9,038 matches
-
sfert de oră, Csákány asculta cu ochii închiși, surâzând și bălăbănindu-se pe scaun, am simțit și eu cum picioarele-mi dau să se miște, mi-am legănat și eu scaunul de câteva ori sub mine, acest cânt vibrant și straniu al păsăretului ne învăluia compact, era de parcă am fi stat în aburi sau în vălătuci de ceață calzi și umezi, și simțeam că mă apucă durerea de cap. Apoi păsările au obosit pesemne, părea că li se deșirase cântul, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2148_a_3473]
-
groasă de crep. N-am băut nimic, dar, în timp ce încuiam ușa, am recapitulat cum o voi saluta eu pe Martina, cerând zâmbitor o șampanie. Am luat-o spre est, apoi către nord. Mda, era clar că ziua avea o culoare stranie - o lumină suavă, dar lividă; biliară, de parcă plămânii îi rămăseseră îmbâcsiți de poluare. Hai, scuipă ce te îneacă. Magazinele mai dormeau încă... Unde era zgomotul, unde erau cei care îl făceau? Mașini puține, ale căror faruri își înșurubau lumina ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
e clar că am dreptate. E deșteaptă. E practică. Trebuie să aibă ea vreun investitor, vreun aiurit de puști de bani gata, un înger salvator. Poate că nici nu se regulează cu el deocamdată. Îl ține doar la respect cu straniile sclipiri ale desuurilor ei, cu bizarul spectacol pe care i-l oferă în timp ce face baie - da, și cu modul bizar în care îl ajută să se masturbeze. Sunt cât se poate de sigur. De fapt, așa m-a ademenit și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
o batistă. Cămașa ei de mătase, bărbătească, albă, strălucea și ea. Am privit-o fix și am continuat să dau din gură. Din câte îmi puteam da seama, nu avea piept deloc. Și totuși, chiar această subțirime exercita o ispitire stranie, mai cu seamă când îi priveai gâtul complicat de sportivă. Gâtul Selinei e mai plin, mai volatil, mai inflamabil, așa cum îi sunt și țâțele. În fond, care-i tre-aba cu țâțele? Nici n-ai nevoie de ele, nu-i așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
-mă sa ies. O să-mi spuneți că e din cauza băuturii... dar băutura nu e ceva minunat, vă asigur eu, băutura nu reprezintă nimic nou. Altceva e nou. Mă simt invadat, prostit, dat peste cap. Aud voci ciudate și vorbesc limbi stranii. Îmi vin idei care mă depășesc cu mult. Mă simt violat. Am deschis ziarul ca să descopăr că, în timpul absenței mele, întreaga Anglie a fost pârjolită de agitații și revolte, de ciocniri sociale în suburbiile incendiate. Din câte am aflat, șomajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
de vreo cincizeci de lire sau cam pe aici. — Pe asta cine a mai scos-o? — Nu mai știa sau nu mai putea să-și amintească Dar își amintea suma. — Cincizeci de lire, am spus eu, simțindu-mă în mod straniu jignit sau minimalizat. Despre ce e vorba - o lovitură după ureche? O palmă chinezească? — O lovitură în față cu un instrument contondent. Ei. Eu o să fac lista și tu să-mi aduci nenorocitele alea de cărți. Bucata de hârtie trecu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
mahalaua mușcă și ea. În timp ce Agnes se strecura pe cealaltă portieră, marele pește și-a ridicat bâta. Am închis ochii, strângându-mi pleoapele cu tărie. Fără milă. Am auzit un mormăit, foșnetul aerului, o izbitură nimicitoare, apoi cu o precizie stranie și mișcări line, m-am ridicat spunând „Bani“, și mi-am luat portofelul de la locul lui, desfăcând ca pe un evantai cinci hârtii de douăzeci în dreptul feței negre și asudate, am închis portiera, am făcut sensul giratoriu și am ieșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
a trecut cu adevărat... Mersul înseamnă suferință, statul în picioare înseamnă suferință, statul jos înseamnă suferință. Perseverența provoacă suferință. De vină o fi băutura, haleala de prin snack-uri sau toată pornografia asta. Așa că ziua s-a transformat într-o stranie hârtie de calc scrisă cu cerneală simpatică. Am citit, am recitit și am căutat prin cotloanele minții și ale camerei repere și ocări. Animalele din Anglia. Boxer, calul cel mare. Prosopul meu de față seamănă cu un sul de ștergare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
la impresar, la agenția națională - știi tu, la tot ce e legat de carte. Ce-i cu tine? Lucrezi sub acoperire, sau ce? Nu mi-a răspuns. Am continuat precaut. Scriitorii ăștia, trebuie să-i iei cu binișorul. Sunt ființe stranii, care stau acasă toată ziua. — Oricum, îți mulțumesc pentru telefon. Și mulțumește-i și agentului tău literar pentru că ți-a transmis mesajul meu. Bun, și acum fii atent. Ai mai lucrat în producția de filme, corect? — ... La câteva, îmi răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
