1,228 matches
-
alta: "Dar calea cobora pustie și din adâncuri nu se auzea nici un zgomot". Ajuns în grabă în poiană, micul grup este îndrumat de copilă spre locul în care Agripina îl ascunsese pe Păunaș. Ca într-o proiecție cinematografică, perspectiva se îngustează, iar prim-planul strălucește cu lumina rece a terorii: Fânul cu care astupase Agripina copca scobită sub căpiță era împrăștiat de jur împrejur și Păunaș nicăieri". Detaliile conduc, ineluctabil, spre limpezirea misterului, ca într-un scenariu detectivistic: "Ochii ciobanilor căzură
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
Cea de a treia și ultimă formă de control, comitologia, este mai eficace dar totodată mai puțin democratică. După cum am observat, comitologia constă în supravegherea aplicării politicilor de către Comisia realizată de comitete de experți desemnați de către guvernele statelor membre. Comitologia îngustează libertatea Comisiei mai mult decât oricare alte mijloace de control, dar prezintă importante deficiențe democratice. Pe de o parte, în cazul comitologiei, "controlorii" sunt simpli funcționari naționali desemnați de către guvernele statelor, fără nici un fel de mandat democratic direct. Pe de
by Diego Varela [Corola-publishinghouse/Science/952_a_2460]
-
acțiune (fixare, levitația mâiniiă. Veți observa că multe din aceste tehnici de mai jos includ mai mult de una din aceste componente. Tehnicile de inducție directe în general implică ca pacienții să își fixeze atenția. Pe măsură ce se concentrează și își îngustează câmpul de atenție există ca rezultat o reducere a conștienței periferice și în consecință o blocare a facultăților critice. Abordările standard de fixare a privirii includ centrarea asupra obiectului (de ex. vârful unui pix, un punct pe perete sau o
[Corola-publishinghouse/Science/2003_a_3328]
-
mai puțin compliante, ceea ce determină creșterea rezistenței vasculare periferice. Concomitent, se produc hipertrofia ventriculară stângă (HVS) și a septului interventricular, cu creșterea presiunii de filtrare în vederea menținerii adecvate a fluxului sanguin. Arterele coronare devin mai tortuoase, iar cavitățile ventriculare se îngustează progresiv. În peste 60% dintre cazuri, intima aortei prezintă calcificări, ceea ce poate determina ruperea și embolizarea în timpul clampării aortei ascendente sau manipulării în cursul bypass-ului aortocoronarian (3). Particularitățile structurale ale peretelui coronarian explică incidența crescută a aterosclerozei coronare și
Afectarea cardiovasculară în boala renală cronică by Grigore Tinică, Raluca-Ozana Chistol, Diana Anghel, Mihail Enache () [Corola-publishinghouse/Science/91938_a_92433]
-
de condimente, alcool sau alimente bogate în grăsimi și fibre; balonări, grețuri sau chiar vărsături, scăderi în greutate (bolnavului îi este frică să mănânce). Sunt complicații ale ulcerului gastric și duodenal: perforația (varstura cu sânge, melena) și stenoza când se îngustează spațiul afectat. 100 Prevenirea ulcerului. Evitarea tratamentelor cu reacții ulcerative și disconfort gastric. În caz de tratament cu antibiotice pentru Helycobacter la 3-4 săptămâni repetarea testului Evitați alimentele și condimentele care va accentuează criză dureroasă ( cafea, apa minerală etc) Consumați
Bolile pe înțelesul tuturor by Maria Onica () [Corola-publishinghouse/Science/456_a_764]
-
doliu ce amenință. Doamne, în groaznica, străina lume, litere, fraze din viața ce ne-ai dat le-au încâlcit zețarii, sensuri să curme. Strânge-ți aripile, îngerul meu înalt. Chimonou Respirul evantaiului și flori, în cer de chihlimbar - luna-i îngustă... Căscând a somn, tu mă întrebi cum s-ar traduce happiness* în rusă. În nourași - tandrețea crizantemei și pentru-amici cu visul mă luai că semiluna-i în topirea ei felie de lămâie în pahar cu ceai. *Happiness (engl.) - fericire. Dostoievski
Poezii de Vladimir Nabokov (1899-1977) by Leo Butnaru () [Corola-journal/Journalistic/3330_a_4655]
-
