8,426 matches
-
optsprezece, douăzeci și opt de ani, cu un cap plin de păr care a devenit apoi pleșuv, purtând un șort de vară cu dungi roșii și o tunică militară cu trese de sergent, șezând într-o verandă sau în balconul postului de radiodifuziune de pe 86th Street. Mă paște pericolul de a prezenta numai genul ăsta de imagini și nu-mi place. În primul rând, cred că l-ar amărî pe Seymour. E greu când subiectul tău e, în același timp, și cher maâtre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2217_a_3542]
-
frecventează cursurile de vară ale Universității de la Marly-le-Roi (Franța), iar în 2003 își susține licența la Facultatea de Teologie Ortodoxă din București. Din 1972, cu o întrerupere între 1988 și 1990, e redactor, apoi șef al secției de poezie la Radiodifuziunea Română. A debutat cu versuri în 1964 la ziarul „Flacăra” din Piatra Neamț. Prima carte, Nopțile migratoare, i-a apărut în 1972 (Premiul Uniunii Scriitorilor). Publică în „Amfiteatru”, „Contemporanul”, „Luceafărul”, „România literară”, „Ateneu”, „Viața românească”, „Cronica”, „Familia”, „Contrapunct”, „Convorbiri literare” ș.a.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290498_a_291827]
-
lui Nicolae Grăsoiu, ofițer. Este căsătorit cu Dorina Grăsoiu, istoric literar. Urmează studiile liceale la București, apoi, tot aici, Facultatea de Limba și Literatura Română (licențiat în 1968). Lucrează ca redactor de emisiuni literare la Televiziune (1968-1985) și ulterior la Radiodifuziunea Română, unde între 1990 și 1996 este redactor-șef al departamentului Literatură, iar din 1996, redactor-șef adjunct. Începe să semneze pagini de critică în „Ateneu” (1970), colaborează la „Convorbiri literare”, „Luceafărul”, „Orizont”, „Steaua”, „Tomis”, „Tribuna”, „Viața românească” ș.a. Editorial
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287343_a_288672]
-
superioare tehnice la Institutul Politehnic din Brașov, însă renunță după un an și devine, din toamna anului 1964, student al Universității din București, la Facultatea de Limbi Romanice, Clasice și Orientale, terminată în 1969 (specialitatea franceză - spaniolă). Este angajat la Radiodifuziunea Română, unde a îndeplinit, succesiv, diferite funcții; în anii ’70-’80 a lucrat în cadrul redacției emisiunilor pentru străinătate, legându-și numele - în calitate de francofon - și de funcționarea postului sezonier Radio-Vacanța, iar după decembrie 1989, în condițiile libertății de exprimare în presă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287362_a_288691]
-
condițiile libertății de exprimare în presă, s-a afirmat în cadrul emisiunilor în limba română ale postului național Radio România-Actualități, devenind unul dintre cei mai buni gazetari radiofonici ai țării; o vreme, a fost director general adjunct al Societății Române de Radiodifuziune. A debutat cu poezie în revista „Amfiteatru”, în 1967. Prima sa carte e Anatomia unei străzi, apărută în 1992. Proza din volumul de debut al lui G. aparține, în sens larg, genului memorialistic, deși se poate observa că nu e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287362_a_288691]
-
Școala Tehnică din Vădeni, județul Gorj. În 1945 se întoarce la Turnu Severin, unde ulterior va fi redactor-șef al cotidianului „Severinul liber”, devenit „Drumul socialismului”. În 1951 primește domiciliu forțat la Craiova. În 1953 devine redactor, la București, la Radiodifuziune, dar va fi trimis din nou la Craiova pentru a înființa postul de radio local (1954), unde va funcționa ca redactor până în 1985. În anii 1968, 1971, 1976 călătorește în Italia și în Grecia. Debutează în1956 la „Oltenia literară” cu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290717_a_292046]
-
istoric literar. Este fiul Virginiei (n. Găvănescu) și al lui Nicolae Florescu, profesor. Absolvent al Facultății de Filologie din cadrul Universității „Al. I. Cuza” din Iași (1966), debutează publicistic încă din vremea studenției, la „Iașul literar” (1962). Funcționează ca redactor la Radiodifuziunea Română (1966-1970), secretar de redacție și redactor-șef adjunct la revista „Manuscriptum” (1971-1980), apoi ca redactor-șef la „Revista de istorie și teorie literară” (1983-1991), iar din 1990 la „Jurnalul literar”. Începând din 1983 este cercetător științific la Institutul de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287031_a_288360]
