9,038 matches
-
foi de azur, sonori zând“. Umblasem toată ziua după cai verzi pe pereți (căutam adresa unei colege, care locuia, în realitate, în Colentina, cum aveam să aflu mai târziu), iar acum străbăteam stră duța îngustă și prăfuită, mărginită de foarte stranii case galbene, cu marchize de geam colorat, dintre vechea Cale a Moșilor și Lizeanu, sub un fantastic cer de azur și de purpură - căzuse seara. Vântul răs colea praful, mi-l vâra în ochi și-n păr, dar el făcea
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
am mai văzut niciodată. Câțiva ani buni, apoi, aproape în toate serile, am urcat prin inelele scării de incendiu în acea cameră tăcută, unde am citit, lungit pe pat și îmbătat de singurătate, toate cărțile de pe raft, ale căror titluri stranii îmi sună și acum în urechi: Contele de Monte-Cristo, Toate pânzele sus!, Mânăstirea din Parma, Omul care râde (cărți despre care n-am mai auzit niciodată: biblio tecarii pe care i-am întrebat de ele mi-au spus că visez
De ce iubim femeile by Mircea Cărtărescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/589_a_971]
-
pe cretinul ăsta? — Nu mă interesează, du-te singur, dacă tot mi-ai luat apărarea. Du-te și fă-l tu praf, ești mai meseriaș ca mine. Nu se poate, e nevoie de tine... Acest „e nevoie de tine“ suna straniu, amenințător, „iarăși amenințător“, și-a zis Vasile. Nu ești curios? l-a Întrebat cu naivitate Cristian - sau poate că doar i-a scăpat această nuanță, Însă Vasile a luat-o ca atare. — Dacă sunt curios?... Curios ai zis? Și a
Tratament împotriva revoltei by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1326_a_2709]
-
ceai mai concentrat de izmă creață, Te vindecă de diaree și de greață. Parlamentarilor le-ar trebui adevărate panacee, Care să le taie apetitul pentru somn și logoree. Campanie anticorupție În ampla și mediatizata campanie, P.S.D. a făcut o descoperire stranie: Oricât ai vrea, nu ai cu cine să te lupți, Pentru că există corupție, dar fără corupți. Prea mult! Posesorii certificatului de revoluționar, Plusează pentru privilegii, iar. Ei manifestă o degradantă lăcomie, Când majoritatea populației se zbate-n sărăcie. Glume și
Parfum de spini by VASILE FETESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91814_a_92973]
-
înlocuită în arta bizantină cu evocarea invizibilului. În noua concepție, arta este un mijloc de cunoaștere prin contemplație a realității suprasensibile. Spre exemplu, viziunea apocaliptică a Judecății de Apoi, care figurează pe numeroase timpane, oferă prilejul desfășurării fanteziei celei mai stranii asupra sfârșitului lumii. În această sinteză decorativă rațională se nasc animale fantastice din combinația formelor claselor celor mai îndepărtate ale zoologiei (mamifere, reptile, păsări, animale monstuoase cu cap de om, ființe cu două capete sau cu două corpuri și cu
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
animale fantastice din combinația formelor claselor celor mai îndepărtate ale zoologiei (mamifere, reptile, păsări, animale monstuoase cu cap de om, ființe cu două capete sau cu două corpuri și cu un singur cap, etc. - oamenii înșiși devin monstruoși, având figuri stranii și corpuri de animal). Evocând “nenorocirea unei lumi care încăruntește”, în romanul Numele trandafirului, Umberto Eco face o descriere amănunțită a portalului unei biserici din perspectiva înspăimântată a neinițiatului Adso; tânărul învățăcel descoperă “viziuni groaznice la privit și justificate în locul
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
din care nu se poate ieși altfel decât prin moarte. În Metamorfoza, deși cu aparență (carapace) de insectă, Gregor este adevărata ființă umană a romanului, în timp ce familia sa este compusă din insecte deghizate în oameni. De altfel, în universul kafkian, straniul nu provine din natura eului, ci din natura lumii, dar mai ales din discrepanța dintre lume și eu, din incompatibilitatea lor. Lumea lui Kafka este un spațiu închis, un univers artificial apăsător, fără vreo posibilitate de ieșire, în care autorul
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
dizolvare a individului, un proces fără punct culminant și pe care nu se simte obligat (sau nu poate) să-l explice. Cititorul va fi la fel de afectat ca și autorul de caracterul incomprehensibil al lumii fenomenale, “care se înfățișează ca fiind stranie și asemănătoare visului”, o lume în care totul este dat, dar nimic nu este explicat. În fine, opera lui Kafka stârnește efecte emoționale puternice și cotradictorii - râsete, orore, dezgust, groază - care trebuie asociate șocului instantaneu și năucitor al imaginii urâtului
CATALOG Sincretismul artelor 1 by Gabriela Petrache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/425_a_942]