mîncat ceva stricat, iar cînd îl urmăresc din spatele perdelelor, ca să mă asigur că a plecat, îl văd urcîndu-se în mașina lui elegantă, unde pe scaunul din față îl așteaptă o femeie, fără îndoială încă vreo stagiară de la biroul lui, îmi îngustez ochii, nu, dimpotrivă, de astă dată e un bărbat, înalt și încovoiat, pe scaunul din față stă Amnon, care îl întîmpină cu un zîmbet searbăd, întinde mîna după punga pe care am scos-o din sertar și o așază pe
Zeruya Shalev - Thera by Any Shilon () [Corola-journal/Journalistic/6189_a_7514]
-
el își poate ordona, să zicem, conturile sale cu Dumnezeu în ultimă instanță, indiferent de religia căreia îi aparține. Dar eu, în toate aceste demersuri, m-aș referi în special la religia creștină. Religia creștină în totalitatea ei, adică nu îngustând-o prin confesionalism. Pentru că, repet ceea ce spuneam în introducere, a fi un om religios înseamnă a stabili un contact direct și personal cu Dumnezeu, pornind de la convingerea că Dumnezeu nu este o abstracție, ci că este o persoană, așa cum omul
ÎPS Bartolomeu Anania, Mitropolitul Clujului, Albei, Crișanei și Maramureșului: „Va trebui să ne reîntoarcem neapărat la principiile moralei creștine” by Ilie Rad () [Corola-journal/Journalistic/6016_a_7341]
-
tăcere deplină. Nu urlă nimic, nu trăznește, nu tună, nefirescul te aruncă în spaima teribilă a celei dintîi ființe vii. Și nu vrea să plouă. Ochii mei văd printr-o pînză linii zigzagate; nu, nu-i ploaia, văzul meu se îngustează, îmi cad pleoapele, intru în hotel, urc în lift, apăs pe buton în mod reflex. Ajung în cameră, e 16.15. La 18 vine taxiul să mă ia, la 19 am lectura la Casa di Cultura, unde a locuit Gombrowicz
... și la doi pași, Patagonia by Nora Iuga () [Corola-journal/Journalistic/6607_a_7932]
-
-și văd gîndul, nu-și văd simțul, impresia, respirația... trei femei cu ochi de sticlă într-un vaporetto pe Rio de la Plata. Viteza crește, siajul umflă valurile; sînt aruncate în dreapta și-n stînga ca niște mingi de ping-pong. Brațul se îngustează, apa se liniștește, pe maluri case pe picioroange - lacustre - înconjurate de palmieri. Fiecare are în față un mic ponton de lemn. Pe un acoperiș un cîine mare, negru. Copaci cu flori mov. Rio de la Plata are o apă groasă ca
... și la doi pași, Patagonia by Nora Iuga () [Corola-journal/Journalistic/6607_a_7932]
-
din comun“, „Arta în stradă“. Paradisul din Defileu Dubova este o localitate situată în zona de munte a Mehedințiului. Peisajul este compus din viaducte peste văi sălbatice, înălțimi stâncoase, Cazanele Mari și Mici. Adică locurile în care Defileul Dunării se îngustează și fluviul dă impresia că fierbe. Aici este și Peștera Liliecilor, cu 1 600 de metri de galerii descoperite. Zona cuprinde 215 hectare de rezervație complexă, cu plante precum stânjenelul de stâncă, fagul oriental, alunul turcesc, stejarul pufos, dar și
Agenda2006-33-06-01-senzational 4 () [Corola-journal/Journalistic/285129_a_286458]
-
strident, hașurând imagistica extincției, când nici măcar erosul (întotdeauna nebulos) nu poate învinge timpul, poetul stă față în față cu cele două ipostaze ale realității. Complementaritatea pare să nu (mai) fie posibilă, oscilațiile și-au pierdut și ele cadența, spațiul se îngustează până când recuzita încape într-o categorică disjuncție. Scriitura lui Mircea Dinescu își distribuie efectele cu promptitudinea și ponderea pe care le dă de obicei suveranitatea afectului. Însă suveranitatea nu implică neapărat și hegemonia: travaliul liric implică și mize inaccesibile unui
Să scrie, dar să nu scrie! by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/5073_a_6398]
-
textului și sunt cu totul inadecvate la obiect. Poezia lui Mircea Dinescu era cândva un plâns melodios. De curând, ea s-a transformat într-un joc de-a poezia, practicat cu grație. Cine o citește și constată că spațiul se îngustează până când recuzita încape într-o categorică disjuncție de fapt n-o citește. Ce schimbare de situație! Dintr-un poet perfect inteligibil Mircea Dinescu se transformă tot mai mult într-un poet neînțeles.
