8,130 matches
-
l'évolution. Essai sur Jakob Boehme, Paris, Le Félin, 1988; a 2-a ediție: L'homme et le sens de l'univers. Essai sur Jakob Boehme, Paris, Philippe Lebaud, 1995. 10 Ion Vlăducă, Mic dicționar de apologetică ortodoxă, București, Editura Bizantină, 2002, pp. 152-154. 11 Thierry Magnin, L'importance de la philosophie morale dans le dialogue entre science et théologie, Teză de doctorat în Teologie, Universitatea Catolică din Lille, sub direcția lui P. Louis Desrousseaux, Lille, Presses de l'Université de Lille
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
aparține Vestului, cum este cazul sudului Italiei, un fel de Orient ce are ca punct inițial, în opinia mea, orașul Napoli. S-ar putea crede că într-un anumit fel Cortina de Fier confirmă și accentuează vechea separare dintre Imperiul bizantin și Imperiul latin, dintre ortodoxie și catolicism. De fapt însă, Grecia ține acum de Vest, iar România latină și partea central-europeană catolică sau protestantă (Ungaria, Cehoslovacia, Croația, Prusia, Saxonia, Polonia) se află în partea estică a cortinei. Iată de ce marea
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
motivație, au folosit puterea ca instrument regenerativ, ca pârghie a redresării naționale. Amândoi au exercitat-o sub zodia unui paternalism de lungă tradiție în zonă, formulă pe care, sub diverse înfățișări, o întâlnim încă peste tot în aria de tradiție bizantină. Ea a colorat într-un fel aparte relația dintre stat și elită, fie ea laică sau bisericească. Brațul secular a avut aici o putere necunoscută în alte spații și a impus oarecum un primat al politicului. Tentativele de a institui
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Durandin a ajuns la concluzia că două modele de revoluție (unul francez, altul rus) și-au disputat aici întâietatea. Révolution à la française ou à la russe? Expresia anunță o dilemă care e mai ales aceea a zonei de tradiție bizantină, unde ideea de evoluție graduală a prevalat îndeobște asupra schimbării intempestive. Oricât ar părea de straniu, spațiul rus a fost prea puțin studiat din acest punct de vedere. Liantul ideologic al Revoluției a interesat, pare-se mai mult decât istoria
[Corola-publishinghouse/Science/1451_a_2749]
-
Obținuse în 1920, la București, titlul de doctor în litere cu o teză despre al patrulea discurs al lui Demostene. Membru al Școlii Române din Roma, cercetează aici, în 1924, manuscrise din arhiva Vaticanului, descoperind și publicând inedite ale istoricului bizantin Nicephor Gregoras. Este prezent în periodice și reviste de specialitate clujene („Dacoromania”, „Cultura poporului”, „Societatea de mâine” - unde semna Tiberiu Boldur -, „Propilee literare”, „Hyperion”, „Gând românesc”, „Anuarul Institutului de Studii Clasice”, „Symposion”), în „Transilvania” din Sibiu, „Ephemeris Dacoromana” din Roma
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285715_a_287044]
-
fi sfârșitul lumei. Îndată după dânsul a fost potopul și Dumnezeu i-a prăpădit pe urieși; el a fost împăratul urieșilor, căci toți oamenii erau atunci urieși." Povestea aceasta amintește de faptele lui Constantin cel Mare, incluzând elemente de folclor bizantin. Acționează în această narațiune, alături de divinitate, și îngerul care preia funcțiile ursitoarelor, intervenind în programul vieții lui Constantin, protagonistul narațiunii de mai sus. Următorul caz de ursire aduce în prim plan acțiunea stihiilor naturii. "Un unkiaș a făcut un copil
?ACCEP?IILE VIE?II by Br?ndu?a ? Georgiana Popa () [Corola-publishinghouse/Science/83168_a_84493]
-
