9,905 matches
-
care scrisul lui Bănulescu a fost comparat uneori. Nu-mi trecea prin minte atunci că magicul nu era decât prevestirea realității care va să vină curând și că burlescul negru al situației evocate de prozator Îl va adeveri chiar realitatea cotidiană, În nici un deceniu. O imagine care m-a vizitat, adesea, de departe, după 1989, cu regretul că nu o pot rediscuta cu profetul de la București... Bănulescu s-ar fi amuzat, presupun, constatând că, acum, pantofii mei americani au valoare crescută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Socialiste nu Îi permitea să acorde premiile din cauza unor neclarități strict „tehnice”, așa mi se spusese, adică a unor confuzii privind data apariției, genul literar În care se Încadrează volumele etc. Cei care Îmi vorbiseră, În obișnuitul ritual al bârfelor cotidiene bucureștene, despre aceste tergiversări birocratice nu pomeniseră, firește, niciodată numele meu, nici chiar atunci când sugerau că da, ar fi posibil ca unele dintre cărțile premiate să necesite un nou referat de clarificare și susținere. Chiar cu câteva zile Înainte de plecare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Italia În condiții grafice excepționale și adusă În România ceaușistă (prin evidenta complicitate a autorităților), fusese, ulterior, difuzată, subteran, dar persistent, prin rețeaua, așa se spunea, Săptămânii, adică a Securității. Nu fusesem mirat de solicitarea lui Mircea Zaciu. În teroarea cotidiană crescută, scriitorii și evreii se regăseau din nou, vrând-nevrând, ca și În situații extreme precedente, de partea suspectă și victimizată. Unii dintre prietenii mei scriitori ne-evrei se arătau tot mai interesați Într-o relație directă cu Șef-rabinul care cumula
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
că mi se ia și călimara, fie-ți milă de mine!”), aliajul de comunism și neofascism În „doaga mistico-rasisto-etnică”, până și „poznele” unei Florica Mitroi sau enormitățile enormei Suzi etc. nu sunt bizarerii pitorești, ci simple aspecte firești ale „normalității” cotidiene. Mărturisesc că sarcastica descriere sintetică de la p. 344 m-a copleșit tocmai prin adevărul franc și tăios, de ale cărui așchii otrăvite simt, cumva, că nu puteam scăpa cu totul, indiferent de premisele noastre ca indivizi, de vârsta sau actualul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
tema tutelară tuturor cărților scriitoarei (cu titluri, și În acest sens, grăitoare: Drumul egal al fiecărei zile, Dimineață pierdută, Dăruiește-ți o zi de vacanță, Vară-primăvară). Într-o cronică despre una dintre aceste cărți, valabilă pentru toate și intitulată „Spațiu cotidian”, Lucian Raicu remarca „lectura mai profundă a comportamentelor umane de aparență inofensivă”, ca și „puterea de a imprima relief percepției directe, prizei concretului diurn”. Proza de observație realistă, modulând acuitatea nu o dată sarcastică și o discretă tandrețe reprimată Își află
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
opțiune pentru un anume curent literar ar putea fi vorba la Blecher. Este altceva și mai mult: consecința metarealistă, până la neverosimil și turmentare, a situării În chiar miezul negru al unei cumplit de „reale” existențe umane. „Irealitatea și ilogismul vieții cotidiene nu mai sunt demult pentru mine vagi probleme de speculație intelectuală: eu trăiesc această irealitate și evenimentele ei fantastice... am căutat să ridic la egal de lucidă și voluntară valoare orice tentație a halucinantului... știu doar că voi juca până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
să-ți cunoști și să-ți recunoști mai Întâi, ție Însuți, imperfecțiunea care te Înrudește cu semenii... Ceea ce recuperează acest pelerin mereu nemulțumit al cunoașterii În „amintirile” din copilăria și adolescența sa sunt secvențe onirice și fragmente crude de viață cotidiană, mereu avide de sens și nemulțumite de sensul pe care, pentru o fracțiune, l-au captat. O perpetuă ardoare „nomadă”, de la o Întâmplare la alta, ceea ce Înseamnă de la o insatisfacție la alta, Într-o „irealitate” plină de toate capcanele, limitările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
o indestructibilă forță a solitudinii sunt revitalizate, În frigul și ceața impasului, prin surprinzătoarea regăsire În acea „posteritate contemporană” pe care o reprezintă, cum bine spuneți, străinul, cel de departe, care nu te vede bând cafeaua sau Îmbrăcându-ți măștile cotidiene, sau Înfrânt de ostilitatea concretului agresiv și duplicitar. De data asta, „străinul” era, Însă, un iubit maestru, depărtarea o anulaseră, de mult, cărțile care ne-au unit. Am recitit scrisoarea din Abaddón, urmărit de privirile spectrale ale unor prezențe familiare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
