8,653 matches
-
timp. Oricât de scurtă e viața omului, este mai lungă decât o relație, sau puține sunt relațiile ce depășesc cadrul unei vieți. În cazul ei, lucrurile nu stăteau tocmai așa, ea credea că nu va subzista relației ei și era fericită s-o ducă cu ea dincolo de moarte. După șase luni. Păcălirea timpului. Secretul îngerului. Aceeași cameră de hotel. Damiel îi aduce azi un ziar Aceeași cameră de hotel. Amiel îi aduce un ziar. Scrie despre omul tău din Ouro Prieto
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
prezent continuu cu o stare ce nu poate fi decât privilegiul unei unice instanțe. Poate fi corect să spui am fost fericit... atunci când te referi la un anumit moment bine precizat în timp. Iar cei ce spun n-am fost fericit niciodată, sunt cei pentru care durata clipei este insignifiantă ca să poată fi luată în discuție. Ei speră la o stare de grație de durată, în care să se așeze și să poată medita. Ei scapă deliberat momentul fericirii, îl anulează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1567_a_2865]
-
lipani, mrene și somni. Tot cu ocazia răscolirii pădurii, unicul triton din zonă, bătrîn și devenit irascibil din pricina singurătății în care-și petrecuse ultimii ani, aflase că undeva, spre miazănoapte, o numeroasă comunitate de șerpi asemenea lui ar fi fost fericită să-l cunoască. Spre munte, vulturii pleșuvi întîlniseră acvilele, la hotarul dintre teritorii, și schimbaseră saluturi protocolare. Vulpile făceau, ca întotdeauna, glume fără sare, la auzul cărora, în sfîrșit!, se găsiră urși cu simțul umorului hiperdezvoltat care să le guste
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
multă plăcere. Și acum ce urmează, tată? Se lăsase înserarea. Ce să urmeze, fiule? Dormim! O, nu asta am întrebat! se bosumflă, alintîndu-se ca un copil, Lupino. Să lăsăm noaptea să ne sfătuiască. Am ajuns pînă aici și, astăzi, sînt fericit pentru asta. Ai dreptate tată. Sînt fericit și eu. Și-ți mulțumesc. Pentru ce? Pentru tot, tată. Pentru tine. CAPITOLUL 16 Veriga lips\ -L upino! Copilul meu...! Devenise un plînset fără glas. Acesta-i pierise demult, după ce urlase fără oprire
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
Se lăsase înserarea. Ce să urmeze, fiule? Dormim! O, nu asta am întrebat! se bosumflă, alintîndu-se ca un copil, Lupino. Să lăsăm noaptea să ne sfătuiască. Am ajuns pînă aici și, astăzi, sînt fericit pentru asta. Ai dreptate tată. Sînt fericit și eu. Și-ți mulțumesc. Pentru ce? Pentru tot, tată. Pentru tine. CAPITOLUL 16 Veriga lips\ -L upino! Copilul meu...! Devenise un plînset fără glas. Acesta-i pierise demult, după ce urlase fără oprire întreaga noapte. Nu mai avea unde să
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
adesea. Detaliile înșirate de Lupino îl surprinseseră, însă, mai mult decît vroia s-o arate. Sesizîndu-i tulburarea, Lupino continuase: Este timpul să-mi dezvălui adevăratul motiv al întoarcerii tale aici. Ai spus că vrei să mă protejezi. Îți mulțumesc. Sînt fericit să cunosc, întîia dată, sentimentul pe care ți-l dă gîndul că părintele tău se gîndește la siguranța ta. Dar eu nu mai sînt un copil, tată! Orice vei fi avînd de gînd să faci, trebuie să știu și să
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
entuziaști, în același timp. Într-adevăr, amestecat cu sumedenie de alte arome, răzbătea un abia sesizabil miros familiar. Asta le dădu curaj să se apropie mai mult. Da! Își vor găsi complici în preajma Omului. Lupii captivi, cu siguranță, vor fi fericiți să-i vadă și să-i ajute. Erau atît de aproape! Dar, cînd se așteptau mai puțin, aerul se umplu de glasuri dușmănoase. Vîntul își schimbase brusc direcția. Fuseseră deconspirați; lupi furioși, priponiți la gura unui adăpost uriaș, strigau la
by Crenguţa H. B. Docan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1108_a_2616]
-
perimetrului absidei, căutând ceva. Nu era nimic, cu excepția câtorva plăcuțe făcute grămadă. — Căutați pretutindeni, le porunci zbirilor. Pânze, planșe desenate... Trebuie să existe cartoanele model ale mozaicului. Oamenii Începură să se Învârtă cu torțele ridicate, conduși de Bargello, care era fericit că se Îndepărtase de viul care vorbea cu morții. Între timp, poetul se apucase din nou de studiat peisajul dindărătul picioarelor figurii. Mica cetate din stânga părea unul din numeroasele orășele cu turnuri din reprezentările peisagistice ce Împodobeau toate bisericile din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
