1,237 matches
-
-l putea ajuta acum nici unul dintre căluții pe care îi îngrijise ca grăjdar, nu-i puteau da o mână de ajutor nici unul din sutele de mii de copii care râseseră cu poftă de giumbușlucurile lui Marcelino. S-a dus să înveselească raiul, căci acolo îi este locul celui mai bun clovn român al tuturor timpurilor, Marcelino, băiatul venit de la Botoșani ca să stea lângă sufletul copiilor maimuțărind prostia și îngâmfarea oamenilor mari. Dacă aș încerca să trag o notă pe armonica pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
creadă. Nu cumva îți rîzi iar de noi? De azi înainte vă garantez eu că n-o să mai depindeți de nimeni, zise Roja. Sau acum o să mi spuneți că v-ați răzgîndit, că vreți altceva. — Asta da surpriză, spuse Angelina înveselindu se brusc. Pentru o veste ca asta merită să aștepți și zece ani cu sufletul la gură. Te gîndești: timpul zboară, au întîrziat deja douăzeci de minute. Dacă n-o să vină? Dacă o să te lase baltă tocmai acum? Era pe
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
lucru după puterile lor. Costăchel îl mai proteja cât se putea. Cu toate acestea, Petrache a tușit toată iarna... Primăvara și-a arătat fața palidă. Singura deosebire de iarna care se ducea era doar schimbarea direcției vânturilor. Ca să-l mai înveselească puțin pe Petrache, Costăchel l-a întrebat într-o zi: Măi Petrache! Tu știi ce scrie pe fruntea ta? De unde să știu? Colivă, scrie Petrache! Colivă! Râde hârb de oală spartă - a răspuns Petrache, cu un crâmpei de zâmbet răsărit
Întorşi din infern vol. II by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1238_a_1876]
-
titlul volumului Întâlnesc - atribuit, firește, personajului narator - următorul fragment: „Înnebunit după zăpadă, În sufletul meu e o bucurie aspră și tristă: oiubesc poate și pentru că ea e inutilă, ușor perfidă, plină de dușmănie și distanță. Frica ei În fața căldurii mă Înveselește. Privind-o, Îmi spun: Nu mai sunt chiar așa tânăr»... De obicei, ea coincide cu ziua În care eu am Împlinit zece ani, optsprezece ani, douăzeci și trei de ani, douăzeci și nouă de ani... Mă face să mă simt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
tot mai exaltat, năzbâtia. Zâmbeam, Într-adevăr, cu greu mă abțineam să nu izbucnesc, de fapt, În râs. - Da, asta este. Prezervativul! Am s-o repet În gura mare, să audă toți. Prezervativul istoriei române! Auzi, Prezervativul... Auzeam și mă Înveselisem de-a binelea, ziua Își răscumpăra, iată, prețul, nu prin floarea pe care mi-o oferise teatral Nichita Stănescu În văzul lumii și al informatorilor de tot soiul, ci prin vorbele pe care harul său tot mai schimonosit le scuipase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
apărut acest DOSAR pe ale cărui pagini era imprimat, pe fiecare, În diagonală, ștampila CNSAS. După lectură, mi-a devenit și mai drag, firește. M-a bucurat confirmarea pe care o primeam, m-a bucurat, mărturisesc, dar m-a și Înveselit și succesul farsei În care captivul dăduse cu tifla gardienilor săi. Chiar și schimonosiți de limbajul suspiciunii instituționalizate cum apăreau În fișele birocrației polițiste, nici unul, nici celălalt, nici tatăl, nici prietenul, nu Îmi furnizau, de fapt, acum surprize, trebuia să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
mulțumeam cu faptul că părea să se separe, implicit și explicit, de aceștia. Nu aștepta, probabil, vreo reacție, de vreme ce a continuat, În același fel. „Sunt răi. Sunt răi, să știi.” N-am comentat decât printr-un zâmbet. Subiectul nu mă Înveselea, aș fi vrut să-l dezbatem, dar nu aveam chef să revin la murdăriile care mă ajunseseră până și peste ocean. Speram că zâmbetul meu Îi ajungea. Îi ajungea, se pare, nu a insistat. Ne-am regăsit la tribună, alături
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Nah să se accepte ca fiind un ratat. Prietenii lui sunt egoiști că-i stau în preajmă în timp ce talentul lui se duce pe apa sâmbetei. Ei îi cumpără de băut când e deprimat. Junli dă, chiar, petreceri speciale ca să-l înveselească. Îl invită pe Tang Nah să rămână la el acasă, ca să mă poată evita pe mine. Tang Nah îi zice lui Junli sufletul său pereche. Odată, Tang Nah mi-a mărturisit lucrurile pe care Junli și Dan le-au spus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