În vaste panorame de o stupefiantă seducție puerilă, În descendența prolifică a basmelor și superproducțiilor de grandoare exotică, la care s-au angajat atâtea zgomotoase talente vedete ale succesului, ci rațiunea, sufletul și himera omului propun adevăratul mister, răsucind incandescențele cotidiene ale spiritului agresat, vulnerat, mereu neliniștit În trudnica Înfăptuire de sine. Un pas oarecare, „Întâmplător”... al doilea ar putea fi aidoma, succesiune mecanică a haosului. Dar pasul al doilea poate fi, deja, și altceva: primejdia, neantul, sau... un sens, sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
sa conferință despre Rilke), sau pe Von-der-Heydt Straße, la mezaninul casei nr. 16, sau pe Motzstraße, la nr. 20 (azi, nr. 38), Musil afla sprijin moral, dar și material, pentru Înfăptuirea neobișnuitului său proiect literar, În mereu strâmtorata sa existență cotidiană, la editorul prieten Rowohlt. O existență care, nu o dată, atingea disperarea. Fanaticul fumător, intoxicat deja cândva cu nicotină, nu putea renunța la țigară nici În metrou, unde interdicția era unanim respectată... „Mai avem doar pentru două săptămâni cu ce să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
rezultă din jurnalul său, sub Îndemnul (devenit reproș) al cuvintelor lui Goethe: „să accezi doar la plenitudinea vieții umane”. De fapt, tocmai În așa-zisa „plenitudine” și Într-o convențională percepție a existenței umane nu era Musil interesat, chiar dacă realitatea cotidiană furnizează adesea prozei sale surprinzătoare și magistrale observații „realiste”. Amprenta scrisului lui Musil vine, Însă, din scrupulul lucid cu care radiografiază invizibilul și imperceptibilul, finețea introspecției În profunzime a individualității, văzută ca o discontinuă interrelaționare complice dintre multiplele euri care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
exilului, iluziei au stimulat o efervescență pe care n-aș mai fi crezut-o posibilă. Ceea ce nu pleda, neapărat, În favoarea vreunui „model cultural” desuet, ci Însemna, mai curând, o stenică distanțare, fie și pasageră, de copleșitoarea producție actuală a culturii cotidiene, de masă, modelată după criteriile comerciale ale consumului imediat. Poate și o implicită respingere a Însăși noțiunii, prea pedagogică și colectivistă, de „model”, În favoarea opțiunii libere, personale, În care reveriile și rănile individualității Își caută răspunsuri și refugii specifice, singulare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
În el, fără scăpare. Cât de „europeană” părea, dintr-o dată, interpretarea tradițională a piesei!... Lectorul recunoscuse propria duplicitate, dorințele amânate, pervertite de ticurile prudenței. Știa deja, Însă, și cât de mult exprimau frazele americane mitologia americană a „Înnoirii”. Regenerarea dinamicii cotidiene, totala schimbare de Înfățișare, personalitate, preferințe, nevoia de a „merge Înainte”, cu orice preț? Evitând lamentările, acceptând provocarea oricât de dezavantajoasă, nu și Înfrângerea. Asumarea individuală a destinului, da, se putea spune așa, cum și spuneau noii săi concetățeni. „De-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pe Terra Incognita. Pe Paul Schuster l-am revăzut În martie 2004, la Berlin. Slăbit, nervos, ca În ultimii ani, dar Îndârjit și vitalizat, ca totdeauna, de obsesii morale și politice. Provocarea, pe care creația o Întreține În haosul existenței cotidiene, Îl chinuia, fără Îndoială, În continuare, dar nu obișnuia să amintească acest subiect delicat. Un scriitor vulnerat de propriile sale tăceri și de tăcerea din jurul numelui său Întruchipează o tulburătoare ipostază a zădărniciei. Reluase fumatul, trecea și printr-o criză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
jur de Torino, insulele Quarnero, un sat În Tirolul de Sud, parcul și biserica și jocul copiilor sunt parte a unui cadru mai larg, dar și fragmente revelatoare ale „premisei” istorico-geografice, sociale, politice, culturale, psihologice a conglomeratului. Istoria și atmosfera cotidiană, pulsația străzii, a cafenelei, vocea, valurile și vântul, pribegia și imuabilitatea, dialogul nu neapărat vorbit Între oameni, peisaje și cărți. Un mozaic de microcosmosuri care potențează, deopotrivă, concretețea terestră și cosmicitatea transcendentului. Contrazicând pe cei care considerau că „triste Trieste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
vrut” și ceea ce „este În stare” să facă omul izolat prin vârstă, doliu și temperament, de ambianța socială. Istoria alienării și regenerării lui Pereira pare istoria relației sale cu adevărul. Pereira trăiește În trecutul cu care a stabilit un cod cotidian protector. Ritualurile sale gastronomice intră și ele În subterfugiile de a evada din rigorile prezentului. În pofida sfaturilor cardiologului și a crizelor de oboseală și transpirație, continuă să consume vicioase limonade dulci și ispititoare omlete interzise. Rușinat de fiecare dată, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
