8,373 matches
-
în tranșeele dure ale vieții. Pe această cale poate înțelege adevărul profund despre sine și viață. Și, mai presus de orice, va ști că singura moarte adevărată este numai uitarea. Reziliența Antonovsky (1984) sugerează că „reziliența ar putea reprezenta antidotul paradigmelor prea mult orientate spre studierea cauzelor bolilor și a patologiei, deoarece aici se încearcă înțelegerea modurilor în care indivizii pot să și mențină bunăstarea și sănătatea în ciuda prezenței adversității”(apud Trudel, Puentes Neuman și Ntebutse, 2002, p. 160). Reziliența, generând
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
chiar revoluționând modalitățile de îngrijire a ființei umane aflate în suferință. Desigur, această schimbare de viziune asupra pacientului și a intervenției, în care „scopul intervențiilor terapeutice să devină facilitarea dezvoltării și nu doar alinarea supărărilor, reprezintă o schimbare majoră de paradigmă în domeniu”(Joseph, Linley, 2006). în ceea ce privește serviciile de îngrijire oferite victimelor evenimentelor traumatice, „dacă scopul clinic al terapiei traumei este de a facilita dezvoltarea posttraumă a victimei, mai degrabă decât a reduce simptomele, ”intervențiile farmacologice ar trebui utilizate mai puțin
VIOLENTA, TRAUMA, REZILIENTA by ANA MUNTEANU, ANCA MUNTEANU () [Corola-publishinghouse/Science/804_a_1761]
-
politicilor publice. Realizat cu succes, el va oferi un set de concluzii cu privire la principiile de realizare ale politicilor publice. 1.2. Democrație și capitalism Mutarea accentului de pe activitatea guvernamentală pe cea de guvernanță poate fi privită drept o schimbare de paradigmă 1 cu privire la organizarea politică a societății contemporane. Totuși, până la a ajunge În poziția de a puncta o astfel de ruptură netă Între cele două modalități de furnizare a politicilor publice, ne este utilă o privire de ansamblu a cadrului comun
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
răspundă acestei probleme de politică publică: problema ineficienței politicilor publice, derivată din lipsa unor mecanisme de reglare a instituțiilor corelate. Vom Începe cu o discuție cu privire la candidatul clasic pentru acest rol esențial În economia unei societăți: statul. 2.2. Statul Paradigma dominantă cu privire la natura statului este, fără Îndoială, cea hobbesiană. Conform acestei perspective, starea inițială În care se găsesc oamenii este una de război al tuturor Împotriva tuturor. În această stare naturală nu există stat. Acesta apare În urma unei Înțelegeri mutuale
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
teoretictc "1. Cadrul teoretic" Există o Întreagă literatură despre elaborarea și implementarea de politici publice, În funcție de abordarea teoretică pe care o alegem. În acest studiu, am ales să explicăm modalitățile de elaborare și implementare a politicilor pentru romi din perspectiva paradigmei neoinstituționaliste, căci aceasta oferă o definiție mult mai largă a instituțiilor și permite o mai bună Înțelegere a modului În care a fost efectuat un transfer de la un sistem politic la altul. Definiția unei instituții internaționale a fost lărgită astfel Încât
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
dacă privim coeziunea socială și stabilitatea nu doar ca modalități de a obține beneficii prin politici redistributive, ci și ca resurse productive, generatoare de bunăstare, caz În care politica socială tinde să anuleze contradicția dintre eficiența economică și justiția socială. Paradigma Modelului Social European plasează politica socială, cea a ocupării forței de muncă și cea economică Într-o relație de interacțiune pozitivă, ceea ce presupune că progresul socioeconomic este determinat de Întărirea reciprocă a acestora1. În acest context, promovarea echității de gen
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
Dacă luăm În considerare diferențele În ceea ce privește perspectiva asupra principiului fondator, natura problemei și contextul politicii, putem vorbi despre strategii convergente - generate de același principiu fondator, care este, În esență, egalitatea/echitatea de gen (Verloo, 2000) -, fiecare fiind, În fond, o paradigmă În cadrul căreia s-au dezvoltat politicile comunitare, având la bază legislația specifică - normele-cadru2 și directivele europene: egalitatea ca problemă economică și, implicit, a pieței muncii este reglementată de directive privind plata egală și egalitatea de tratament, egalitatea ca reconciliere a
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
social, chiar dacă, la nivel legislativ și juridic, a reprodus acquis-ul comunitar, implementând cele zece directive specifice ale UE. Atitudinile și comportamentele politice ale femeilor În spațiul public postsocialist va trebui, În condițiile integrării În Euro-polity, să se sincronizeze cu ideile, paradigmele, valorile, instituțiile și stilurile de viață care definesc „identitatea europeană” și, În spațiul acestei identități comunitare, să-și identifice propria identitate politică - să-și identifice interesele politice și să instituie acțiuni politice de promovare a acestora pe agendele publice și
