8,428 matches
-
mai adesea este folosită pentru a introduce o idee pe care vorbitorul vrea ca interlocutorul său să o accepte. Sigur că aștept să-mi oferiți cele zece procente de reducere, ca de obicei" este un exemplu despre felul în care vorbitorul își propune opinia, precedată de "Sigur că", convins că interlocutorul împărtășește aceeași părere. "Sigur că" implică ideea că propozițiile care urmează vor reflecta practica obișnuită. Adesea servește ca o pârghie în promovarea propriului punct de vedere, dând de înțeles că
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
de a ne împinge într-o situație dorită de el, sau de a obține ceea ce vrea. Expresiile: "Nu credeți că", " Nu vi se pare că", " Nu e oare adevărat că" cer drept răspuns de la ascultător un "da" și-i permit vorbitorului să manipuleze. "Așa cum poate știți" și "Fără îndoială" sunt expresii utilizate în același scop și oarecum "îl bat pe umeri" pe ascultător, sugerându-i că este destul de isteț ca să înțeleagă faptele sau lasă să se presupună că interlocutorul le cunoaște
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
-i că este destul de isteț ca să înțeleagă faptele sau lasă să se presupună că interlocutorul le cunoaște deja. "Din toată inima" este de-acum o veritabilă cursă, care trebuie să ne pună în gardă în privința unor posibile intenții răuvoitoare ale vorbitorului. Expresia este folosită și pentru a ușura conștiința vinovată a cuiva care dă bani pentru opere de caritate doar după ce a fost hărțuit de un organizator insistent. "Trebuie "și "Ar trebui "se traduce prin "După părerea mea" și este una
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
atunci când conversația lâncezește. Cere un răspuns de genul: "Nu, ce-a spus?" "Ghici ce s-a întâmplat?" este o formulă similară. Când veți auzi proxima dată din nou aceste fraze, răspundeți: "Nu și nici nu mă interesează" și așteptați reacția vorbitorului. Veți fi surprinși cât de mulți vor ignora observația dumneavoastră și vor vorbi mai departe. Clișeele persuasive încearcă să obțină forțat un acord cu punctul de vedere al vorbitorului și dau la iveală atitudinea, gândurile și prejudecățile acestuia. Ce credeți
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
fraze, răspundeți: "Nu și nici nu mă interesează" și așteptați reacția vorbitorului. Veți fi surprinși cât de mulți vor ignora observația dumneavoastră și vor vorbi mai departe. Clișeele persuasive încearcă să obțină forțat un acord cu punctul de vedere al vorbitorului și dau la iveală atitudinea, gândurile și prejudecățile acestuia. Ce credeți despre" este urmată de părerile personale ale vorbitorului despre subiectul respectiv. Atunci când un pensionar întreabă: Ce credeți despre noul impozit asupra pensiilor?" aceasta se traduce cu: "Eu sunt împotrivă
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
ignora observația dumneavoastră și vor vorbi mai departe. Clișeele persuasive încearcă să obțină forțat un acord cu punctul de vedere al vorbitorului și dau la iveală atitudinea, gândurile și prejudecățile acestuia. Ce credeți despre" este urmată de părerile personale ale vorbitorului despre subiectul respectiv. Atunci când un pensionar întreabă: Ce credeți despre noul impozit asupra pensiilor?" aceasta se traduce cu: "Eu sunt împotrivă" și i se poate răspunde pentru a-l dezarma pe vorbitor cu: "Este o întrebare bună! Dar care este
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
credeți despre" este urmată de părerile personale ale vorbitorului despre subiectul respectiv. Atunci când un pensionar întreabă: Ce credeți despre noul impozit asupra pensiilor?" aceasta se traduce cu: "Eu sunt împotrivă" și i se poate răspunde pentru a-l dezarma pe vorbitor cu: "Este o întrebare bună! Dar care este părerea dumneavoastră?", ceea ce ne permite să evităm o dispută. Două expresii care îi încurcă până și pe oamenii cu cea mai pozitivă gândire sunt: "De ce nu?" și "De ce n-am putea?", urmate
