12,272 matches
-
1982, face pertinente trimiteri în acest sens. Este notat și cazul când Ion Voiculescu, încercând să-și apere tatăl, colaborator la Gândirea, de o anumită etichetă pe care i-o puneau unii „teoreticieni” literari care voiau să l plaseze în galeria „eroilor” negativi ai literaturii timpului „a încurcat” într-un fel manuscrisele valorificate. A fost necesară o nouă și repetată muncă de sondare pentru stabilirea corectă a adevărului folositor și exprimat de noi undeva mai sus: Voiculescu nu a fost ideologul
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
din diferite motive, nicidecum prin excluderea altora.” Reacționând la cruciada revizionistă a lui Gheorghe Grigurcu, Eugen Simion afirmă la un moment dat: „N-am ce-i spune și n-am ce să-i răspund. Domnul Grigurcu, încurajat zgomotos de o galerie literară dubioasă, formată din scriitori minori și resentimentari, atacă vitejește pe marii scriitori români.” Polemica se radicalizează și - în scurtele note din pagina a doua, semnate cu pseudonimul colectiv „Diac tomnatic și alumn” - atinge tonalități pamfletare. Se dau traduceri din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287825_a_289154]
-
și care există din totdeauna. I Cei doi soldați din gardă apăruseră ca din senin. Contu rurile lor se mișcau aidoma unor umbre care dansau. Apoi se Îndepărtară iarăși și pașii lor se auziră din ce În ce mai slab dintr-una din nenumăratele galerii laterale. Numai pâl pâirea roșiatică a unei facle se mai vedea la capătul corido rului lung ce ducea la sala de ceremonii. — Cred c-au plecat, șopti o voce. Noroc cu draperia de aici. — Da, era cât pe ce să
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
atacase Într-o noapte Schaffhausenul, trecându-l prin foc și sabie, pentru a plăti necredința starețului care-și petrecea timpul uneltind la Curtea Imperială Împotriva vecinilor lui de la Nord. Dar pe Otto nu-l putuse prinde, căci fugise prin niște galerii subterane. Deși scotociseră tot palatul, oamenii lui Conrad nu putuseră afla decât niște călugări speriați, cărora tânărul duce le dăduse drumul, privindu-i cu dispreț. De atunci starețul Otto Își petrecea timpul fie la Curtea Imperială, fie În ascunzătoarea pe
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
o suită prea puțin numeroasă. Numai doi oameni călăreau În urma sa și a lui Hildebrand. Nici unul nu dăduse semnal din corn, astfel că slujitorii nu erau la posturile lor În Curte, și părintele Anselm de abia apărea gâfâind de după colțul galeriei. Hildebrand ducea pe calul lui o mogâldeață Înfășura tă În tot felul de șaluri de sub care se vedeau numai doi ochi șori albaștri, foarte vioi, și un năsuc obraznic. Sub ochii uluiți ai soției, bătrânul ministerial, În loc să desca lece În
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
la sud de Freiburg. Astfel că se purtaseră procese fără sfârșit, din care prinții câștigară iarăși avuții uriașe. În cele din urmă, Conrad atacă Într-o noapte Schaffhausen cu armata sa. Otto reuși să fugă În ultima clipă printr-o galerie secretă și să se ascundă la un preot devotat lui, de unde-și țesea mai departe intrigile cu o ură și mai nepotolită. În Eglord găsi repede un aliat cu care punea la cale planuri peste planuri, pentru a le face
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
mi le arăți mă onorează și sunt mândru de ele. Asta e cea mai mare răsplată! Un zgomot surd, aidoma unei păduri pe timp de furtună, Îi tăie vorba. Starețul se apropie neliniștit de fereastră, privind prin geamul Îngust. Curtea, galeriile, ferestrele mânăstirii erau pline de călugări care priveau uluiți spectacolul neobișnuit ce li se Înfățișa: pustnicul de sus, din Lenzkirch, călare pe un măgar scund, trecea printre ei, fără a Întoarce capul nici În stânga, nici În dreapta. Cu bărbia proptită În
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
mâine pe careva la mine ca să-mi spună cum se mai află rănitul... Apoi mai vedem noi. Se Întoarse către bancherul care aștepta În tăcere lângă ușă și-i spuse: — Jupâne, sunt al dumitale. Hai să facem câțiva pași prin galerie. Trecură pe lângă ușa bibliotecii și pe lângă bolniță, În fața căreia stăteau privind curioși câțiva călugări bătrâni, și se Îndreptară spre o firidă mai Întunecoasă. Atunci pustnicul se opri, privindu-l Întrebător pe cel care-l Întovărășea. — Preacuvioase, vorbi acesta grăbit. Sunt
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
apropiindu-se și-și spuse: „De data asta s-a sfârșit Într-adevăr totul.“ Apoi auzi o bufnitură, ca și cum un corp omenesc s-ar fi prăbușit la pământ, și un zornăit de chei. Dincolo de gratiile care despărțeau temnița lui de galeria lungă și Întunecoasă, văzu o siluetă Înaltă, ușor adusă de spate, Învăluită Într-o manta largă cu glugă. — Tu ești pietrarul cel străin? Întrebă umbra, Încercând să deslușească În Întuneric. — Da, eu sunt. — Cine te-a trimis aici? — Cei de la
