8,226 matches
-
or fi pus ei la cale câtă vreme Moru al meu a tras mâța de coadă prin... hmm... munții tăi cei Înalți. Așa ziceai, nu? - Da. Munții cei Înalți unde nu trebuie să-ți faci casă ca asta, pentru că totul miroase a proaspăt dinainte. Știi, mi-a venit mie un gând pe care Îl puteam rosti fără grijă, mai bine Îi ucizi pe cei ce vin pe urmele mele. - Toiagul, tot toiag rămâne, se bosumflă el. - Bine. Dacă nu vrei să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
ucigaș eram. Nici prin cap nu-i trecea la ce mă gândisem câtă vreme Îmi povestise despre cuvântul mișcare, de care era atât de mândru. 6. Apoi, pădurea s-a sfârșit. Deodată. În fața mea se Întindea acum un loc drept care mirosea ca atunci când vântul stârnea praful fierbinte de pe stâncile muntelui. Ici-colo, niște flori verzi și albastre, pline de spini - cei ca tine le spun buruieni. Cât vedeai cu ochii, numai buruieni și ciulini, petece de iarbă uscată și mușuroaie. Nici potecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
dar m-am chinuit să-l mănânc. Când s-o iau iarăși din loc, am simțit un miros pătrunzător care se ridica dintre niște ciulini deși și Înalți. Eram gata-gata să adulmec, dar m-am oprit brusc, astfel Încât cel ce mirosea astfel să nu-și dea seama că-l iscodesc. Mda. Cel ce răspândea mirosul ăla era un om nemișcat, Înfricoșat peste măsură, dar curios nevoie mare. Simțeam asta din felul În care acreala mirosului lui abia dacă-i acoperea izurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
iar ochii. Eram Într-o casă scundă, pe jumătate săpată În pământ. Totul În jur, pereții, pământul și ceea ce tu denumești tavan - totul era alb precum Stâncile lui Guju, pe care n-ai de unde să le știi. Era cald și mirosea a ierburi de mentă. Stăteam pe ceva atât de moale Încât Îmi părea rău că mă trezisem. Am crezut că sunt umbră și că plutesc, de fapt, dar pe urmă mi-am dat seama că sunt viu. Alături de mine, sprijinit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Vinas să se miște pentru că mă apropiasem prea mult de ea, dar ea nici că s-a clintit din loc. De afară se auzeau niște câini cum lătrau ușurel, jucându-se. Atunci mi-am dat seama că Vindecătoarea nu mai mirosea a levănțică: mirosea a iarbă proaspăt strivită sub picior. - Unde e Enkim? - Enkim nu e ucigaș ca tine. Ucigașii ca tine nu se Însoțesc decât cu femei urâte, iar În neamul meu sunt numai femei frumoase. - Și crezi că ucigașii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
miște pentru că mă apropiasem prea mult de ea, dar ea nici că s-a clintit din loc. De afară se auzeau niște câini cum lătrau ușurel, jucându-se. Atunci mi-am dat seama că Vindecătoarea nu mai mirosea a levănțică: mirosea a iarbă proaspăt strivită sub picior. - Unde e Enkim? - Enkim nu e ucigaș ca tine. Ucigașii ca tine nu se Însoțesc decât cu femei urâte, iar În neamul meu sunt numai femei frumoase. - Și crezi că ucigașii ca mine n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Tată din Cer? mormăi Runa. Hai s-o luăm mai Într-o parte! - Dacă o tot cotim așa, mai găsim noi apa aia? Runa a ridicat din umeri și am Început să mergem Încet, ciulind urechile. La cât de tare mirosea a urs, trebuia să-i fi auzit deja cum se joacă, cum clefăie, cum tropotesc, dar când colo, pădurea era liniștită de tot. Ne-am oprit. Runa a adulmecat din nou. Mi-a făcut semn să adulmec și eu. - Ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
dacă ne văd, o să fie urși d’ăia care dau cu sulițe după noi. Am simțit că Îngheț. Pricepusem. La vânătoare, te Învelești În blana ursului, te cufunzi În pișatul lui și te ungi cu untura lui, ca să nu te miroasă când te apropii de el. Urmăritorii făcuseră la fel, ca să nu le simțim mirosul de oameni, numai că-și dăduseră cu prea multă untură. I-am făcut Runei semn să stea locului și am luat-o Înainte, târâș. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
