9,986 matches
-
Și mai tragi și câte un "moment" zero. Adică te fotografiezi cu "soacra", "ceapistul", "tractoristul", "băutorul" sau propria-ți faptă. Cred că Ion Mureșan ar fi trebuit să își scrie "cartea Alcool" documentându-se din Cimitirul Vesel de la Săpânța! Cimitirul Vesel de la Săpânța, pentru mine, nu este atât de vesel pe cât îl cred unii și alții. Cimitirul vesel nu este vesel de loc! Așa că pe crucea mea nu mi-aș dori decât un text simplu: numele și prenumele; n. m. Orice
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
propria-ți faptă. Cred că Ion Mureșan ar fi trebuit să își scrie "cartea Alcool" documentându-se din Cimitirul Vesel de la Săpânța! Cimitirul Vesel de la Săpânța, pentru mine, nu este atât de vesel pe cât îl cred unii și alții. Cimitirul vesel nu este vesel de loc! Așa că pe crucea mea nu mi-aș dori decât un text simplu: numele și prenumele; n. m. Orice alt text nu ar fi decât un gest incalificabil de glorificare/ aneantizare a unui individ de nemântuit
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
Cred că Ion Mureșan ar fi trebuit să își scrie "cartea Alcool" documentându-se din Cimitirul Vesel de la Săpânța! Cimitirul Vesel de la Săpânța, pentru mine, nu este atât de vesel pe cât îl cred unii și alții. Cimitirul vesel nu este vesel de loc! Așa că pe crucea mea nu mi-aș dori decât un text simplu: numele și prenumele; n. m. Orice alt text nu ar fi decât un gest incalificabil de glorificare/ aneantizare a unui individ de nemântuit! Generația '80 este
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
un final, purcelușii s-au stabilit fiecare la casa lui. În acest timp, lupul îi vâna. A venit flămând la ușa casei purcelușului mai mare. A încercat să pătrundă, dar nu a putut. Purcelușul mare era și înfricoșat, dar și vesel că l-a păcălit pe lup. Însă lupul s-a încordat, a suflat și a dărâmat casa din paie. Purcelușul a rămas înmărmurit și a fugit disperat din calea lupului spre casa fratelui mijlociu. Lupul, după el. Purcelușul a reușit
Brandingul de angajator by Mihaela Alexandra Ionescu [Corola-publishinghouse/Administrative/900_a_2408]
-
urmau să moară și să mă lase singur? M-am simțit trădat. Din moment ce nu eram o familie religioasă îmama a devenit o persoană religioasă mai târziu), perspectiva morții mi-a înnegurat existența, despărțindu-mi adolescența de copilărie. Fusesem un copil vesel, activ, iar dragostea părinților îmi dădea un sentiment de siguranță. Adolescența mea a fost ceva mai zbuciumată. Puteam, practic, să-mi simt colțurile gurii trecând de la zâmbet la o expresie aspră și posomorâtă. M-am cufundat într-o contemplare adâncă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
sale ce nu i s-au îndeplinit ori năzuințelor spre care tind. Lăsând la o parte "urările" altor popoare, voi vorbi aici numai de una din ale poporului nostru. Românul își urează de ziua aceasta cât și la sărbătorirea momentelor vesele din viața sa, numai "noroc" și "sănătate", ceia ce s-ar părea că evidențiază, în primul rând, un total dispreț pentru "muncă" și mai ales, pentru munca onestă, care aduce norocul și sfințește locul. Am stat însă de vorbă cu
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
cei cinci copii ai săi. Unul după altul și-au găsit locul, fiecare unde i-a hărăzit soarta. Doar unul a rămas în casa părintească și a adus el o fată, să-i fie nevastă, care era frumoasă, subțirică și veselă. Arăta ca o fragedă copiliță. Tocmai ea, Rada, urma, peste ani, să-i fie leagănul și alinarea sufletească bunicii. Acum, dacă Ana, nora cea mai mare și Călin, băiatul său, nu mai sunt, părăsind această lume prea repede, doar la
Mura by Vera Crăciun () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1734_a_92272]
-
de oțel, pansamente de lemn. Se visează la grefe, la înlocuirea în interior a colților de fier ruginiți cu colți de oțel inoxidabil. Dar Parthenonul e bolnav: de bătrânețe, de timp, de ateroscleroză. Când poveștile cu oameni - prea multe, prea vesele, prea triste, prea frumoase, prea urâte - mă plictisesc, mă gândesc la marmură, la Acropole. NOIEMBRIE ’68 1: „Sunt bolnav... Cred că o nevroză mă va răpune...” (Crowhurst - în jurnalul de bord). 2: Iarba din plastic - spune un prospect comercial american
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