Să scrie, dar să nu scrie! by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/5073_a_6398]
-
transformată în biserică. Trecând prin fața cavoului rezervat familiei von Roten, stăpânii locului, vizitatorul este condus în mod natural către fațada sudică a bisericii, unde, izolat de restul cimitirului, se găsește mormântul lui Rilke, orientat către o câmpie a Rinului foarte îngustă în acel loc. După un moment de reculegere și de mirare în fața sibilinicului epitaf Rose, oh reiner Widerspruch, Lust,/ Niemandes Schlaf zu sein unter soviel Lidern..., el nu poate decât să se îndrepte spre porticul bisericii și, odată ce trece pragul
Elegie valaisană a lui Paul Celan și România by Marieva Ionescu () [Corola-journal/Journalistic/4883_a_6208]
-
spiritul de observație al autorului nu e psihologic, ci livresc, pe Mircea Lăzărescu atrăgîn-du-l detaliile teoretice în dauna celor vitale. Așa se face că autorul nu reține întîmplări concrete, ci gînduri, nuanțe și cunoștințe. O excrescență erudită îi încarcă paginile, îngustînd spațiul menit destăinuirilor prețioase, impresia finală fiind cea de jurnal scris pe seama altora, cu ocolirea propriei persoane. Volumul e reconfortant prin lipsa de exces și prin sărăcia de stridențe: o apă a cărei suprafață nu e tulburată de răbufniri venite
Ochiul clinic by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/6241_a_7566]
-
În al doilea rând, chiar dacă exersat în strategii postmoderniste, scrisul său se înșurubează în jurul unui adevăr. Că acest adevăr are la bază fetișizarea de care vorbeam mai devreme, aroganța solipsismului sau obsesia entropiei nu fac decât să determine complex noțiunea. Îngustată de numeroase lupte conceptuale, literatura lui Cărtărescu s-a depărtat tot mai mult în interpretări de ceea ce este ea ca intenționalitate: o istorie a ființei. Iertată fie-mi formularea, poate pretențioasă; însă, privită în întregul ei, literatura lui Cărtărescu stă
Insule pentru un imperiu by Marius Miheț () [Corola-journal/Journalistic/4143_a_5468]
-
ori pentru stricta ruptură dichotomică narativ - abstract. În răspăr cu preceptele absolute, tăios edictate, printre aceste lacome concrețiuni oferite de atelierul tînărului Lascăr, te-ai crede în libertatea unui teatru fără argument, în făgăduința unui spațiu care își interzice să îngusteze și să mortifice. Asta nu se petrece precum un abandon, căci îl susține pe ipoteticul scenarist, în căutarea sa, gustul unei suplețe interogative, care îi comandă să nu lase deoparte, retractil, ceea ce ar fi un plus de identitate. Semințe, vestitoare
În simbolismul corpului by Dan Hăulică () [Corola-journal/Journalistic/5666_a_6991]
-
Liana Tugearu Spațiul de manifestare al dansului contemporan din țara noastră s-a lărgit substanțial odată cu înființarea Centrului Național al Dansului București. În schimb, modalitățile de expresie artistică ale acestei arte s-au îngustat dramatic, mergând până la anularea mișcării ca potențial mijloc de exprimare a sensibilității și ideilor unui creator din sfera dansului. Cu atât mai importantă devine una dintre posibilele căi de manifestare ale acestei arte, care nu neagă virtuțile expresive ale mișcării
Cale coregrafică inedită by Liana Tugearu () [Corola-journal/Journalistic/9527_a_10852]
-
de simțămîntul nu tocmai bine disimulat de a nu fi avut o vocație propriu-zis creatoare. Acesta e mai mult ca sigur subtextul urii sale împotriva „literaturii" în genere și a slujitorilor săi în particular. A fost un benedictin cu orizontul îngustat de partipriuri conceptuale și de umori dintre cele mai virulente. Vocația sa era pentru adiționarea culturală, pentru organizarea informațiilor conform unor tipare relativ uzuale. Mărturisea Adrian Marino, fără, de data aceasta, a greși. „Simțeam, mai ales, nevoia acută de-a