bine și am adormit de cum am pus capul jos. 15. Ploaia se oprise cu mult Înainte de a se crăpa de ziuă. M-am răsucit de pe o parte pe alta și am tras cu urechea la o pasăre care cârâia rar. Mirosea a mușchi umed dar, În scurt timp, simții din nou mirosul acela puternic și sărat care te lua pe sus. Runa și Enkim Încă dormeau. Aha, i-auzi și zgomotul ăla ca de răsuflare bolnavă... Acum semăna cu al unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Gerul cel Greu, spuse el, râzând. Haideți cu noi. Ați văzut ce ploaie rece? - se zgribuli el, iar toți ai lui se zgribuliră și ei, pe dată. Apoi izbucniră În râs și câțiva se apropiară de noi. Ne atinseră, ne mirosiră, traseră de blănurile noastre, iar femeile chicotiră cu mâna la gură când trecură prin fața noastră, a oamenilor. Când dădură cu ochii de Unu, se repeziră care mai de care să-l legene și să-l strângă În brațe. Unu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Krog, măi, că n-o să fie altele mai călduroase pe ghețarul ăsta! Of, of, m-am zgribulit de Îndată ce le-am zărit zidurile de gheață. Oamenii ăștia erau grași cu toții și se dăduseră pe piele cu seu care Îi făcea să miroasă a rânced. Eram sigur că nu le era frig din cauza seului și nu pentru că le-ar fi fost casele bune la ceva! N-am dormit deloc În acea noapte dar, cine știe de ce, cuvintele de mai deunăzi ale lui Barra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
bucură din cale afară pe cei din neamul ei. Ei credeau că se trag dintr-un cerb, pe nume Cipusik. De cum terminară una dintre case, mă invitară În ea. Nu-mi venea să cred - era Într-adevăr tare călduroasă, dar mirosea atât de rău Încât, preț de o vreme, habar n-am avut cum să fac astfel Încât nici să nu-i supăr, dar să și răsuflu În același timp. Mi-a venit un gând bun doar după ce m-am obișnuit cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
Între lăstari. Încet-Încet, fața moșneagului se lumină. - Acum să fii atent, Îmi șopti Dyas. Mai așteptarăm o vreme, după care Vishu Își reluă cântul: - Valuri mici de bungdokerik vin’ pe kelib Și-l Înmoaie, Marea verde e mai dulce Și miroase a picioare de femeie. Soarele nu intră-n apă, Valurile-s ca la Maja, Zici că-s lac: Vreau Tokeba! Răspunsul Întârzie numai puțin, timp În care cei doi tineri se uitară iscoditor unul la celălalt. Unul zise: - Vrei Tokeba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
când Îi văzurăm, ne speriarăm de ei. Erau mici și slabi, nu prea aveau dinți În gură, iar ochii abia dacă li se vedeau din spatele unor crăpături Înguste, ce urcau ascuțit spre tâmple. Aveau cu toții pielea Încrețită și cafenie și miroseau a seu rânced, mai ceva ca cei din neamul Cipusik. Au luat-o la fugă deîndată ce ne-au văzut, lăsând În urmă toată bruma lor de avut. Am strigat după ei, dar atunci au fugit și mai tare. Între
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2280_a_3605]
-
a se găti - preocuparea constantă de a-și Încălța cît mai avantajos frumoasele picioare, de a-și prezenta fundul mic și plinuț În modul cel mai atrăgător, de a se machia, pensa, coafa, parfuma și manichiura pînă ce ajunge să miroasă ca o floare exotică și să strălucească ca o bijuterie rară și scumpă - este pentru ea o afacere la fel de serioasă ca și cea a soțului ei de a face bani, o preocupare cu care nu te joci și nu glumești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
nu se aflau să vadă cu ochii lor: le-au scris așa, ca să pară că s-au Întîmplat cu mult timp În urmă și Într-o țară necunoscută... ce știau ei, măi băiete, de ce-a fost: de felul cum mirosea fumul din curte, și cum cînta mama, și cum opărea fulgii, și de felul cum s-a umflat rîul de ploile din primăvara aia? De felul cum arătau oamenii care treceau În ziua aceea pe drumul de lîngă rîu, venind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
cît Îi țineau picioarele, de la un capăt la altul al străzii În soarele arzător. Ei, și cînd s-au oprit curgea sudoarea șiroaie pe el, adică pe Mackery, și se zice că yankeul s-a apropiat de el, l-a mirosit și-a strigat: „Așa e, fraților, pe cinstea mea. E negru. Dați-i drumul!“. Oricum, așa a rămas povestea. Ei, dar cum să nu țin minte?! Cum veneau și treceau bărbații pe drumul de lîngă rîu, pornind spre oraș ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