se sfârșise războiul și afacerile începuseră să meargă iar ca înainte. Până la război trăiseră destul de bine din mica prăvălie de stofe pe care Marcel o moștenise de la părinți, după ce renunțase la studii. Când ești tânăr nu e greu să fii fericit, dacă se întâmplă să locuiești într-unul din orășelele de pe malul mării. Dar Marcel prefera să stea acasă, și foarte curând renunțase să mai cutreiere plajele împreună cu ea. Nu mai ieșeau din oraș, în mica lor mașină, decât pentru plimbarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
se'mai gândească la înțelesul lui. Îl strigă cu toată ființa. Avea și ea nevoie de el, de puterea lui, de micile lui manii, îi era și ei frică de moarte. Dacă mi-aș putea stăpâni această frică, aș fi fericită..." Deodată simți cum o năpădește o spaimă fără nume. Se depărtă de Marcel. Nu, nu putea să-și stăpânească teama, nu era fericită, va muri fără să-și fi aflat izbăvirea. O durea inima, simțea cum se înăbușe sub o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
căluș de ierburi uscate cu miros ciudat îmi umplea gura fără limbă, care nu mai sângera, și în acel gol nu trăia decât o durere chinuitoare. Am vrut să mă ridic, dar m-am prăbușit la pământ, fericit, nespus de fericit că, în sfârșit, voi muri, moartea e și ea răcoroasă, iar umbra ei nu adăpostește nici un zeu. Nu, n-am murit, și într-o singură zi o ură tânără s-a ridicat o dată cu mine, a mers către ușa din fund
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
s-o calce atât de bine și la paharul aburit plin cu rachiu de anason. Se lăsa noaptea, pacea învăluia pentru scurtă vreme cerul, iar vecinii cu care stătea de vorbă coborau dintr-o dată glasul. Nu știa atunci dacă e fericit sau dacă îi venea să plângă. În acele clipe era împăcat cu toate și nu avea nimic mai bun de făcut decât să aștepte fără grabă, nici el nu știa ce. În dimineața în care mergea la lucru, dimpotrivă, nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
drept înainte, Jonas spuse: - Îmi place să pictez. Aș vrea să pictez toată viața, zi și noapte. Nu-i ăsta un adevărat noroc? Rateau îl privea cu dragoste: - Da, spuse el, e un adevărat noroc. Copiii creșteau și Jonas era fericit când îi vedea veseli și voinici. Acum se duceau la școală, de unde se întorceau la ora patru. Jonas putea să se bucure de prezența lor și sâmbăta după-amiază, și joia, și, de asemenea, cât era ziua de lungă, în timpul numeroaselor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
scrisori și, de bine, de rău, să picteze. Din când în când picta chiar cu tot dinadinsul, mai cu seamă duminica după-amiază, când copiii plecau la plimbare cu Louise și cu Rose. Seara, după ce lucrase puțin la tabloul început, era fericit. În acea vreme picta ceruri. În ziua în care negustorul îl încunoștință că, având în vedere că vânzarea tablourilor scăzuse simțitor, este nevoit, cu părere de rău, să-i micșoreze suma lunară, Jonas îl aprobă întru totul, dar Louise arătă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
nu-și dădea seama de asta. Întorsese pânza cu fața la perete. Frânt de oboseală, aștepta, așezat pe scaun, cu mâinile odihnindu-i-se pe genunchi cu palmele în sus. Își spunea că de acum înainte nu va mai picta niciodată, era fericit. Auzea strigătele copiilor, zgomotul apei și al farfuriilor. Louise vorbea. Când trecea vreun camion pe bulevard, ferestrele mari zăngăneau. Lumea era acolo, tânără, vrednică să fie iubită. Jonas asculta minunata larmă a oamenilor. Venind de atât de departe, ea nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85083_a_85870]
-
Azi simt în palma mea o mână mică Și lângă mine-o zână fermecată; Cu ochi timizi și blânzi de rândunică, Născută din iubire-adevărată: E fiica mea, fărâmă dintr-o stea, Ce-mi este-n viață magică-mplinire! Și-s fericit acum, dar pentru ea, Ca mâine chiar voi fi doar amintire ... Femeie, trupul tău Femeie, trupul tău, fior De dincolo de vreme, Sculptat de îngeri pe-al meu dor, La tine să mă cheme, Femeie, trupul tău, mister Descoperit prin stele
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
cauta, O să gândesc la tine ca amică Și-aș vrea să te aud de ziua ta. De-ar ninge peste toate cu secunde Și cu zăpadă orele-ar toasta, M-aș cuibări la tine-n pat de unde Te-aș face fericită-n ziua ta. S-au împlinit fără să vrem destine Cu vise ce-n minciună ar posta, Aș vrea să mă topesc în sân la tine Să mi fii pe veci cadou de ziua ta. Amnezie Nu știu să-mi
