1,318 matches
-
determini cu ușurință poziția în spațiu. Trecem printr-o succesiune de piețe dreptunghiulare, Do Rosiio și, respectiv, Figueira, unde se înalță statuia ecvestră a regelui Pedro IV, înveșmântat în armură de cavaler. Căldura este destul de suportabilă, o „înmoaie”, din fericire, briza marină. Pavajul alb al străzilor, striate cu dungi negre, mă ajută să recunosc imediat romburile de pe coperta volumului Cartea neliniștirii de Fernando Pessoa, apărută de curând la Editura Fundației Culturale Române, în excelenta traducere a lui Dinu Flămând, volum în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
și nu într o mare agi tată, nicicând aceeași, cu valuri capricioase care ba te îmbie în larg, ba te ocrotesc în cuprinsul lor, ba te provoacă într-un joc periculos care-ți biciuiește inerția și-ți încearcă tăria, cu briză care aduce nori albi sau de furtună pe cer, cu nisip alunecos sau pietricele neașteptate pe fundul mării... Dar eu numai atunci când înot în larg, atunci și numai atunci mă simt întreagă, cu cât înot mai în larg, cu mișcări
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
din hotel, pornind spre casă pe jos, prin aerul curat de după ploaie, și merse bocănind cu cârjele în trotuar, cu gândul dus. Cu toate că nu își revenise complet din răceală, se simțea bine afară. Era o vreme plăcută, cu o ușoară briză adusă de câțiva nori ca niște bolovani atârnând din cer. Din când în când, se oprea și se așeza pe micile metereze de piatră ale gardurilor. Adierile de vânt aduceau de pretutindeni mirosul de mare. în mod straniu, chiar și
Emoţia by Mirela Stănciulescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1358_a_2734]
-
specială, să le copiem noi și să le expediem prin e‑mail. Rosamund mi‑a adus aminte de câteva ori de cărțoaile alea. Și proprietăreasa noastră a pus un servitor să ni le care În micul nostru apartament. Seara, când briza a răcorit plaja, ne‑am dus la „Le Forgeron”. Rosamund căra Într‑o sacoșă pantofii. Ne‑am scos sandalele și i‑am Încălțat Înainte de a intra pe poarta restaurantului. În grădină, susurau plăcut jocuri de apă - erau și boschete, flori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
erau așezate În jurul chioșcului și aproape toate erau ocupate: bărbați și femei, așteptînd gravi, În tăcere. Într-un minut-două, la ora nouă, printre copacii mari din parc va Începe concertul. Aerul serii era aproape răcoros, după o zi caniculară, și briza ușoară făcea frunzișul să foșnească molcom, În timp ce șirul de felinare cu globuri albicioase forma, pe fondul unui verde Întunecat, pete de un verde mai deschis. — Nu vrei să stai jos? CÎteva scaune rămăseseră neocupate, dar ei nu se așezau niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
arată la vreo douăzeci de ani, Într-o poză romantică, cu privirea pierdută, la vreo douăzeci de ani. În a treia, stătea În picioare la malul mării. Nu era În costum de baie, dar purta o rochie albă pe care briza o făcea să fluture spre stînga, și Își ținea cu mîinile pălăria albă cu boruri largi. — Știi cînd și cum a fost comisă crima? — Evenimentele sînt greu de reconstituit. Lucrăm la asta de ieri-dimineață, dar n-am avansat deloc. Alaltăieri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
de seară, care se ocupa mai ales de celebritățile aflate În vacanță. Era destul de ciudat. Chiar și cei care Își făceau de cap se fotografiau cu copiii sau cu nepoții, pretinzînd că le consacrau tot timpul. Mai tîrziu, pe cînd briza devenea mai răcoroasă, dădură colțul străzii Bourbonnais. În fața casei domnișoarei Lange se afla o camionetă. CÎnd se apropiară, auziră lovituri de ciocan. — Mă Întorc la hotel? murmură doamna Maigret. — Vin și eu Într-o clipă. Ușa salonului era deschisă și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2055_a_3380]
-
ea, și în afară de asta era ziua liberă a lui Nieve. Își aminti cum stătea cu prietena ei într-un restaurant de la malul mării, privind soarele cum se oglindea puternic în apele adânci și albastre ale Mediteranei și bucurându-se de briza ușoară care le mângâia umerii; avea un sentiment de nerăbdare, ca și cum ar fi trebuit să aibă altceva mai bun de făcut. Nu că Marbella nu era un loc superb sau că soții Christie nu erau rezonabili ca angajatori, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
