1,228 matches
-
aflați în perioada de doliu, Bowlby (1980/1984) o atribuie în special unor experiențe infantile perturbate: dacă în copilărie au fost respinși sau au trăit experiențe de separare dureroase, mai târziu ei vor avea tendința de a se închide în cochilia lor protectoare, refuzând să se sprijine pe ceilalți, care, după părerea lor, nu pot decât să-i decepționeze și să-i abandoneze din nou. Totuși, refuzul de a recurge la celălalt poate fi interpretat ca un semn de maturitate, deoarece
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
atacă aici de la rădăcină activitatea de încorporare. Distincția între introiecția în eu și introiecția în supraeu (Heimann, 1952/1980) permite detectarea diferitelor patologii introiective. Un copil care ar recurge fără discriminare la introiecție ar rămâne, în opinia lui Heimann, „o cochilie plină de roluri și de imitare”, fără a fi capabil să-și construiască personalitatea, cum bine a subliniat Winnicott folosind noțiunea de „fals self”. În sens opus, un copil care ar interioriza excesiv interdicțiile parentale ar dezvolta o personalitate ținută
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
de factori ai experienței anterioare (resemnare învățată) și că, în retragerea apatică, individul caută să se protejeze reducându-și interacțiunile cu mediul înconjurător. Autorii care au descris acest mecanism de apărare utilizează imagini foarte asemănătoare între ele: „carapace de insensibilitate”, „cochilie”, „nișă pe care ne-o săpăm”, „amorțire”, „hibernare”, „îngheț”. Ei insistă asupra faptului că acest mecanism nu este pus în funcțiune decât în situații de pericol major, „abia după ce au fost încercate toate metodele disponibile de apărare a personalității” (Fairbairn
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
că subiectul a recurs la o hibernare globală pentru a distruge afectele care riscau să-l sufoce”, scrie Thomé. Toate aceste exemple ilustrează faptul, evidențiat de Levi (1958/1987), că individul poate „să-și sape o vizuină, să secrete o cochilie, să înalțe în jurul lui o fragilă barieră de apărare, chiar și în situații aparent disperate”. Relațiile cu alte mecanisme de apăraretc "Relațiile cu alte mecanisme de apărare" Refugiul în reverie poate fi apropiat de retragerea apatică, prin faptul că evadarea
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
supranumiți „Musulmanii” din cauza fatalismului lor. Bettelheim (1960/1972) face o descriere foarte sumbră a acestor „cadavre ambulante”. Ei erau total lipsiți de reacții afective și de iubire de sine și se lăsau dominați în întregime de mediul înconjurător. Erau niște „cochilii goale”, acționate mecanic din exterior și nerăbdătoare să moară. Levi (1958/1987) confirmă acest diagnostic, afirmând că însingurarea lor interioară era absolută și că ei erau „mult prea goliți pentru a mai suferi cu adevărat”. În lagărele de femei, omologii
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
superioare ale gheții, la temperaturi sub -20șC. Copepodele sunt printre cele mai comune nevertebrate din Oceanul Arctic. Sunt principalele reprezentante ale zooplanctonului (care înglobează micile animale ce plutesc în apa oceanică sub acțiunea curenților oceanici). Ele sunt mici crustacee, au o cochilie dură în exteriorul corpului, numită exoschelet și, împreună cu alte orgamisme din zooplancton, reprezintă sursa de hrană pentru consumatorii secundari, între care și codul arctic. În Oceanul Arctic sunt prezente toate grupurile majore de copepode: Calanoida, Cyclopoida, Harpacticoida. Codul arctic (Boreogadus saida
Geografia mediilor temperate şi reci ale globului by Larion Daniela () [Corola-publishinghouse/Science/1179_a_2048]
-
