9,482 matches
-
aceea sugerând că sunt perene și devenite descurajante, încât culcușul ei, al fiicei, alături de gemetele și mirosul acru de bătrân bolnav, i se părea de coșmar, îi făcea rău, ar fi dat orice să pună capăt durerilor, deși știa însănătoșirea imposibilă. Trează în târziul nopții, lungită pe spate pe patul pliant incomod și urmărind cu ochii ușor bulbucați larg deschiși umbrele fugărindu-se pe tavan, ascultând pașii trecătorilor rari izbind în caldarâm sau fâșâitul de săgeată al mașinilor de noapte sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ar duce la pierderea realizărilor de până acum. Și atunci l-a întrerupt activistul ăla venit de undeva, de sus, Ilușcă sau cum l-o fi chemând - „Da, așa îl cheamă“ -, nu știu cum se face că activiștii ăștia au cele mai imposibile nume, parcă n-ar fi români, deci l-a întrerupt zicându-i că nu se discută aici activitatea fostului redactor-șef, asta s-a făcut în altă parte, cu alte foruri, a fost înlocuit și i s-au dat sancțiunile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
amărît că Își pierduse aeromodelului său, Jim ședea Între părinții săi În spatele Packard-ului. Oare le era teamă că ar fi putut intra În altă belea dacă ședea În față, lîngă Yang? Reușise să strice petrecerea doctorului Lockwood și să facă imposibilă o altă vizită la aerodromul Hungjao. Se gîndi la avionul de luptă prăbușit, În care investise atît de mult din imaginația sa, și la pilotul mort, a cărui prezență o simțise În cabina ruginită. În ciuda acestor nemulțumiri, Jim fu Încîntat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
aceleiași cantități de apă rece. În al doilea rând, vaporii care se formează ocupă un volum de sute de ori mai mare decât apa care i-a generat; înconjurând corpul care arde, vaporii dislocă aerul, iar fără aer arderea este imposibilă. Pentru a amplifica forța de stingere a apei, ea se amestecă cu ... praf de pușcă! Acesta ar putea să pară cam straniu și, totusi, este cât se poate de rațional: praful de pușcă arde repede, degajând o mare cantitate de
Carusel, nr. 15, Anul 2014 by Istrate Sebastian, Mocanu Paula () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91783_a_107376]
-
și să trăiască împăcați cu gândul pierderii celor dragi, cât despre suferința nepotolită a morților, incapabili, la rândul lor, să reteze legăturile cu viața pe care au trăit-o și a cărei amintire nu încetează să-i tortureze. Patima neostoită, imposibila renunțare la locurile unde se trăiește și se moare, obsesia continuării vieții sau cea a renașterii, acestea sunt forțele creatoare de fantome în teatrul no. Dar în vreme ce tragedia greacă vorbește mai cu seamă despre durerea niciodată stinsă a celor vii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
ce dorește cu disperare să-și încheie viața alături de Yoshinaka, dar care sfârșește prin a îndura caznele unei morți solitare, pedeapsă a unei nemăsurate iubiri. Generalizând, putem afirma că, dincolo de acest exemplu emblematic, întoarcerea fantomei e întotdeauna o mărturie a imposibilei, inacceptabilei separări de ființa iubită, dar și de lume, de viață. Forța mereu prezentă a dragostei - pentru un bărbat sau pentru o femeie, dar și a dragostei de viață - condamnă fantoma la o veșnică rătăcire, la o neîntreruptă căutare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
cu fulgere și trăsnete, din prima scenă a primului act, dar și câmpia de lângă Forres (scena a treia a aceluiași act), unde, înainte de întâlnirea cu Macbeth și Banquo, vrăjitoarele evocă ele însele o furtună dezlănțuită pe mare, asociată morții și imposibilei odihne a celor cărora le-au răpit pentru totdeauna somnul (corăbierul mort pe vasul său, marinarul condamnat să nu mai adoarmă în veci). Din vorbele lui Banquo reiese limpede că „arătările” ce le-au ieșit în cale sunt, sub bizarele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
viitoarei asasinări a lui Duncan e confirmată, în Macbeth, de o revelație anterioară, cuibărită în ungherele tainice ale sufletului eroului. Ca și fantoma, apariția supranaturală readuce în memorie „lucrurile uitate”, dar dintotdeauna prezente în străfundurile acestui suflet ce presimte răul, imposibila puritate, indiferent dacă e vorba despre o fărădelege făptuită sau pe cale să se făptuiască, dacă ea e plănuită de însuși făptașul ori de către altcineva. Zbuciumul lui Hamlet, acea „tristețe a nopții”, acea melancolie de care este cuprins prințul, nu reprezintă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