-i un cap între ochi. Dar cine știe din ce motiv obscur (și cred că până la urmă e ceva legat de numele lui, care seamănă așa de mult cu cel al palidei mele protectoare) am o grijă de-a dreptul stranie față de micul Martin și, într-un fel, mi-ar displăcea teribil să-l fac să sufere sau să-l văd că a pățit ceva. Dar la un alt nivel, în noaptea subconștientului, mă aud - mă simt - cum îi trag lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
acasă. De asta nu voia ea... ah, ai ghicit. Doar nu ești orb. Acum știi care era miza? Cât despre mine, eu mă simt păcălit, terminat - și totuși, impresionat de optimism. Fii tare, mă îmbărbătez eu. Dezamăgirea stârnește o hotărâre stranie. Probabil că din cauza asta am ajuns să mă îngrop în muncă plin de însuflețire. — Te ascult. Nu, nu vreau, mulțumesc. Oh. cred că mai trebuie să fie vreo sticlă pe undeva... Vezi, cititorul e un credul înnăscut. Și el are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
năbădăios și visător, încercând astfel să-și asigure mult doritul răspuns emoțional, în timp ce Spunk se destăinuie lui Lorne în legătură cu înclinația tragică a omului de a răni ceea ce iubește. Și așa mai departe. Evident, toată povestea e cât se poate indiferente stranie, și Bad Money (noul titlu) devenise deja o lectură îngrozitor de plictisitoare. Dar monologurile vor ajunge direct la coșul de gunoi în momentul montajului, dacă chiar or să fie filmate, așa că asta-i foarte simplu. — Trebuie să avem încredere în el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
care o arunc eu pe piață. Aș fi fost mai fericit în zilele de mult apuse. Pe Martina nu era nevoie să mă plătești cu bani. Puteai folosi toate celelalte articole în locul banilor murdari. Câteodată Banii îmi deșteaptă un sentiment straniu, de anxietate. Îmi amintește de vremea când Doris Arthur mi-a spus ceva de neiertat pe East Ninety-Fifth Street. Am impresia că totul a fost ulterior. Și că tu ești amestecat, nu-i așa? Ești, așa-i? Nu știu cum. Dar până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
Cred că zăcusem mult pe scări. Cred că ziua avea și o culoare ciudată... La zece, am telefonat la un magazin după mâncare rece și vin. Eram în pat și m-am ridicat în capul oaselor. Mâncarea avea un gust straniu și neplăcut. Am mai învățat ceva în seara aia, o seară în care am învățat multe lucruri. Desdemona n-a făcut-o niciodată. I-a rămas credincioasă. A fost sinceră. Desdemona n-a făcut-o niciodată - nu, niciodată. * Deci am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
nevoie de smacuri și intervenția coafezelor în valoare de câteva miare bune. În jur, doar trăncăneala și vorbe de clacă, strânse în jurul șampaniei bune, tartinelor dichisite, chelnerilor în smoching, banilor, printre care mă strecuram liber ca apa, în timp ce împărțeam zâmbete stranii, semne din mână sau țipete. Toți păreau să discute despre actorie, și încă în termeni foarte specializați - muncă, odihnă, disponibilitate, vizionări, proiecții și toate celelalte. Am crezut că sunt cu toții producători amatori, sau cel puțin asta erau acum. Să fii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1876_a_3201]
-
ori pe Suzanne. Venea din când în când de la Paris să-și vadă rudele rămase în țară. Era o doamnă distinsă, cu trăsături de grecoaică, ochi de un negru-aprins, sprâncene brune, minunat arcuite, cu un râs strălucitor care îi lumina straniu chipul îngândurat. Virgil Vrancea, soțul ei, era înalt și tăcut. Cu un zâmbet subțire, o asculta pe Suzanne cum depăna, plină de exuberanță, povești dintr-o lume străină. Nu mai știu ce spunea, dar mi-a rămas în auz timbrul
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
străvechi ale lui Buddha din colecția Maestrului, una din bronz, în holul de la intrare, și alta mai mică, așezată într-o cutie de lac negru, în salon. — Cum ai pictat după moartea lui Sergiu? Mi s-a întâmplat ceva foarte straniu. Am pictat un tablou în albastru. — Știai că, după Cartea tibetană a morților, una dintre cele mai înalte trepte spirituale pe care le atinge sufletul după moarte este starea de albastru? — Nu, deloc. De altfel nici nu-mi dădeam seama
