8,428 matches
-
spune că noi comunicăm în acest fel altora ceva despre ceea ce simțim. Ceea ce are în vedere Wittgenstein prin sintagma „limbaj privat“ este un limbaj ale cărui expresii ar desemna și ar descrie „obiecte private“, adică ceea ce poate să știe doar vorbitorul. Limbajul privat este limbajul în care un cuvânt ca „durere“ funcționează ca un nume pentru ceva la care nu are acces decât o persoană, cea care simte durerea. Ceea ce va fi exprimat, în § 293, prin următoarea alegorie: „Să presupunem că
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
altora despre experiențe care sunt strict private nu este inteligibilă. Putem ști ceva și putem comunica ceva numai despre lucruri care sunt accesibile în egală măsură tuturor, cel puțin în principiu. Dacă nu există criterii și reguli pe baza cărora vorbitorii să poată decide dacă o anumită expresie a fost sau nu folosită în mod adecvat, atunci nu există nici limbaj. Un cunoscut comentator al operei lui Wittgenstein aprecia, pe bună dreptate, că însăși ideea unui limbaj privat semnalează influența deformatoare
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
părea lipsită de orice bază. Rhees relata că, în 1943, când Wittgenstein era în vizită la Swansea, ei au asistat la o conferință a profesorului Benjamin Farrington, organizată de Societatea Filozofică Locală. Titlul conferinței era Legi cauzale și istorie. Teza vorbitorului a fost că oamenii se dovedesc capabili să învețe din greșeli, ceea ce duce la îmbunătățiri, cel puțin în perioade mai întinse de timp. El sugera că aceasta ar fi o lege generală a dezvoltării istorice. Intervenind în discuție, Wittgenstein a
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
acest sens, Marcus Fabius Quintilianus (c.35-96 e.n.), primul profesor de retorică publică din Roma, ne oferă informații detaliate despre limbajul trupului folosit de orator în concepția romanilor în cel de-al XI-lea volum al compendiului ,,Institutio oratoria" (Formarea vorbitorului în public), singurul care s-a păstrat până în zilele noastre. Autorul menționa delimitarea gesturilor oratorului atât de cele ale conversației uzuale, cât și de mișcările actorilor. Fiecare parte a corpului oratorului era supusă atenției lui Quintilianus: de la mișcările sprâncenelor (contractate
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
în spațiile largi, gesturile oamenilor devin mult mai dinamice și mai accentuate. Dispunerea spațială a persoanelor aflate într-o conversație influențează gestica acestora. Ozyürek (2000, 2002) a cercetat efectele relației spațiale dintre interlocutori asupra traiectoriei gesturilor. În primul studiu (2000), vorbitorul care urmărise un film de desene animate foarte dinamic trebuia să-l povestească altor doi interlocutori care se aflau alături de el. În cel de-al doilea studiu (2002), povestitorul avea de îndeplinit aceeași sarcină unui singur interlocutor care era poziționat
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
ale acestora, de a folosi eficient elemente nonverbale pentru a obține rezultatele dorite în interacțiunile cotidiene"75. De cele mai multe ori, competența nonverbală a profesorului este rodul unei munci susținute (,,nu vine din superficialitate și nepregătire"), ,,cea care surprinde egal pe vorbitor cât și pe auditoriul său, întrucât este produsul creativității impuse de multitudinea elementelor specifice locului, momentului, oamenilor" și presupune ,,a gândi și, uneori, a găsi varianta potrivită cuvântului, gestului, tonului, tăcerii, ritmului, culorii arătate ori sugerate, spațiului, timpului comunicării"76
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
colaterale scopului discursului didactic al profesorului. Persoanele care prezintă un ritm alert sunt considerate mai credibile și puternice până la un punct. Cercetările efectuate de dr. David Buller de la Institutul Cooper sugerează că până la 375 de silabe pe minut competența unui vorbitor crește, apoi staționează, iar la o viteză mai mare, scade mai repede 97. De multe ori, elevii care au un ritm alert în oferirea răspunsurilor la examenele orale sunt etichetați ca fiind bine pregătiți, serioși, competenți, uitând faptul că ritmul
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
din viața omului, deoarece este singurul care dă voie ca despre noi să se vorbească nu numai laudativ, ci chiar mai laudativ decît ar trebui... desigur, cu atît mai laudativ cu cît defunctul a avut mai multe păcate! Probabil că vorbitorii simt nevoia să se mîngîie anticipat pentru o condiție pe care nu o vor putea evita nici ei, În viitor. Ce păcat că dulcile plaiuri mioritice ale românilor sunt scăldate nu numai În cîntece de dor, ci și În tot
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
ei!» a exclamat aceeași voce. «Unde este (poporul, n.n) și acordul său? Oliver Cromwell este un trădător!» întreaga adunare era uimită; toate privirile s-au întors către galerie.« Jos cu f--!» a țipat Axtel. « Trageți!» S-a aflat că vorbitorul era Doamna Fairfax. Acum agitația a devenit generală; soldații, deși numeroși și amenințători, a avut mari dificultăți în a-i pune capăt.“ (trad. n.) Documentele oficiale informează că regele a refuzat să se apere în procesul intentat împotriva sa. Lucrările
