2,686 matches
-
aranjate astfel încât să încapă în „patul cerebral” al fiecăruia - la nevoie, producem și „halucinații” relaționale inexistente în realitate, dar care pot deveni o realitate. Dacă ai foarte multe probleme și contradicțiile te sufocă, nu-ți rămâne decât soluția să faci abstracție de ele sau să-ți iei „lumea în cap”, răsturnând raporturile. Rațiunea și dreptatea unuia singur sunt, în fond, o nebunie, dar dacă sunt coerente sau paranoice, se pot impune celorlalte rațiuni, subordonând normalitatea. Parafrazându-l pe Hermann Hesse, putem
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
Accesele de violență aproape cotidiene, în timpul cărora îmi închipui măceluri, revoluții fără seamăn în care mă văd amestecat și-n care joc un rol de frunte... Această latură a firii mele face să nu mă simt cu adevărat acasă în abstracția pură. Chiar a gândi e pentru mine o formă de violență Ă un mod de a-mi scoate în evidență cruzimea netradusă în fapt” (I, 342). Dar Cioran e deopotrivă furios că nu poate să scrie și că riscă să
[Corola-publishinghouse/Science/1920_a_3245]
-
experiență, fie au cel puțin o premisă a posteriori, pe când primul nu are nici o premisă a posteriori. Cu alte cuvinte, argumentul a priori este bazat doar pe rațiune, independent de experiență. Argumentul ontologic este a priori prin faptul că face abstracție de orice experiență și se conchide din simple concepte existența lui Dumnezeu. Numele ontologic i se datorează lui Immanuel Kant, care a oferit și una dintre cele mai interesante critici ale argumentului. Argumentul este numit ontologic nu numai pentru că are
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
despre argumentul ontologic sunt reluate, analizate și criticate, pornindu-se de la textele lui Anselm și Descartes. Argumentul ontologic se deosebește de cele discutate până acum prin faptul că este un argument a priori. Este a priori prin faptul că face abstracție de orice experiență și se conchide din simple concepte existența lui Dumnezeu. Numele de ontologic i se datorează lui Kant, filosof care a crezut că a oferit o critică de nezdruncinat a argumentului. El este numit ontologic nu numai pentru că
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
este de acord în multe privințe cu Norman Malcolm, Hartshorne consideră că acesta nu a reușit să sesizeze validitatea afirmațiilor lui Findlay: că nu este posibil să inferăm concretul din abstract, de unde decurge că dacă Dumnezeu nu este o simplă abstracție, atunci El trebuie să fie ceva mai mult decât ființa necesară demonstrată de argument și trebuie să aibă proprietăți contingente, nu numai proprietăți esențiale 370. Findlay a văzut corect, la fel ca și Malcolm și Anselm că perfecțiunea trebuie să
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
Existența este numai o relație a exemplificării pe care actualitatea o are cu esența". "Eu exist, dacă trăsăturile definitorii ale personalității mele sunt într-un fel încorporate în evenimentele actuale, indiferent care ar fi acestea". Existența reprezintă adevărul că o abstracție este întruchipată în mod concret și actualizarea reprezintă acel cum al întruchipării. Eșecul de a distinge între esență și actualitate i-a făcut pe unii să considere că pot respinge Proslogion III, respingând Proslogion II. Este pierdută din vedere distincția
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
trebuie considerată necesară. Este imposibil ca o astfel de ființă să nu existe. J. N. Findlay consideră că argumentele bazate pe necesitatea gândului sunt în mod universal greșite deoarece nu este posibil să se construiască legături sau poduri între anumite abstracții și existența concretă. În concepția lui Findlay, un om areligios, nu este neapărat unul care neagă existența lui Dumnezeu, ci existența unor motive bune pentru a crede în el. Totuși, existența Divină trebuie gândită ca ceva necesar atât în gând
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
diferitele tipuri de argumente cu privire la existența lui Dumnezeu, considerând că acestea sunt în număr de trei: două argumente a posteriori, care au ca punct de plecare experiența nedeterminată: cel cosmologic și cel fizico-teologic, și un argument a priori, care face abstracție de orice experiență, cel ontologic. Vezi Immanuel Kant, Critica rațiunii pure, traducere de Nicolae Bagdasar și Elena Moisuc, Editura IRI, București, 1998 p. 455. 121 Critica pe care o aduce Kant argumentului ontologic se găsește concentrată în "Dialectica transcedentală, cartea
Argumentul ontologic în filosofia analitică. O reevaluare din perspectiva conceptului de existenţă necesară by Vlad Vasile Andreica [Corola-publishinghouse/Science/891_a_2399]
-