-
controla gesturile chiar și când era singur, închis în camerele lui. Ca urmare, începu să fie invitat la prânzul funcționarilor de rang înalt; îl întrebau despre lecturile lui, iar el le dădea explicații cu o minuțiozitate confuză, care îi uimea. Straniile povești astrologice îi amuzau, de aceea mulți îl ascultau; apoi el pleca liniștit, se așeza sub portic. Ciudat însă, într-o zi găsi aruncat pe o masă din biblioteca extrem de ordonată un codex mic, elegant, cu închizători din argint aurit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
disperată: Oderint dum metuant, să asculte și să știe, ca să le fie frică. Îi convocă pe senatori. Așteptă ca, după sosirea lui și salutul ritual, să se așeze cu toții. Se vedea că erau neliniștiți, pentru că circulaseră tot felul de informații stranii. În cele din urmă, în Curie intră un fost sclav, ajuns acum în cancelaria imperială, pe nume Protogenes. „Uite încă unul dintre greco-egiptenii crescuți de Cleopatra“, șopti cineva, omițând mai multe date. Pe un soi de platou, Protogenes ducea, ținând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
Nilus și nisipuri sau printr-o evocare a împărăției infernale - un lung cortegiu de oameni străini purtând tunici albe de in, ce mergeau pe un covor de flori, cu torțe și făclii, cu cădelnițe și parfumuri, în sunetele unor instrumente stranii și al cântecelor corurilor. Mulțimea aceea urcase încet pe corabia de aur, pe care se ridica un templu de marmură și care se mișca în chip miraculos, fără vâsle și fără vele. Iar corabia de marmură nu se scufundase. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
se crede că a fost reprezentată după ce a murit prin înfometare, la porunca fiului său ajuns împărat. Mai există și alte reprezentări, venite toate de la Roma, odată cu imensa colecție a principilor Farnese. Colecția Farnese a făcut o călătorie lungă și stranie. Descendenții lui Paul al III-lea, papa cu numărul 222 - cel care l-a excomunicat pe Henric al VIII-lea al Angliei, a aprobat Compania lui Isus și a structurat Inchiziția, mort în 1544 -, au adunat, la Roma și în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
obiecte mânjite de pământ și deteriorate descoperite în timpul săpăturilor; era intactă și fusese păstrată în taină. Vreme de câte secole? Unde anume? Jefuitorii au pus-o în vânzare, și un făurar pe nume Bruno a fost încântat de aspectul ei straniu. A cumpărat-o și a curățat-o; de sub stratul de praf s-au ivit niște pătrate cu incrustații de aur și argint veritabil: personaje ce purtau veșminte nemaivăzute, în niște posturi pe care nimeni nu le putea explica, dar care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1889_a_3214]
-
mașinile lor, spectatorii urmăreau cum se forma balta aceea pe macadamul pătat de ulei. În lumina tot mai slabă a serii, curcubee începură să-i încercuiască gleznele slăbite. Se întoarse și se uită-n jos la mine, cu o grimasă stranie pe fața-i învinețită, un amestec clar de îngrijorare și ostilitate. Totuși, tot ce-am putut vedea a fost îmbinarea neobișnuită a coapselor sale, deschizându-se spre mine într-un fel deformat. Nu sexualitatea poziției îmi rămase în minte, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
ochiul printre perdele și le vedeam împreună, cu corpurile și degetele ocupate de blânda știință a sânilor lui Catherine și-a sutienelor concepute pentru a-i scoate în evidență într-un fel sau altul. Karen îmi atingea soția cu mângâieri stranii, lovind-o ușor cu vârfurile degetelor, mai întâi pe umeri, de-a lungul adânciturilor roz lăsate de lenjeria intimă, apoi pe spate, unde încuietorile de metal ale sutienului lăsaseră pe piele amprenta unui medalion, și-n cele din urmă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
o ură calmă. - Doctor Remington... ? am întrebat-o, fără să stau pe gânduri. Se apropie de mine, schimbându-și poziția mâinii pe baston, de parcă s-ar fi pregătit să mă lovească peste față cu el. Înclină capul cu o mișcare stranie din gât, arătându-mi intenționat leziunile. Se opri când ajunse la ușă, așteptându-mă să mă feresc din calea ei. M-am uitat la țesutul cicatrizat de pe fața ei, un tiv lăsat de-o cusătură invizibilă lungă de șapte centimetri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
prima dată de mulți ani, părea absolut în largul ei alături de mine. Accidentul fusese o experiență extremă de un fel pe care propria ei viață și sexualitate o învățaseră s-o înțeleagă. Corpul meu, pe care-l așezase într-o stranie perspectivă sexuală după un an sau așa ceva de la căsătoria noastră, o excita acum din nou. Era fascinată de cicatricele de pe pieptul meu, îi plăcea să le atingă cu buzele ude de salivă. Aceste schimbări fericite le simțeam și eu. Cândva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