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
dormi lângă ea. Regele s-a ținut de cuvânt și, indiferent la ora la care își încheia ziua, se culca în patul conjugal. Maria Tereza nu s-a adaptat vieții de la curtea Franței. Și-a format micul ei grup de vorbitori de limbă spaniolă; își petrecea zilele discutând cu aceștia și serile jucând jocuri de noroc. Dar nici măcar Maria Tereza nu a reușit să evite un scandal public, care a rămas înscris în memoriile apocrife. În biblioteca Sfânta Genévièève din cartierul
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
nu În afară” <ref id = "14">Ibid., p. 26 <ref/>. Obiectivul principal al cercetării de față este acela de a explica prin ce mijloace și metode reușește interpretul să ajungă la cel de al doilea tip de semnificație, la intenția vorbitorului. În consecință, contextul supus studiului este cel mai complex, cel care nu poate fi Înscris În aria de studiu a unei singure discipline. Cu toate că, o clasificare a tipurilor de contexte poate părea nejustificată și inoperantă (având În vedere multitudinea disciplinelor
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
cuvântului asta din enunțul produs de Moromete: Cum devine asta, Victore? Circumstanțele (o parte din componentele contextului extern) În care se desfășoară schimbul verbal îl ajută pe Victor să elimine posibilitatea ca demonstrativul asta să fi fost folosit ca deictic (vorbitorul nu a indicat, prin limbaj non verbal, nici un referent din mediul fizic Înconjurător comun celor doi actanți). Nici contextul lingvistic, Însă, nu-l ajută foarte mult. La ce entitate lingvistică anterioară, din afara propoziției enunțate, trimite locutorul? Replica lui Moromete a
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
singularizează acest schimb este faptul că, celor doi termeni, le sunt atribuiți referenți unici, foarte bine determinați, departe, oarecum, de referenții posibili atribuiți lor În mod curent, pentru a căror identificare simpla competență lingvistică a interpretului nu este suficientă. Un vorbitor de limbă engleză, foarte puțin avizat În probleme de cultură, În general, și literatură, În special, citește și dorește să descifreze semnificația poemului Leda and the Swan (Leda și lebăda - traducerea mea), scris de William Butler Yeats. Competența sa lingvistică
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
Competența sa lingvistică l-ar putea, eventual, ajuta să Înțeleagă faptul că autorul descrie, Într-o manieră ciudată, metaforică, scena dramatică a unui viol neobișnuit: o lebădă (de gen masculin) o violează pe o oarecare Leda (o fată). Un alt vorbitor de limbă engleză, cu o cultură generală apreciabilă, citește același poem și Înțelege fără dificultate că poetul descrie, așa cum Își imaginează el că s-a Întâmplat, scena violului produs de Zeus asupra soției regelui Tyndareos al Spartei, Leda; aceste informații
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
un miros de gaz, un recipient care să conțină petrol/benzină ș.a. Negăsind nici unul dintre aceste elemente, receptorul nu poate construi o formă propozițională completă optim pertinentă și, prin urmare, nu va Înțelege la ce stare de lucruri se referă vorbitorul. O posibilă consecință ar fi să-i ceară acestuia să expliciteze el propriul său enunț anterior. 4.3.2.2. Eliminarea ambiguităților gramaticale Să considerăm următorul schimb verbal Între doi necunoscuți A: O moară pe aici? B: Este una mai
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
2). CITAT RETRAS!!! 2. Definirea punctuației În opinia lui G. Beldescu (1995), punctuația este o componentă a scrierii, constituită dintr-un ansamblu de semne convenționale, care oferă indicii de structurare grafică a unui text potrivit cu conținutul lui și cu intențiile vorbitorului, În vederea citirii corecte, adecvate (p. 7). CITAT RETRAS!!! Punctuația oferă așadar reguli de organizare sintactică a unui text, ea fiind un auxiliar grafic al sintaxei (avem În vedere atât sintaxa propoziției, cât și a frazei). După o definiție din Îndreptarul
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
de Eliza și Dan Ghinea, Localitățile din România. Dicționar, Editura Enciclopedică, București, 2000. 3.4. Indicele de cuvinte Acesta este folosit mai ales În lucrările de lingvistică, filosofie etc. De exemplu, dacă mă interesează destinul conjuncției căci, pe care unii vorbitori ezită să o folosească, apreciind că este un cuvânt Învechit, voi căuta În Gramatica Academiei, unde voi găsi informații utile, la paginile: 386, 387, 401; II 285, 301, 302, 462. La pagina 386 aflăm că această conjuncție, la fel ca
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
