8,234 matches
-
norii s-au instalat pe tot cerul, cît vezi cu ochii. Probabil că sus, în munte, a nins, căci vîntul care coboară acum pe vale e rece și aduce cu el miros de zăpadă. Am stat tot acest timp pe terasă, privind în zare și sorbind cu îndărătnicie aceeași cafea sleită. Prin cap mi se învîrtea aceeași întrebare, sleită și ea : la ce bun toate astea ? Sau ceva de genul acesta, căci nu reușeam să formulez ca lumea ce mă nemulțumea
Scutecele naţiunii şi hainele împăratului: note de antropologie publică by Vintilă Mihăilescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/609_a_1340]
-
locuite de el personal și de cele două fete "proprietățile lui". Pensiunea mai avea, pe lângă cele două camere, un salon mare cu cinci paturi pentru sezonieri care se numea "La comun", trei camere cu câte două locuri și cu o terasă mare în dreptul salonului, îmbrăcată într-o mantie de liane verzi chiar și în timpul iernii. Pe terasa respectivă, acoperită și mascată în așa fel încât nu se putea vedea nimic din stradă, din primăvară până toamna târziu, Nea Laie personal organiza
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
două camere, un salon mare cu cinci paturi pentru sezonieri care se numea "La comun", trei camere cu câte două locuri și cu o terasă mare în dreptul salonului, îmbrăcată într-o mantie de liane verzi chiar și în timpul iernii. Pe terasa respectivă, acoperită și mascată în așa fel încât nu se putea vedea nimic din stradă, din primăvară până toamna târziu, Nea Laie personal organiza câte o petrecere în fiecare sâmbătă seara, înainte de apusul soarelui și duminica după masa de prânz
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
până și sărbătorile de familie s-au transformat în afaceri. Căminul cultural, în care se organizau diferite serbări și spectacole, în care caravana cinematografică era prezentă în fiecare săptămână, a fost privatizat și transformat într-un fel de bar cu terasă și discotecă. În realitate, e o cârciumă a satului. De tradiție și cultură, nici vorbă. Frumoasele costume naționale făcute în casă, în care fetele și flăcăii din sat se îmbrăcau de sărbători sau la șezători, nu mai pot fi văzute
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
cam așa ceva... Ai nimerit-o. S-a realizat profesional, are cabinetul lui, are bani. Și mama?... Sunt aproape 11 ani de când a murit. Bidaru privi în jur. Chiar în spate, la parterul magazinului "Lumea Copiilor" o mică cofetărie cu o terasă agreabilă: Ce ar fi dacă am servi o cafea, un suc sau ceva de genul acesta? De acord! Îmi amintesc când ne întâlneam sâmbăta sau duminica la câte o asemenea agapă. Eram șase: tu cu Siona, Marius Nicoară cu soția
by ANTON PETROVSCHI BACOPIATRA [Corola-publishinghouse/Imaginative/944_a_2452]
-
rară și cîntată Köln, Köln, Köln. Partea a doua Köln 1. — Dar, desigur, dragă, nu mă deranjează că ești beată, spuse Janet Pardoe. Ceasul de deasupra gării din Köln bătu ora unu și un chelner Începu să stingă luminile de pe terasa Excelsior. — Uite, dragă, lasă-mă să-ți Îndrept cravata. Ea se aplecă peste masă și-i aranjă cravata lui Mabel Warren. — Am trăit Împreună vreme de trei ani, Începu să spună domnișoara Warren, cu o voce joasă și melancolică, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
Pentru moment, instinctul Îi era mai puternic decât rațiunea. N-avea sens să-și spună că nu avea casă și că destinația lui era o pușcărie, pentru că În momentul acela Își simțea inima ușoară la gândul că se Întorcea la terasa berăriei lui Kruger, la parcul care Înota seara În lumina verzuie, la străzile povârnite și la cârpele colorate. La urma urmelor, Își spuse el, le voi vedea iarăși pe toate. Mă vor duce cu mașina de la Închisoare la tribunal. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
vreme, noul scrutin. Rezultatul final al acestuia a căzut ca o lovitură de ciocan în molele capului puterii. și, căzuții în cap s-au pomenit, răsturnați, și aruncați, ca niște gunoaie urât mirositoare, din căruța istoriei. Plânsetul famfarelor Locul acțiunii: terasa de jos a Stațiunii Sovata. Principalii eroi: Ionică Hrib, Miruna Breslașu. Ionică - însoțitor de excursii și ghid al celor care luau parte la ele; Miruna - niveditoare, în atelierul de suveniruri pentru cei care poposeau temporar pe aici. Personaje secundare - mirii
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