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
o cafea" sau "la un ultim pahar de băutură", formule care nu mai au nevoie de traducere pentru oricine are mai mult de optsprezece ani. ) "N-aș vrea să las impresia că sunt un... " conține cuvântul care descrie ceea ce simte vorbitorul. "N-aș vrea să las impresia că sunt nepoliticos" înseamnă "Voi fi imediat nepoliticos". Toți folosim metalimbajul la înmormântări ca să ne ascundem adevăratele sentimente. Ce se mai poate spune acum?" înseamnă: "Aș prefera să nu vorbesc despre asta". Dacă vă
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
mesaj, trebuie mai întâi să le transpună în coduri verbale și non-verbale pe care noi să le putem înțelege. Codurile selectate pentru transmiterea a ceea ce dorește să spună - cuvintele, gesturile și tonalitatea vocii - vor fi determinate de scopul urmărit de vorbitor, de situația dată și de relația lui cu noi, precum și de alți factori, cum ar fi vârsta, statutul social, educația, mediul cultural și starea sa emoțională. Procesul de transpunere a ideilor și sentimentelor în mesaje se numește codificare. Să presupunem
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
sentimente, acestea vor și dispărea. Este tocmai invers. Neluând în considerare realitatea și intensitatea emoțiilor celorlalți, ele vor avea tendința să se accentueze, în vreme ce arătând înțelegere, printr-o ascultare activă, aceasta poate avea un efect catartic. Să ne concentrăm asupra vorbitorului Vorbim cu o viteză de aproximativ 125 de cuvinte pe minut, în schimb avem capacitatea de a asculta 400 de cuvinte pe minut, ceea ce înseamnă că ascultăm de trei ori mai repede decât vorbim. Din această cauză, principiile ascultării active
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
125 de cuvinte pe minut, în schimb avem capacitatea de a asculta 400 de cuvinte pe minut, ceea ce înseamnă că ascultăm de trei ori mai repede decât vorbim. Din această cauză, principiile ascultării active sunt uneori violate: o luăm înaintea vorbitorului, gândurile noastre se îndreaptă în altă parte, începem să ne gândim la alte lucruri în loc să-l ascultăm pe celălalt. Este necesar, deci, să exersăm, pentru a ne putea concentra exact asupra a ceea ce spune celălalt. ASCULTAREA ACTIVĂ A MESAJELOR NON-VERBALE
[Corola-publishinghouse/Science/85111_a_85898]
-
pe sat. Mătcile seci și închise-acum fierb.” (După secetă) El folosește locuțiuni verbale și nominale determinative, clișee uzuale de limbă, formulări familiare, sintagme, toate considerate fapte de limbă cu valoare stilistică și estetică, de circulație largă și folosite curent de către vorbitor. Iată de ce, nu întâmplător, preocuparea poetului de a folosi un bogat material lexical de proveniență populară este pusă pe seama faptului că „Labiș năzuia să realizeze o monografie artistică a unui sat de munte, după exemplul lui Goga.” Alături de termeni populari
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
petrecut în cadrul colectivului de elevi. Faptele grave vor fi notate pe o planșă mare ce va fi expusă în fața clasei. Activitatea se încheie cu un joc. JOC 1. Se împart elevii în perechi. 2. În cadrul fiecărei perechi, unul dintre elevi - vorbitorul - urmează să vorbească despre un conflict pe care el / ea l-a avut recent. Celălalt elev - ascultătorul - ascultă, făcând apel la elemente de limbaj corporal negativ. 3. După câteva minute, se cere ascultătorului ca în timp ce îl ascultă pe vorbitor, să