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
menținut pentru a asigura securitatea cetățenilor săi În fața agresorilor interni și externi. Securitatea statului În sine, față de alți actori internaționali care Îi pot amenința existența, derivă cu necesitate din asigurarea siguranței cetățenilor (Holsti, 1996). Din punctul de vedere al principalei paradigme a domeniului, realismul politic, există relativ puține dubii legate de prioritizarea acțiunilor statale: politica de securitate va fi Întotdeauna privilegiată față de, să spunem, politicile sociale și chiar față de politicile economice. Un om politic care nu pune În topul priorităților sale
[Corola-publishinghouse/Science/2346_a_3671]
-
și de legitimare fundamentală a întregului ansamblu de documente care-i sunt anexate și care își trag valoarea lor juridică din el. Tratatul de aderare el însuși, precum și Protocolul/Actul și unele Anexe se constituie într-un document index, de paradigmă și direcționare, un repertoriu al angajamentelor asumate de țara noastră. 2. Tratatul de aderare constituie un tratat internațional interstatal plurilateral, încheiat între statele membre ale Uniunii Europene, pe de o parte și România și Bulgaria, pe de altă parte și
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
intrarea în vigoare, s-au produs și se vor produce în continuare, efectele depline ale Tratatului. Primul efect, cel imediat, al intrării în vigoare a Tratatului de aderare, decurge chiar din art. 1 (alin. 1 și 2); are caracter de paradigmă, pentru că acesta fixează poziția pe care o va ocupa România în Uniunea Europeană și din acesta decurge întregul evantai al consecințelor produse. Dispoziția Tratatului de aderare, relevantă în contextul discuției pe care o angajăm în această parte a studiului, se află
[Corola-publishinghouse/Science/1527_a_2825]
-
pentru musulmani, un model atemporal de conduit] cotidian]. Acesta presupunea și un rol autoritar în explicarea și completarea Coranului. Caracterul s]u, lupta, milă și eventualul s]u succes, i-a determinat pe musulmani s] văd] rolul lui Mohamed drept paradigmă și pecetea profeției. Exist] o bogat] tradiție a poemelor de sl]vire a Profetului în toate limbile vorbite de musulmani, fapt care înt]rește atât angajamentul acestora de a întrece comportamentul s]u, cât și sentimentul de afinitate și iubire
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
rește atât angajamentul acestora de a întrece comportamentul s]u, cât și sentimentul de afinitate și iubire pentru El și familia Sa. Pentru musulmani, mesajul din Coran și exemplul vieții Profetului r]mân inseparabil legate, de-a lungul istoriei, ca paradigme ale comportamentului moral și etic. Acestea au constituit, apoi, baza care le-a facilitat gânditorilor musulmani dezvoltarea instrumentelor legale care s] cuprind] imperative morale. Elaborarea dreptului va duce la o codificare a normelor și a statutelor care au dat naștere
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
aceste noțiuni suplimentare a fost teoria platonician], conform c]reia entit]țile și tr]s]turile individuale sunt instanțe ale formelor ideale (eide) și sunt mai bune sau mai rele în m]sura în care aproximeaz] sau deviaz] de la aceste paradigme perfecte. A doua noțiune deriv] din exegeza patristic] a capitolului I din Genez], care sugera c], prin crearea lumii, Dumnezeu a dat un caracter material instataneu unui plan care există deja ca idee etern] (rațio eternă) în mintea Să. (Acest
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
drepturile și nu obligațiile sunt fundamentale; aproape toți formuleaz] teorii ale acțiunii bazate pe preferințe și ofer] o concepție instrumental] asupra raționalit]ții. Toate aceste aspecte sunt incompatibile cu etică lui Kant. viii. Moștenirea kantian] Etică lui Kant a devenit paradigmă cea mai influent] care a încercat s] pledeze pentru principii morale universale formulate f]r] referire la preferințe sau la un fundal teologic. Speranța de a identifica astfel de principii universale, atât de vizibil] în discuțiile despre dreptate și în
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
fi principial este o critic] central] care poate fi adus] cuiva. Atunci cand compromisul recurge la sacrificiul principiului, acesta înceteaz] a mai fi o cerinț] normal], poate nefericit], a colabor]rii sau conflictului și devine suspect din punct de vedere moral. Paradigmă machiavelic] sugereaz] c] aceast] form] a compromisului este uneori necesar]. Eliberarea. Aceast] problem] apare atunci cand un agent a ales un curs de acțiuni imorale sau a instaurat o stare imoral] de durat] a lucrurilor, si a ajuns s] regrete decizia
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
regim, oricât de admirabil ar fi acesta. În cele din urm], ar trebui s] subliniem faptul c] modurile prin care politică poate afecta sensibilit]țile morale sunt variate, si c] unele nu pun probleme la fel de dramatice că cele invocate de paradigmă machiavelic]. Este una s] susții c] politică ar putea cere crime morale, si cu totul altceva s] insisți c] implic] un stil de viat] care nu permite anumite opțiuni morale atractive. Viața politic] poate însemna c] valorile și pl]cerile