s-au agățat, el de ea și ea de el, s-a agățat, zic, de o nemaipomenită dulcinee. La asta, a durat, până iau ieșit la iveală hachițele, două zile. În cea de a doua zi, cum se aflau pe terasa celei mai sompuase vile, cu fața la mare și cu trambulina de pe care te arunci, plonjând în apele ca oglinda, în timp ce făceau un nemaipomenit sex, în fracțiunile de secundă în care el ejacula, ea, ca friptă de o nevăzută urzică, a prins
Hachiţe : schiţe şi povestiri ocrotite de promoroaca dragostei pentru viaţă by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1196_a_1932]
-
cu apă cafenie și caldă de râu, în mirosul acru de urină venind de sub ușa alăturată; își puse singurul pantalon care-i mai rămăsese și o cămașă cu o culoare de-acum greu de definit și coborî prost dispus pe terasa ce servea drept sală de mese în zilele fără ploaie. Părintele Carlos îl aștepta și amândoi blestemară ouăle prăjite în ceva ce părea ulei de motor, orezul nedecorticat și aproape nefiert, carnea urât mirositoare, făcută scrum, și o cafea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
îl lăsă pe un secretar să-i conducă pe scări în jos și închise ușa fără zgomot. Traversară în grabă piața scăldată într-un soare nemilos ale cărui raze se reflectau pe pereții albi și căutară adăpost la umbră pe terasa hotelului. Berea era caldă și nu se simțea nici o adiere. Temperatura trecea de patruzeci și cinci de grade și - aproape deja de amiază - nici un suflet omenesc, nici un câine, nici măcar o pasăre nu se aventura pe străzile din Santa Marta. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
apă - se gândi el -, toți peștii și caimanii din San Pedro vor lua sifilis...“ Când negresa ajunse pe celălalt mal și dispăru printre copaci, se întoarse, dar misionarul nu mai era lângă el. Se făcuse nevăzut în interiorul hotelului. Rămase pe terasă privind satul pe jumătate pustiu, văzând cum curge râul murdar, observând selva de pe celălalt mal, o selvă care părea diferită prin simplul fapt că era presărată cu vreo două duzini de cocioabe de chirpici. Nu erau stârci pe coroanele acelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
râpelor, cufundându-și temeliile în putoarea cafenie și groasă a râului Raíces - gigantică cloacă a cloacelor -, care în zilele cu vânt dinspre miază-zi își purta mirosul ei grețos chiar până în inima Pieței Armelor. O mare de acoperișuri de tablă sau terase cenușii, un labirint de ulicioare neasfaltate care se lărgeau pe măsură ce avionul pierdea din înălțime și motoarele lui huruiau cu mai multă putere, și acolo, în față, un nor gros de fum negru - pâclă a coșurilor de fabrică și a eșapamentelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
opri avântul și reduse viteza la o lentă înaintare metru cu metru. Când se dădură jos în Piața Independenței, durase tot atâta timp să ajungă acolo cât le trebuise să zboare din selvă până în aeroport. Se lăsară să cadă pe terasa unui bar și cerură două sticle de bere foarte rece. Foarte rece! E atât de ușor...! Chelner! Încă o bere... Și, după o clipă, sosea atât de rece, de spumoasă, galbenă, transparentă și îmbietoare ca și cea dinainte. Și ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
și se îndreptă spre ușă. — Păstrați-le! repetă el. Noapte bună! Rămase foarte liniștită, cu banii încă în mână. — Noapte bună! Străzile începeau să se golească. Noaptea, călduță, invita la ședere în aer liber și își găsi loc pe o terasă, la lumina unei reclame luminoase mari. Ceru un whisky, aprinse o țigară și deschise cartea la prima pagină. „Cu mai bine de două mii de ani în urmă, cartaginezii au echipat o flotă cu scopul de a întemeia colonii pe coasta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
în toate nopțile pe care le-am petrecut în selvă. Să cinez singur, dar înconjurat de oameni..., să mă plimb singur, în mijlocul traficului... să intru la cinematograf alături de niște străini..., să mă așez singur să beau un whisky la o terasă... Asta este singurătate... O singurătate autentică! — Știu. O încerc în fiecare zi. — Înțeleg. — Nu. Nu cred că înțelegeți. Este greu să înțelegi sentimentele unei femei care începe să îmbătrânească și care știe că nu va găsi către cine să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
a fost a mea de milioane de ori, în întregime a mea, încît acum îi cunosc și căldura mîinilor și îmbrățișarea, ca și întreaga ființă... și totuși, stau în fața ei și o privesc zîmbind oarecum... ce iluzie copleșitoare... În jurul nostru terasa cu mese și scaune de lemn e liniștită, ar trebui să fie o fîntînă arteziană în apropiere și un cer senin, dureros de frumos și ireal deasupra... Dacă m-aș ridica și aș face pasul... * Măi, tu ai luat grade