traducere, prefață și note de Teodor Baconsky, București, Ed. Anastasia f.a.;Cunoașterea lui Dumnezeu în tradiția răsăriteană, învățătură patristică, liturgică și iconografică, traducere, prefață și note de Vasile Răducă, București, Asociația filantropică medicală creștină Christiana, 1995) și John Meyendorff (Teologia bizantină. Tendințe istorice și teme doctrinare, traducere din limba engleză de pr. Alexandru I. Stan, București, Ed. I.B.M. B.O.R., 1996, în special pp.203-255); Brian Davies (Introducere în filosofia religiei, traducere din engleză de Dorin Oancea, București, Ed. Humanitas
Divinitatea: simbolul şi semnificaţia ei by Paul Diel [Corola-publishinghouse/Science/1411_a_2653]
-
biserică, spre nord, se găseau curțile familiei Ghica. În centru; un conac cu două coloane la intrare, în stil neoclasic; lateral turnulețele specifice conacelor boierești din secolul al XVIII-lea. Urmau casele familiei Mavrocordat, familie cu rădăcini adânci în Imperiul Bizantin, care avea să dea țării șase voievozi, toți reprezentanți de seamă în cultură și știință, posesori ai unei bogate biblioteci. La sfârșitul secolului al XIX-lea Gheorghe Mavrocordat cumpără de la Elena Șubin (născută Ghica) moșia târgului. Ulița Mare continua cu
DE LA SPITALUL LUI DRAGHICI by MIHAI CIOBANU, VALERIU LUPU, NICOLAE BARLADEANU () [Corola-publishinghouse/Science/790_a_1489]
-
Tradițional, începând abia cu secolul al IV-lea d.C., este identificat cu Muntele Sinai, situat în partea meridională a peninsulei cu același nume - la baza căruia se află mănăstirea ortodoxă Sfânta Ecaterina fondată în secolul al VI-lea de către împăratul bizantin Iustinian; prin urmare, în tradiția ebraică nu este un loc sfânt. Recent, arheologul italo-israelian E. Anati (1986) l-a identificat cu Muntele Qarqom, situat mai la nord-est, aproape de granița dintre Egipt și Canaan, aproximativ la jumătatea drumului dintre Marea Mediterană și
Israel în timpurile biblice : instituții, sărbători, ceremonii, ritualuri by Alberto Soggin () [Corola-publishinghouse/Science/100992_a_102284]
-
pe capete aveau cununi de aur... 4,7 avem ca per-soane care stau alături de scaunul Domnului, unul cu cap de leu, unul cu cap de taur, unul cu cap de vultur și unul cu față de om!” Într-un mic formular bizantin al abjurării ereziilor, li se cerea ereticilor să renege mai ales credința în Părintele cu patru fețe al măreției. Ei, ce zici întunecatule? Rău le-ai brodit dar uite că te-am zăpsit! Pînă aici coțcarul nu face altceva decît
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
spun că tocmai complicitatea iudeo-sataniștilor cretini cu hunii pen-tru a pune mîna pe imperiu, a dus în fapt la prăbușirea statului roman de apus. Dar geții nu și-au abandonat religia pentru că în secolul Xll ei se desprind din imperiul bizantin, formîndu-și propriul stat cu o religie diferită de iudeo-satanism care a străbătut timpul iar în secolul XVlll era cunoscută sub numele de isihasm. Și tot pe teritoriul baștinei mioritice s-au descoperit o parte din scrierile lui Eno! Culturnici occidentali
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
mult își crease un personagiu exterior și interior, izolat și singular; nu știu întrucît și-l studia, dar îl realizase definitiv. Închis în el, cu aerele zbîrlite ale unui arici retractat, cu absență distantă, cu rîie fanariotă acoperită de blazon bizantin, împăunat chiar în vremea cînd era silit să apară fără cea mai simplă decență vestimentară, ceremonios și protocolar, timid pentru că era orgolios peste măsură, sau orgolios ca să nu pară prea timid, cu fumuri nobiliare împrăștiate din pipele iluziei, cu preocupări
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
