12,272 matches
-
grup; să valorizeze ideile creative proprii și ale grupului de lucru; să cunoască și să respecte reguli ale activităților creative de grup; discutarea rolului abilităților și deprinderilor în obținerea performanței; exerciții de declanșare a creativității în grup; aplicarea metodei Turul galeriei În lumea basmelor „Palatul de cleștar” machetă 10. Factorii creativității (interni și externi) Ce mă stimulează pentru a fi creativ? (5 ședințe) rezolvare de probleme, inteligență, gândire creatoare Izbânda minții identificarea factorilor cognitivi necesari gândirii creatoare (fluență, flexibilitate, originalitate, rezistență
Îndemânare şi creativitate : repere metodologice by Amalia Farcaş () [Corola-publishinghouse/Science/1205_a_1937]
-
London, Reymont; "nimic de Sienkiewicz"! La Przemysl "a ajuns cu oștile sale Ștefan-Vodă." La Berlin, plimbare pe râul Spree; un mierloi "cântă moldovenește, ca-n grădină la noi, la Iași". Străzi cu "case foarte vechi, înflorite și romantice". Vizită la galeria de artă de la Potsdam ("Sans-Souci"), amintitor de Frederick cel Mare și Voltaire, oaspetele împăratului. La 3 iunie 1927 cu "Orient-Express" spre Amsterdam; itinerar prin Bratislava ("impresie de curățenie și rânduială"), prin Viena și Linz ("orașele, satele au acel caracter german
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
un poloboc cu pulbere, ca Jean Bart. Un potpuriu de lucruri sinistre, cântând oarecum starea noastră socială. Balzac, Blondet: Tout homme supérieur doit avoir, sur les femmes, les opinions de l'Orient. Domnul X e un comedian foarte respectat de galerie: când un fapt e adevărat, nu-l spune niciodată. Virtute absolută nu există; numai circumstanțe. Nu există decât aparențe de om cinstit. Le bonheur, comme la vertu, comme le mal, expriment quelque chose de relatif. Ainsi La Fontaine espérait que
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
fațadă sau într-un zid. entablement = partea de deasupra unei coloane sau pilastru. Frisă = partea din entablement care este între arhitravă și cornișă. Arhitravă = partea din entablement între frisă și capitel. Obelisc = piramidă patrunghiulară, foarte naltă, acoperită cu hieroglife. portic = galerie acoperită, susținută de coloane și arcade. CĂRȚI DE CUMPĂRAT Librairie Hachette et Cii, Boulevard Saint-Germain. 79, Paris. Btque des meilleurs romans étrangers. Anonymes: Les pilleurs d'épaves. Beecher-Stowe: La case de l'oncle Tom. Bret-Harte: Le blocus des neiges. Dickens
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
și multe cafenele, în care nu văd prea multă lume. Oameni care se mulțămesc cu câștiguri rezonabile. Asară, la ieșirea dela teatru, lumea nu se îmbulzea la garderobă și fiecare își aștepta rândul. Liniștea aceasta devine contagioasă. Palatul Cronprințului acuma Galerie Națională. Fântâna lui Hercule. Monumentul lui Rolland. 19, sara După amiază am vizitat un magazin uriaș, bazar în care un om civilizat găsește absolut tot ceeace-i trebuie și ce nu-i trebuie dintre articolele care pot interesa pe cineva sau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
clientelă un fotoliu mare, în care "meine herren" stau și întrebuințează cu succes arta orientală, sistematizată. Primește banii cu nobleță și spune "la revedere". A. Wertheim Societate în nume colectiv, condusă de trei frați. Wertheim. Plimbarea la Sans-Souci. Plecarea. Dela galeria de tablouri dela Sans Souci, se vede dealul ruinilor, ruine artificiale (forul roman). Asemenea copii am mai văzut vreo două la Potsdam un arc de triumf roman și un obelisc egiptean. Inscripția castelului, spre partea dinspre terase: Sans, Souci. De ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
Camera lui Voltaire cu decorațiuni curioase. animale: papagali (aluzie la faconda lui Voltaire), cocostârc (voiajor), flamingo (lăcomie), veveriță (friandise), vulpe (viclenie). Scaunele cu gobelinuri reprezentând scene de La Fontaine. Pendula d-nei de Pompadour. Flautul, o partitură de muzică pentru flaut. În galeria pe care am văzut-o întăiu, sunt și două bucăți dezgropate de la Pompei un Mercur și o Diană. Terasele cu sere unde este viță de vie. Jos fântâna țâșnitoare uriașă. Spre Palatul nou, construit tot de Frederic, Orangerie, Paradis etc.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
Voltaire își avea locul lângă rege. Sala de audiențe. Sala de concerte unde se vede și flautul regelui și o partitură de flaut pe un pupitru de muzică. Camera mortuară și fotoliul în care a murit. Biblioteca, foarte frumoasă odaie. Galeria, bogată în tablouri originale de Watteau și sala parolei sau a consemnului. Celebra moară de vânt. Drumul de aici spre noul castel duce pe la orangerie, grădina Paradisului, cu frumoasa statuie a escrimeurului un tânăr frumos ținând cu dreapta o spadă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