ANOTIMPUL ILUZIILOR by CRISTI ROMEO () [Corola-publishinghouse/Imaginative/270_a_504]
-
amiază Vasile echipează copilul. Pe străduța lui erau și "barosani", așa că va începe cu ei. Sună la o poartă și o voce întreabă: Cine-i? Colindători, sărut mîna. Așa devreme? Ăsta micu n-are răbdare. Bine, intrați. Sînt primiți pe terasă și Răducu privește intens la minunile de acolo. Lampadare, canapele, mese, bradul minunat împodobit, toate i-au provocat un adevărat șoc. Hai, spune colinda, strigă Vasile nervos. Spune, bre... Steaua... Steaua, repetă timid copilul. Sus răsare... Sus răsare. Vasile îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
mulțumește... Povestitorul se oprește și soarbe tacticos licoarea din pahar. Și după aceea? întreb curios. Mi-am cumpărat pistol! Dar nu știi de ce toată povestea asta s-a intercalat în viața ta? Stăteam cu amicul meu Ilarion la el pe terasă, soarele dădea să se culce, obosit de încă o zi de muncă și noi stingeam căldura zilei, cuibărită în noi, cu o bere rece. Apoi? Apoi nimic. M-au confundat, cred. Și cățelul? Rex! strigă Ilarion deschizînd o ușă. Rex
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
cu mîna pe sub rochie. Ce s-a întîmplat? circulă întrebarea prin sală. I-a omorît ploșnița, vine răspunsul. Și pute ca naiba, adaugă cucoanele. Am crezut că-i o bijuterie, se scuză Ramona. Monica fuge acasă plîngînd. Mexicanii erau pe terasă și lăudau palinca românească. Como esta usted? întreabă zîmbind larg. I-a omorît lighioana, spune Viorel. Am pregătit alta, spune mexicanul. Mai frumoasă. Chiar, de ce nu? Monica reapare cu noua ploșniță. Radiază și chiar este frumoasă. Un cîntăreț anunță glumeț
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1511_a_2809]
-
de marginile ferestrei Închise. Prima senzație este invariabil aceeași: un ecran de televizor pe care apar siluetele blocurilor noi dintrun cartier muncitoresc. Imaginea este animată, reconfortantă. Parcurs În relanti de sus În jos, filmul Începe cu antenele metalice care invadează terasele; ce desfrîu de inteligență și inventivitate, cîte resurse creatoare au Înghițit aceste apariții bizare, cercuri, spirale, fulgere zigzagate, sori țepoși, o scriere criptică pe firmamentul albastru pe care doar vîntul, ploaia și vrăbiile par a Încerca s-o descifreze. Aparatul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
ai discutat ieri seară literatură de mecanismul tău personal prin care Rilke, Tagore, Oscar Wilde și Ștefan Zweig au ajuns la o ciudată osmoză doar pentru că toți patru au fost citiți de tine În luna mai a anului 1952 pe terasa Bibliotecii pentru relațiile cu străinătatea - de unde să cunoască ei, deprinși cum sînt cu fișierele tematice și sistematice, fișierul tău afectiv, incompatibil cu un om de cultură? Cum să vă spun, iar m-am compromis, mă compromit cu bună știință și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
aspect, vara lui ’76 avea să rămână În istorie. Fetele purtau rochii scurte și transparente, pe care transpirația le lipea de piele. Umblă zile Întregi, cu ochii exorbitați de dorință. Se trezea noaptea, străbătea Parisul pe jos, se oprea pe terasele cafenelelor, pândea În fața discotecilor. Nu știa să danseze. Îl tortura o erecție permanentă. Avea senzația că Între picioare are o bucată de carne asudată și putredă, devorată de viermi. De mai multe ori, Încercă să agațe fete pe stradă; se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
parașutiști. Textul acela era o tâmpenie și l-am aruncat la primul coș de gunoi. Trebuia să-mi păstrez poziția „stânga umanistă”, era singura mea șansă de a regula, nu aveam nici o Îndoială. M-am așezat la o masă pe terasa de la Escurial. Penisul Îmi era fierbinte, umflat, dureros. Am băut două beri, apoi m-am Întors acasă pe jos. Traversând Sena, mi-am adus aminte de Adjila. Era o magrebină din clasa a X-a, foarte drăguță, foarte fină. Elevă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
curând nietzscheană de doi bani, crezu el necesar să adauge. Am să-ți citesc un poem. Scoase din buzunar un carnet și declamă versurile următoare: Mereu aceeași veche nerozie Cu veșnica reîntoarcere... Lasă... Eu ling Înghețată rozalie La Zarathustra, pe terasă. — Știu ce trebuie să facem, zise ea după o nouă tăcere. Mergem să facem sex În grup la Cap d’Agde, În sectorul nudiștilor. Vin acolo infirmiere olandeze, funcționari germani, foarte civilizați cu toții, burghezi, gen țările nordice sau Benelux. O
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]