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
Nu mai pot gândi, nu mai pot citi urmele, mă port ca un băiat necopt. Ce s-a Întâmplat cu Adelheid? O fi omorât-o Adalbrecht și de aceea a trebuit să moară și el?“ Ajunseră În sfârșit la capătul galeriei. Se simțea un curent de aer proaspăt, din ce În ce mai puternic și, În cele din urmă, văzură câteva trepte care duceau la suprafață. — N-ar trebui să ne Întoarcem? Nu ne-a poruncit stăpânul nostru să-i dăm de veste și să
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
mergeam în grajd, la iepurași. Tata ținea cu noi și ne sfătuia mereu cum trebuie să-i îngrijim și să-i hrănim. Mama nu se arăta prea încântată căci, ei au început să scormonească podeaua din coteț, să-și facă galerii... Nu stăteau deloc degeaba. Un vecin, Ștefan Grigoraș ne-a ajutat și de astădată, punând podele groase și duble în cotețul lor. Mama a mai cedat în fața rugăminților noastre, de a nu-i înstrăina pe nicunul. Prea erau frumoși și
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
Traduceri: J.H. Pestalozzi, Leonard și Gertruda, introd. trad., București, 1909. Repere bibliografice: Gr. G. Tocilescu, „Probleme ale culturii românești”, AAR, memoriile secțiunii literare, t.XXV, 1902-1903; Izabela Sadoveanu, Studii, VR, 1910, 5; Lovinescu, Scrieri, III, 230-234, VIII, 70-74; Gala Galaction, Galeria dascălilor mei, DMN, 1931, 8 723; Perpessicius, Opere, XII, 344-351; Pompiliu Constantinescu, Titu Maiorescu, „Însemnări zilnice”, VRA, 1937, 479; Vladimir Streinu, Spre Titu Maiorescu, RFR, 1937, 5; Aurelian Sacerdoțeanu, I.A. Rădulescu- Pogoneanu, RA, 1944-1945, 2; Ornea, Junimismul, passim; Bucur
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289112_a_290441]
-
pe care le au făcut vizitatorii. B) Ceilalți elevi spun pe rând ce au văzut În grupurile pe care le-au vizitat, subliniind asemănările și diferențele cu propriul produs. C) Elevii discută cum și-ar putea Îmbunătăți produsul. Metoda: TURUL GALERIEI În grupuri de trei sau patru, elevii lucrează Întâi la o problemă care se poate materializa Întrun produs (o diagramă, de exemplu), pe cât posibil pretându se la abordări variate. Produsele sunt expuse pe pereții clasei. La semnalul profesorului, grupurile se
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Liliana OLĂRAŞU () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2180]
-
posibil pretându se la abordări variate. Produsele sunt expuse pe pereții clasei. La semnalul profesorului, grupurile se rotesc prin clasă, pentru a examina și a discuta fiecare produs. Își iau notițe și pot face comentarii pe hârtiile expuse. După turul galeriei, grupurile Își reexaminează propriile produse prin comparație cu celelalte și citesc comentariile făcute pe produsul lor. Metoda: PREDICȚIILE ÎN PERECHI Întrebați-i pe elevi dacă a citit cineva textul/povestirea. Dacă cineva răspunde afirmativ, spuneți-i să nu participe În
Integrarea şcolară a copiilor cu CES şi serviciile educaţionale de sprijin în şcoala incluzivă by Liliana OLĂRAŞU () [Corola-publishinghouse/Science/1136_a_2180]
-
că: „Nu are pereche în toate aceste țări prin înălțime, lărgime și măreție. Dacă vrei să ajungi în vârful lui trebuie să urci cele 120 de trepte trecând prin cele două caturi cu încăperi boltite, o încăpere a clopotelor, o galerie superioară și în sfârșit terasa de unde ți se deschide o vastă panoramă a Iașului.” Si a dealurilor albastre ale acestuia, aș adăuga eu. Pe fața turnului scrie: „Această veche clopotniță în urma focurilor și cutremurelor întâmplate, crăpând, amenința a se surpa
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
i se mai spune și "Plaza de Acho"(Piața Torțelor), are un monument istoric unic în felul său. Este piața coridelor, a doua ca vechime în Lima, singura care se bucură de ziduri groase de susținere a tribunelor și formează galerii impozante de intrare în interiorul arenei. În imediata apropiere, se află Muzeul Taurin. Peru este o țară cu o istorie de mai multe mii de ani, nescrisă, unde arheologia are mult de lucru pentru a pune în valoare imensa informație ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
într-un joc al seducției, se diluează în zeflemea și autoironie. Cioran pare că a absorbit câte ceva din grația mondenă a memoraliștilor secolului al XVIII-lea, pe care îi admiră atât de mult... Exercițiile de admirație sunt un fel de galerie de tablouri ale scriitorilor pe care Cioran i-a iubit și cunoscut bine, așa cum au fost Eliade, Michaux, Beckett, Ceronetti.. . Din răspunsurile lui Cioran la întrebările scriitoarei italiene, am consemnat următoarele: Desigur, ideea mea că, dacă vrei să fii liber