Dar n-a apucat să „rumege” în sinea sa aceste acumulări empirice. Până la akmé, Ulise s-a aflat „în-afara-sa” (ausser-sich, cum ar zice Heidegger); ajuns la vârsta maturității virile, Ulise se retrage în sine, așa cum se retrage un melc în cochilia sa; însă această „intrare în sine” (an-sich-sein) nu înseamnă izolare de lume - el rămâne în continuare „în lume” (innerweltlich, in-der-Welt-sein), la adăpostul casei sale. Această întoarcere acasă este o „venire-către-sine” (auf-sich-zukommen) cu lume cu tot - adică aducând în minte și
[Corola-publishinghouse/Science/2254_a_3579]
-
plantă se face prin perișorii de pe rădăcini sau prin stomatele (deschiderile naturale) de la marginea frunzelor. Transmiterea prin sămânță infectată este mult mai rar întâlnită, dar nu imposibilă. În timpul vegetației, rănirea frunzelor produsă de diferite insecte sau de limaxi (melci fără cochilie) creează porți de intrare pentru bacterie sau de ieșire a gomei din nervurile înnegrite. Boala apare frecvent pe solurile cu pH = 5,6-6,8. Răspândirea bacteriilor de la plantă la plantă, se realizează prin apa de irigații, precipitații și prin limaxi
Bolile plantelor cultivate by Viorica Iacob () [Corola-publishinghouse/Science/457_a_1435]
-
între sufletul exaltat și "sufletul" Cetății adaugă noi accente modului existențial "alveolar" pe care personajele romanelor îl configurează inconștient și îl reiterează. Ca și raportul dintre "casa de zid și casa de simțire", variantele tematice apar într-o dublă expresie. Cochilia sau scoica elemente ale izotopiei studiate numesc metaforic fie "domiciliul sufletesc", fie pe cel material, ...flotant. Prima ocurență o descrie pe Mini, în protecția egoistă: "De ce pierduse azi atîta timp, în loc să rămînă în beatitudinea ei singuratică, cu simțirea fericirii, ca
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
domiciliul sufletesc", fie pe cel material, ...flotant. Prima ocurență o descrie pe Mini, în protecția egoistă: "De ce pierduse azi atîta timp, în loc să rămînă în beatitudinea ei singuratică, cu simțirea fericirii, ca o perlă în scoică, ca și ea hrănită din cochilie, ca și ea aderentă!" În cazul ei, spirala "de var" a cochiliei ("Cercul de izolare, care o aureola în mod obicinuit, părea întunecat...") e o treaptă în structurarea imaginii aureolare (a nimbului), individualizatoare pentru "trupul sufletesc", o eterică "pavăză", ce
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
Mini, în protecția egoistă: "De ce pierduse azi atîta timp, în loc să rămînă în beatitudinea ei singuratică, cu simțirea fericirii, ca o perlă în scoică, ca și ea hrănită din cochilie, ca și ea aderentă!" În cazul ei, spirala "de var" a cochiliei ("Cercul de izolare, care o aureola în mod obicinuit, părea întunecat...") e o treaptă în structurarea imaginii aureolare (a nimbului), individualizatoare pentru "trupul sufletesc", o eterică "pavăză", ce a inversat sensul "locuirii", a răsturnat "spirala", interiorul devenind exterior, protector ("emanațiunea
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
amplifice rezonanța timpanului. SCHEMĂ Din stânga sus: Ciocan Nicovală Canale semicirculare Melc Cohlee Timpan Scăriță Trompa lui Eustache (asigură egalitatea presiunii) Vibrații sonore (aer sau lichid) Urechea internă este compusă dintr-un os mic și scobit, care, datorită formei sale de cochilie, este denumit „melc” și conține organul nervos responsabil de senzațiile auditive: cohleea. Aceasta e constituită dintr-un perete membranos ce acoperă interiorul melcului și dintr-o membrană ce plutește într-un lichid interstițial (un fel de apă de mare în
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