suferința lui din tinerețe. Însă, pentru moment, fata din Shanghai nu pricepe. Îi vor trebui patruzeci de ani să înțeleagă adevărata semnificație a poveștii. Iar atunci, ea va deveni calul său de bătălie. Ea crede că el poate să o înveselească. Așa că ascultă. Condițiile mele de trai la Beijing erau foarte mizere, în contrast cu frumusețea vechii capitale. Stăteam într-un loc numit Fântâna cu Trei Ochi. Împărțeam cu șapte oameni o cameră micuță. Noaptea, ne îngrămădeam toți într-un pat făcut din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
spune că Mao însuși nu a pus capcana... Vino încoace, Micuță Lună. Micuța Lună se ridică. Trupul ei subțire ca un băț e țeapăn și ochii ei sunt înghețați. Haide, fetițo, vino și așază-te lângă mine. Hai să pălăvrăgim. Înveselește-mă. Hai să-ți spun povestea vieții mele. Pentru că în câteva minute va fi o cu totul altă poveste. Voi fi numită Demonul cu Oase Albe. Haide, Micuță Lună, desfă lacătul de la gura ta strânsă. Nu e atrăgător când îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
râdă doar și să intre în joc. Dar a rămas la fel de sexy ca un canal pentru adulți, chiar și în rochia lungă până la glezne. Așa că n-o contrazice. De fapt, toată costumația e destul de sexy, mai ales boneta demodată. Îl înveselește să stea lângă ea și să se holbeze, în timp ce ea desenează mici felicitări sau chestii din astea. Drăcovenii cu „Multă sănătate“ pentru străinii din saloanele vecine. Ilustrate cu nou-născuți în coșulețe pe care să le trimită legiuitorilor din Washington. Stă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Mark îi atrase atenția asupra unor mici anomalii: un copac lipsă, altă mașină pe alee. Fiecare succes disperat al memoriei îl stimula puțin. O magazie pentru unelte a unui vecin, plasată cu patru metri și jumătate mai la vest îl înveseli la culme. Memoria lui vizuală o năuci pe Karin. Leziunile îl deblocaseră cumva, îi îndepărtaseră categoriile mentale care-l împiedicau să vadă cu adevărat. Presupunerea nu mai atenua observația. Acum, fiecare privire crea propriul său peisaj nou. Blackie scăpase din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
sumară. Ea-și înălță capul spre el, în căutare. Și la acest simplu gest inofensiv, cuvintele se revărsară deodată din el. —Asta-i problema. Tot ce spun criticii e perfect adevărat. Munca mea e teribil de dubioasă. Mai că se înveseli după ce recunoscu până și puținul ăsta față de această femeie. Ea-și îngustă ochii și clătină din cap. —De ce spui asta? N-am venit aici ca să-l ajut pe omul ăsta. Cel puțin, la început. Muzica continua să bubuie; peste tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
gândește să nu se ducă miercuri. Că le datorează lui Phil și lui Mark să fie acolo chiar de ziua lui Phil. Și nu ți-ai folosit trucurile speciale pentru a-l convinge? am întrebat eu, încercând disperată să mai înveselesc atmosfera. — Nici nu s-a clintit. Așa că asta e: el se duce miercuri, eu vin vineri. Era îngrozitor. Indiferent cât de mult eu și Mark ne dorisem să ne scutim prietenii de repercusiunile despărțirii noastre, se pare că ei se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
să găsească explicații inocente pentru incidentul cu atinsul degetului mic. Știa exact care era semnificația lui. O, iubita mea, îmi pare așa de rău. Îmi imaginez că a fost oribil. Acum începeam să-mi doresc să fi încercat să mă înveselească, pentru că aveam groaznicul sentiment că voi începe să plâng. —Te înțeleg. Harry ar ști cât de tare m-ar durea dacă s-ar ține de astfel de potlogării. — Chiar dacă și eu sunt pe cale să mă țin de astfel de potlogării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
dat seama de asta până când nu am fost proiectată în față. —Stai dreaptă, dragă, mă instrui Brenda cu calm, fără a lua în seamă gemetele joase pe care le scoteam din fundul gâtului, că altfel o să cazi. Asta m-a înveselit, nu glumă. — Coborâm cumva în pântecele pământului sau doar mi se pare mie? — Te descurci grozav. Ai coborât. După ce urci panta și mergi puțin la trap, o să fie foarte bine. Urcușul a fost la fel ca și coborâșul, numai că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1939_a_3264]
-
