912 matches
-
fost prin preajmă, doar cei bătrîni și cu mine i-am Întîmpinat. Musafira, o consăteană de-a lor, Întîlnită de moșu’ la piață și invitată pe la noi Împreună cu soțul ei, a vorbit mult și despre toate, citeam ușor În ea țăranca tenace și răzbătătoare. În schimb, de cum a deschis gura bărbatul, am Înțeles, din accent și din discurs, că aveam de-a face cu un intelectual. Femeia se plîngea mereu că unui om cu pregătirea lui nu i se dă o
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
să primești un salariu mic. Vai, săracii de ei, mai bine ar pleca, pentru că statul (adică bugetul, adică NOIĂ nu face nimic. Mie asta mi se pare curată ipocrizie. Lua-m-ar naiba de comunist! Deci ai o gagică. Răpănoasă, țărancă, needucată, nu s-ar uita nici dracu’ la ea. O iei, o duci la coafor, o îmbraci, după care începe să se simtă faină și se duce cu altul, că fiindcă i-o crescut standardu’ și așteptările. Iar tu rămâi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
O-H-O! O-H-O! Bine! / Deșurubându-ne alelele acizilor nucleici O-H-O! Încă o dată!“(Imposibila dedublare) ‹ Uităm cu plăcere cartea, imediat după ce o închidem. Un singur gând ne urmărește: cum o fi, totuși, vulva prehensilă? Naivitati Scris la persoana întâi, din perspectiva unei țărănci, Bădița Dinicu, dintr-un sat din lunca Neajlovului, romanul Spânzurata (Antim Ivireanul, Râmnicu Vâlcea, 2006) de Constantin Argeșanu este plin de naivități. Dar nu de naivități „jucate“ și expresive, cum întâlnim la toți marii noștri scriitori interesați de lumea satului
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
sau absurdul sau caracterul periculos al existenței, autoarea nu face decât să o de-dramatizeze și să rateze ocazia de a ajunge la literatură. În literatură, dacă dramatism nu e, nimic nu e. În centrul romanului se află o tânără țărancă, Silvia, soțul ei, Costa, și cei cinci copii ai lor. Duc toți o viață aspră, pe care însă romanciera o înfățișează ca pe un balet plin de grație. Când apare câte un conflict (un copil de-al lor este bătut
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
nefericită. Noi, cititorii, o compătimim sincer, dar nu înțelegem ce legătură are lamentația ei cu literatura. Istorisirea începe, bineînțeles, cu anii copilăriei. Ca într-un film indian melodramatic, Silvana, un copil fără tată, se cuibărește la pieptul mamei ei, o țărancă săracă și aspră, cerșindu-i zadarnic puțină afecțiune. Într-o curte vecină se plimbă arogant personajul negativ, Neagu, un țăran cu o gospodărie frumoasă, pe care Silvana îl urăște instinctiv pentru bunăstarea lui. Cu inima sfâșiată de durere, fetița află
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
învățat să recoltez sparanghel din straturi înalte, netezite, făcând cât mai puține stricăciuni. Așadar trebuie să fi fost în luna mai. Breyel, așa se chema satul. Acolo, viața se desfășura mai catolic decât în Biserica Inima lui Christos. Mânați de țărancă, Matthias și cu mine trebuia să mergem în fiecare sâmbătă să ne spovedim. Încă mai credeam în iad și știam destule păcate. Drumul de la gospodăria țăranilor până la școala din sat nu a lăsat nici o urmă. Și nici alte lucruri nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
În schimbul a ceea ce îmi mai rămăsese din ceaiul englezesc, al lamelor de ras și al pietrelor de brichetă dorite pretutindeni, pe care le procurasem de pe piața neagră din Köln, am făcut rost de cartofi și de varză albă. Când unei țărănci însărcinate, care împărțea cu muncitorul ei francez statornicit acolo masa și patul, i-am ghicit cu nechibzuită sensibilitate viitorul din palmă, ca onorariu ne-a picat, în afară de bucata de brânză de oaie, și o halcă de slănină afumată, atât a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
în orice caz, trebuie să fi fost scutit de orice scrupule atunci când, în fundul regiunii Hunsrück, am reușit să invoc ca un profesionist, în vorbe, evoluția pozitivă a viitorului; pe cât de limpede vorbea meșteșugul meu de a citi în palmă în favoarea țărăncii și a tovarășului ei de masă și de pat, care rămânea tot mereu, timid, în planul doi, pe atât de rentabil și de bogat în calorii s-a dovedit el. Și totuși, nu slănina a fost câștigul ieșit din comun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