cravatei, denunțate ca „nocivități franceze”. Sterkstroom: se descoperă cel mai important craniu din istorie - o fosilă de antropoidă care e mai aproape de om decât de cimpanzeu. Londra: după München, croitorii anunță că moda de iarnă va fi în culori deschise, vesele, „pacea ne-a redat bucuria de a trăi”. New York: primarul La Guardia hotărăște ca paza consulatului german să se facă de polițiști evrei; în principalele licee pentru adolescentele americane se introduc cursuri de machiaj; în transmisia radiofonică a scenariului Războiul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
grămadă, moale, fără vreun icnet pe patul său, lăsându-mă astfel să deschid ușa și să mă duc la compartimentul lui Enescu; am bătut febril, el îmi deschise rămânând în prag, ușor mototolit ca omul trezit din primul somn, deloc vesel, dar nici foarte supărat; i-am cerut iertare, i-am spus că sunt speriat, i-am explicat că am un nebun sovietic lângă mine care-mi cere să cobor la Kiev că altfel mă așteaptă Babi Yar („Știți ce a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
am încercat să-mi iau pulsul. De când mă născusem, era prima oară când făptuiam o asemenea mișcare, i-am prins bătaia, dar îmi era cu neputință să o număr; îmi venea în minte, ca un bufon într-o tragedie, acel vesel 33 - „spune ca la doctor, 33!” -, dar bătaia era atât de neregulată că nu permitea nici o socoteală; fixând acoperișul Ambasadei Române și ținând cu degetele stângii încheietura palmei drepte, nu-mi apăru în gând decât: Șema Israel..., dar după Adonai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
s-o deschidă, așa că era bine cum dispăruse Obs-ul meu luat de vânt, altceva grav ce să fi găsit? Imaginația nu-mi murise și am văzut, într-o străfulgerare, Obs-ul zburând, ca într-un Chagall la zi, peste biroul secretarei vesele. Deloc panicați, șeful și cei doi din delegație mă așteptau chiar în holul hotelului și nu mă lăsară să urc în camera mea - trebuia să fim în jumătate de oră la Goskino, unde începeau proiecțiile tovarășilor sovietici; sosisem, totuși, la
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
întrebat ce-i aia... Apoi îmi luă pulsul și am așteptat verdictul, privindu-i peste umărul lui pe ceilalți doi care stăteau în picioare, criticul făcându-mi semn cu arătătorul și ducându-l după aceea la fruntea sa, ciocănind-o vesel; i-am transmis calm, din ochi: „înțeleg - sunt nebun!”. Vali - fără să se ridice de pe marginea patului meu - îmi zise calm că pulsul e bunicel, dar ce am căutat la Sala Congreselor...? „Ai fost singurul din toate delegațiile care s-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
el în orice moment; nu avea bărbia beethoveniană, aducea perfect cu Ilia Ilinski, birocratul din toate comediile muzicale sovietice despre care tocmai scrisesem în Cinema că n-au de ce să le invidieze pe cele americane; i-am zis cât mai vesel cu putință: Volga, Volga! La care el, tot așa, scherzando, îmi răspunse: niet, niet, Moscva-Kiev! Și ieși lăsându-mă brusc cu o asemenea pace în suflet încât am mâncat, chiar cu poftă, al doilea șnițel, amintindu-mi bine de schița
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2292_a_3617]
-
acestea, precum comunicarea orală. Mai rău - sau mai bine - de-atât, click urile care iau locul acestui gen de oralitate de la un punct încolo accentuează și mai tare caracterul fulgurant, volatil al discuției de Internet. Ca lucrurile să arate mai vesel - sau, dimpotrivă, mai amenințător, odată ce tastatura Qwerty nu mai e atât de necesară, cum ar fi ca ea să înceapă să lipsească cu totul? Ei, bine, să aruncăm un ochi - sau, mai precis, să pipăim puțin - problema touch screen-urilor, a
CARTEA FETELOR. Revoluţia facebook în spaţiul social by ALEXANDRU-BRĂDUȚ ULMANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/577_a_1049]
-
povestea cît mai simplu cu putință, știind că gestul firesc face cît o sută de simboluri, iar un chip poate conține tot misterul lumii (mai nou, cu condiția să nu fie al Monei Lisa). Apocalipsa anunțată de titlu pare una veselă, așa cum sfîrșitul pare un happy-end, iar yachtul se îndreaptă parcă spre un alt orizont. Acolo unde ți se pare că se pune punct sunt de fapt puncte puncte. Pentru ca (scuzați cacofonia!) ceea ce urmează să fie chiar povestea noastră. Refrenul punctează
Apocalipsa veselă by Angelo Mitchievici () [Corola-journal/Journalistic/10000_a_11325]
-
profesie și gigolo În timpul liber. Prostituția masculină e un fenomen destul de răspândit În România de azi. Tineri fără prejudecăți, dar și fără perspective de viitor, Încearcă să-și câștige existența practicând cea mai veche meserie din lume. „Nu e prea vesel. Daca familia și prietenii mei ar ști cu ce mă ocup, cred ca n-ar mai vorbi nimeni cu mine. Dar trebuie să fac și eu rost de bani, Într un fel sau altul”, continuă Mihai, cu o oarecare amărăciune