Ioana Celibidache : o mătuşă de poveste by Monica Pillat () [Corola-publishinghouse/Imaginative/585_a_978]
-
-i sugeră nici faptul că inculpatul ședea deja și că nu catadicsise să se ridice la venirea sa. Nimic nu mi se înfățișa normal. Totul își pierduse firescul. Parcă m-aș fi trezit într-o realitate întoarsă pe dos. O stranie tulburare mă încercă. Ori ăștia nu mai sunt în toate mințile - mi-am spus -, ori eu am înnebunit de-a binelea. Altă explicație n-am găsit situației. Procurorul Angheliu primi dosarul cauzei și îl deschise cu două degete, schițând o
Ramuri, muguri si mugurasi de creatie olteniteana Antologie de poezie și proză oltenițeană by Nicolae Mavrodin si Silviu Cristache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91640_a_93395]
-
Dimpotrivă, am urgentat implementarea lui profitând de turnura pe care au luat-o lucrurile pe Terra. - Sacrificiile care trebuiesc făcute de data asta sunt totuși prea mari, ridică tonul focul. O puzderie de scântei îi însoțiră cuvintele dând o lumină stranie încăperii. - Sacrificiile oricum urmau să fie făcute, acolo sau în altă parte, veni într-un târziu răspunsul. - Din câte țin minte ai fost și tu de acord cu ele. Sau te așteptai ca să renunțăm la el tocmai din această cauză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85108_a_85895]
-
zici? - Într-adevăr! Cavalerul meu, completă Ina, n are timp pentru mine decât duminica după amiază, când bănuiești și tu că mi-ar sta bine să fiu acasă, cu părinții, să mă pregătesc pentru săptămâna ce urmează, fiindcă am o stranie percepție, din cauza multor treburi de la serviciu, că ziua de luni începe chiar de duminică seara. - Motănelul meu, îl dezmierd așa pentru a-l mai întineri, lucrează toată săptămâna și sâmbătă pe la 4 sau 5 după-amiază mă invită la o cafea
La marginea nopții by Constantin Clisu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1690_a_3121]
-
putut să particip. Dar am stat acolo, în lumina de ambră a lămpii acoperite de un maiou de mătase, ore-n șir, privind cu aviditate tot ce se-ntâm pla în acel pat, neștiind cui să-i mul țumesc pentru darul straniu, întunecat, care-mi era făcut. Am văzut-o căutând înadins pozițiile cele mai sub misive, am văzut-o privindu-mă sfidător în ochi, îngenuncheată, în timpul celei mai dulci dintre tor turi, am văzut-o rugându-mă să vin mai aproape de
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
să se-ntunece mergea la fereas tră, lipea frun tea de geam și privea amurgul galben de iarnă până îl sufoca nefericirea. Ieșea atunci și rătăcea prin cartiere necunoscute. Ajun gea uneori atât de departe, și casele erau atât de stranii - orna mente de ipsos pe ziduri crăpate, gata de prăbușire, geamuri acoperite cu ziare îngălbenite - încât băia tul se simțea în altă viață, sau într-un vis. Într-o seară se regăsi în cartierul copilăriei sale. Recunoscu imediat vila străveche
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
vorbe... „Ții minte?“, ar fi vrut s-o întrebe Victor, dar era ca și când fata uitase, din nou, tot ceea ce el n-ar fi uitat niciodată. Anul glisa pe osiile sale către primăvară. Victor străbătuse în lung și-n lat ținuturile stranii ale nefe ricirii. Scrisese poeme foarte lungi și înghețase pe străzi pustii. Nu-nțelegea cum ieșise viu din iarnă. Într-o zi, căutând ceva prin adâncul șifonierului părin ților săi, găsi un pachețel ciudat. Era o pungă de hârtie uzată
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
Fortunato Depero (picturi geometrice și pestrițe, șotroane pastelate, păsări), și-apoi am mers la „L’Egi zio“, celebrul muzeu de egiptologie, „cel mai mare după cel din Cairo“, cum ne-a fost recomandat. Și-aici am avut întâlnirea cea mai stranie care mi-a fost dată-n această viață. Nu mă suspectați de fabu lație sau de livresc. Totul a fost real, real, real. Am intrat în muzeu doar familia Pop și cu mine. Ce să spun? Nu prea mă-nnebunesc
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
dacă ați avut vreodată ocazia să călă toriți într-o mașină cu volanul pe partea dreaptă și care merge pe stânga drumului, în stil britanic, adică. Eu am avut, și pot să vă spun că e una dintre cele mai stranii experiențe pe care le poți avea. Există boli ale creierului - Oliver Sacks le enumeră într-o faimoasă carte - care produc iluzii mergând de la amuzant la terifiant: poți avea senzația că-ți lip sește jumătate din corp, poți ajunge să crezi
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]