și lente supurări persistente ale ipocriziei. Pe măsură ce ne-am Împrietenit, Începuse să-mi vorbească și despre familia sa, despre școală și colegi de școală. Altă modulație sufletească, căreia Îi modera gingășia și vulnerabilitatea prin umor poznaș, fermecat de diversitatea scenei cotidiene, românești, obișnuit să-i adauge, mereu, propriile șotii. Rude sau prieteni nu erau ocrotiți de sarcasmul conținând și un soi de milă și necruțare de sine pentru ghinionul acestei proveniențe caricaturale. Oapartenență, s-ar zice, trecând, insidios, În viziunea asupra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pentru Saul de mâna surorii sale, În lunile dinaintea plecării din România stalinistă, Îmi evoca o perioadă familiară. O atentă radiografiere a rănilor pe care sensibilitatea le accepta, zilnic, În confruntare cu barbaria totalitară: supravegherea isterică a populației, mizeria vieții cotidiene, demagogia și delațiunea, micul antisemitism popular, prețul scump plătit al solitudinii și inocenței. Scrisorile părinților către proaspătul refugiat În America sunt pline, În anii războiului, cât și după aceea, de o extraordinară duioșie și Îngrijorare față de soarta pribeagului pierdut În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
încălzește pentru rol. Apucându-se să-i influențeze pe alții, nu e conștientă de cât de susceptibilă este ea însăși la propria-i propagandă. Însă nu a dus niciodată lipsă de pasiune. Începe să semene cu rolul ei în viața cotidiană. Devine stilul ei să-și începă discursurile cu aceste cuvinte: Uneori, mă simt prea slabă ca să țin cerul pentru tovarășul președinte Mao, dar mă forțez să mă ridic, pentru că a-l sprijini pe Mao înseamnă a sprijini China; a muri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
doișpe kilometri pe Greyser. Ca de obicei. Ai văzut toate fermele pe care le știi. El se înfipse în ea, înțepenind. —Pauză. Vrei să-mi spui că tot orașul...? Karin începu să chicotească. Simțea cum o ia razna. Stresul vieții cotidiene pe noul tărâm al fratelui ei o trăgea în adâncuri. Kearney, Nebraska: un fals colosal, o copie găunoasă, în mărime naturală. Așa i se păruse și ei până se făcuse mare. Și de fiecare dată când se întorsese, în timpul maladiei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
ei și cu căciuli pe cap. Dar Matilda care dârdâia În vara secetoasă a piesei? Hai să fim serioși! Pe Matilda n-o interesa nimic, chiar dacă dârdâia de frig, n-o interesa nici o fericire. Pe ea o interesau numai prosiile cotidiene. Țigările bune, cafeaua, ghicitul În cafea, cine s-a culcat cu cine, ce se Întâmplă dacă cineva Îți aruncă mercur În casă, ce Înseamnă dacă visezi nu știu ce naiba! Degeaba Îi tot recita În franțuzește Miorița, așa ca să facă pe deșteapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
actor are Întotdeauna ceva sordid” (Jouvet). Știam... Cu toții avem ghinionul de-a da peste cronofagi ; nimeni n-a scăpat de insistența lor sterilă și creatoare de alergii. Dar cei mai periculoși, În lumea noastră, sunt cronofagii veleitari ; egofilii păguboși ; ploșnițele cotidiene cu vagă circulație prin lumea culturală. Ei te obligă ori să-i ignori, ori să-i compătimești, ori să-i ... bagi undeva, mito cănește. Nu mă deranjează o bătrînă singură, dintr-un sat uitat de lume, care sub pretextul că
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
dă cu un baros, În cap, unei bestii de colonialist, care țipă ”Văleu! Iar 1 Mai!”...Să mori de rîs, nu?! Și o țin tot așa : pe coperta a doua, Urzica se deplasează...printre colectiviști (aceștia, pesemne, arătîn du-se cotidian/interesați de zdrobirea hidrei capitaliste). La altă pagină, un occidental Împuțit se face verde de ciudă că la un tîrg internațional RPR (Republica Populară Ro mână) a expus...un tractor! Ptiu! La rubrica Panou de onoare sunt expuși fruntașii de la
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
întîmplări (o canava de nimicuri istorice și politice, totdeauna importante) pe care evoluează și își definește caracterul lumea noastră, lumea din noi cu toate exaltările și nebunia sa, cu mizeria și angoasele ei, cu lipsa de perspectivă și absurdul politic cotidian. Comediile domnului Gârbea sînt piese politice și nu dogmatice, el scriind teatru în spiritul celor vechi, adică apelînd la memoria colectivă... Deosebirea e că limba a evoluat, ajungînd să aibă să aibă ea însăși o memorie înspăimîntătoare. Invenția domnului Gârbea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
Mușcând dintr-o pară verzulie și pădureață, Elena îl văzu pe Liviu îmbrățișând-o pe Erika în curtea facultății. Era un tip complet banal, cam pămpălău, cu blugi jerpeliți și chică; personajul fantasmelor se prăbuși din lumea închipuirii în marmita cotidiană, iar în cădere chipul angelic i se desprinse ca o coajă. Anul universitar își intră în drepturi. Prezența la fiecare curs era obligatorie și controlul asupra fiecărui student se dovedi extrem de strict. Unul din cei mai urâți reprezentanți ai Sistemului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]