8,426 matches
-
a Universității din București, absolvită în 1942. Își ia doctoratul la Iași, în 1946, cu o teză despre poezia lui Arthur Rimbaud, premiată de cenaclul Sburătorul, dar publicată abia în 1981. Lucrează la Institutul de Statistică din București și la Radiodifuziunea Română. Debutează în 1953 la „Viața românească”, cu piesa Lumina de la Ulmi, care va fi pusă în scenă în același an (premiera la 23 decembrie) la Teatrul Municipal din București și va fi distinsă cu Premiul de Stat. Urmează o
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287852_a_289181]
-
favorizat asasinarea primului ministru Armand Călinescu de către legionari. Acesta, pe 21 septembrie 1939, la orele 14, a fost răpus cu 20 de gloanțe de revolver de către o echipă legionară a morții. După care, asasinii s-au deplasat in corpore la Radiodifuziunea română, au forțat intrarea și au imobilizat personalul tehnic, iar de la microfon au anunțat execuția primului ministru, după care s-au predat. Pentru Carol al II-lea, așa cum se confesa și în Memorii, asasinarea lui Armand Călinescu era „ireparabilă”, iar
Serviciile secrete ale României în războiul mondial (1939-1945) by Cezar MÂŢĂ () [Corola-publishinghouse/Science/100955_a_102247]
-
Boia18 -, precum și în favoarea ideii că Gusti "trădă un comportament de membru de partid". Fapt care, adaugă Rostás, explică ocuparea de către Gusti a unor funcții de conducere la Casa Autonomă a Monopolurilor Statului, la Oficiul Național al Cooperației, la Societatea de Radiodifuziune, imediat după ce țărăniștii ajung la putere. Pentru Rostás, Gusti a fost promovat în guvernul țărănist nu doar datorită prestigiului sau de tehnocrat, ci și pentru că era țărănist. Apropiat și susținător al Monarhiei sociale a lui Carol al II-lea, țărănist
[Corola-publishinghouse/Science/84977_a_85762]
-
este secretar general de redacție la revistele „Cărți românești” și „Universul cărții” (1990-1992), director la S.C. Gyr Exim SRL București (1992-1995) și lucrează la Agenția de presă Mediafax (1994-1995), de unde trece redactor și realizator (din 1996) la Societatea Română de Radiodifuziune. În 1969 începe să publice în revista liceului, „Vlăstarul”, la care, în anii următori, va fi redactor-șef. Alcătuiește împreună cu Nicolae Stanciu o antologie de poezii ale elevilor, Inimi tinere (1972), tipărită la Ploiești. Ulterior articole și cronici literare îi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290277_a_291606]
-
care dovedesc seriozitatea cu care abordează deopotrivă versiunea textelor pentru radio și dramatizarea unor opere narative. Așa se și explică buna primire de care au avut parte piesele de teatru radiofonic ale lui S.: unele au fost alese să reprezinte Radiodifuziunea Română la manifestări internaționale (Balerina portocalie și Acceptați retrovizorul la „Prix Italia”, Roma, Eclipsa 99 la „Euro 99”, Berlin ș.a.), au fost distinse cu premii în România și în străinătate, au fost transmise de radiodifuziunile din München, Köln, Roma, Belgrad
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289495_a_290824]
-
au fost alese să reprezinte Radiodifuziunea Română la manifestări internaționale (Balerina portocalie și Acceptați retrovizorul la „Prix Italia”, Roma, Eclipsa 99 la „Euro 99”, Berlin ș.a.), au fost distinse cu premii în România și în străinătate, au fost transmise de radiodifuziunile din München, Köln, Roma, Belgrad, Sarajevo, Helsinki, Bratislava. Treisprezece piese vor alcătui volumul Multiplii faptului divers (1986), câteva fiind difuzate în repetate rânduri, ca răspuns la solicitările publicului, care a descoperit, sub aparențele a ceea ce unii comentatori au numit „un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289495_a_290824]
-