-
Lupta”, „Facla”, „Lumea nouă”, „Rampă” ș.a. Articolele și le va aduna, mai tarziu, în volumul Prezente (1968). După 1944 este director al Teatrului Național din București (1946), ministru al Artelor (1946-1948), prim-locțiitor al ministrului Culturii (1955-1958), președinte al Comitetului Radiodifuziunii Române (1958-1965). A fost căsătorit cu scriitoarea Sărina Cassvan. Mai multe schițe și povestiri apărute, incepand cu 1913, în „Revista copiilor și a tinerimii”, publicație la care a lucrat și că redactor, P. le-a reprodus în volumele Pentru zilele
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288702_a_290031]
-
A absolvit Liceul „Mihai Viteazul” din București și Facultatea de Chimie din Cluj, după care urmează cursuri de pian la Conservatorul din Viena. A fost subdirector al Operei Române din București (1930), director adjunct al Filarmonicii (1934), administrator delegat al Radiodifuziunii Române (1944-1946), consilier artistic la Opera Română din București (1945-1947), secretar al Centrului Român al PEN-Clubului (1936-1940), redactor și secretar de redacție al „Revistei Fundațiilor Regale”. A fost întemnițat de două ori, prima dată (1941-1942) pentru atitudinea sa antifascistă, fiind
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286256_a_287585]
-
Fără îndoială, tiparul a inventat "actualitatea", această bizarerie care a luat avânt în secolul al XVIII-lea, provenită din gazetă, catalizată apoi, la sfârșitul secolului al XIX-lea, de alianța între telegraful electric și cotidianul popular și întărită puternic de radiodifuziune după primul război mondial. Televiziunea-video ar putea foarte bine să distrugă actualitatea prin contragerea timpilor altădată distincți: cel în care se petrece evenimentul; apoi cel al relatării lui; în fine, cel al difuzării. Exterioară sau secundă, povestirea suprapunea faptului o
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
mai democratic al societăților democratice" și "un formidabil mijloc de comunicare între oameni" (Dominique Wolton). Adaptată providențial unui regim în care aleșii trebuie în fiecare zi să convingă și să se explice în fața alegătorilor, pe urmele ziarelor naționale și ale radiodifuziunii, informația televizată lărgește agora la sate și cartierele mărginașe, universalizează cetățenia, desface menghina burgheză a literei. Victoria ei a făcut transparența să triumfe asupra secretului, societatea civilă asupra mașinăriilor în mod tradițional opace ale puterii, apropiindu-i tot mai mult
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
europene. Propagarea undelor hertziene și transmiterea imaginilor prin satelit favorizează, în mod evident, o mișcare inversă: internaționalizarea comportamentelor și "construcția Europei". Ea tinde să perimeze noțiunea de frontieră, moștenită din secolul al XIX-lea (continuând mișcarea începută mai devreme de radiodifuziune). Fără imaginea electronică și chiar fără CNN, un agricultor din Ardèche n-ar fi văzut niciodată cu ochii lui un copil african murind de foame, un student chinez oprind o coloană de tancuri, o micuță columbiancă agonizând în noroi, pe
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1095_a_2603]
-
literatură și artă a ziarului „Scânteia” (1969-1974, 1983-1988), șef al secției de cultură la „Scânteia tineretului” (1974-1983), lector principal la Editura Eminescu (1988-1991), publicist comentator la „Adevărul” (1991-1992), redactor-șef adjunct la „Vocea României” (1993-1996). Din 1996 este realizator-coordonator la Radiodifuziunea Română. A debutat publicistic în 1964, la revista „Lumea”. Prefigurată în 1976 de o antologie de opinii critice despre Duiliu Zamfirescu și de o ediție a romanului Viața la țară, prima carte a lui A., Introducere în opera lui Duiliu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285175_a_286504]