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
pentru judec]țile implicite ale inferiorit]ții felului lor de a tr]i, mai ales dup] spectacolul pe care națiunile civilizate l-au oferit în lupta brutal] din primul r]zboi mondial (vezi, de exemplu, Ruth Benedict, Patterns of Culture [Paradigme culturale] 1934, si mai recentă oper] a lui Melville Herskovits, Cultural Relativism: Perspectives în Cultural Pluralism [Relativismul cltural: pepective asupra cluralismului cultural], 1972). Relativismul normativ al unor antropologi din acea perioad] era deci un r]spuns la problemele morale reale
[Corola-publishinghouse/Science/2264_a_3589]
-
sau pe jumătate gol? / 57 1.3.2.3. Cine sunt pesimiștii și optimiștii perioadei postcomuniste? / 59 1.3.2.4. Ce face să crească sau să scadă optimismul și pesimismul? / 64 Capitolul 2. În explorarea identității / 69 Capitolul 3. Paradigme asupra identității: esențialismul și constructivismul / 75 3.1. Despre câmpul teoriilor identității / 75 3.2. Rădăcinile teoriilor sociale asupra identității / 77 3.3. Perspectiva esențialistă / 81 3.3.1. Identitatea ca existență primordială, perenă / 82 3.3.2. Critici și
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
în toate celelalte perspective sistemice (teoriile de tip funcționalist, teoriile modernizării, teoriile conflictului, teoriile ciclice). Așa cum arată și Sztompka (1993), analiza modernă a schimbării sociale a fost și este încă puternic influențată de această viziune. Funcționalismul, de pildă, este o paradigmă de tip sistemic ce este percepută ca și continuatoare a evoluționismului (vezi Smith, 1973:29). Funcționalismul se dezvoltă cu pretenția de a fi o teorie înglobantă a schimbării sociale, "o teorie unificată a schimbării și ordinii, care să cuprindă într-
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
ce urmează sunt centrate mai degrabă pe întrebările "ce este?", "care sunt elementele componente?" și "cum se formează?" identitatea, în vreme ce în cel de-al în treilea 15 vom defini identitatea socioculturală și vom vedea "cum poate fi studiată". CAPITOLUL 3 PARADIGME 1 ASUPRA IDENTITĂȚII: ESENȚIALISMUL ȘI CONSTRUCTIVISMUL 3.1. Despre câmpul teoriilor identității 2 Încercările de a descoperi primele sistematizări în scris ale preocupărilor în domeniul identităților colective, cu alte cuvinte, de a găsi rădăcinile acestui câmp științific, rareori conduc la
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
adaptări" (Lovinescu, 1997:312). Prin acest contact cu ideile Revoluției franceze, "adaptându-se unui mediu de formație potrivit idealității sale, sufletul românesc a putut, astfel, intra într-un nou proces de fixare în condiții mult mai prielnice" (Lovinescu, 1997:254). Paradigma maioresciană 5 ne va interesa în mod deosebit de aici încolo, fiind elementul catalizator al "culturii critice"6 și factorul ce va conduce în cele din urmă la teoriile românești de filosofie socială și sociologie. Tradiția junimistă e preluată pe de
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
Deși aproape imposibil de empirizat, vom reține, pentru construcția modelului teoretic al identității socioculturale, ideea orizonturilor inconștiente a lui Blaga sau a nivelului latențelor a lui Bădescu. CAPITOLUL 5 IDENTITATEA SOCIOCULTURALĂ Pe parcursul ultimelor două capitole am descoperit, prin prisma diferitelor paradigme concurente, ce este sau cum este înțeleasă identitatea la nivel colectiv și care sunt elementele sale esențiale. Urmează ca în acest capitol să discutăm, plecând de la analizele teoretice anterioare, calea pe care o alegem 1 pentru înțelegerea conceptului de identitate
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
optimism / pesimism. Rezultatele acestei analize sugerează că optimiștii par mult mai sensibili la schimbările circumstanțiale, cum ar fi contextele de schimbare politică generate de alegeri, în vreme ce pesimiștii par a fi mult mai sensibili la schimbările economice. Am analizat apoi principalele paradigme ale identității colective, și rezultatele ne-au condus la ideea că atât de trâmbițatele opoziții între esențialiști și constructiviști sunt exagerate. Ne-am aplecat asupra concepțiilor esențialiste și am constatat că, în mare parte, sunt fals acuzate de inflexibilitate, prin
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]
-
continuare am analizat o serie de concepții românești cu relevanță în câmpul teoriilor identității. Am ales dintre ideile-forță care au făcut istorie în studiul socialului și culturii românești doar câteva, pe care le-am considerat deosebite sau înnoitoare în raport cu universul paradigmelor discutate anterior. Am reținut de aici că noologia adaugă la dimensiunile identității dezvăluite deja un nou palier, cel al latenței, al spiritualității. De aici și noutatea sa, și anume postularea permanenței identității, pe palierul latențelor, a unor cadre spirituale activate
by Horaţiu Rusu [Corola-publishinghouse/Science/1049_a_2557]