numai, și doar poate interveni în structura grupului prepozițional pentru a focaliza cuantificatorul: Noul mileniu a găsit piața din România în aceeași fază de pionierat, cu doar [doi] jucători importanți: Casa Radio − care folosește înregistrări din arhiva Societății Române de Radiodifuziune − și Humanitas Multimedia (DV). 3.5. Și doar, la rândul său, poate modifica constituenți propoziționali: * propoziții conjuncționale: Mie-mi plăcea de Lili, dar eram atât de sfios că, doar [dacă se uita la mine], o și luam la fugă cât
[Corola-publishinghouse/Science/85006_a_85792]
-
fiul Rădiței și al lui Gheorghe Frunză, grefier. Învață în satul natal, apoi la Râmnicu Sărat. Va fi licențiat al Facultății de Ziaristică din cadrul Universității „M.V. Lomonosov” din Moscova. După terminarea studiilor va fi redactor, realizator de emisiuni culturale la Radiodifuziunea Română, apoi la Televiziunea Română (1958-1971), cadru didactic la Facultatea de Ziaristică a Academiei „Ștefan Gheorghiu” din București (1971-1978). În 1980 este silit să se expatrieze, ca urmare a unei scrisori adresate secretarului general al Partidului Comunist Român, difuzată în septembrie
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287103_a_288432]
-
colaborează la „Nouvelles littéraires”, „Cahiers du Sud”, „Cahiers juifs”, la „Journal des poètes” din Bruxelles, trimite articole la „Adevărul” (1935-1937), conferențiază despre literatura română la Radio Paris și la Sorbona, iar după război va coordona emisiunile în limba română ale Radiodifuziunii franceze. Traduce în colaborare cu Jacques Lassaigne bocete românești, ce vor fi editate în 1947 sub titlul Les Chants du mort. Încă mai înainte de expatriere își editase în Franța volumele Colomba (1927), Ulise (1928) și Plante și animale. Terase (1929
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290646_a_291975]
-
a plecat și eu am rămas singur lipit de coloanele alea vreo 5 minute. S.B.: A tras de frică. Nu a fost singurul care a tras din acest motiv. M.N.: Eu stăteam acolo în Piață noaptea și vedeam că de la Radiodifuziune și de la Televiziune plecau niște cascade de trasoare în aer. Domnule, era o nebunie! Parcă era foc de artificii. Eu mă uitam crucit: "bă, fi atent cât trag ăia acolo!" S.B.: Dar în cine? M.N.: Eiii, eu nu știam în
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
nu sunt suportate de importatorul nerezident și nici de transportatorii internaționali), eventualele taxe de export. Exportul de servicii cuprinde următoarele elemente: serviciile de transport de bunuri; serviciile de transport de călători; serviciile de asigurări; alte servicii (de comunicație-poștă, telegraf, telefon, radiodifuziune și televiziune; închirieri de filme și mijloace de transport, servicii de publicitate etc.). Importurile de bunuri cuprind elementele menționate la exporturi, privite însă din punctul de vedere al țării importatoare. Acestea sunt evaluate la prețurile CIF (cost insurance freight), care
Analiză statistico-economică by Mirela Lazăr, Cornel Lazăr () [Corola-publishinghouse/Science/185_a_491]
-
PANCU-IAȘI, Octav (14.IV.1929, Iași - 16.IV.1975, București), prozator. Este fiul Rașelei (n. Marcu) și al lui Vasile Pancu, funcționar. Începe cursurile liceale la Iași, terminându-le la București în 1947. Este imediat angajat ca redactor la Radiodifuziunea Română (1947-1958), apoi în cinematografie (1959-1962) și la revista „Cutezătorii” (1967-1969), unde îl lansează pe Mircea Sântimbreanu. Devine secretar al Secției de literatură pentru copii și tineret a Asociației Scriitorilor din București. Volumul de debut, Timpul stă în loc? (1949), este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288653_a_289982]
-
pentru și dedicată Vioricăi Cortez, să aibă loc la, pe atunci, faimosul Théâtre des Arts), luptător pe front în anii 1917 și 1918, organist, a devenit, între cele două războaie mondiale, director muzical la Radio Tour Eiffel, Radio Paris și Radiodifuziunea Franceză, apoi director artistic la Radio Monte Carlo. În 1949 a fost numit director la Opéra Comique, iar între 1950 și 1969, a fost directorul Operei din Paris. Nota bene, primul spectacol al Vioricăi pe sacra scenă de la Palais Garnier