James, trebuie să te duci la birou - crede-mă, iubire, încerc să-ți fiu de ajutor. Îmi atinse umărul drept cu o mână curioasă, căutând parcă o rană nouă care înflorise acolo. În timpul anchetei, îmi ținuse brațul într-o strânsoare stranie, ca și când s-ar fi temut să nu mă vadă aruncat pe geam afară. Nevoind să stau la discuții cu taximetriștii aeroportului, oameni ursuzi și cu un aer superior, interesați doar de clienții care plecau la Londra, m-am plimbat prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
față de mine, i-ar fi reațâțat bruma de ostilitate erotică pe care o simțea față de mine și de bărbatul mort. Pe când treceam de porțile Laboratorului, Helen se aplecă în față peste volan, brațele ei subțiri ținându-l într-o priză stranie. Corpul său forma o geometrie strâmbă cu stâlpii parbrizului și cu unghiul coloanei de direcție, aproape ca și când ar fi mimat conștient poziția tinerei femei infirme, Gabrielle. Am mers pe jos de la parcarea aglomerată până la spațiile de testare. Helen discută cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
Purta aceiași jeanși învechiți pe care îi rulase în jos peste fesele tari în timpul actului sexual din mașina condusă de mine. Pe buza inferioară îi apăruse o ulcerație mică, pe care, rozând-o, o deschisese. M-am uitat cu o stranie fascinație la orificiul acela minuscul, conștient de tot mai pronunțata sa autoritate sexuală asupra mea, autoritate parțial câștigată datorită accidentului comemorat de contururile cicatrizate de pe fața și pieptul său. - Vaughan, sunt epuizat. A fost un efort și numai să intru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
abdomen și piept, o constelație de așchii albe care-i încercuiau corpul de la subsuoara stângă până jos, între picioare. Punctele de prindere ale actelor sexuale complexe fuseseră create de mașinile cu care el avusese intenționat accidente pentru plăcerea mea viitoare, straniile poziții de pe scaunele din spate sau din față ale mașinilor, bizarele acte de sodomie și felație pe care aveam să le întrețin pe când îmi plimbam mâinile pe corpul său de la un punct de prindere la următorul. Capitolul 17 Intraserăm într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2028_a_3353]
-
textelor: intrat în etapa revoltată, simbolismul românesc se maturizează, iar manifestul revistei are mai mult decît o notă în plus față de entuziasmul auroral din Revista celor l’alți, rămînînd însă la fel de lipsit de idei originale și de valențe teoretice: „Insulă stranie și enigmatică în oceanul mort și cotidian al reclamei. Sîntem în adevăr insularii desgustați și răsvrătiți (...) Nu mai credem în actualele formule și nici în posibilitatea unei reabilitări a lor. Înțelegem prin urmare să călcăm pe drumuri neumblate și să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
apar, în aceeași perioadă, în manuscrisele tînărului Tristan Tzara și, mai puțin la Ion Vinea. Teatralismul ironic este însă trăsătura definitorie a liricii tînărului Maniu, ca și imagismul fauve, iar elementele de metaliteratură au o funcție polemică. În mod oarecum straniu, după acest foc de artificii antiacademist va trece treptat în prim-plan o „autohtonizare” expresionistă, primitivistă, folclorizantă și bizantinizantă, oarecum în linia picturii lui Francisc Șirato. Ea se va accentua după război, odată cu opțiunea „gîndiristă” a autorului (volumele Lîngă pămînt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
aceea, socialismul netezește terenul pentru muribunzii și imbecilii viitorului”. Într-un text intitulat „Supoziții“, Ernest Poldi relativizează percepția „realității” imediate din perspectiva unui vizitator venit dintr-o altă dimensiune: „Locuită de mii de taine, firea pare un basm nesfîrșit și straniu pe care îl poți opri oricînd și relua. Dacă mîine, un om rătăcit din alte lumi, cu un alt trup și cu un alt suflet, cu alte simțuri decît ale noastre, un om de vată sau de hîrtie, ar cădea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
cu un alt suflet, cu alte simțuri decît ale noastre, un om de vată sau de hîrtie, ar cădea prin cine știe ce miracol în universul de fetișuri fabricat de noi într-o noapte, și minunat de mulțimea ceremonioșilor cuprinși de-o stranie dorință de a petrece, ar strîmba pirostriile ruginite ale lumii noastre, ne-ar răsturna valoarea tuturor noțiunilor, brusc”. Răsturnarea valorilor dezvăluie caracterul de butaforie al lumii „de fetișuri” în criză. Apocalipsa umanului este însă una veselă, carnavalescă: „...întreaga priveliște ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]