Căutări prin vara arsă de cuvinte by Nicolae Stancu ; ed. îngrijită de Vasile Crețu, Nicoleta Cimpoae () [Corola-publishinghouse/Imaginative/472_a_1434]
-
care petreceau două ore pe banda de alergare ca să ardă toate caloriile). Cu toate că prăjitura cu ciocolată era spectaculoasă, nu era nevoie să las să se vadă - cel puțin, nu la prima noastră întâlnire - ce porcușor pot să fiu. — Sunt foarte fericit că ne-am găsit la petrecerea aia. Randall și-a întins mâna peste masă și și-a așezat palma, cu blândețe, peste a mea. Cu cealaltă mână, eu m-am ciupit discret de coapsă. Oare, cu trei ore în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
unor mici galerii răspândite prin toată țara. — Cred că mama e destul de mulțumită de felul în care trăiește, am corectat-o pe Lucille. — A, draga mea, știu că ea spune că e fericită, dar sincer, cum ar putea să fie fericită? Locuind la țară? Izolată de fenomenul cultural, incapabilă să călătorească prea mult, ba chiar fiind obligată să-și vândă propriile picturi? Dacă tatăl tău ar fi fost capabil să... ei, presupun că n-ar trebui să dăm vina pe morți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
dezlipindu-și tricoul de pe piept. — Sigur că nu! Nu-mi vine să cred ce nepoliticoși suntem, Luke. — Te-am obligat să muncești, la doar câteva minute după ce ai sosit. Ce mai gazde suntem și noi... Nu-ți cere scuze, Claire. Sunt fericit c-am putut să dau o mână de ajutor. Toți pentru unul. Luke s-a aplecat către mine și m-a sărutat ușor pe obraz. Eu am înghețat. Luke mirosea a muncă grea și a mosc. Bea se uita la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
și romantic tot timpul. În plus, și pe mine mă aștepta o săptămână plină, la birou. Era absolut normal să mă întorc la treabă. Cu toate astea, trebuia să recunosc: o parte din mine și-ar fi dorit ca atmosfera fericită de după logodnă să fi durat mai mult de câteva ore. Dar, la început, avusesem într-adevăr o stare euforică. La restaurant, sunasem imediat, de pe telefonul lui Randall, pe toți cunoscuții noștri. Amândoi râsesem, în vreme ce prietenii și rudele își urlau felicitările
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
realitate, Tish-Tish? a exclamat Lucille, înșfăcând brațul mamei, în vreme ce mergeam pe Madison, în drum spre prima programare. Fiul meu, fiica ta - gândește-te, Tishie, o să avem aceiași nepoți! — E minunat, Lucille, a zâmbit mama. N-aș putea să fiu mai fericită pentru ei. — Spune-mi că rămâi mai mult, nu doar peste week-end. Avem așa de mult spațiu, iar Randall e plecat toată săptămâna viitoare cu afaceri - așa că o să fie exact ca pe vremuri. O să fim, din nou, colege de cameră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
dintr-o dată, mie mi se făcuse pielea de găină pe tot trupul. Ce să văd? și de ce arăta Luke mai serios decât îl văzusem vreodată? — Pe de-o parte, mi-ar face mare plăcere să particip la sărbătorirea oricărui eveniment fericit din viața ta. Sunt sincer, Claire. Dar, pe de altă parte... Luke a făcut o pauză, timp în care și-a studiat liniile uneia dintre palme. Abia apoi a ridicat, din nou, privirea. — Eu am niște sentimente pentru tine. Niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
să fiu sigură că știu exact în ce mă bag înainte să spun da. Din fericire, datorită Marei, reușisem să-i găsesc lui David un post grozav la P și P. Lucra acolo pentru un foarte respectat editor senior, era fericit și înflorea în noul mediu. — Cu Randall ai mai ținut legătura? — Da. Îi merge bine. Ia lucrurile mai încet, încearcă să iasă mai des din birou. Pare mai fericit. — Mă bucur să aud asta. și tu pari mai fericită, Claire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]
-
apreciasem cât de artistică și de splendidă fusese perspectiva lui Lucille. Nu era pe stilul meu, dar trebuia să recunosc că avea un ochi deosebit pentru detalii. — Cu plăcere, draga mea, îmi răspunsese ea, strângându-mă de mână. Aș fi fericită să mă ocup și de următoarea ta nuntă. Nu existau nici un fel de șanse ca așa ceva să se întâmple - dar ăsta era modul ei de a-mi spune că totul fusese iertat, iar eu am apreciat asta. Faptul că mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2113_a_3438]