de o minunată ființă superioară - probabil nu sexual, cât admirativ, un fel de adorare a unei eroine. Am recunoscut imediat semnele, aflându-mă odată în cea de-a doua categorie pentru o perioadă. Și totuși, informația asta nu-l va înveseli pe Tom. Mă întreb dacă el își dădea seama în ce direcție se îndreaptă de fapt afecțiunea Juliei. Nu cred că o să-i placă prea mult când o să afle. Lee a spus că e obosită și gata să se ducă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
atât de norocoase să o avem aici. Nu-mi vine să cred că nu mai este. Shelley oftă din greu. —îmi pare atât de rău, Sam. Sper că nu te-am supărat. Am dat din cap. —Ei bine, a spus înveselindu-se, ce zici? M-am imaginat stând la birou, răspunzând la telefon - „Shelley Frank Fine Art, bună dimineața“ - pe cel mai dichisit ton. Sau să servesc bogătani snobi cu biscuiți scumpi: „încă un baton moca, Mr. Rich-Maroon?“ „Oh, da, cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
în vremurile astea grele, finanțăm în schimb Mozart Greatest Hits String Quartet. Datorită simțului meu de observație dezvoltat, am sesizat o notă de răutate în vocea lui Tom. Cum a fost la conferință? am întrebat cu scopul de a-l înveseli. Mi-a aruncat o privire furioasă. Un căcat, a spus tăios. Nu am vândut nici măcar un exemplar, iar Julia nu a venit, curva. —îmi pare rău, Tom... Să nu-ți pară, mi-a retezat-o el. Prietena ta mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
și mă duc să predau copiilor din clasele mici, a spus. De data asta chiar am să o fac. Tre’ să recunosc - nu o să fiu niciodată la fel de bun ca Tony Harrison. încercam să mă gândesc la ceva care să-l înveselească. —Ai putea să te însori cu o celebră cântăreață de operă, am sugerat, precum Tony. Poate ți-ar veni inspirația. Ce dracu’ tot spui acolo? E însurat cu Teresa Stratas, nu știai? Ai putea să te cuplezi cu Montserrat Caballé
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1980_a_3305]
-
de grătar excepțional. Cred că în seara aia am plecat de-acasă numai ca să aud - înainte de a mă apuca să corectez virgulele puse anapoda în lucrările alea anapoda - glasul poetului rostindu-și sonor haiku-ul de trei silabe care mă înveselea de fiecare dată. Jur că nimic, dar nimic altceva nu m-a făcut atunci să descopăr nu numai cele patru scaune libere de la masa „mea“, ci și o coală dactilo albă, de 20 pe 26, pe care un client care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
o bere, mâncăm ceva... — Trebuie să mâncăm, râse Rafael. Îmi place de tine, Rafaele, că ești om de înțeles. Complimentul ăsta îi întețește râsul, și că scuză-mă, ce-i aia, ce înseamnă om de înțeles? Glumește, desigur, ca să-și înveselească proaspătul prieten, care afișează o figură gravă, conformă cu situația lui Rafael. Atâta că Mărgărit n-o ia ca pe o glumă. Îi explică pe un ton de o naivitate senină cum că-i om de înțeles, fiindcă ei doi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
cât mă bucur pentru tine că ai reușit să-ți aranjezi să pleci, și abia aștept să mă chemi și pe mine acolo... Frate-său e zvelt, brunețel, tinerel ca și ea, vesel, și uite că și Mirela s-a înveselit aflând c-o să plece și o s-o cheme și pe ea în Austria, așa încât Rafael n-are decât să-și amintească de discuția lor din urmă cu doi ani și ceva, când o sfătuise că mai bine să nu plece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
spune că doarme afară, în ger. Spre deosebire de mulți alți camarazi, mai puțini norocoși. O lampă veche, cu fitil, stă agățată într-un cui bătut într-un stâlp de susținere a tavanului. Lumina pâlpâitoare ce se strecoară prin sticla afumată mai înveselește cumva interiorul. După ce explică comandanților de grupă misiunea la care urmează să ia parte, Marius ordonă repaus până la ora plecării. După primirea veștilor, fiecare om din pluton se pregătește cum știe mai bine pentru acest nou drum al crucii. Liniștea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
negru în fața ochilor. Ca înaintea intrării în neant. "Deci aici se termină totul..." Nu-și termină gândul. Nu poate concepe că pur și simplu ea nu va mai fi, că nu-i va mai auzi glasul și râsul molipsitor care înveselea pe toată lumea și de care el se agățase întotdeauna în clipele cele mai grele. Minunea la care sperase și pentru care se rugase atâta timp, aceea de a o regăsi pe Smaranda în viață, se împlinise, dar iată că o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]