Drama identității by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/6150_a_7475]
-
umple forma și, cum spunea Kafka, „să-și înțeleagă situația“. Abia a început anul. Ce-ți dorești de la el? Dar de la tine? Îmi doresc să supraviețuiesc și acestui an, să merg mai departe, să-mi refac cercul de prieteni, destul de îngustat în ultima vreme, să scriu bună parte din noul roman. Le doresc tuturor celor ce citesc acum aceste rânduri ani foarte lungi înainte, pentru că, de fapt, darul cel mai mare care ne-a fost făcut este ceea ce de obicei prețuim
„Am atins o clipă cerul cu palma“ by Ioana Pârvulescu () [Corola-journal/Journalistic/6575_a_7900]
-
punct, dar monocromatismul într-un spectacol este uneori ineficient. Actul I își pierde total atmosferă pucciniană prin instalarea unei schele uriașe pe scena pe care trebuie să se urce pictorul Cavaradossi ca să o picteze pe Maria Magdalena. Schela devine nefuncționala, îngustând spațiul de joc, iar interpreții sunt obligați să evolueze urcând și coborând de pe schela. Celebrul Te Deum din finalul actului este obturat sonor de ea, din păcate. Singurul indiciu că ne mai aflăm într-o biserică este prezentă statuii Madonei
„Tosca“ by Mihai Alexandru Canciovici () [Corola-journal/Journalistic/2476_a_3801]
-
al marii filosofii: "De ce nu și al celei mai bune critici? se întreabă criticul român. Nedeterminarea este mai bogată, mai plină, mai densă decît contrariul ei - este zonă liberă, a tuturor posibilităților, a tuturor proiectelor - nu e bine să o îngustăm prea tare, de dragul sensului unic totdeauna, mai sărac și mai trist și (încă o dată) mai plictisitor". Concepție ce rimează cu cea a unui Gianni Vattimo care consideră că trăim sub zodia unei "epistemologii debile" care certifică faptul că literatura bună
Interogații critice by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/10535_a_11860]
-
s-o ducă la grădiniță în toamna lui '80, e, dacă nu mă înșel, cu un an mai mică decât mine.) "Trăsurica" timpului lor, a timpului nostru, trece încet, dar inevitabil, purtându-și călătorii pe un drum ce se tot îngustează în zare, pe când ceilalți, rămași deocamdată acasă, știu că le va veni și lor rândul. Dincolo însă de această retrospecție, cu tonalitățile specifice, este ceva în poemele lui Emil Brumaru care impregnează și scrisorile de aici: un lirism elegiac, o
Un viciu nepedepsit by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8725_a_10050]
-
s-o ducă la grădiniță în toamna lui '80, e, dacă nu mă înșel, cu un an mai mică decât mine.) "Trăsurica" timpului lor, a timpului nostru, trece încet, dar inevitabil, purtându-și călătorii pe un drum ce se tot îngustează în zare, pe când ceilalți, rămași deocamdată acasă, știu că le va veni și lor rândul. Dincolo însă de această retrospecție, cu tonalitățile specifice, este ceva în poemele lui Emil Brumaru care impregnează și scrisorile de aici: un lirism elegiac, o
Un viciu nepedepsit by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/8725_a_10050]
-
spatele nostru scrâșnea nuci de fier între/ dinți scrâșnea pietre în pumni oglinzi mari/ cu ochii lui sticloși și mai ales scrâșnea/ în mintea lui urâcioasă gândurile noastre/ pline de frică" (Scrâșnitorul); "înfășurase bine scrisoarea în mână/ ochii i se îngustau/ și simțea un gust acru în gură// noaptea/ se împerecheau gândacii leneși/ sub privirea ei atentă și rea/ iar patul se mișca imperceptibil// sub plapumă/ stătea ea chircită/ în rochia ei neagră// în singura ei rochie neagră/ cu o scrisoare
Poezie timidă by Daniel Cristea-Enache () [Corola-journal/Journalistic/7992_a_9317]