al unui exilat în această lume, al unui Don Quijote tragic, al unui vînător de iluzii; sufletește, e un alchimist năzuind să asocieze timiditatea și orgoliul, izolarea și revolta, inutilul și inactualul, postura de fanariot decadent și cea a spiritului imperial bizantin; această coabitare dihotomică pur-impur, nobil-ignobil o percepe Vasile Lovinescu ca un izvor al dramei interne ce se va distila în frumusețea stilului matein: Nimic mai cutremurător, mai izbăvitor pentru Mateiu Caragiale, decît conștiința superiorului și inferiorului, concomitente în el, exprimată
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
sarcastic", personajul sfîrșind prin a-i deveni detestabil: "omul era însă detestabil și de cîte ori pozează în aristocrat și în înțelept îmi amintesc de turpitudinile lui." Pe aceeași linie, Ovidiu Cotruș nu trece cu vederea "fandoselile lui de nobil bizantin și de sibarit apusean", surprinzînd drama, dar și comedia acestei conștiințe dedublate al cărei purtător, ca și Macedonski, "intră prea declarativ în rolul de ales (ca) unul din ultimii reprezentanți ai seminției semețe crai exilat printr-o tainică urzeală a
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
vor fi cristalizat, dacă acest stil va avea rădăcinile în pământul țării noastre și va purta pecetea românească." 5. Dimpotrivă, G.M.Cantacuzino era mai degrabă sceptic în privința șanselor unui stil autohton croit doar din "zestrea artei polu-lare, cu vechile amintiri bizantine, cu darul decorativ al românului, cu spiritul său inventiv și fantazia proprie"6, câtă vreme societatea însăși nu își are precizate dezideratele. Problema răspunsului la modernism este una reactivă: dacă va fi să fie un stil național, acela va fi
[Corola-publishinghouse/Science/85066_a_85853]
-
național". Rezultatul este acela că bisericile cele noi sunt mai puțin autoh-tonizante Sunt ele, de asemenea, mai urbane - prin scară și prin modul de încadrare în spațiul urban perimetral, ca la Sf. Elefterie Nou. Invocarea directă, nemediată a (re)surselor bizantine și chiar romane părea că poate rezolva convenabil (și într-un singur edificiu) atât problema scării urbane, cât și aceea a subtextului identitar. Mai cu seamă opțiunea romană - în cazul Bisericii Neamului a lui Joja și Goga, al proiectelor lor
[Corola-publishinghouse/Science/85066_a_85853]
-
una daco-tracică, încă mai lugubră, dar, din fericire, lipsită de consecințe arhitectural-urbanistice echivalente. 19 Publicată integral în volumul Biserici nouă (1942) și, fragmentar, în revista Arhitectura 3-4/1942, pp.9-15. 20 Atunci, pentru o clipă, a părut că vernacularul, spiritul bizantin și modernitatea pot găsi cumva o cale simbiotică, exprimată de edificiile Politehnicii București (șef proiect arh. Octav Doicescu). Curând însă, acest modernism autohtonizant (numit când funcționalism liric, când arhitectură cu specific național) a ajuns la rețete monumentale rudimentare și, sub
[Corola-publishinghouse/Science/85066_a_85853]
-
fiului, iar Albigenii considerau că doctrina iudaică era preferabilă celei creștine. Toate acestea aveau să culmineze cu schisma lui Foție și Cerularie, care a produs ruptura definitivă a bisericii creștine în cele două mari biserici: cea de răsărit (ortodoxă sau bizantină) și biserica apuseană (romano-catolică). Sinodul al IX-lea și al X-lea de la Florența a încercat readucerea bisericii răsăritene în sânul bisericii mamă, fără rezultat însă. Tendințele schismatice nu aveau să se oprească aici, fiecare din cele două biserici suferind
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
de supremație a bisericii răsăritene biserica creștină rămâne unită, iar Papa ca urmaș al apostolului Petru este recunoscut ca fiind conducătorul de drept al bisericii creștine. Această situație avea să dureze până în perioada 1043-1057 când Cerularie, alt patriarh al bisericii bizantine, uzând de unele percepte dogmatice, reușește să definitiveze schisma. Cauzele afirmate ale schismei au fost folosirea azimei nedospite pentru săvârșirea euharistiei, sărbătorirea învierii Domnului, celibatul preoților, dogma filocalică (duhul sfânt purcede numai din tatăl, nu și din fiul). Mai mult