soluționarea practică a tuturor problemelor ce se pun în această lume nouă. Industrializarea, mecanizarea și tehnicizarea agriculturii, asanarea terenurilor neproductive, selecționarea de plante și de vite, higiena poporului, punerea în valoare a bogățiilor din extremul nord etc. etc. * Muzeul Tretiacov, galeria Statului Vizităm cătră amiază muzeul orășenesc, întemeiat de doi cetățeni moscoviți, frați, încă de multă vreme. În fața clădirii, astăzi, se înalță un impozant monument al lui Stalin în granit roșu dintr-o singură bucată. Înăuntru pictura și într-o măsură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
un decor de flori și ramuri cu frunze aurite de stejar, cu portretul lui Stalin și bustul lui Lenin, o impozantă grupare de academicieni și președinți de academii a țărilor care și-au trimis delegați. Cele cinci rânduri de loji, galeriile, parterul și amfiteatrul complet ocupate de spectatori. S-a deschis ședința (Komarov președinte). S-au citit rapoarte foarte aplaudate; au fost proclamați membri ai Academiei Stalin, Kalinin, Molotov și alții; s-a cântat simfonia "1812" de Ceaikovski. La ora 7
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
În vremea crizei religioase din Franța pe timpul revoluției franceze, a apărut melodrama, ca moralizator al mulțimilor. Cele două orfeline, Curierul de Lion, și alte înscenări lacrimogene ale lui Pixérécourt, Victor Ducagne, Bouchardy, D'Emmeri, emoționau în așa măsură parterul și galeria, încât intriganții și criminalii deși executați în actul final erau urmăriți cu ură de cetățeni, insultați la ieșirea din teatru și huiduiți acasă. Actorii care jucau asemenea role (roluri?) erau dezolați dacă treceau două săptămâni fără să li se spargă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
invita să-i recomande, să-i prefațeze un excelent roman, De două mii de ani, În care prefață, „magistrul” Își dă În petec. Și nimeni, atunci, nu Înțelege! Și alții, și alții, spirite dramatice, suferinde, contosionate precum sclavii lui Michelangelo de la Galeria dell’Academia din Florența, siluete privite cumva „de sus” de noi, azi, viețuind parcă Într-o bolgie dantescă și, totuși... admirabile! O dublă lumină aruncă asupra lor sfârșitul de secol - de compătimire și de admirație! Da, dar ce fel de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
prezentului” tânăr „revoluționar” André Gide, l-a contestat pe cel care semna cronichete mondene și care, după un roman voluminos, șablonard-balzacian, Jean Santeuil, propune cu adevărat marea răsturnare a prozei secolului, A la recherche du temps perdu; o epopee, o galerie de portrete desenate cu o perspicacitate și culoare ironică moștenită de la Îndepărtați antecesori, precum un Saint-Simon sau Montaigne și, mai ales, unde propune un stil, „o frază” ce contravine spiritului stilistic clasic francez care pretinde concizie și pertinență. O proză
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
vorbit cu suficientă convingere despre Lumea în două zile la lansare (18 septembrie 1975). Am calificat romanul drept „excepțional, absolut remarcabil, impresionant prin viziune, scriitură și proporții” și am spus despre Antipa că „reprezintă o creație de prim ordin în galeria personajelor literaturii noastre”. „Lumea, în recenta carte a lui George Bălăiță - am arătat - e o multitudine de senzații și gînduri, de voluptăți și neliniști, de închipuiri și priveliști de un realism minuțios, pătrunzător. Autorul are un neobișnuit simț al observării
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
sa, ținea să pună moț, de fiecare dată, malițiilor, îndeosebi celor care îl vizau pe Eugen Barbu. Aflat odinioară printre colaboratorii acestuia, la „Luceafărul” și la „Săptămîna”, Al. Piru se distra acum pe seama fostului comiliton, dîndu-i la iveală, spre hazul galeriei, inadvertențele de limbaj, aprecierile ridicole, suficiențele de autodidact. „Ian mai terminați, bă, odată, cu labagiul ăla de Kierkegaard!”, i-ar fi admonestat autorul romanului Groapa pe unii care se entuziasmau de opera filosofului danez. Altădată, transcriind din Psaltirea scheiană, ar
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
pentru Roșii, „victorie datorată tinereții, dar și - pretindeau ei - tacticii alese: pase scurte, joc combinativ”. Ca exercițiu de copilărire, meciul a fost reușit. De pildă, Alex ștefănescu (tip care depășește quintalul, caraghios în mișcări, însă mereu jovial) a aranjat cu „galeria” (o clasă de la Liceul de Filologie din Onești) să strige: „Noi, indiferent de sex, / îl susținem pe Alex!”, pretext pentru întrebări malițioase și glume deocheate. Tot el a fost, ca să relatez în maniera cronicarilor sportivi, „autorul unei scene destul de rare
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