pat, care rămânea tot mereu, timid, în planul doi, pe atât de rentabil și de bogat în calorii s-a dovedit el. Și totuși, nu slănina a fost câștigul ieșit din comun al cursei noastre de hârciogi până în Hunsrück. Cumnata țărăncii, care, fiindcă fusese bombardată în ținutul Ruhr-ului, își găsise refugiu și de lucru aici, în gospodărie, mi-a acordat o favoare ce nu a putut fi nici pusă pe cântar, nici numărată bucată cu bucată. De fapt, tovarășul meu, Kongo
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
se întoarce acasă, un tip care-i seamănă. Tovarășul său, Leo, îl numește Kongo. Au trecut prin Laos, Indochina, iar acum se joacă de-a fiul rătăcitor... Abia pe drumul spre cea mai propiată gară mi-a surâs norocul. Cumnata țărăncii ne-a ajutat să cărăm la gară, cu un cărucior de mână, sacul cu cartofi, căpățânile de varză, calupul de brânză, halca de slănină luată ca pradă și cine știe ce mai adunaserăm noi - o pungă de fasole uscată cu bobul mare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
cu bucata de brânză și cu contravaloarea artei tale de a ghici în palmă; oricum voia să plece în Algeria sau în Maroc, fiindcă nu se săturase de război, ca să se aleagă praful de el de dragul unei grande nation. Iar țărăncii ai fi putut să-i asiguri din când în când, printr-o interpretare favorabilă a liniilor din palmă liniștea lipsită de griji a patului și o naștere pe care s-o prevezi fără probleme. Iar dacă într-o bună zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mele pline de norișori trandafirii. Curând, surâsul îi pieri, alungat de firea fricoasă pe care i-o crease oroarea căreia îi supraviețuise. În timp ce stătea pe vine lângă soba cu cărbuni și împletea ciorapi din lână nevopsită de oaie pentru copiii țărăncii care, drept plată, îi aduceau făină de secară și terci de ovăz, ea începea să se îndoiască ezitant de ceea ce tocmai fusese motiv de zâmbete, ca romanță pentru mai târziu: „Dar, băiețaș, tu chiar crezi că mai târziu o să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
căciulă ca un balon fuge, când încolo, când încoace, tremură de frică, e urmărit, la distanță de un salt, de doi polițiști și până la urmă își caută refugiul și e lăsat să intre sub fustele unei balerine în costum de țărancă, iar aceea ai fi putut să fii tu, până când pericolul a trecut, după care se ajunge la acel pas de deux care încheie totul: comic-vulgar, departe de orice rigoare clasică. Această schiță, care nu a ajuns niciodată pe scenă, s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
voia să elibereze ecoul din răsunetul ei interior, să nu-i sfarme ferestrele casei pe care a clădit-o, sperând ca el să se oprească măcar o clipă și să o locuiască... Îi venea să se certe, cu vorbe de țărancă, să se întoarcă la rădăcini și să-și strige : La ce bun să-ți pângărești trupul, când sufletul tău n-a mai fost tăvălit prin mocirlă? La ce bun fumul acesta de iluzii din care credeai că ai să scapi
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
mi-a căzut fisa. Ce papagal imperial sânt am vorbit de-a dragostea o săptămâna cu Nuțișor: nu m-am prins. Mi se înroșesc urechile și acum, când mă gândesc ce texte îi transmiteam în fiecare zi de fapt vreunei țărănci grași da' să știi că avea imaginație pentru că răspundea bine. Nici știți cât de tare mă prinsesem de Valeria și trebuie să recunosc foarte mult din cauza textelor din ultima săptămână inventate de Nuțișor. Și acum regret că nu m-am
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
planșa asta." "Dar, credeți-mă, nici nu am băgat de seama că ați fost pe lac", aud o voce suavă și mă prind instantaneu de unde o știu. Era o actriță celebră, tocmai devenise vedetă cu rolul ei din Sălbatica sau Țăranca, nu-mi mai aduc aminte cum se numea filmul. Ce mișto de doi lei croșetam ca să o agăț, că strâng plaja, că scot dopul la lac, iar ea săraca era pierdută în spațiu. "Mă scuzați, am vrut și eu să
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
și a Pământului la tine !” În spatele lui a apărut Împărăteasa Cerului și a Pământului. Era o Prezență Majestuoasă, pe cap avea o coroană cum poartă rusoaicele, dar care era acoperită de o maramă mare, maro, cu care era legată ca țărăncile lui Grigorescu. Fusta lungă, largă, și bluza tot largă, peste fustă, erau tot în nunațe de maro. Liniștită, Maica a făcut un semn cu bastonul, pe care-l avea în dreapta, către portar și i a spus : Las-o în pace
Întâlniri cu Maica Domnului by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1227_a_2213]