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
curtea imperială unde se petreceau evenimente necuviincioase și pe care Patriarhul le condamna public. În cinci zile Foție urcă toate treptele ecleziastice și este uns patriarh, dar nerecunoscut de Papa Nicolae I, ceea ce declanșează din partea lui Foție și a curții bizantine o serie de manifestări ostile, până la convocarea unor sinoade ecumenice cunoscute în istorie sub numele de Sinoade Foțiene (trei la număr). Toate acestea au scos la iveală tendința de hegemonie a bisericii orientale, pornind în realizarea acestui scop de la chestiuni
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
Roma, ceea ce i-a și adus în cele din urmă depunerea și excomunicarea. Cu toate aceste frământări autoritatea papală s-a menținut ca instanță supremă, la care se apela în momentele de criză generate în special de orgoliile unor patriarhi bizantini. Foție nu a fost în ultimă instanță decât portdrapelul acestor tendințe schismatice, ce aveau să fie finalizate definitiv printr-un alt patriarh bizantin 200 de ani mai târziu. În acest interval atitudinea anticatolică a fost perseverent cultivată, atât în rândurile
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
instanță supremă, la care se apela în momentele de criză generate în special de orgoliile unor patriarhi bizantini. Foție nu a fost în ultimă instanță decât portdrapelul acestor tendințe schismatice, ce aveau să fie finalizate definitiv printr-un alt patriarh bizantin 200 de ani mai târziu. În acest interval atitudinea anticatolică a fost perseverent cultivată, atât în rândurile clerului cât și în rândul mirenilor, ajungându-se astfel la o adevărată stare de spirit în spațiul oriental, stare care continuă și astăzi
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
la schisma națiilor odată cu apariția protestantismului. Timp de 150 de ani a fost o luptă continuă între prinți, nobili ambițioși și chiar femei pentru ocuparea scaunului papal, fenomen ce a măcinat Biserica din Roma. În parte scenariul este asemănător bisericii bizantine unde avuseseră loc aceleași fenomene. Corupția și simonia a cuprins și aici episcopatele, mănăstirile și bună parte din clerici. Semnalul de început a fost dat în 14 când scaunul Sfântului Petru încape pe mâna unor femei de moralitate îndoielnică. Teodora
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
ce lipsește în celelalte științe întemeiate pe rațiune și natură. Or, rațiunea umană și natura se înalță, dar numai dacă sunt revelate adică sunt mutate în teologie’’. Rezumând incursiunea istorică a Bisericii Apusene concluziile apar deosebit de pertinente: 1. După schisma bizantină Biserica Apuseană a fost năpădită, la rândul ei, de vicii. Începând cu daniile lui Constantin cel Mare, Carol Magnul și Pepin biserica a fost pusă în conflict cu prinții italieni, cu împărații timpului și în final cu Națiunile. De aici
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
principalul cadru de referință temporală a evenimentelor istorice. "Implicatura" ideologică a sistemului laurian de periodizare este evidentă: ambele momente definitorii ale istoriei poporului român sunt plasate în trecutul Romei, respectiv a Bizanțului, fapt ce semnifică fără niciun dubiu hermeneutic latinitatea bizantină a poporului român. Fixând cele două centre de greutate ale istoriei românilor în Roma și Constantinopol, Laurian a realizat o "transpunere la nivel istoric a dimensiunilor genetice si spirituale ale românilor" (Roșu, 2004, p. 121). Românitatea devine astfel produsul alchimiei
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]