-
bisericesc. Urmează Facultatea de Filologie a Universității din București, din 1956 până în 1959, când este arestat și condamnat pentru atitudine subversivă împotriva orânduirii socialiste. Eliberat, își reia studiile și termină facultatea în 1969. Din 1968 este reporter, apoi redactor la Radiodifuziunea Română. Între anii 1969 și 1989 a realizat emisiunea „Memoria pământului românesc”. Scrie proză pentru copii și tineret. Prima lui carte, Cercelul domniței (1970), e o povestire cu tentă istorică, de educație patriotică în spiritul vremii, dar compusă într-un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286756_a_288085]
-
cu care vrea s-o cucerească. Munții au piscuri către cer, mările aburi, neamurile au sfinții credinței și geniile culturii. Al doilea moment e difuzarea. Cartea și tălmăcitorii ei, expozițiile și reproducerile artistice, muzeele, instrumentiștii muzicali și cântăreții, teatrul, cinematograful, radiodifuziunea și mai ales școala de toate gradele constituie laolaltă mijloacele de difuzare a culturii. Nu trebuie să înșele pe nimeni faptul că gloria se acordă mai ușor interpreților decât creatorilor. Oricât de celebru ar fi un interpret, actor, virtuos vocal
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
cu placheta sugestiv intitulată Hungermarsch und Stacheldraht (1956). În toamna lui 1945 K. se mută la București și lucrează în cadrul bibliotecii ARLUS și al bibliotecii Institutului pentru Relațiile Culturale cu Străinătatea; temporar, colaborează și la emisiunea în limba germană a Radiodifuziunii Române. În 1958 s-a decis să renunțe la statutul de angajat, întreținându-se din munca de scriitor, publicist și traducător. Pentru volumul Flaschenpost (1970) obține Premiul Uniunii Scriitorilor. În ultimul deceniu de viață se stabilește la Düsseldorf, în Germania
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287718_a_289047]
-
Agafiei și al lui Teodor Rusnac. După studii la Institutul Pedagogic din Tiraspol, lucrează din 1958 la diferite publicații periodice, apoi devine redactor la editurile Cartea Moldovenească și Lumina și șef de secție la Comitetul de Stat pentru Televiziune și Radiodifuziune. R. debutează editorial cu placheta de versuri satirice și umoristice Poamă acră, apărută în 1969. Volumele Mărgeanul zilelor (1987) și Sfintele rădăcini (1997) îl caracterizează ca pe un poet de formulă tradiționalistă, alternând regimul liric cu acela umoristic și satiric
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289402_a_290731]
-
nu sunt suportate de importatorul nerezident și nici de transportatorii internaționali), eventualele taxe de export. Exportul de servicii cuprinde următoarele elemente: serviciile de transport de bunuri; serviciile de transport de călători; serviciile de asigurări; alte servicii (de comunicație-poștă, telegraf, telefon, radiodifuziune și televiziune; închirieri de filme și mijloace de transport, servicii de publicitate etc.). Importurile de bunuri cuprind elementele menționate la exporturi, privite însă din punctul de vedere al țării importatoare. Acestea sunt evaluate la prețurile CIF (cost insurance freight), care
Analiză statistico-economică by Mirela Lazăr, Cornel Lazăr () [Corola-publishinghouse/Science/185_a_489]
-
în urma condensării, adică prin eliminarea și / sau menținerea unor secvențe care au fost identificate ca elemente lexicale cu existență independentă și / sau cu sens lexical deplin, inclusiv elemente de compunere: balon < balonzaid (< germ. Ballonseide), juxtă < juxtalinear(ă), radio < radioreceptor și radiodifuziune, taxi < taximetru. În cursul său Introduction à la lexicologie susținut la Universitatea din Osnabrück (Germania), B. Schwischay enumeră trunchierea (la troncation) printre procedeele de "morfologie lexicală sau de formare a cuvintelor", arătând că acest procedeu "constă în scurtarea unui cuvânt
Condensarea lexico-semantică by Emil Suciu [Corola-publishinghouse/Science/925_a_2433]
-