-
mă lua în brațe atunci când voia să-mi dea câte o povață. Una dintre acestea suna foarte asemănător cu regulile australiene: "Poți să te porți oricând în voie, dacă nu superi pe nimeni cu purtarea ta", spunea bunica. Era o țărancă neinstruită. Satul copilăriei mele se guverna după astfel de reguli, foarte puțin diferite de cele australiene din anul 2009. Dar a venit colectivizarea și nimeni nu a mai respectat pe nimeni. A venit industrializarea și orașul s-a transformat într-
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
de om, atât de geloasă pe tata, îndrăgostită de el până a închis ochii. Acum e acolo, în mormânt, încerc să mi-o imaginez așa cum era în zilele înainte să o îngropăm, frumoasă, cu hainele ei neasemuite, era una din țărăncile care își păstrase portul, îl purta cu distincție, veșmintele i se potriveau de parcă ar fi crescut în ele. Geloasă pe toate femeile satului fiindcă tata era un bărbat frumos, cu meșteșug la vorbă și trecere atât la femei, cât și
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
ci și în alte rafinate feluri de tortură. Chicotitul de hiene al oaspeților se intensifica, atunci când, în grupuri de câteva zeci, intrau în casa celor care nu se înscriau în colhoz și constatau că, la domiciliu, nu se afla decât țăranca și copiii săi, urlând și zbierând spăimos, de năvala și de mulțimea străinilor. După ce, stând pe capul femeii, îi tolocăneau o zi întreagă că "somnul în huzur este imposibil" și alte adevăruri ale doctrinei proletare, după ce îi strângeau degetele în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
de obligații, după ce insistase să-i împingă Melaniei douăzeci și cinci de milioane de lei, cu lucrurile lui și ale hotelului corect puse în ordine, Vladimir se așternu drumului spre casă. De la ieșirea din autostradă, pe ruta secundară către aeroport, se înșiruiau țărănci din Moldova cu funii de usturoi adus la vânzare. Pentru prima dată văzu la ele, pe un scăunel, cununi împletite de căpățâni de usturoi, de care era proptit un dreptunghi de carton cu un slogan promoțional cu totul neobișnuit în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Mărăția, întărește inima și bărbăția! După broboada comerciantei destul de tinere, o identifică a fi de pe Valea Siretului, din fâșia unde se avântă în competiție cultivatorii bucovineni de varză cu iubitorii de usturoi din Câmpurile Jijiei. Sesizându-i privirea aparent interesată, țăranca tinerică îi întinse o cunună de usturoi roșu: Poftiți, domnule, luați de la mine usturoi proaspăt! Tocmai acum vin de la gară. Poate-mi faceți, dumneavoastră, pocinogul!... În cuget, Vladimir își spuse: Ia uite, moldoveanca asta din Câmpia Jijiei are un fason
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
Dac-am stat toată viața cu neoanele... Îmi fac crucea de vreun an de zile. Și am simțit niște schimbări. Parcă am simțit niște schimbări. Soția nu-i pocăită. „Pocăită“ îi ziceam eu când râdeam cu ele. Dar e-o țărancă din aia, credincioasă. Și încerca să mă ia la biserică, eu mă scăpam la crâșmă, nu. Oricât a-ncercat ea să mă-ndrepte, nu... Trăgeam la pușcărie sau ceva... Și mi-o scris de câteva ori, am primit o iconiță
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
a rămas acolo 600 de ani, ceasul din turnul bisericii evanghelice arhiva suflete. Prin anii 70, Ceaușescu a scos sașii, ca pe niște vite, la vânzare, pe cei rămași i-a mixat cu textilistele venite din Vâlcea, Vaslui, Caracal, Botoșani. Țărăncile luate cu arcanul de la coada sapei au pus, cum s-au priceput mai bine, curul la "armonizarea națiunii" și, implicit, la "înălțarea socialismului pe cele mai glorioase culmi ale progresului". Bâlbâitul nu a fost prost deloc, a avut de la cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
gemenele, „Scuipițelele“, cum le zici tu. Foarte blonde, foarte frumoase, foarte antipatice. Nu seamănă deloc cu el. Manlio este brunet, îndesat, cu siguranță simpatic. Seamănă cu mama lor, cu Bambi. Venețiana cu trupul diafan de manechin și sufletul dur, de țărancă. L-a obligat să părăsească orașul și să se mute pe o moșie cu cai, căprioare, măslini, unde ea se lasă fotografiată, pentru reviste country, în fața grajdurilor, îmbrăcată ca o ciobăniță, împreună cu fiicele ei, în fuste în carouri și bluze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]