și eșecuri. Am început-o în holul teatrului, cu băutură, la lansarea primului volum al lui Octavian Voicu, și am continuat o între teatru și redacție, de unde am plecat în zori, ștergînd de var cu umărul un întreg perete, la Galeria „Alfa”, unde trebuia să fiu prezent la o întîlnire cu Miron Constantinescu. Văzîndu-mă palid și cu hainele ca de zidar, Calimandric (e singurul bine pe care mi l-a făcut într-o mulțime de rele) m-a sfătuit să mă
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
o stafie. Vasile Florea, care a deschis vernisajul, a salutat prezența vicepreședintelui de la Cultură, tovarășul Donea, fostul student al lui Gr.V.C., dar n-a catadicsit să spună că în sală se află și cel care a slujit ani de zile Galeriile cu sfatul și cu scrisul său. N-au făcut-o nici cei care au vorbit despre pictor: Carmen Mihalache Popa și Mihai Drișcu (Drișcă, a pronunțat V.F.). În alocuțiunile lor (iată încă un lucru care m-a contrariat), ei au
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
respectiv, de celălalt dintre pictori. Aci, Crăiță Mîndră și Pristavu sînt (mai mult decît altădată) comerciali, vizează o clientelă, „fac cu ochiul” prin „subiectele” facile și culoarea apropiată de kitsch. Sub acest aspect reușita lor e aproape deplină: plimbîndu-mă prin galerie, am auzit domni și doamne dîndu și savant cu părerea despre „progresul” celor doi, cît și alte comentarii de o subtilitate căutată. *„Scrisul introduce ceva...”, a susținut doamna Margareta Godeanu, autoarea unui experiment referitor la sensibilitatea plantelor. În ce a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
de țară și că tortul s-a născut din dorul ei de plaiurile mioritice! Minunat gest și mă întreb câți din cei plecați mai cinstesc astăzi, cu gândul și cu fapta, țara de obârșie). Am vizitat punctele obligatorii -Zwinger ,Gemälde Galerie, Grunes Gewölbe. Aici îi admirasem pentru prima oară cu ani în urmă pe Giorgione, Rafael, Tizian, Botticelli, Rembrandt, Rubens, Vermeer, Durer. Ne-am oprit ca și prima oară uimiți la Madona Sixtină a lui Rafael, smulgându-ne cu greu și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
tipic chiliană și pe excelentele vinuri. Vizita la mina de cupru "El Teniente", aflată la cca 100 kilometri sud de Santiago, a fost foarte instructivă, fiind vorba de cea mai mare mină de cupru din lume 2400 de kilometri de galerii și o producție de peste 500000 de tone de cupru fin. Situată în apropierea localității Rancagua, între 2200 și 2800 de metri altitudine, exploatată și în perioada prehispanică, mina își trage numele de la căsătoria, din 1822, a aristocratei Nicolasa de Toro
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
sediile unor ambasade și lucrări de artă din patrimonial național, proprietate MAE, un volum de documente diplomatice, s-a editat o serie de 7 timbre comemorative cu figurile marilor noștri miniștri de externe și o medalie jubiliară (pregătisem și o galerie "completă" a miniștrilor de externe, pe care nu am expus-o, împotmolindu-ne la Ana Pauker). Revăd și astăzi din când în când cu plăcere, autofelicitându-mă, nota de propuneri cu aprobarea lui Adrian Năstase, volumul de documente, medalia jubiliară, timbrele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
pentru concretizarea unor propuneri ale mele: semnarea unui Acord de colaborare cu Universitatea Federală din Rio de Janeiro-UFERJ, cea mai mare din Brazilia, donarea unui set de cărți pentru Biblioteca Universității și donarea unui bust al lui Mihai Eminescu pentru "Galeria marilor gânditori ai umanității" de la UFERJ. Toate propunerile au fost aprobate, așa că la vizita lui Nicolae Văcăroiu la UFERJ ministrul Învățământului și rectorul UFERJ au semnat acordul de colaborare, donația de cărți făcută și bustul poetului național instalat cu mare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
sale, care mi-au redat forțele necesare pentru a putea pregăti orice acțiune de "gradul O" ar mai apare la orizont. La Petropolis fusesem deja, făcând o "escală" în drum spre Belo Horizonte, unde mă ducea necesitatea de a face "galerie" pentru echipa feminină de volei a României, calificată la Campionatul mondial. Frumoasele noastre sosiseră dimineață, via Paris, la Rio și cum zborul spre Belo Horizonte îl aveau peste 4 ore, am închiriat un microbuz, le-am luat de la aeroport și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
tur prin Rio, le-am dus din nou la aeroport. A doua zi, cu steagul și imnul pe casetă "la purtător", plecam spre Belo Horizonte pentru a asista la prima întâlnire România-Brazilia (unde am luat o bătaie pe cinste, deși "galeria" română, formată din subsemnatul, soție și șofer, a fost tot timpul "în priză" cu fluierele și "cârâitorile" din dotare). Cum aveam timp destul, ne-am oprit în drum la Petropolis pentru a vizita reședința de vară a fostului împărat. Am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]