Fetele nopţii : povestiri de viaţă by Daniela Mirela David () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1167_a_1953]
-
și în urechi, să-i verifice limba, să-i ia tensiunea și să-l lovească peste genunchi cu o mișcare precisă a mâinii, de karatist. Apoi coborî și se așeză la loc în scuterul-ricșă cu care sosise. — E nebun, spuse vesel, uluit peste măsură de întreaga situație. Numai Dumnezeu poate face ceva în privința asta. Și dispăru înapoi înspre oraș. Familia se duse după aceea la medicul tibetan care le fusese recomandat de vecinul lor, Lakshmiji. Se pot prescrie o mulțime de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
un pic șubredă, era suficient de mare ca să-l apere pe Sampath și patul său de ploaie și de soare. Și, în ciuda faptului că îi păliseră culorile, dungile sale galbene și verzi și țesătura striată încă îi dădeau un aer vesel. Astfel, familia îl înzestră treptat pe Sampath cu diferite comodități și cu cât erau mai complicate aranjamentele făcute pentru existența sa, cu atât era mai fericit. Oferea o imagine idilică, așezat acolo, în mijlocul verdeții, întins în patul său și puțin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
ora 4, perceptorul districtual era deja treaz și îmbrăcat în bungalow-ul său, astfel încât să fie gata când sosea domnul Gupta, ceea ce se și întâmplă în scurt timp, înfofolit cu un număr considerabil de eșarfe de lână și cu o pălărie veselă de culoare galbenă, ciocănind entuziasmat un staccato la ușă. Împreună, aveau să meargă cu jeep-ul guvernamental până la zona de cantonament. Aici urmau să se alăture armatei, dotată cu plase și aveau să se îndrepte către livadă, unde aveau să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
a ridicat privirea peste zări și nu s-a mai uitat niciodată la cei care au scris despre el, nici de bine, nici de rău. E un exemplu demn de urmat. UN COȘMAR Un prieten mi-a povestit azi, foarte vesel, un coșmar care l-a chinuit toată noaptea. Se făcea că ajunsese pe masa de operație și că chirurgul îi tăia o bucată de intestin și i-o vâra sub nas cu o expresie sardonică: "Uită-te, parcă îi spunea
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
care scriu? Ar fi atunci siliți să devină cetățeni care rabdă, motiv care a aruncat de câteva ori Germania în cele mai grave convulsii pe care le-a cunoscut istoria modernă. SPERIETORI DE CIORI Am văzut zilele astea ceva foarte vesel în saloanele de ană "Apolo" de pe Calea Victoriei. Sculptură pop-art, dacă nu cumva mă înșel asupra denumirii. Era prezent mult tineret. Nu știu dacă aceste sperietori de ciori (fiindcă așa îmi păreau acele producțiuni plastice expuse în salonul de jos, se
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
civilizație, vârsta noastră, dîndu-ne fiorul eternității! Or, ce fior pot da aceste drăcovenii din fața noastră omului din anul 10.000, presupunând că ele s-ar păstra până atunci printr-o întîmplare? Ei, ce fior?! Și fiindcă eu continuam să fiu vesel și să surâd, omul meu tăcu, mă privi pieziș câtva timp, așteptând, și pentru că probabil văzu că n-aveam de gând să renunț la veselia mea și să-i răspund, îmi întoarse spatele și ieși furios din expoziție. CONFESIUNI UN
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
ei la pământ, care se duseră de-amboua, imprimîndu-le parcă în același timp și mișcarea de ridicare, care îi retrimise glonț prin ușile atelierelor. Și îmi amintesc expresiile lor. Păreau, în orice caz, veseli! Cine știe? Poate că într-adevăr era veselă viața lor acolo, cu acest sistem moștenit de la romani, în care învățătura severă de carte sau de meserie era însoțită de pumni cumpliți după ceafă și picioare îndesate în spate. STÎLPUL DE FOC IMAGINAR Ceea ce pasionează un elev în școală
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]
-
ceea ce i se întîmplă... Tu îi vorbești și el se uită înainte și nu vede decât soarele și cerul și fundul cailor bătuți de cozile lor în ritmul pașilor și al căruței... Tata se miră, cu o expresie de deznădejde veselă pe chip, dând din umeri, vrând parcă să spună că el și-a făcut datoria, dar dacă ăstuia îi arde de râs... cine să-l mai înțeleagă... Dumnezeu știe ce s-o mai alege și de ăsta... ― Eu știu, zisie
Imposibila întoarcere by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295610_a_296939]