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
presă. Relațiile între Academiile de știință din cele două țări se derulau pe baza Convenției dintre Academiile de știință (19591963) pe o perioadă de 5 ani și conform planurilor (pe o perioadă de 2 ani) în perioada ulterioară; în domeniile radiodifuziunii și televiziunii, schimburile se derulau conform Acordului de colaborare (1964-1966) și apoi prelungit. Colaborarea tehnico-științifică dintre România și China s-a desfășurat pentru o perioadă de 5 ani, cu clauza prelungirii automate pe baza acordului semnat la 9 ianuarie 1953
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1528_a_2826]
-
unor ansambluri artistice, prezentarea unor expoziții care expuneau tradițiile culturale, istoria și munca celor două popoare, vizite de cadre didactice etc. Au fost acordate, reciproc, burse pentru studii universitare și de specializare, s-au realizat schimburi în domeniile cinematografiei și radiodifuziunii, au fost efectuate traduceri din cele mai reprezentative opere, aparținând patrimoniului literar al celor două popoare. Acțiunile cultural-științifice au contribuit la cunoașterea reciprocă și la întărirea relațiilor româno-indiene. Lucrarea Descoperirea Indiei de Jawaharlal Nehru, interpretând modern istoria poporului indian, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1528_a_2826]
-
pentru Știință și Tehnologie din Republica Socialistă România și Asociația japoneză pentru comerțul cu state est europene. La 15 septembrie 1967, au fost încheiate înțelegeri privind schimburile reciproce de știri și informații între Agerpres și Agenția Kyodo, între Comitetul de Radiodifuziune și Televiziune din România și Societatea Nipoon Hoso Kyokai. La sfârșitul anului 1972, deputatul H. Kawasaki a publicat lucrarea intitulată România pe calea independenței. Schimburile-cultural științifice și în alte domenii de activitate între România și Japonia ofereau posibilități multiple și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1528_a_2826]
-
ca învățător în Tvardița, din județul Tighina, și la Umbrărești. Concentrat ca ofițer în rezervă, este trimis pe frontul de Răsărit (1941-1944) și cade prizonier, rămânând în lagăr până în 1948. Din 1951 devine redactor al emisiunilor literare pentru copii din cadrul Radiodifuziunii Române. Debutează cu versuri în 1938, la revista „Speranța” (Orhei), iar prima carte, placheta Litanii de seară, îi apare în 1942. A colaborat la reviste din Chișinău, „Basarabia literară”, „Roza”, și la cele pentru copii din București: „Luminița”, „Arici Pogonici
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287376_a_288705]
-
diferite documente vizând lărgirea colaborării în domeniul economic, prin efectuarea de către partea română de lucrări geologice, livrarea de echipamente, asistență tehnică în domeniul minier, în contrapartidă cu fosfați și concentrate de metale neferoase; în domeniul cultural convenții de colaborare între radiodifuziunile, televiziunile și cinematografiile celor două țări, iar în domeniul relațiilor interumane un acord de desființare a vizelor de intrare și ieșire pentru cetățenii români și tunisieni. Această evoluție continuu ascendentă a relațiilor bilaterale a condus la numirea, în noiembrie 1969
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
și științifică Asistent universitar și apoi lector universitar la Institutul Agronomic Iași (1953 1956). Comunicări științifice în cadrul Filialei Iași a Academiei Române, 1954, privind dezvoltarea și industrializarea agriculturii românești; Articole în revistele "Lumea", "România de azi" (versiunea franceză, rusă), interviuri la radiodifuziunea română, în perioada 1974-1990, privind politica și relațiile externe ale României; Membru în colectivul condus de Acad. Tudorel Postolache, pentru elaborarea Tratatului de Economie Mondială. În calitate de diplomat în Centrala Ministerului de Externe și la misiunile diplomatice ale României la Roma