domină, într-adevăr, ultimul act al piesei, ca o veritabilă maestră a evocării și convocării fantomelor. Aplică, în acest scop, o tactică extrem de abilă: încă din prima scenă, în dialogul cu Leontes, atacă tema morților întorși printre cei vii, tema imposibilelor/posibilelor fantome. Un exemplu ar putea fi fantoma Perditei: amintindu-i lui Leontes de prezicerea potrivit căreia nu va avea un moștenitor câtă vreme nu va fi găsit copilul abandonat, ea socotește eventuala reapariție a acestuia ca pe un lucru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
-l poată trece, așa cum va scrie ceva mai târziu Maeterlinck în Interior: „Lumea nu se sfârșește la poarta caselor”. Intrarea în locuință - sau, mai exact, toate acele obstacole în calea intrării reprezentate de uși și de ferestre - figurează fragila și imposibila separare de „dușmanul” nevăzut, de intrusa, de străina ce întruchipează o alteritate amenințătoare și ostilă, întotdeauna prezentă, întotdeauna secretă. Nici măcar un ritual al pragului - cum este, de pildă, acela din Pelléas și Mélisande - nu va putea schimba ceva. Intrusa poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
unei ființe cu adevărat vii. Sora Béatrice este o piesă care îi dă miracolului teatral dimensiunea unui miracol mistic. Ibsen sau multiplele chipuri ale strigoilortc "Ibsen sau multiplele chipuri ale strigoilor" Străinul ca avatar al fantomei Și pentru dramaturgia ibseniană, imposibila izolare a unui spațiu uman, pândit fără încetare de primejdioase forțe exterioare ce sălășluiesc pe tărâmul unei alterități înfricoșătoare, constituie, la sfârșitul acestui al XIX-lea veac, unul dintre principalii pivoți. Intrusul, străinul nu este nici aici, cum nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
tinerii Regine și Osvald retrăiesc, într-adevăr, scena jucată odinioară de șambelanul Alvig și de Johanne, servitoarea casei, mama Reginei, și totuși, între morți și vii, între trecut și prezent, timpul circulă ca printr-o ușă doar întredeschisă, metaforă a imposibilei izolări perfecte, a imposibilei eliminări definitive a strigoilor și a dialogului cu ei. În Strigoii, nimeni nu știe unde se află mormântul tatălui. În nici un caz el n-ar putea fi identificat cu căminul de copii a cărui construcție e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
retrăiesc, într-adevăr, scena jucată odinioară de șambelanul Alvig și de Johanne, servitoarea casei, mama Reginei, și totuși, între morți și vii, între trecut și prezent, timpul circulă ca printr-o ușă doar întredeschisă, metaforă a imposibilei izolări perfecte, a imposibilei eliminări definitive a strigoilor și a dialogului cu ei. În Strigoii, nimeni nu știe unde se află mormântul tatălui. În nici un caz el n-ar putea fi identificat cu căminul de copii a cărui construcție e plănuită de doamna Alvig
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
drumul unui artist care nu a fost numai om de teatru, ci și plastician. Experiențele reunite ale teatrului informal, ale teatrului zero și ale teatrului happening îl vor face la un moment dat pe Kantor să admită ideea de teatru imposibil. „Imposibilitatea” va fi consecința firească a unei constatări: rebelă, lipsită total de maleabilitate, materia brută devine un obstacol nu numai în privința transformării treptate a omului în obiect, ci și în privința manipulării obiectului însuși, care, ca în străvechile ritualuri magice, își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
posibilelor eșecuri, s-ar cuveni să-i răspundă orice teatru ce nu vrea să-și trădeze vocația. Confruntarea cu fantoma pune astfel în evidență și rolul secret al acesteia în definirea esenței teatrului ca artă: ea cristalizează ideea unui obiect imposibil, dar și pe aceea a capacității de a figura nereprezentabilul. Fantoma lasă frâu liber imaginației, o duce dincolo de limitele reprezentării, către un dincolo de vizibil, către un altceva decât vizibilul. Iată de ce problema fantomei în teatru atrage inevitabil și atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
care încearcă să trezească la viață morții, să reîntrupeze umbrele, chiar dacă știe dinainte că nu va izbuti, chiar dacă e sigur că le va vedea dispărând iarăși în bezna Infernului. Un teatru ce pare să ne spună că doar țintele-limită, țintele imposibile ar putea constitui un orizont spre care să ne îndreptăm, tocmai pentru că nu a fost atins niciodată. Așadar, cum ar trebui să se definească teatrul în această perspectivă? Ca o tentativă mereu reluată de subjugare a morții prin anularea separărilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