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
-lea reconstruiește mănăstirea, arsă, și redecorează sacristia cu fresce grandioase, executate de Luca Giordano etc. Întregul complex rezidențial are forma unui imens dreptunghi, care este vizitabil, și se compune din: muzee de artă, de arhitectură; curtea interioară (patio) a măștilor; galeria luptelor; casa regilor, panteoanele, vechea biserică, bazilica, sacristia, patio-ul regilor, patio-ul evangheliștilor; biblioteca, situată între bazilică și palatul Burbonilor, care, pe lângă valorile inestimabile din fondul de carte, manuscrise și tipărituri, rămâne în memoria vizitatorului cu imensitatea picturilor murale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1535_a_2833]
-
o boltă frumoasă din piatră cioplită, peste care - până în 1989, când a ars - se înălța un turn asemănător cu cel pe sub care se intră în castel. Am aflat apoi că pe sub acea boltă se intră într-o pivniță, ale cărei galerii în inima dealului - pe alocuri risipite - se întind pe vreo 500 de metri. Între anii 1950-1965, castelul a adăpostit școala sătească a Vișanilor. Acum, te rog să nu râzi de mine, pentru că am să-ți reproduc câteva rânduri dintr-un
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
etc. și nu în ultimul rând Complexul Palas, cu o agendă de evenimente culturale remarcabile, dincolo de ceea ce reprezintă acest centru urbanistic, modern, turistic, comercial, social. Să nu trecem cu vederea numeroasele licee de prestigiu, case de cultură, librării, arhive, cluburi, galerii de artă, laboratoare de inventică, cabinete de lectură, anticariate, emisiunile și paginile culturale din media. Este monotonă această simplă înșiruire dar ea înfățișează marea forță intelectuală a Cetății. În asemenea condiții cum să se renunțe la speranța în afirmarea biruitoare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
consolidat prin contraforturi puternice, a fost restaurat pe la 1900 de către arhitectul Nicolae Gabrilescu, că are o înălțime de 30 de metri, cu o bază pătrată de 5 metri. Este format din parter și două etaje, o încăpere a clopotelor, o galerie superioară și terasă. El rămâne, după atâtea secole, un simbol al Iașului. Ne mai spune faptul că Turnul este mai vechi decât mănăstirea, el însoțind lăcașul de cult construit de Ioan Golia și restaurat de Vasile Lupu. Cât despre mănăstire
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
cumnatul lui E. Șt. Boușcă, la care am susținut lucrarea de diplomă și cu care am semnat cândva serialul "Din lumea viețuitoarelor". Oameni care au fost... După Șt. Mihăilescu Craiu, susțin criticii, E. Șt. Boușcă ar ocupa locul următor în galeria pictorilor ieșeni contemporani. Ieșind din expoziție, rămâi cu senzația reconfortantă că ai asistat la dezvăluirile unui clasic, la revelația unei mari opere de artă. CERCUL CARE ÎNCHIDE ȘI DESCHIDE TOTUL De o bucată de vreme mă urmărește ideea de a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
labirintic. Drumurile se încrucișează indecis și eu însumi sunt îndoielnic, oscilant. Evanescența din această zonă de mijloc, unde-și dau întâlnire viața și reveria, cere mai multă lumină sau poate e mai bine să rămână așa? Explorarea catacombelor, beciurilor domnești, galeriilor subterane (câte au mai supraviețuit din vechiul oraș) ne-ar cere firul Ariadnei pentru a nimeri drumul de întoarcere. "Cu un fir într-o mână și în cealaltă cu un sfeșnic", ieșim din întunericul căutat la strălucirea de afară. Labirintul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
loc între locurile țării n-a murit și că își așteaptă vremea și oamenii pe măsură. (Val GHEORGHIU) Pentru a vă vorbi despre Iași, mi-ar trebui câteva zile (cu tot cu nopți), sub cerul din Copou, pe malurile Bahluiului sau în galeriile subterane ale Pogorului. A apărut, recent, Albumul Iași, lucrare datorată colegilor C. L. Rusu, Ioan Holban, Dumitru Vacariu, Ioan Caproșu. O modestă contribuție are și subsemnatul. În timp ce eram elev de liceu la Bârlad, am avut ocazia, printr-o excursie școlară
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
societatea asta a noastră față de valori. Pentru cei care mai citesc încă le amintim că a apărut "Jurnalul" său (2013) cu cele 32 de caiete de însemnări, scrise în perioada 1929-1961, ultimul an fiind cel al dispariției, dar nu din galeria marilor femei românce. 21 Demagogia politică, cu farsele ei electorale de 25 de ani, a dus țara unde a dus-o, în mizerie și lipsă de demnitate națională, într-un sistem de relații "fără moral și fără prințipuri", încât ne
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]