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
Sesiunea Adunării generale a Organizației Națiunilor Unite pentru Agricultură și Alimentație (F.A.O) Roma 1960, prilej cu care România a fost primită membră a acestei organizații; Conferința Internațională pentru protecția artiștilor, interpreților executori și producătorilor de fonograme și organismelor de radiodifuziune (Roma 1961); Conferința internațională pentru Tineret organizată în cadrul U.N.E.S.C.O (Grenoble, Franța 1964); Congresul Mondial al miniștrilor de educație pentru lichidarea analfabetismului (unde a fost ales raportor al Secției Internaționale) Teheran, 1965; Sesiunile a XII-a și a XIII
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
Ambasada s-a ocupat de reprezentarea în bune condiții a șefului statului român la funeraliile fostului împărat Hirohito și de organizarea unor schimburi de delegații în domeniul politic. Pe plan cultural, s-au realizat turneele Corului "Madrigal", orchestrei simfonice a Radiodifuziunii Române, Ansamblului "Ciocârlia" și Teatrului "Ion Creangă". Ambasadorul C. Vlad a ținut o prelegere despre politica României în ceea ce privește securitatea europeană la Colegiul Național de Apărare al Japoniei. În Australia, unde a fost acreditat, cu reședința la Tokyo, s-a ocupat
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
în colaborare cu Consiliul Culturii și Educației Socialiste (C.C.E.S.), când au fost trimise peste hotare cele mai reprezentative ansambluri de cântece și dansuri românești: Ciocârlia, Călușarii, Cindrelul, Doina Argeșului ș.a., precum și Filarmonica de stat "George Enescu", Corul de copii al Radiodifuziunii, Corul "Madrigal", condus de Marin Constantin, formații de muzică de cameră etc., turneele folclorice din Africa, America Latină, Asia desfășurându-se pe durate mari de 1 2 luni. O atenție aparte a fost acordată personalităților culturale și științifice românești: academicieni, profesori
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
expoziție au fost transmise la televiziunile belgiene. La inițiativa sa și cu sprijinul unor autorități locale, au fost organizate concerte ale Corului Song și Mini-Song, spectacole cu participarea sopranei Eugenia Ilinca, a violonistului Liviu Prunaru, a Corului de copii al Radiodifuziunii Române, condus de prof. Elena Văcărescu, acțiuni care s-au bucurat de un succes deosebit. S-a implicat intens în stimularea participării unor poeți români la Festivalul European de Poezie, care se desfășoară, alternativ, la fiecare doi ani, în orașele
[Corola-publishinghouse/Administrative/1547_a_2845]
-
bucureștene. De la o generație la alta, străzile Își schimbă atât aspectul, cât și numele. Din Calea Victoriei pornește o stradă destul de reprezentativă; pe ea se află Catedrala catolică „Sfântul Iosif“, colegiul „Sfântul Sava“ (cel mai vechi liceu bucureștean), Ministerul Învățământului, Palatul Radiodifuziunii... Probabil Însă că mulți bucureșteni ar ezita să o numească. I s-a spus mai Întâi Strada Fântânii (fiindcă la capătul ei se găsea o cișmea). Pe la 1900, a devenit strada Lueger, În semn de omagiu pentru Karl Lueger, primarul
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
orbitor cupolele de aur ale Marelui Templu; în dreapta, vopseaua de bronz a monumentului soldatului mongol încerca să-i facă o tristă concurență; drept în față se deschidea deșertul într-o infinită lumină, iar în spatele meu, Adamo cînta răgușit de pe undele radiodifuziunii mongole: J'avais oublié que les roses sont roses... ...................... Dar nu pot să nu amintesc de Moussa Yeboua Quattara, ivorianul care a găsit "Pămîntul Făgăduinței în Maramureș", ca să-l citez pe prietenul ziarist Mircea Crișan. Mult mi-am dorit să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1495_a_2793]