mixte" și / sau "laterale"89. Și ELR dă ca exemple de trunchiere (scurtare) (v. s.v.) pe care o consideră procedeu de formare "mai puțin important" cuvinte condensate ca balon < balonzaid (< germ. Ballonseide (Mantel)), grep < grepfrut, juxtă < juxtalinear, radio < radioreceptor și radiodifuziune, taxi < taximetru. Alți autori vorbesc însă în mod explicit despre "elipsa lexicală" ca modalitate de formare a termenilor de specialitate, întrucât prin ea "se suprimă unul sau mai multe elemente constitutive ale unei sintagme, obținându-se o nouă unitate lexicală
Condensarea lexico-semantică by Emil Suciu [Corola-publishinghouse/Science/925_a_2433]
-
din care provin (rom. kil(o) < kilogram, scopie < radioscopie, taxi < taximetru); unele sunt gramatical bivalente și pot fi polisemantice, atunci când provin din mai multe compuse: rom. radio este substantiv și adjectiv cu sensuri multiple, de regulă împrumutate din franceză (cf. radiodifuziune, radiocomunicație, radioreceptor, radiofonie, radiofonic, radioelectric etc.). Deducem din cele de mai sus că nu numai româna, ci și diverse alte limbi recurg la procedeul condensării compuselor tematice, iar variantele condensate, ca și compusele originare înseși, se răspândesc rapid în lume
Condensarea lexico-semantică by Emil Suciu [Corola-publishinghouse/Science/925_a_2433]
-
ipoteză de lucru pentru încheierea pregătirilor de aderare la Uniunea Europeană. Secțiunea Poziția generală a României prezenta angajamentele asumate în ceea ce privește armonizarea legislației în sectoarele: telecomunicații, poștal și sectorul tehnologia informației. Au fost asumate angajamente referitoare la implementarea politicilor comunitare în comunicații, radiodifuziune, cercetare-dezvoltare, precum și implementarea și dezvoltarea societății informaționale. Referitor la Adoptarea și implementarea acquis-ului comunitar, în anexa 2 a Documentului de poziție revizuit, a fost prezentat Planul de acțiune pentru realizarea obiectivelor asumate, Plan care includea calendarul alinierii legislative și instituționale
by Vasile Puşcaş [Corola-publishinghouse/Science/1093_a_2601]
-
Universității din București, absolvită în 1972. Mai întâi cercetătoare la Institutul de Lingvistică al Academiei Române (1972-1974), apoi va fi referentă la Metarom (1974-1978), bibliotecară la Institutul de Educație Fizică și Sport (1978-1990), realizator în cadrul Redacției literatură-arte a Societății Române de Radiodifuziune (din 1990). A debutat în 1970, sub pseudonimul Ana Maria Condor, în „România literară”, la rubrica „Poșta redacției”, deținută de Geo Dumitrescu, și editorial în 1976 cu placheta În prelungirea luminii. Mai colaborează la „Amfiteatru”, „Luceafărul”, „Poesis”, „Ramuri”, „Contrapunct” ș.a.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290369_a_291698]
-
lăsat o impresie profundă și a contractat prietenii puternice.” A fost preocupată constant de popularizarea superioară a capodoperelor literaturii universale, materializată în activitatea de conferențiară în sălile instituțiilor de cultură din București și la microfonul postului național de radio. Arhiva Radiodifuziunii păstrează textele a zece prelegeri rostite de V. între 1932 și 1942, trei pe teme de larg interes cultural - Paul Claudel, Sufletul românesc în pictura lui Grigorescu, Faust, un mare neliniștit -, celelalte cu subiecte de morală sau reflectând o atitudine
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290630_a_291959]
-
București, va frecventa Liceul „Iulia Hasdeu” (1959-1962) și va deveni studentă la Facultatea de Filologie, luându-și licența în 1967. În timpul studenției ia parte la întrunirile cenaclurilor literare Junimea și „Nicolae Labiș”. Funcționează ca redactor în Departamentul emisiunilor culturale al Radiodifuziunii Române, din 1969 ca realizatoare a emisiunii „Meridiane lirice”, iar din 1971 a emisiunii săptămânale „Revista literară radio”. Din 1981 se transferă la departamentul similar al Televiziunii Române, devenind redactor-șef adjunct la Redacția emisiunilor culturale. Debutează cu versuri în „Contemporanul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288403_a_289732]