dar și Metastasio). Introspecția, complicarea senzațiilor, artificializarea stilului, tonul exaltat sau tânguitor dau paginilor sale de poezie amprenta epocii de apus a fanariotismului. Dar lipsa de inventivitate (V. mărturisește că pe alocuri a transcris versurile fratelui său, Alecu), platitudinea și abstracția expresiei mențin versurile la nivelul comun al liricii neoanacreontice din epocă, însă cu două excepții: o meditație spusă într-o curgere muzicală, cvasieminesciană [Un pic dă nădejde d-aș ști c-o să-mi vie] și Durda, de inspirație folclorică. Surprinde
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290401_a_291730]
-
Petrarca) sau motivul oglinzii, cel al nurilor sunt, în stihurile lui V., de origine cultă. Se pare că poetul avea o întinsă cunoaștere a liricii europene. Ecouri din lirica populară, prezente, nu capătă o deosebită expresivitate. Versurile se mișcă în abstracții și verbalism complicat, uneori ajungând însă și la gingășie, precum în comparația iubirii cu floarea ce se întoarce după soare ori în metafora ochilor îndrăgostiți, care singuri pot oglindi întreaga frumusețe a celei fără seamăn: „Nici într-un fel nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290402_a_291731]
-
lui, dar nu ele dau măsura acestui tip de comedie, care are o cu totul altă arie de cuprindere, una simbolică, filosofică și poetică. Nici Malvolio și nici chiar Falstaff nu au structura omogenă, univocă și pură, dusă până la limita abstracției, pe care o au personajele lui Molière. Cum observa Ramon Fernandez în citatul de mai sus, comedia shakespeariană emană un fel de beție. La Molière nu există și nu poate exista nimic de natura vreunei „Beräuschung”. Tipurile din comedia shakespeariană
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
cel puțin așa cum a înțeles-o și preconizat-o Bacon, nu e doar o simplă enumerare sau o statistică (inductio per enumerationem simplicem). Aici nu pot decât să rezum foarte sumar, dar trebuie spus că inducția baconiană înseamnă putere de abstracție, raportare la ceea ce Bacon numește „forma” fenomenelor, adică în fond esența; prin aceasta se apropie de ideile platoniciene. Spre deosebire de Platon, cel puțin de cel din dialogurile clasice ca Fedon sau Timeu și apropiindu-se de cel din Parmenide, Bacon concepe
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
perioadă a victoriei deducției asupra inducției”. D) Modul cum concepe Bacon inducția și raportarea acesteia la Platon nu erau în afară de discuție, deoarece din articolul preopinentului meu rezulta că inducția ar fi o simplă operație de însumare și nu una de abstracție și generalizare. E) O filozofie nu e anacronică decât în măsura în care e tributară unei teze științifice, prin natura ei destinată să fie mai curând sau mai târziu depășită. Afirmația că gândirea lui Rousseau este anacronică “în raport cu gândirea științifică modernă” nu spune
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
de politici publice care, deși nu au efecte negative directe asupra societății, afectează capacitatea definirii adecvate a i.p. la nivelul decidenților. Un exemplu se referă la legile care creează condiții de trai excepționale pentru demnitari și alți decidenți. Făcând abstracție de inechitatea lor, acest tip de politici afectează deseori chiar posibilitatea unui proces deliberativ care să urmărească eficient i.p., prin deconectarea intereselor și preocupărilor autorităților de cele ale populației, ceea ce va afecta vizibilitatea problemelor cu care se confruntă aceasta
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
determinând un anumit tip de adaptare socială la copil), practicile sociale din mediul școlar (inclusiv din clasa școlară) sunt factori care fac parte din ceea ce am putea numi „competența” mediului educativ. Învățarea nu este un proces psihobiologic, nu poate face abstracție de relațiile ce se stabilesc între actorii sociali angajați în actul educativ. „Baza socială” a învățării face ca acest proces să fie „socialmente constituit”. Iar „modul de educație” se află în „relații de determinare cu sistemul de relații sociale de
[Corola-publishinghouse/Science/1948_a_3273]
-
fost excesiv, dar asta poimâine, nu acum; deci nu joc În același moment două figuri, una hotărâtă și una indecisă, una afirmativă, una critică. Mihaela Ursa: Eu joc figura ficțiunii: vorbesc ca și cum aș fi entuziasmată, dar nu pot să fac abstracție de faptul că, În epoca În care vorbesc, e excesiv să fii atât de entuziasmat În privința lucrurilor. Sunt entuziasmată pentru mine, dar nu mă pot preface, nu pot scrie ca și când nu aș ști că pentru ceilalți același entuziasm poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
