8,234 matches
-
are o capacitate hotelieră totală de zece mii de paturi, ceea ce este un record mondial. Apartamentul lor, cu o suprafață de 22 m2, era format dintr-un salon cu o canapea extensibilă, chicinetă, două paturi individuale suprapuse, baie, W.C. separat și terasă. Capacitatea maximă era de patru persoane - cel mai adesea o familie cu doi copii. Se simțiră bine chiar de la Început. Pe terasa orientată spre vest, cu vedere spre portul turistic, puteau să bea un aperitiv, profitând de ultimele raze ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
era format dintr-un salon cu o canapea extensibilă, chicinetă, două paturi individuale suprapuse, baie, W.C. separat și terasă. Capacitatea maximă era de patru persoane - cel mai adesea o familie cu doi copii. Se simțiră bine chiar de la Început. Pe terasa orientată spre vest, cu vedere spre portul turistic, puteau să bea un aperitiv, profitând de ultimele raze ale soarelui ce asfințea. Stațiunea naturistă de la Cap d’Agde dispune de trei centre comerciale, de minigolf și centru de Închiriat biciclete, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
Michel aruncă o privire descurajată peste cutiile cu cărți stivuite pe jos. — Cred că mai bine am merge să bem un pahar undeva..., propuse Desplechin, rezumând cu pertinență atmosfera momentului. Trecură pe lângă muzeul Orsay, se așezară la o masă pe terasa de la Secolul XIX. La masa vecină, vreo șase turiste italiene cotcodăceau cu vioiciune, ca niște orătănii nevinovate. Djerzinski ceru o bere, Desplechin un whisky sec. — Ce-o să faceți acum? Nu știu... Desplechin părea că, Într-adevăr, nu știe. — O să călătoresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2052_a_3377]
-
cu străzi inundate de mașini, curgând Însă mai Încet, Întrucât carosatele, fără a avea treburi pe undeva, se dedau răsfățului plimbării. Evident, nu se vedea picior de om, dacă facem abstracție de cele care formau o stivă Însângerată sub copertina terasei de peste drum. Mișcarea aceasta necontenită semăna cu zvârcolirea rufelor În mașina de spălat, căci apăruse și altceva, care dicta o nouă pulsație - să-i spunem program? voință? inteligență? poate chiar suflet? Unii sugerau că tot ceea ce se petrecuse cu miliarde
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
am apropiat de obraz. Ciupea ca dracu’. Cu așa ceva de-abia puteai să te bărbierești, darămite să Întemeiezi o religie. Afară era, În sfârșit, răcoare. Lumina palidă a lunii, fină ca pulberea fluturilor, se depunea pe umbrelele Încă deschise ale teraselor și pe firele de Înaltă tensiune. Prin multe dintre acestea nu mai circula seva civilizației, astfel Încât astrul nu avea rival În ceea ce privește strălucirea. Al ei era licărul stins care se reflecta În pupilele celor Întinși pe pavaj, ale ei petele luminoase
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
săgețile timpului, și cea a năvălitorilor, cu coifuri și zale strălucitoare, se măsurau deocamdată de pe cele două maluri, așteptând dezlănțuirea unui nou set de ostilități. Oamenii Însă se adaptaseră. Vechea faună a cartierului, acei pierde-vară care-și făceau veacul pe la terasele cârciumilor, vânzătorii de fructe și de pește, șuții, coafezele care, la orele prânzului, ieșeau să fumeze o țigară În fața salonului, golănașii, dealerii de droguri din Caucaz, peștii și prostituatele ucrainene, plus hoții de mașini se amestecaseră cu noile categorii revărsate
Câteva sfârşituri de lume by Georgescu Adrian () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1315_a_2385]
-
și chiar să ajungi acolo fără nici un fel de efort. Cu mult firesc, Sophie intră glisând pe ușă, de data asta îmbrăcată într‑o rochie de după‑amiază, pentru că trebuie să iasă cu mama în oraș. Din spate, pe ușa de la terasă, pătrunde o lumină puternică și, fără să rătăcească în nici un caz aiurea, își caută imediat sălaș în părul blond al Sophiei. Și parchetul se aprinde puțin. Nimic nu e natural și totuși totul este de la natură așa cum este. Copilul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1971_a_3296]
-
vreme prin cartierul cochet În care locuia Clara. Ori, mai bine zis, pe cale să devină cochet, ajutat de invazia de oameni cu bani care Își construiau vile acolo. Până atunci, cu casele lui cubice, cafenii, cu brâie de piatră și terase ascunse În spate, șic În cartier fuseseră doar micile straturi cu flori dintre șosea și trotuar, protejate uneori de gărdulețe de lemn colorate. Mirosea a fum, probabil că cineva dăduse foc gunoiului din curte, mirosea și a mâncare, a carne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