să facă echipă cu Max Christie. Totuși, îi ducea dorul prietenei sale și - privind pe geam la norii ce se lăsau peste oraș - în ciuda minunatelor apusuri de soare din vestul Irlandei, îi era dor și de cerul albastru și de brizele calde de pe continent. Dar erau și lucruri care compensau toate acestea. Lumea de la Car Crew era de treabă și se trezi mergând prin cluburi și bând cot la cot cu colegii ei la sfârșit de săptămână. Era o experiență cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1942_a_3267]
-
cu tatăl tău, Se-ntoarce acum spre Andrea, întins la soare, Cu Andrea se întâmplă invers, el răspunde doar la vocea paternă! Marea calmă care se sparge pe țărm, printre stânci presărate ca niște cuiburi de vulturi case albe, adierea brizei ce vine până la noi pe terasă, eu stând la umbră și privind toate acestea cu sentimentul nelămurit că am mai trăit o dată totul, că acum nu fac decât să-mi reamintesc, Andrea spune că i-ai făcut portretul! Da! Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
hipnoză pe mâine seară! și Aldo își pune din nou ochelarii de soare, De acord! Se ridică din scaun, te rog acum să mă scuzi, dar trebuie să fac o vizită! Nici o problemă! Rămas singur cu marea, cu pescărușii, cu briza plăcută din aer, cu cerul albastru, cu cognacul mult diluat de gheața topită în pahar, mi-am pierdut pasiunea credinței nu, 14 iulie, Așază-te în fotoliu, întinde-te comod, vocea lui Aldo, plăcut îmbietoare, privește peretele din fața ta și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
club privat, e de o eleganță desăvârșită, iar oficialitățile par mai puțin formale, mai vesele și binedispuse decât orice fel de politicieni pe care i-am văzut vreodată. Față de recepțiile la care participasem În românia, se simte un fel de briză În aer. De fapt, mă aștept ca În fiecare clipă oamenii Ăștia să-și smulgă costumele și să se apuce de jucat golf. Din motive greu de Înțeles, nu o fac totuși. În mod halucinant, mi se pare că Îl
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
implacabilă. Întotdeauna Învinge, iar eu Îl las, pentru că știu că are nevoie de asta. intrăm În restaurant și ne alegem o masă cu vedere la fluviul Saint-laurent. la ora aceasta cheiul e plin de turiști care se răsfață cu mult-așteptata briză de primăvară. Suntem la mijlo- cul lui mai și primăvara abia Începe. De Paște am fost la biserică În palton și cu căciula de blană pe urechi. De pe chei răzbat prin geamurile deschise ale restaurantului crâmpeie de muzică franțuzească de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de mare e? Sunt și acolo castele, și samurai, și lupte? — Ia nu mă mai bate la cap. Taci odată, auzi? Oetsu Își smuci iritată mâneca, dar dojana mătușii sale nu avea asupra lui Hiyoshi mai mult efect decât o briză ușoară. Dădu capul pe spate, privind fix spre cerul albastru. Era atât de miraculos, Încât abia putea suporta. De ce avea albastrul acela incredibil? De ce erau ființele omenești legate de pământ? Dacă oamenii ar fi putut zbura ca păsările, și el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Îi urmau trei sute de soldați pedeștri. Mărșlăuiau Într-o tăcere solemnă. Un corp de călăreți, În mijlocul procesiunii, Îl Înconjura pe Nobunaga. Erau pregătiți pentru orice situație de urgență. Vara abia Începuse. Spicele de orz erau de un galben palid. O briză ușoară dinspre Râul Hida Îi răcorea pe oamenii Încoloanați. Era o amiază liniștită, iar peste ulucile Împletite grosolan se revărsau ramuri Înfrunzite. Casele din Tonda erau bine clădite și multe aveau hambare pline cu orez. — Iată-i. Doi samurai de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
lipiră fețele de crăpăturile și de găurile scândurilor. Păstrau o tăcere absolută. Glasurile păsărelelor din pîlcul de copaci tăcură și ele. Cu excepția fâlfâitului lor de aripi, ca și cum toate și-ar fi luat zborul dintr-o dată, domnea o tăcere desăvârșită. Nici măcar briza ușoară nu o tulbura. Picioarele trupei ordonate de soldați Înaintară cu hotărîre. Muschetarii, ducându-și armele de foc lustruite, mergeau În rânduri de câte zece, În detașamente de patruzeci de oameni; În timp ce treceau prin dreptul oamenilor din Mino cozile roșii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