despre cea a melcului culcat în umezeală. Îți stau la dispoziție cu câteva amintiri și cred că, dacă nu scrii birjărește, te-ai putea folosi de funestul meu bilanț. Căci o carte despre carne înseamnă, firește, o eroică și aproape imposibilă realizare de artă. Încearcă totuși. Să vezi, - reîncepu Ferdinand Sinidis, luând cuvântul în chestie personală: duhul n-are nici un preț. Nu poți cere negustorului să-ți vândă suflet, așa precum îl rogi să-ți cântărească un kilogram de carne. ...„N-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2305_a_3630]
-
unui autobuz blestemat, trecea peste poduri cu șine sau gonea pe pistele unor aeroporturi, gata să se ciocnească cu câte un avion cu reacție care aterizase și se îndrepta spre el. Noaptea era chinuit de vise, iar ziua de traseul imposibil pe care i-l fixase domnul Clyde. Nimeni din Cartierul Francez nu părea interesat de crenvurști. Și în consecință câștigul pe care îl aducea acasă era tot mai mic, iar mama lui tot mai acră. Când și cum avea oare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
Dar tu ești gata să faci orice ca să anihilezi memoria tatălui tău. Nu ești în stare să conduci o firmă. Ești un ratat, un băiat de bani gata, un vânzător de pronosticuri la cursele de cai. Liniște! Sunteți niște oameni imposibili. Dacă asta înseamnă să fiu pensionară, prefer să mă întorc la Levy Pants. Domnișoara Trixie îi împinse cu cutia de prăjituri. Acum cărați-vă din casa mea și trimite-ți-mi cecul. — Nu puteam să conduc Levy Pants. E adevărat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]
-
te bucuri. 2 Afară ploua cu găleata. Picăturile grele se loveau cu zgomot de pereții și plafonul cortului albastru din plastic al Centrului de Operațiuni, răsunând În spațiul Închis, luându-se la Întrecere cu zumzetul constant al generatoarelor portabile făcând imposibilă orice conversație. Nu că ar fi avut cineva chef de vorbă la douăsprezece și un sfert Într-o noapte de luni. Cel puțin nu cu David Reid zăcând acolo. Pe pământul Înghețat. La un capăt al cortului Încovoiat sub greutatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
punct culminant În memoria lui Amory. Meciul cu Groton s-a jucat de la ora trei a unei după-amiezi răcoroase și energizante până târziu, În frigurosul amurg autumnal, cu Amory pe post de fundaș, Îmboldindu-și echipa cu disperare, efectuînd placaje imposibile, țipând semnalele cu o voce diminuată până la un șuier aspru, furios, găsind totuși timp să se delecteze cu bandajul pătat de sânge din jurul capului și cu eroismul Încordat, glorios, al plonjoanelor, al trupurilor ce se izbeau și al mădularelor dureroase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Încurajează supraviețuirea celei mai tari) mai savurează și alte ultime săruturi sentimentale În lumina lunii sau a focului din cămin sau În bezna de afară. Amory a văzut fete făcând lucruri care până și În mintea sa ar fi fost imposibile: mâncând la trei dimineața, după dans, În bistrouri compromițătoare sau pălăvrăgind despre toate aspectele vieții cu un aer pe jumătate serios, pe jumătate batjocoritor, și cu o excitație ascunsă care, considera Amory, echivala cu o renunțare la morală. Dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
ALEC: Zău dacă n-ar trebui să veniți să faceți cunoștință cu Amory. DOAMNA CONNAGE: Bineînțeles, asta și vreau. Dar socot că te porți copilărește când pleci dintr-o casă perfectă ca să locuiești cu alți doi băieți Într-un apartament imposibil. Sper că n-o faceți ca să puteți trage la măsea cât vă țin baierele. (Face o pauză.) Va fi nițel cam neglijat În seara asta. E săptămâna lui Rosalind, Înțelegi. Când o fată iese În lume, are nevoie de toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
Apoi a adăugat: - Presupun că Halloween este o zi de toamnă mai potrivită decât Ziua Recunoștinței. - Mult mai potrivită. Iar Ajunul Crăciunului este excelent iarna, dar vara... - Vara nu are o zi, a zis ea. O iubire de vară este imposibilă În ceea ce ne privește. Așa de mulți au Încercat, Încât expresia a devenit proverbială. Vara nu-i decât promisiunea neîmplinită a primăverii, un șarlatan ce Înlocuiește nopțile calde și calme la care visez În aprilie. E un anotimp trist, de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
să fie și unicul bastion integrator și, creator de tradiție, opus decăderii morale. Până când uriașele gloate puteau fi educate În spiritul simțului moral, cineva trebuia să urle la ele: „Să nu...!“ Și totuși, pentru moment orice acceptare a religiei era imposibilă. Avea nevoie de timp și de absența oricărei presiuni ulterioare. Dorea să păstreze pomul fără ornamente, să poată determina corect și complet direcția și impulsul noului Început. După-amiaza a descrescut de la binele purificator al orei patru la frumusețea aurie a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]