autohtone. Fese cu frunze, mărar cu chimen sălbatic. Bleah! Fir-ar să fie, gândește-te la altceva! Adică: mută-ți gândul! Cristina n-a oprit În poiană, ci pe malul apei. Pe malul apei se-mpletesc... Împleti-m-aș! Lângă terasa cu mici și cu bere! Mai aștept, poate, poate. Măcar de n-aș fuma atât! Dar nu pot, aprind țigară de la țigară, beau două beri până să vină micii. O să mă doară capul de la bere, micii or să-mi facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
vara, să umble prin Europa, să-i filmeze pe emigranții recenți din Est, să-i toarne, cum spunea ea. Doar eu nu prea aveam nici o treabă. Joy’s funcționa la limita de avarie, aproape toți clienții noștri mergeau acum la terasele de pe ștrand - Aradul are un ștrand imens, cel mai mare din România, de dimensiunile unei stațiuni. Traduceam În continuare cu Cristina, ea pusese pe picioare editura și avea nevoie de titluri. O ajutam, traducând cu ea din amintitul Thoreau, din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
un imobil vechi, la etaj, trebuia să urcăm o scară Întunecoasă, mă țineam cu o mână de balustradă, cu cealaltă o sprijineam pe fată. Am intrat În apartament, stătea bine farmacista, două camere uriașe, una din ele dădea spre o terasă incredibilă, uriașă și ea, cu vedere spre turla catedalei catolice, peste acoperișuri de case vechi și nobile. Mi-a ghicit uimirea, m-a invitat să ies, să iau loc pe un șezlong de bambus, s-a dus, cică, să-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
Faini oameni, spaniolii ăștia, amabili, relaxați. Madridul nu i-a plăcut cine știe ce. Prea imperial. Dar s-a Învârtit și prin Împrejurimi, Salamanca e o minune. Acolo a Întâlnit-o pe Andreea, o Întâmplare fericită. Cristina Își bea cafeaua pe o terasă, o vede pe Andreea cu operatorul pe treptele unei catedrale, filmând un român. Lucra la proiectul ei cu noii emigranți. Cristina a fost așa de surprinsă, că a țipat, a alergat spre ea și i-a Întrerupt filmarea. Au rămas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
ține de meserie. Da’ În film, De Niro vrea s-o salveze pe gagică ș.a.m.d. Ajunși În Aradul Nou, la același colț de stradă, i-am pus pe șoferi să ne aștepte, noi ne-am așezat la o terasă, am băut un suc, o bere fiecare, ne-am urcat din nou În mașini, de data asta fiecare În cea cu care venise. Îi simțeam pe taximetriști cum fierb, aveam pregătit ceva și pentru momentul ăsta: Și Începe să tragă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
scurt istoric al problemei Gata! Nu mai aveam bani, care va să zică. Eram oare surprinși? Nu prea. Nici unuia dintre noi nu ne merseseră grozav afacerile peste vară: la cafeneaua mea nu mai venea nimeni, toți se buluceau la ștrand, ăia care aveau terase acolo se umpluseră de bani. Nici lui Cătă nu-i funcționa librăria la parametri normali. Era sezon mort și la carte. Florin avusese multe comenzi de web design, dar Își renovase apartamentul. În plus, cu toții cheltuiserăm destul de mult, eu și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
pe care, Împreună cu Andreea, o amenajase ca pe un cuib familial. Căsuța fusese revendicată și de Sorin, el Își dorea un atelier lângă dormitor, Însă se mulțumise cu o cameră În conac. Acolo a pictat, ocupând un colț generos, pe terasă, până toamna târziu, când a profitat de faptul că alături de vila noastră s-a pus În vânzare o casă ceva mai modestă; s-a mutat În ea, dărâmând gardul ce-l despărțea de grădina noastră, asta ca să nu-l Înțelegem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
eram În living. Civilul a pus din nou Întrebarea, Leac s-a ridicat În picioare, era un pic băut, se clătina zâmbind binevoitor. I-a invitat pe polițiști să intre, să ia loc, civilul l-a rugat să iasă pe terasă. - E cam frig afară, a răspuns prietenul nostru, de ce nu vreți să rămânem Înăuntru? Inspectorul a clătinat din cap, ne-a privit câteva clipe pe toți, a ridicat din sprâncene, apoi a ieșit pe terasă. Până să-l urmeze Leac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
a rugat să iasă pe terasă. - E cam frig afară, a răspuns prietenul nostru, de ce nu vreți să rămânem Înăuntru? Inspectorul a clătinat din cap, ne-a privit câteva clipe pe toți, a ridicat din sprâncene, apoi a ieșit pe terasă. Până să-l urmeze Leac Își aprinsese deja o țigară. Noi amuțiserăm, Încercam să privim prin geamul care se aburise, să auzim ce vorbesc. N-a durat mult, câteva minute, apoi Leac s-a Întors singur În casă, Încruntat, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