direct să Întrebe prețul. Era ieftină. O plăti imediat și la fel de repede o și Încercă. Era puțin cam mare, dar nu-i stătea rău, așa că o păstră pe el, În timp ce-și continua drumul. Bumbacul albastru era subțire și briza Îl unduia, din mers, iar pe guler era cusut un material cu aspect bogat, ca brocartul auriu. Se Întreba cine purtase haina și vopsise cu alb, pe spatele ei, blazonul cu paulownia. „Cât aș dori să i-o arăt mamei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Dacă e vorba numai de sake și de mâncare, dau o fugă pe la prăvălii și cumpăr pe datorie. Tokichiro Își plesni coapsa: — Gonzo, contez pe tine. Luă un evantai și Începu să-și facă vânt, cu mișcări ample. Sufla o briză de toamnă, iar frunzele de paulownia cădeau din belșug; zburau și mulți țânțari. — Cine sunt invitații? — Maiștrii de construcții. Probabil vor veni cu toții În grup. Tokichiro făcu o baie În copaia din grădină. Chiar atunci, de la intrare strigă cineva. — Cine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
putea să răcească, Îl conduse până la intrare. — Să vii repede, se rugă ea, punând În aceste cuvinte de rămas bun toată dragostea și fidelitatea. Ieyasu merse În tăcere până la poarta principală. Dar, În timp ce pornea la drum pe sub stele, răcorit de briza serii, ciufuli coama calului și starea de spirit i se schimbă complet - dovadă că prin vene Îi curgea un sânge tânăr și plin de viață. — Heishichi, am cam Întârziat, nu-i așa? Întrebă el. — Nu. Pe bilet nu era indicată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
scurtă odihnă, se simțiră mai răcoriți. Colina din Dengakuhazama era mai joasă decât munții Înconjurători, nu mai Înaltă decât un gorgan În centrul unei văi circulare. Din timp În timp, fețele albe de dedesubtul frunzelor fremătau pe neașteptate Într-o briză de vară răcoroasă, care cobora din Taishigadake. Unul dintre soldați ridică privirea spre cer, În timp ce se dădeau cu alifie pe degetele bășicate de la picioare, și bombăni ceva În sinea lui. — Ce s-a Întâmplat? Îl Întrebă altul. — Uită-te. — La
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Se află cam la o jumătate de leghe de Okehazama. Yoshimoto dădu din cap și-i Întinse casca unui scutier. După ce un paj Îi dezlegă nojițele armurii, Își scoase lenjeria leoarcă de nădușeală și Îmbrăcă un halat alb imaculat. O briză ușoară Înfoaie cortul. „Ce răcoare,“ Își spuse Yoshimoto. După ce Își legă la loc cingătoarea armurii, scaunul său fu pus pe o blană de leopard Întinsă peste iarba movilei. Extravagantele provizii de campanie care-l Însoțeau pretutindeni Începură să fie despachetate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
capete care-i erau Înfățișate unul după altul. Când termină inspecția, Yoshimoto exclamă: — Ce mizerie sângeroasă! Și, Întorcându-se cu spatele, ordonă să se Închidă cortul. Nori răzleți de ploaie acopereau treptat cerul senin al amiezii. — Ei, ei. Vine o briză răcoroasă, În susul defileului. Curând va fi amiaza, nu-i așa? — Nu, stăpâne, e trecut deja de Ora Calului, răspunse un ajutor. Nici nu mă mir că mi-e foame. Pregătiți prânzul și vedeți ca trupele să mănânce și să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cât de ciudat era ca Nobunaga să pornească Într-o călătorie. Unde se duceau? Privind cârceii zorelelor de pe gard se gândi, dintr-o dată, la Nene. I se ordonase să iasă din casă cât mai puțin posibil dar, când se Întețea briza serii, trecea pe lângă casa ei. Din cine știe ce motiv, ezitase s-o viziteze În ultima vreme și, ori de câte ori Îi Întâlnea pe părinții ei, aceștia priveau prin el. Așa că trecea prin fața casei, ca oricare alt trecător, după care, se Întorcea acasă. Zorelele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
spre locul oferit, mirele se așeză În mijlocul lor. Era o seară de toamnă, dar, În casă, continua să fie cald, Înăbușitor. Jaluzelele de stuf atârnau de streșini așa cum stătuseră În tot timpul verii, iar, printre ele, pătrundeau zumzetul insectelor și briza toamnei, făcând să pâlpâie fitilele lămpilor cu ulei. Odaia, curată lună, era Întunecată și nu tocmai luxoasă. Camera rezervată pentru ceremonia propriu-zisă era mică, iar absența totală a oricăror decorațiuni dădea un aer proaspăt camerei. Rogojini de papură Împletite În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
salcie În vânt. Nu-ți puteai da seama dacă te ascultă sau nu. Tăcând, așteptă umil răspunsul lui Hanbei, purtându-se, până la capăt, ca o foaie albă de hârtie și Întâmpinîndu-l cu nici o stratagemă sau afectare. În acest timp, o briză slabă venea dinspre evantaiul din mâna lui Hanbei. Pusese mai-nainte trei cărbuni Într-un mic arzător de jăratic și, lăsând jos cleștele, făcu vânt pe deasupra doar atâta cât să aprindă focul, fără a stârni cenușa. Apa din ibric dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]