajuți: „Ți-ai făcut rău?“. Râde ca le petit prince; te-a „prins“, s-a prefăcut, a vrut să te păcălească, să te prindă În vreun fel, să te facă să-i dai atenție. Râzi și tu, n-ai Încotro. Acum, strigă la colegele ei cu voce groasă de șantan, le Înjură pe Mariana și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
destule!“ Are dreptate. Mă ridic lihnit din boemă și alerg curios spre Clipă. (revelion) Spre miezul nopții am, la un moment dat, o stare de neliniște; mă enervează brusc lumini, toalete, zâmbete, cuvinte false. Îi simt pe toți cum se prefac, pândindu-se, pândindu-mă. Le Întorc spatele și umblu singur cu un pahar plin În mână În căutarea lui Mephisto. „Dar dacă o fi rătăcind printre noi, amuzându-se și el?“ Se apropie ora de trecere. Este sigur undeva pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
râde singură de propria-i mizerie. „Altceva nu ți-a făcut?“, Întreabă O., un tip soios cu o privire libidinoasă de escroc, disprețuitoare inițial, apoi din ce În ce mai docilă. Dacă-l fixez În ochi, Își Înmoaie toată mândria Împăiată, se gudură, se preface, te-mbălează cu vorbe, te pupă scabros, vrea să ți se strecoare pe sub piele În orice chip. Îmi trezește o mare scârbă de câte ori Îl văd, dar nu știu de ce, tocmai prin contrast, Îl tot apăr de M., o altă lichea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
poate distruge; trebuie să nu mă cobor, să mă păstrez pur, să nu mă Împrăștii În carnal și derizoriu, să rămân de gheață, un bol de cristal rostogolit În țărână de copiii jucăuși. Ca să nu decad, va trebui să mă prefac. Ca să mă salvez, va trebui să-mi umilesc trupul. (marți) Călinescu spune undeva că muzica trezește gândurile grave, Înfrânând instinctualul și animalitatea din noi. Ascult Beethoven și simt cum mă ridic deasupra tuturor meschinăriilor; corpul meu se ușurează instantaneu de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
un mic drac. Acesta se hlizește la tine din marginea drumului, ca și când te-ar cunoaște și ar fi fost acolo dintotdeauna; și ți-ar fi zâmbit și ieri, și alaltăieri la fel ca acum. Ce naiba, doar nu vrei să te prefaci că nu-ți aduci aminte? Tu nici măcar nu te arăți surprins de apariție și intrați În vorbă cu nonșalanță; el te Întreabă despre una, despre alta, ca un vecin de casă ce-ți iese seara În Întâmpinare la colțul străzii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
pe care o arunci sec ca o frustă de bici; mai bine ar suporta să-i bați, decât să le spui așa ceva În fața celorlalți!“. Au desigur tot dreptul să se simtă jigniți, dar nici eu nu am timp să mă prefac, să mă ascund sub tot felul de false politețuri pentru a le spune că sunt deștepți când sunt proști. Tăindu-le-o scurt, câștig o grămadă de timp. Să mă slăbească cu pretențiile lor sau să mă ocolească; cine dracu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
cu atât mă simt mai puternic, cu atât mă simt mai eu, impenetrabil, blindat În fața asaltului prostiei, baricadat la orice imixtiune a invidiei și perfidiei. Dacă vorbesc, se observă imediat că nu sunt la fel cu ceilalți, că nu mă prefac, că e În mine un nucleu de neatins pe care nu vreau să-l arunc pradă bârfei fetide a celui care nu are nimic al lui, nimic pur. Azi, m-au discutat În ședință de grupă; că nu mă comport
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
aceste fețe mirate, ce sunt privite de noi cu atâta suspiciune? Cei din jurul lui Christos se suspectează unul pe altul. Cine pe cine va vinde? Tu? Eu? El? Nu se va ști niciodată și nici nu contează. Putem să ne prefacem mai departe că stăm la palavre unul cu altul (adică noi cu voi), să ne spunem câte inepții vrem pentru că știm cu toții la fel de bine că nimic nu poate fi oprit de nimic. Noi suntem doar niște figuranți, dar știm acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Sentimentul ei m-ar pune În inferioritate față de ceilalți. Aș deveni slab, inteligența mi s-ar Înmuia, n-aș mai fi capabil să fiu cel mai tare. Aș șovăi. M-ar opri Îndoiala. „Dar dacă nu mă iubește?“, „dacă se preface?“, „dacă mă Înșală chiar cu acest individ care trece acum pe lângă noi și o salută?“ NU. Nu mă interesează iubirea ei. E o capcană. O mlaștină afundă din care nu se mai iese. Eu vreau să fac ceva important. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