În jurul națiunii care o vorbește un cerc din care nu se poate ieși fără a păși În același timp În cercul altei limbi”3. ȘMarea paranteză I: Întâlnire cu Măcățel Și-acum, cititore, e bine să te smulgi din valul abstracției și să mai Înduri ceea ce doar pare a fi o destul de lungă și grea paranteză. Cățelușa mea, Măcățel, e un maidanez negru (cu capetele lăbuțelor gri), cam cât un cocker, dar binișor mai subțirică (o constituție de ogar, mi-a
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
al ideilor, Cornel tocmai asta făcea: deschidea ușa spre cealaltă față a textului, spre viața care dă carnație ideilor, care umanizează filosofia și o face o filosofie a ființei și nu o filosofie a ideii sau a teoriei, sau a abstracției. Cornel Vâlcu: Explicația pentru care am ales să aduc În discuție capitolul acesta este că, dintre cele șase capitole pe care le-am scris până acum, l-am ales, În mod voit, pe cel mai „cuminte” - pe cel care avea
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
Stănescu, care spune: „El Începe cu sine și se sfârșește cu sine”, ca și cum ți-ar răspunde un interlocutor real. Aici teoreticianul poate interveni: „Ai dreptate, În schimb aici trebuie precizat că...”, iar poetul va „răspunde” prin alte versuri. Faci astfel abstracție de faptul că știi aceste versuri de douăzeci de ani și că le-ai interpretat de foarte multe ori; le iei ca și cum ar reprezenta o replică reală la subiectul despre care ai Început să vorbești și chiar le dai un
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
au acces la un fel de atingere, de palpare a suferinței. Din nou, invers decât experiența lui Ștefan cu studenții săi, studenții mei Îmi arată totdeauna că Îi interesează legătura Între prezent, trecut și viitor, că nu vor să facă abstracție de ea - aceasta e prima motivație, „vrem să știm mai mult”, chestiunea infomațională, cognitivă este cea care Îi stimulează. Desigur că În cadrul acestei memorii putem vorbi de o coloratură istorică - la urma urmei, e un aport istoric să faci un
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ideea că dacă dorința de o femeie ne chinuie prea tare, prima apărută în cale e potrivită pentru a ne debarasa de o tiranie prea greu de suportat... Această sinteză între principiile etice ale Porticului și cele ale Grădinii face abstracție de fizica și chiar de metafizica celor două școli. Montaigne lasă adepților Porticului cosmogonia panteistă, materialismul energetic; celorlalți le abandonează radicalismul teoriei atomiste. Morala, da, principiile etice, desigur, înțelepciunea practică - fără nici o îndoială, exercițiile spirituale, maximele referitoare la comportamentele efective
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
de aceste elemente și a atras atenția logicienilor asupra imparțialității investigării lor. Astăzi, aceste elemente sunt numite, cel mai adesea, elemente cu referință deictică sau deictice. Înțelegerea modului de funcționare a deicticelor este înlesnită de distincția dintre enunțul tip (o abstracție des folosită în gramatică, ca de pildă, "celebrul" exemplu de abecedar "Ana are mere") și enunțul ocurență, care presupune înscrierea enunțului-tip în numeroase enunțări diferite, ce antrenează variații ale sensului. Prezentarea modului specific de funcționare al deicticelor de persoană
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
să fac? Gata cu asta. Nu căutăm soluții. Nu acuzăm pe nimeni. Nimeni nu este perfect. Încercăm să trecem și, de data asta, eventual, cu zgomot. Nici spre Normandia, nici spre evrei, nici nimic. Gata cu asta, cu numele, facem abstracție de toate numele, de toate cuvintele. Facem abstracție de toate actele. Nu vom păstra intact decât un singur lucru: găsesc că. Pe asta o păstrăm. Viens, ça s'arrangera, il y a aussi des ciels étoilés à Montpellier. Il y
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
Nu acuzăm pe nimeni. Nimeni nu este perfect. Încercăm să trecem și, de data asta, eventual, cu zgomot. Nici spre Normandia, nici spre evrei, nici nimic. Gata cu asta, cu numele, facem abstracție de toate numele, de toate cuvintele. Facem abstracție de toate actele. Nu vom păstra intact decât un singur lucru: găsesc că. Pe asta o păstrăm. Viens, ça s'arrangera, il y a aussi des ciels étoilés à Montpellier. Il y a des gens gentils partout, il y a
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
albă vestală... Aici, palida și albă nu au puterea de a clasifica, actualizează doar un conținut latent în noțiunile de lună sau de vestală, așa cum circulă ele într-o anumită cultură. Din acest punct de vedere, nu putem face complet abstracție de istorie. Până la romantism, se recurgea sistematic la clișee, la scrierea deliberată într-un cod recunoscut ca fiind cel literar. Astfel, prin fiecare stereotip, discursul își reafirma apartenența la un cod prestigios, diferit de uzajul curent. După romantism a început
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]