Rezolvarea conflictelor dintre şcolarii mici by MARIA COVĂSNEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91762_a_93523]
-
elevi - vorbitorul - urmează să vorbească despre un conflict pe care el / ea l-a avut recent. Celălalt elev - ascultătorul - ascultă, făcând apel la elemente de limbaj corporal negativ. 3. După câteva minute, se cere ascultătorului ca în timp ce îl ascultă pe vorbitor, să facă uz de elemente de limbaj corporal pozitiv. Ascultătorii se pot folosi de fișa de lucru pentru a-și aminti care sunt aceste elemente. 4. Se oprește jocul după câteva minute. Se întreabă vorbitorul fiecărei grupe: · Cum v-ați
Rezolvarea conflictelor dintre şcolarii mici by MARIA COVĂSNEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91762_a_93523]
-
ca în timp ce îl ascultă pe vorbitor, să facă uz de elemente de limbaj corporal pozitiv. Ascultătorii se pot folosi de fișa de lucru pentru a-și aminti care sunt aceste elemente. 4. Se oprește jocul după câteva minute. Se întreabă vorbitorul fiecărei grupe: · Cum v-ați simțit când ascultătorul a făcut uz de elemente de limbaj corporal negativ? Cum v-ați simțit când ascultătorul a făcut uz de elemente de limbaj corporal pozitiv? 5. Se inversează rolurile (vorbitorul este acum ascultătorul
Rezolvarea conflictelor dintre şcolarii mici by MARIA COVĂSNEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91762_a_93523]
-
minute. Se întreabă vorbitorul fiecărei grupe: · Cum v-ați simțit când ascultătorul a făcut uz de elemente de limbaj corporal negativ? Cum v-ați simțit când ascultătorul a făcut uz de elemente de limbaj corporal pozitiv? 5. Se inversează rolurile (vorbitorul este acum ascultătorul, iar ascultătorul este vorbitorul). Se repetă pașii de la 2 la 4. 6. Se cere elevilor să discute în perechi următoarele chestiuni: · Cum putem să arătăm cuiva că îl ascultăm fără să vorbim? Se dau exemple concrete. În
Rezolvarea conflictelor dintre şcolarii mici by MARIA COVĂSNEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91762_a_93523]
-
v-ați simțit când ascultătorul a făcut uz de elemente de limbaj corporal negativ? Cum v-ați simțit când ascultătorul a făcut uz de elemente de limbaj corporal pozitiv? 5. Se inversează rolurile (vorbitorul este acum ascultătorul, iar ascultătorul este vorbitorul). Se repetă pașii de la 2 la 4. 6. Se cere elevilor să discute în perechi următoarele chestiuni: · Cum putem să arătăm cuiva că îl ascultăm fără să vorbim? Se dau exemple concrete. În ce fel a manifestat colegul vostru elemente
Rezolvarea conflictelor dintre şcolarii mici by MARIA COVĂSNEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91762_a_93523]
-
de a rosti "Promit să fiu acolo" implică într-un context dat actul locutoriu de a face o propoziție, actul ilocutoriu de a promite și (în mod posibil) actul perlocutoriu de a-l convinge pe destinatar de buna credință a vorbitorului. În cazul așa-numitelor acte de vorbire indirecte, un act ilocutoriu este executat indirect, prin performarea unui alt act ilocutoriu. Astfel, dacă o luăm ad litteram, "Aș vrea să deschizi fereastra" este o aserțiune despre sentimentele DESTINATORULUI; totuși, în contexte
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
aduce aminte de distincția lui Hamburger între POVESTIREA FICȚIONALĂ și POVESTIREA FACTUALĂ. ¶Benveniste 1971 [2000a]; Chatman 1978; Genette 1976 [1978], 1980, 1983. Vezi și TIMP. discurs atributiv [attributive discourse]. Discursul care însoțește discursul (direct) al unui personaj și individualizează actul vorbitorului sau gînditorului, identificîndu-l și (uneori) indicînd diverse dimensiuni sau trăsături ale actului, personajului, sau ale împrejurării în care apar etc.: "Ce mai faci? se interesă Ion cu voce tare, în timp ce deschidea ușa către camera din spate". Discursul atributiv dintr-o