aceasta, calitatea, lipsea. Aproape că nu se acumulase nimic demn de a fi recapitulat. Totul se rotea În jurul câtorva emoții pure. De exemplu, tandrețea mamei ce venea să mă sărute seara, când credea că am adormit, iar eu doar mă prefăceam; cum venea ea tiptil, se apleca și mă săruta pe obraji sau pe gât, fiind Întotdeauna Însoțită de acel miros proaspăt de busuioc revărsat din sânul ei, pe care eram nebun de dorință să-l ating cu buzele, dintr-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
mai aud nimic decât voci, vocea ei Într-o mie de variante sughițând, scrijelind, nechezând, râșgâind, șoptind, urlând, silabisind, bubuind, demarând, frânând, lovind, tăind, Înjunghiind, mângâind, mârâind, mototolind, morfolind, psalmodiind, dorind, refuzând, susurând, simulând, cerând, plângând; rugându-se, jeluindu-se, prefăcându-se, copilărindu-se, ascunzându-se, alintându-se, jucându-se, rostogolindu-se, Îndepărtându-se, rănindu-se. (sâmbătă) În primul capitol din eseul Mitul reintegrării (Editura Vremea, 1942), intitulat „Simpatia lui Mefistofel“, Mircea Eliade constată simpatia lui Dumnezeu pentru Diavol: ...simpatia aceasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
se poate compara nicidecum cu debila pasiune antropoidă. Deschid fereastra ce dă În curtea conventului nostru de călugări. Văd cuplul În exercițiul funcțiunii. Ea e vărgată ca o tigresă, suplă În mișcări, inventivă și capricioasă ca o tânără neînvățată. Se preface că stă, apoi fuge imprevizibil și se urcă pe zidul ce desparte cele două construcții. Acolo se răsfață, culcându-se cu ghearele În sus, tăvălindu-se ademenitor, cu toate acele mișcări de provocare și de capriț. El, deși a stat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
putrede-ale istoriei! Adam, săracul bleg, luă totul asupră-i și cunoscând Cea proastă Evă nu-și mai Întoarce gestu-i libidinos În nici-un mâine Ea crede că imită mișcările divine spre care-ntinde mâini Ciuntite de cuvinte și gesturi stigmatizate de prefăcuți În odăjdii Nu-Învinuiți pe Eva puhavă și lascivă Ce-n zvârcoliri se frânge la pieptul vostru tare Privirea ei de raze sau de venin e plină Iubiți-o, slăbiciunea-i de preț e tot ce are! Când bucurii străine Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
să mănânci decât, cât te țin fălcile și lărgimea intestinelor tale. Dacă bagi mai mult, atunci trebuie să dai afară surplusul. De aceea vomită cei care se lăcomesc. Tu prea vrei să fii În surplus În tot ce faci. Te prefaci Înfometată și când ești plină. Mănânci prin imitație, de frică să nu-ți piară pofta. Te arunci În toate fără măsură. Fii atentă, că orice hybris se pedepsește, cum spuneau, În Antichitate, acei greci nebuni!“. Îmi mai pun Încă trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
altcineva. A. zboară Însă susținută de o energie neobișnuită printre acești indivizi comuni, care o arată cu degetul, se agață de aripile ei de lemn, trăgând-o În jos și mototolindu-i elanurile În hohote vulgare; În defensivă, ea se preface că râde Împreună cu ei, se mototolește mai tare decât este posibil, apoi se ridică Întâi pe coate, În genunchi, râde-plânge cât poate, se odihnește Încă puțin la pământ, se redresează, se ridică cu un efort imperceptibil, pășește puțin Împleticită, Înalță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Eugen. I-am răspuns la strângerile lui de mână, cu toate că-mi venea să o iau la fugă, i-am răspuns la zâmbetul drăgăstos și nesuferit, m-am uitat dinadins la mutra lui umflată, și aceasta numai din voință. M-am prefăcut, deci. Astă-seară m-am Întâlnit din nou cu Petre. În loc de o izbucnire de dragoste din partea mea, am simțit un fel de gust amar În fața lui. Îmi stăruia În minte Eugen din seara trecută. Am fost foarte lucidă cu Petre, chiar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