văzut vreodată beau și chefuiau și risipeau banii celor care plăteau taxe și umblau Îmbrăcați În cele mai grozave costume, cu trabuce mari În gură, cu picioarele proptite pe birouri de mahon, mai zi ceva dacă poți, și cum mai miroseau... păi, nu le-am văzut toate astea În poza aia, Nașterea națiunii, făcută după cartea lui Tom Dixton, și zice taică-tu: „Da, da, ăsta-i adevărul adevărat. Ba am văzut grozăvii și mai mari“. Oricum, așa s-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
că tare m-a durut să-l aud vorbind așa. M-am ridicat și-am ieșit pe verandă și-am vrut să mă duc și să-l las chiar atunci, dar purtam deja primul copil În pîntece și plouase și mirosea a flori, a trandafiri și-a crini și-a caprifoi și-a struguri pîrguiți, și se-ntuneca și-auzeam oamenii vorbind În pridvorul caselor și n-aveam unde să mă duc, nu puteam să-l las și-am zis: „Doamne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
nu se strice și-i ziceam: „Cum să mai văd și de copii dacă-mi aduci atîtea?“... și-n starea În care eram făceam conserve cît mă țineau puterile și el era În curte și scotea slănina. Doamne, cum mai mirosea, mirosul ăla de grăsime, Îți dai seama... și pusesem pînă atunci o sută treizeci și șapte de borcane și vișine, piersici, mere, struguri și gem de prune, peltea de gutui, pere conservate, suc de roșii, castraveți murați și multe altele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
de cele angarale. Dar știu ce-mi va spune, cel care de bucurie și entuziasm, auzind predica, îmi va arunca primul cu scrumiera- n cap: „Ce te bagi bă, ce te freacă pe tine grija că mie îmi place să miros a fum de țigară, vreau să mă ung pe corp și pe plămâni cu minunatul fum de țigară, așa vreau eu ca să fiu galben- maroniu, precum tâmplăria albă de PVC din birou, care nu-și pierde culoarea maro, chiar dacă o
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
care se lățește tot mai mult ca broasca-n tău și caută să acapareze totul. De data aceasta uite că mă autodenunț, eu am spus-o chiar din capul meu, într-un moment de revelație comunitaro-europeană. Niciodată nu mi-a mirosit mie bine, ce a clocit în capul său acel Schuman, care cine știe cum scăpase de la balamuc sau din războiul mondial. Cine mai știe dacă nu cumva îi dogise de tot capul său, destul de francez de altfel, schijele obuzelor germane, dar nebunia
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
șale, dureri de picioare, de mâini, de cap și. să le fie de cap de dureri, că nu se mai termină cortegiul lor. Iar medicamentele sunt scumpe, pensia mică, și se termină tocmai când în jur simți cum începe să miroase persuasiv a colivă. Cică la vârsta asta, degeaba încerci să tratezi o boală cu indiferență, fiindcă dacă încerci tu să uiți de ea, nu te uită ea pe tine, nici de al naibii și tot timpul parcă-ți face complice
VINUL DE POST by Ioan MITITELU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91683_a_92810]
-
amintire Chira Chiralina, a lui Panait Istrati. A luat cartea, a șters-o de praf, a privit-o cu atenție, apoi mi-a întins-o: ce să fac cu ea? Cel mai greu a fost cu căldura. În autobuz toată lumea mirosea a transpirație și usturoi. Auzeam șoarecii ronțăind cărțile de la fundul cutiilor. Mătușă-mea se enervase așa de tare de când cu cârnații, că-i ieșiseră în cap multe umflături, „ciocuri” mici de reumatism, cum le zicea. Mai mult moartă decât vie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]
-
Lângă zid, sub fereastra scundă străjuie trandafirii. Cu securea în mâna e sclipitor. Fără ea rămâne maroniu-roșcat și neras. Fără pușca de lemn, crăpată și lucioasă de mângâieri, e un lăcătuș oarecare, gîrbov și deșirat. Cu ea însă făptura îi miroase a iscusință și strategie. Coiful briceagului de vânătoare și binoclul. Cadența nocturnă îl strecoară nebănuit până la poartă. O cadență dusă la perfecțiune. La parola de ieșire, însă, sprâncenele negre-stufoase i se încruntă, acoperind tăișul ochilor. Sub ele, în bătaia lunii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2363_a_3688]