de diplomă, rama de la cotor se mărește cu circa un cm, această suprafață fiind „absorbită” prin tehnica de compactare. 7. Textul scris Referindu-se la deosebirile dintre limba scrisă și cea vorbită, I. Funeriu (1998) remarca următoarele: Exprimându-se oral, vorbitorul are la dispoziție foarte multe posibilități acustice, pe care le folosește, cum se pricepe el mai bine, În funcție de scopul urmărit. Vrea să impresioneze și să se impună? Ridică vocea. Vrea să fie delicat și tandru? O coboară până când devine șoaptă
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
răspunde la atacul (verbal) al celuilalt, la iritarea lui: îi creăm agresorului percepția că am luat act de problema/nemulțumirea lui și că încercăm să-i diminuăm cât mai mult starea emoțională negativă. Ascultarea activă presupune, în anumite condiții, din partea vorbitorului, și procesul de autodezvăluire. Autodezvăluirea este actul prin care oferim altora informații despre noi și despre relația noastră/relațiile noastre. Între funcțiile autodezvăluirii se numără cea de autoclarificare (ne lămurim nouă înșine propriile gânduri și propriile sentimente) și cea de
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
despre relația noastră/relațiile noastre. Între funcțiile autodezvăluirii se numără cea de autoclarificare (ne lămurim nouă înșine propriile gânduri și propriile sentimente) și cea de liniștire, de defulare 15. Trebuie precizat faptul că autodezvăluirea poate produce (și) probleme (relaționale) dacă vorbitorul insistă pe caracterul negativ, deprimant al propriilor probleme. Prin contagiune afectivă, ea poate provoca ascultătorului anxietate, ostilitate, depresie, ceea ce înseamnă că interlocutorul poate respinge (după un sfert de oră) vorbitorul, iar în viitor avertizat va evita repetarea unei asemenea experiențe
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
precizat faptul că autodezvăluirea poate produce (și) probleme (relaționale) dacă vorbitorul insistă pe caracterul negativ, deprimant al propriilor probleme. Prin contagiune afectivă, ea poate provoca ascultătorului anxietate, ostilitate, depresie, ceea ce înseamnă că interlocutorul poate respinge (după un sfert de oră) vorbitorul, iar în viitor avertizat va evita repetarea unei asemenea experiențe (neplăcută și ineficientă/slab eficientă în raport cu situația conflictuală existentă). Pentru realizarea ascultării active și reușita ei, A. Stoica-Constantin (2004, pp. 139-143) recomandă: • să ne concentrăm atât asupra sentimentelor interlocutorului, cât
by Gabriel Albu [Corola-publishinghouse/Science/1037_a_2545]
-
parte, actualizarea codului folosit de locutor în construirea mesajului și a codului folosit de către interlocutor în decodificarea mesajului (în principiu, cele două coduri nu se suprapun, chiar dacă este vorba despre același sistem de semne; de exemplu, în cazul a doi vorbitori de limbă română, unul poate avea în vocabularul activ o serie de regionalisme din Moldova, iar celălalt nu); pe de altă parte, mai multe acte comunicative, contextualizate diferit, presupun folosirea de către același locutor a unor coduri diferite (vezi, de exemplu
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
relație și cu ceea ce am prezentat supra în planul principiilor, finalităților și al funcțiilor comunicării interpersonale). Relevante sunt, în acest sens: comportamentul comunicativ euristic centrat pe perechea întrebare/răspuns; comportamentul ranforsant/de întărire ca "răspuns valorizant pozitiv sau negativ al vorbitorului la o acțiune; verbală sau nonverbală a interlocutorului"; comportamentul de susținere concretizat în "semnale pe care vorbitorul le trimite ascultătorului în legătură cu modul în care îl percepe, îl acceptă, îl susține, oferindu-i sprijin informațional, relațional și emoțional"; comportamentul reflexiv încurajând
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
sunt, în acest sens: comportamentul comunicativ euristic centrat pe perechea întrebare/răspuns; comportamentul ranforsant/de întărire ca "răspuns valorizant pozitiv sau negativ al vorbitorului la o acțiune; verbală sau nonverbală a interlocutorului"; comportamentul de susținere concretizat în "semnale pe care vorbitorul le trimite ascultătorului în legătură cu modul în care îl percepe, îl acceptă, îl susține, oferindu-i sprijin informațional, relațional și emoțional"; comportamentul reflexiv încurajând continuarea conversației, inducând o schimbare în ea sau încheind-o; comportamentul explicativ marcat textual prin: "structurile explicative
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]
-
O'Sullivan, Hartley, Saunders, Montgomery & Fiske, 2001, p. 114); * "proces interactiv" (O'Sullivan, Hartley, Saunders, Montgomery & Fiske, 2001, p. 114) și "construcție" (J.-B. Grize, apud Dospinescu, 1998, p. 84) ce presupune un "ansamblu de activități de simbolizare pe care vorbitorul le pune în practică pentru a construi sau a modifica un obiect de sens" (Dospinescu, 1998, p. 83); preluând ideile lui D. Maingueneau și P. Charaudeau, se atrage atenția, în acest sens, asupra ideii că "producerea discursului vizează [...] determinarea condițiilor
Comunicare: discurs, teatru. Delimitări teoretice şi deschideri aplicative by Angelica Hobjilă [Corola-publishinghouse/Science/921_a_2429]