posibilul să obțină melcul unui elefant care murise într-o grădină zoologică. După cercetări îndelungate, el a arătat că vârful ondulațiilor se situează la intrarea în melc în cazul frecvențelor înalte (sunetele ascuțite) și din ce în ce mai departe, până în partea superioară a cochiliei, în cazul sunetelor cu o frecvență joasă (sunetele grave). Această particularitate ne oferă o explicație pentru faptul că surzenia este provocată în primul rând de sunetele ascuțite, pentru că, acolo unde sunt percepute, la intrarea în melc, ele sunt cele mai
[Corola-publishinghouse/Science/1974_a_3299]
-
variază - foarte puțin, e adevărat, dar cu o variație bine definită și măsurabilă. O altă descoperire a lui Kozyrev a fost aceea că toate formele de viață par a fi proporționate de o nevăzută și spiralată sursă de energie. De la cochiliile spiralate ale melcilor până la proporțiile corpului uman, toate dimensiunile sunt dictate de direcția acestei curgeri spiralate. În capitolul dedicat geometriei naturii, vom vedea că acest fapt a fost binecunoscut în multe școli esoterice antice. În fapt, spirala respectivă este proporționată
Conexiuni by Florin-Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/667_a_1016]
-
numerele ordonează Universul. Acest șir începe cu numerele 0 și 1 și continuă prin adăugarea sumei ultimelor două numere pentru a-l forma pe următorul, după cum urmează: Unde regăsim șirul lui Fibonacci în natură ? Creșterea unei populații de animale, creșterea cochiliilor spiralate ale melcilor ar putea fi foarte bine exprimate de acest șir. Numărul de petale ale multor flori sunt numere din șirul lui Fibonacci, adică: 3, 5, 8, 13, 21, 34, 55, 89. Aranjamentul semințelor de floarea soarelui implică existența
Conexiuni by Florin-Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/667_a_1016]
-
șirul Fibonacci ! Un aranjament similar este întâlnit și la conurile de pin, conopidă sau broccoli. Dacă împărțim fiecare număr din șirul lui Fibonacci cu numărul dinaintea acestuia vom obține un alt șir ai cărui termeni tind către numărul de aur Cochiliile melcilor sunt construite după această regulă, rezultând o spirală logaritmică, pornind inițial de la o serie de dreptunghiuri, ale căror laturi respectă proporția de aur: Chiar și corpul omului este structurat după proporția de aur. Minții geniale a lui Leonardo da
Conexiuni by Florin-Cătălin Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/667_a_1016]
-
mai ridicat. Forța estimată a fi rupt barajul a fost comparată cu cascada Niagara amplificată de două sute de ori. Norii formați ulterior au favorizat ploile torențiale care au urmat. Doi specialiști americani în biologie maritimă au constatat că sedimentele și cochiliile scoicilor de apă dulce sunt mai vechi decât cochiliile marine. S-a și făcut demonstrația că în urmă cu aproximativ 7500 de ani, avusese loc o înlocuire a apei dulci cu apa sărată. Teoria a fost consolidată în 1999, prin
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
fost comparată cu cascada Niagara amplificată de două sute de ori. Norii formați ulterior au favorizat ploile torențiale care au urmat. Doi specialiști americani în biologie maritimă au constatat că sedimentele și cochiliile scoicilor de apă dulce sunt mai vechi decât cochiliile marine. S-a și făcut demonstrația că în urmă cu aproximativ 7500 de ani, avusese loc o înlocuire a apei dulci cu apa sărată. Teoria a fost consolidată în 1999, prin descoperirea la o sută șaizeci și șapte de metri
Despre muncă şi alte eseuri by Mihai Pricop [Corola-publishinghouse/Science/1398_a_2640]
-