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
modul în care (se presupune că) le-a formulat personajul, în opoziție cu DISCURSUL INDIRECT: comparați "Ion a spus: lucrez" cu "Ion a spus că lucrează". În DISCURSULDIRECT INCIDENT, aceste formulări sînt însoțite de PROPOZIȚII DISJUNCTIVE care îl identifică pe vorbitor (sau gînditor) etc.: "E laringele, nu-i așa? întrebă Hans Castorp, înclinîndu-se o dată cu răspunsul"; "Și ce fel de ambasador ești dumneata, dacă-mi pot permite întrebarea? gîndi Hans Castorp. Și spuse cu voce tare: Mulțumesc, domnule profesor Naphta". Uneori, formulările
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
discurs (ale naratorului și ale personajului), două stiluri, două limbi, două voci, două sisteme semantice și axiologice. Totuși, unii teoreticieni (de ex., Banfield) argumentează împotriva acestei IPOTEZE A DUBLEI VOCI că el ar trebui considerat ca fiind o reprezentare fără vorbitor (fără narator) a subiectivității sau a sinelui. Există un număr de trăsături gramaticale sau indici care s-ar putea să caracterizeze un pasaj anumit ca discurs-indirect liber (corespondența timpurilor, conversia pronumelor personale și posesive, DEICTICA referitoare la cadrul spațio-temporal al
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
constituenții episodului, iar înțelesul izvorăște din aceleași relații, ca în scena iarmarocului din Doamna Bovary. ¶Frank 1945. formulă inquit [inquit formula]. O PROPOZIȚIE INCIDENTĂ; o propoziție atașată la reprezentarea enunțurilor sau gîndurilor, subliniind una din calitățile lor și identificîndu-l pe vorbitor sau gînditor. În "Maria a spus că-i obosită" și "Ce mai faci? întrebă Nancy", cuvintele în italice constituie formule inquit ("se spune"). ¶Bonheim 1982; Chatman 1978; Prince 1978. Vezi și DISCURS ATRIBUTIV, VERBUM DICENDI. frecvență [frequency]. Relația între numărul
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
un act cu ajutorul limbii mai curînd decît de a afirma că e vorba, sau nu e vorba de ceva: "Promit să vin la ora cinci" și "Pun pariu pe un dolar că mîine va ploua" sînt performative și, rostindu-le, vorbitorul face de fapt o promisiune, sau încheie un pariu. Mai exact, ele sînt performative explicite (executînd însuși actul ilocutoriu la care se referă), în opoziție cu performative implicite sau primare ca "Am să fiu acolo la ora cinci" și "Pariu
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
urmă. Vezi și EPILOG. ¶Tomashevsky 1965 [1973]. propoziție disjunctivă. Vezi PROZIȚIE INCIDENTĂ. propoziție incidentă[tag clause / tag]. O propoziție ("el spuse", "ea crezu", "ea întrebă", "el răspunse") care însoțește discursul unui personaj (vorbire sau gîndire verbalizată) și care individualizează actul vorbitorului sau gînditorului, identificîndu-l și (uneori) indicînd diverse aspecte ale actului, personajului, mediului în care apar ele etc. Propozițiile incidente pot însoți DISCURSUL DIRECT ("Ce faci aici? întrebă el, cu un zîmbet") sau DISCURSUL INDIRECT ("Ea spuse că este epuizată"). În
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
verbe de comunicare lingvistică ("a spune", "a întreba", "a răspunde", "a jura", "a striga" etc.), ci și verbe ale credinței, meditației și sentimentelor ("a gîndi", "a crede", "a simți" etc.) și, mai general, verbele care sînt văzute ca specificînd actul vorbitorului sau gînditorului ("Ce mai faci? zîmbi el"). ¶Banfield 1982; Page 1973; Prince 1978. Vezi și DISCURS ATRIBUTIV, FORMULĂ INQUIT. veridicitate [verisimilitude]. Calitatea unui text care rezultă din gradul său de conformitate la un set de norme de "adevăr" care îi
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]