Întâmplătoare, deodată, simt dâra senzuală, o atracție ce nu-mi mai vine din atingerea corpului, cum se petrecea În adolescență; fac tot ce este posibil să prind o poziție avantajoasă, atât cât Îmi permit bunele maniere, mă Întind, mă Înalț, prefăcându-mă că citesc numele unei străzi, că am fost lansat de o frână bruscă, pierzându-mi echilibrul; dar eu aspir, sorb mireasma din codrii capilari, mă Înroșesc de plăcere; e o beție sofisticată, o cădere În transă, un extaz, chiar dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
suntem. N-am mai fi aceste superbe monade! Noi nu trebuie să ne dividem!“ „Dar tu de unde ai ieșit? Dacă ar fi gândit astfel și părinții tăi, ai mai fi fost tu o monadă atât de superbă?!..“ „NU, nu te preface că nu Înțelegi. Tu vrei să mă pui la probă. Noi nu putem fi decât singuri, indestructibili, puternici. Asta e doar Învățătura ta. De ce mă privești așa?“ „Te privesc ca pe o proastă care se lasă măcelărită, luându-se după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
a vieții. Poate te-am privit cu ochi mari, ce treceau dincolo de tine: atunci și numai atunci eram fericită, pentru că, atunci, În jurul meu era muntele, iarba sau dragostea altora. Iar dacă ți-am plâns vreodată, să știi că m-am prefăcut doar, pentru a obține ceva de la tine, lucruri mărunte, de obicei, dragostea cui s-o dau, când nu știu cum arată? 28 septembrie 1964 (luni) Odată, demult, În fața unor ochi ciudat de albaștri, s-a deschis drumul vieții. Era larg drumul și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
alpinism. Cel care urma să-mi fie tovarăș de coardă făcea totul din dragoste. De un an Încheiat mă iubea cu o pasiune În care se aruncase cu ochii Închiși. Eu, profitând de aceasta, Învățasem tehnică alpină de la el. Mă prefăceam de multe ori că mă interesează persoana lui, și atunci era fericit. Om al unicei pasiuni, știam că se va mistui până la capăt pentru reușita mea. Nu-mi cerea dragoste, Îmi cerea numai să-i ascult lui dragostea, ceea ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
până colo și Împacheta mereu. — Ce-i cu tine? am Întrebat-o. În loc să te bucuri că vine Anul Nou și acum pleci cu Doru al tău pe munte... — Da, mă bucur... E călătoria noastră de adio. — Cum așa? m-am prefăcut alarmată. Dintr-odată? Ce s-a petrecut Între voi, că doar vă iubeați, măi, oameni buni! Stai jos și ascultă! Brusc, s-a oprit și m-a privit țintă. Era ceva neobișnuit la ea să fie atât de concentrată asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
se pare doar că mă iubești“ (o chinuiam pentru că voiam să văd Între ce limite oscilează iubirea ei). „Cât ai vrea sau cum ai vrea tu să te iubesc?“ „Nu știu. Nu mă interesează!“ (Desigur că mă interesează, dar mă prefac.) „Nu-ți cer să mă iubești mai mult decât merit.“ „Bine, ei bine...“ (și aici se uită cu o privire fixă, patetică), „am să te iubesc așa cum meriți tu. De aici Înainte Îți făgăduiesc să te iubesc pe cât meriți tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
moarte. Acum Îl Înțeleg pe Alexandru cel Mare, care a vrut să moară tânăr, dar și pe Caligula, și pe Nero, care-au devenit cinici din aceeași plictiseală de a trăi. (dimineața) Nimic nu mă preocupă mai mult, deși mă prefac nepăsător, decât gândul că mă Întâlnesc pe stradă cu amanții ei; că ei mă privesc cu superioritate, cu acea formă de compasiune puțin distantă, puțin Înțelegătoare, puțin disprețuitoare. În același timp, mă frământă ideea că ea se manifestă la fel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]
-
bătut de mic pentru că nu-ți plăcea cartea, când ai fost ucenic munceai zi și noapte și primeai ca răsplată bătaia. Soția pe care ai avut-o te-a umilit și te-a Înșelat cu prietenii tăi. Tremuri când mă prefac că te iubesc. N-ai simțit niciodată repulsia din mine? N-ai simțit că toată masca mea de dragoste e de fapt un pretext ca să-ți fur ceea ce ai tu mai bun În sânge: experiența de alpinist? Ai acumulat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2326_a_3651]