prin ritualuri. Așa cum se va vedea și în continuare, răspunsul vechilor credințe la tema fertilității este în mare parte răspunsul locului, particularitățile acestuia fiind în conexiune cu specificul zonei și cu resursele la care aveau acces oamenii. Scoica, stridia sau cochiliile marine au forțe creatoare, favorizând nașterea 328. De asemenea, în anumite locuri din spațiul iranian, în creștinism și în gnoză perla este considerată a fi simbolul fertilității 329. În zonele preponderent agrare, pământul va dobândi rolul de zeiță-mamă, considerându-se
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
sprijin. Imediat sub mîner începea un ornament din sidef în culori alb și negru, dispus în cercuri egale ca mărime. Ornamentul era făcut din plăcuțe dreptunghiulare, lipite fără a se cunoaște granița dintre ele. Fiecare plăcuță era tăiată dintr-o cochilie de melc asemănător cu ghiocul, mai mic, dar cu carcasa dură și groasă. Lumina se reflecta într-un joc de culori care fascinau ochiul. Șlefuirea s-a făcut, probabil, la un strung și apoi cu o pastă foarte ușor abrazivă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
ochi artificiali, așezat pe un maxilar și un corn de ren. În paleoliticul superior practica înhumării pare să se generalizeze. Corpurile presărate cu ocru roșu sunt înmormântate în gropi unde s-a găsit un anumit număr de obiecte de podoabă (cochilii, pandantive, coliere). Probabil că aceste cranii și oseminte de animale descoperite lângă morminte sunt resturi de prânzuri rituale, adică nu chiar ofrande. Leroi-Gourhan consideră că "mobilierul funerar", adică obiectele personale ale defunctului, este "foarte discutabil" (op. Cit., p. 62). Problema este
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Casa este deschisă", și se retrage. Moarta este înfășurată în pânză albă și tatăl său coase giulgiul. În tot acest timp, mama și bunica intonează un cântec lent, aproape fără cuvinte. Pe fundul gropii se pun pietricele verzi, scoici și cochilia unui gasteropod. Apoi, șamanul încearcă zadarnic să ridice corpul simulând că e prea greu; de-abia a noua oară reușește. Corpul este așezat cu capul spre răsărit și "se închide casa", adică se umple groapa. Urmează alte mișcări rituale împrejurul
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
mâncării" simbolizează, la triburile Kogi, actul sexual) și, prin urmare, constituie 6 "sămânță" care o fertilizează pe Mamă. Scoicile sunt încărcate de un simbolism destul de complex, care nu este numai sexual: ele îi reprezintă pe membrii vii ai familiei, în timp ce cochilia de melc simbolizează pe "soțul" moartei, căci dacă obiectul nu se găsește în mormânt, tânăra, abia sosită în lumea cealaltă, va "cere un soț", ceea ce va provoca moartea unui tânăr al tribului.14 Ne oprim aici cu analiza simbolismului religios
[Corola-publishinghouse/Science/85022_a_85808]
-
Câmpina oraș aflat la patru kilometri distanță, apoi, întorși acasă, își lucrează pământul. Nu foloseam un discurs evaluativ, ci unul descriptiv, dar informația în sine jignea. Am spus despre scara din magazin că, fiind spiralată, seamănă cu un fel de cochilie. Ei au presupus că acest cuvânt, cochilie, e un termen depreciativ. Și, în afară de asta, cum îmi permit eu să compar magazinul cu o tavernă ordinară? Păi, ce, așa e magazinul lor? O chițimie? Au fost extrem de surprinși că am reușit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
apoi, întorși acasă, își lucrează pământul. Nu foloseam un discurs evaluativ, ci unul descriptiv, dar informația în sine jignea. Am spus despre scara din magazin că, fiind spiralată, seamănă cu un fel de cochilie. Ei au presupus că acest cuvânt, cochilie, e un termen depreciativ. Și, în afară de asta, cum îmi permit eu să compar magazinul cu o tavernă ordinară? Păi, ce, așa e magazinul lor? O chițimie? Au fost extrem de surprinși că am reușit să le redau cu exactitate limbajul, reproducând
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]