Întorc acasă la Clara, era ziua ei de naștere. Deocamdată căutam un prieten, un cunoscut cât de cât, cu care să beau un pahar. Era trecut de 11, reușisem deja să-l agăț pe Alexi, americanul voluntar, stăteam pe o terasă la ștrand. Când a sunat telefonul, am reușit să mă ambalez, deși, după cum v-am spus, nu mai aveam nici un chef de răzbunări. Totuși sunt un tip care-și afirmă cu orice ocazie loialitatea față de prieteni. Așa că am pornit la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
cu greu dibuind calea, Îmbrăcat Într-un costum portocaliu, cu pantaloni scurți, cămășuță cu cravată albastră, petrecută cu un elastic pe după gulerul tare. Țintind să ajung cât mai departe, departe de bărbații și femeile care mă priveau din spate, de pe terasa albă, strălucitoare, ca să fiu doar eu, cu costumul meu cel nou, scăldat În lumină, eu - cel bun și frumos, răpitor de frumos, sclipitor de deștept, iubit. Să simt de unul singur acel fior, fără să se vadă, copleșit de toată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
acel fior, fără să se vadă, copleșit de toată această emoție prevestind șirurile de ani glorioși care aveau să vină, toată dragostea de care aveam să mă bucur, toate desfătările pe care mi le pregăteau bărbații și femeile Înșirați pe terasa În care, Încet-Încet, se cufundau toți În Întuneric: părinții mei, tanti Clara, vecinii noștri cuminți cu copii frumoși, preschimbându-se toți În umbre clătinate de văpaia câtorva lumânări, umbre de bărbați, femei și copii care, În vreme ce mă apropiam, coborau vocea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1895_a_3220]
-
și sări brusc, dintr-un salt, în picioare. — Vera, nu rămân aici singur cu tine. Mi-ajunge câte se spun la birou. — Ești un caraghios... Se împletici, mișcări desfăcute și scurte, fracțiuni de gesturi fără legătură. Ajunse în sfârșit la terasa hotelului. Își recunoscu colegul într-una din mumiile cu ochii închiși, abandonate pe șezlonguri. — Te rugasem să nu mă lași singur cu ea... — Ai dreptate, uitasem... răspunse cândva, sec, Lucian. Abia după prânz, cândva, își dădu seama că cei trei
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
bust făcut de sculptor „acum doi ani, cînd am fost pe-acolo“, și are o minunată colecție de cărți rare și ediții princeps și, după ce-ai admirat și ai prețuit cum se cuvine aceste comori, ieși Împreună cu el pe terasă ca să admirați o clipă perspectiva ce se deschide spre rîu. Seara se lasă repede și paharele Înalte, aburite, din mîinile voastre scot un clinchet plăcut, orașul gigantic strălucește sub ochii tăi Într-o panoramă uimitoare proiectată pe cortina turnurilor presărate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
să fie tangentă cu amândoi genunchii, în poziție hipocampă. Important e ca durerea să nu pătrundă adânc; să facă mult pe drum și să uite ce vrea și pe cine caută... Uneori, în serile de mai, stau în șezlong pe terasă și mă ascult îngrășându-mă. Visez la acele vremuri când écart-ul dintre centru și periferie va fi unul uriaș. Când zona periferică a trupului meu îmi va deveni inaccesibilă, când prietenii și dușmanii îmi vor da de veste despre sfârcurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
cu vreo patruzeci de kilograme. Coafeza era mai înaltă decât el cu un cap, însă cuscrul nu avea ticul la ochiul drept și hernia de disc ale soțului ei, marinarul. La un moment dat au rămas doar ei doi pe terasă, să supravegheze cărnurile. Eu cu Adelina ne-am retras într-o cameră întunecoasă, să ne mai tragem sufletul, să ne mai pupăm nițel. Din cameră se auzea conversația de pe balcon. Părintele prinsese glas. Îi spunea cuscrei că el nu vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
mamă.) Dar ce Înseamnă când răspunsul unui filosof la problemele vieții constă În porunca tăcerii decât recunoașterea falimentului filosofiei sale? (G. Lukacs despre Wittgenstein, În Ontologia existenței sociale, vol. 1, p. 93, Editura Politică, București, 1982) ( Se mutară apoi pe terasa dinspre mare a restaurantului. Era răcoare, dar țânțarii mișunau nestingheriți. După ce fură serviți cu ficat de porc și cârnăciori oltenești, cu vin roșu și apă minerală, Grințu se duse din nou În salon și ceru să fie stinsă lumina de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]