2,172 matches
-
o vedea era poștașul ce-i aducea pensia ei mică. Ea nu-l primea decât până la ușă și după ce lua banii îi închidea ușa în nas. Dar poștașul se obișnuise. La început i-a fost cam greu, apoi s-a consolat. Într-un fel o înțelegea pe bătrână fiindcă avea și el suflet și o mamă de aceeași vârstă. Cu toate că nu primea bacșiș, o înțelegea mai departe pensia ei venea regulat ca și avionul de București. Uneori, simțindu-se prea alergat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
naționale; astăzi, mulți matematicieni și informaticieni lucrează În afara României. Românii țin mult la prioritățile lor științifice și tehnologice și cad ușor În complexul persecuției atunci când li se pare că nu sunt apreciate Îndeajuns. Unii dintre ei, cel puțin, se pot consola cu recordurile sportive. Trăim Într-o epocă a sportului, și un sportiv are toate șansele să fie mai onorat decât un om de știință. țările ex-comuniste, printre care și România, dispun (Încă) de un avans. Regimurile comuniste au promovat sportul
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
Vâșinski, Budionâi, Voroșilov, Bulganin, Hrușciov (adică, aproape întreg Biroul politic), plus temuții șefi ai NKVD Iagoda, Ejov, Beria și secretarul lui Stalin, Poskrebâșev. Dacă am înțeles bine, singurul care n-a izbutit să se înfrupte a fost Beria dar se consola cu elevele de liceu pe care le răpea în plină stradă și le viola la Lubianka. Șefii PCUS își trimeteau acoliți înarmați s-o aducă pe Verocika în patul din "dacea" personală; dacă se întâmpla să dea peste alți mesageri
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1578_a_2876]
-
în zonă. Bush spune evreilor că le garantează securitatea ca stat, iar Arabiei Saudite, dușman emblematic al Israelului, îi livrează sisteme de ghidare a bombelor de miliarde de dolari. Faptul că saudiții privesc cu ochi răi spre Iran nu-i consolează pe evrei, care pot să-și pună un semn de întrebare în legătură cu sinceritatea președintelui american. În sfârșit, efortul lui Bush are loc în ultimul an de mandat la Casa Albă, ceea ce cam seamănă cu cântecul lebedei... Era mai credibil dacă
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
și democrații lui, România nu a reușit să intre în NATO. Așteptările erau mari în 1997 la Summitul de la Madrid -, iar dezamăgirea a fost pe măsură. Clinton a venit, post factum, la București, ca să ne mângâie pe creștet, să ne consoleze, dar mai mult nu a făcut până în anul 2000. Mult mai bune relații am avut cu Bush și republicanii lui, chiar dacă guvernarea din România era de stânga, respectiv PSD. Am intrat și în NATO și în UE bazele adeziunii la
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
cu efect de seră au început cu mulți ani în urmă, iar rezultatul este egal cu zero. De aceea, părerea mea este că măsurile propuse de Bruxelles, în condițiile actuale, țin mai mult de basm decât de realitate. Dar ne consolăm amintindu-ne că și basmul își are rolul lui, fiind un bun surogat al realității și cel mai frumos loc de refugiu atunci când realitatea nu mai poate fi controlată. În plus, este unul din leacurile cele mai eficiente contra insomniei
Curierul diplomatic by Mihai Baciu [Corola-publishinghouse/Administrative/939_a_2447]
-
la panoul școlii pentru caligrafia impecabilă și frumusețea propozițiilor sau a frazei. I se lumina fața de mulțumire că reușise să scoată la iveală calități ale celor mulți, necunoscuți, neșcoliți. Se bucurau pentru toți oamenii, pentru toate reușitele lor, îi consolau la nevoie; aceștia au fost învățătorii satului. Dar cel mai important a fost faptul că i-au învățat să muncească pentru comunitate și să se ajute unii pe alții, fără alte pretenții decât bucuria de a face ceva bun pentru
Învăţătorii Frasinului : din amintirile unei foste eleve by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1292_a_2103]
-
cumva cu aceea din România. Ne referim la restricțiile impuse micii producții agricole individuale, dezechilibrând complet viața oamenilor și provocând pierderea resurselor alimentare indispensabile sătenilor 74. În anii '80, oamenii erau tot mai dezamăgiți de câștigurile lor materiale, nemaiputând fi consolați prin recompensele simbolice oferite de guvernanți. Lipsa produselor de bază s-a cronicizat, iar sărăcia se acutizase în asemenea măsură încât toată lumea considera că este de la sine înțeles să furi din proprietatea publică. Populația își manifesta neîncrederea în Partid la
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
lui mulți tineri purtau în suflet o adâncă nemulțumire. Era o nemulțumire de un ordin subtil, căci mândria noastră nu fusese deplin satisfăcută de modul cum decursese războiul în toate fazele lui (s.a.) [...], rezultatul fericit al războiului nu ne-a consolat niciodată de insuccesele teribile cu care a început și pe care le resimțim până astăzi [1944] ca pe o mare rușine națională" (Mihail Manoilescu, Memorii, vol. I, ediție îngrijită de Valeriu Dinu, București, Editura Enciclopedică, București, 1993, pp. 30-31). 88
Didactica apartenenţei : istorii de uz şcolar în România secolului XX by Cătălina Mihalache [Corola-publishinghouse/Science/1404_a_2646]
-
acest lucru prigonitorii. Aceștia se pregătesc și, după moarte, să-i plătească "tributul de ocări și defăimări". E suficient să aibă un accident mărunt (să fie lovit de un cîine) pentru a se răspîndi vestea morții lui. Jean-Jacques nu se consolează, ca Sfîntul Augustin, cu ideea că toate vin de la Dumnezeu și în toate este voia lui. Resemnarea lui este mai puțin dezinteresată, dar nu mai puțin demnă de Ființa Desăvîrșită, pe care mărturisește că a servit-o prin faptele lui
by IZABELA NICOLETA DINU [Corola-publishinghouse/Science/974_a_2482]
-
nou către preistorie, Campbell conchide că există două tipuri distincte de mitologii, în funcție de atitudinea față de "precondiția vieții", aceea că "viața există consumând viață": cele războinice (inteligente, agresive, rezistente, care se adaptează acestui crud adevăr) și cele pacifiste (care îl refuză, consolându-se într-o eventuală lume viitoare).139 Există, mai apoi, două niveluri de mitologie: cele care îl pun pe om în relație cu natura (adoptate în principal de către populațiile cultivatoare) și cele care îl pun în relație cu societatea (cu
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
au făcut și și-au găsit universul; și nu l-a putut uita niciodată Julius nici pe Rex, "câinele său". Așa că, în pofida oricăror sfaturi de bun simț, a insistat pe la oficialități să poată să treacă în republica soră, să-și consoleze întrucâtva unchiul (sau mătușa?) după ireparabila pierdere, să se joace cu Rex și să se cațere acum bărbat în toată firea în imensa coroană a nucului. Așa că, în pofida oricăror sfaturi de bun simț, a insistat la oficialități atât de mult
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
decât un erou, el a intrat în panteon, alături de sfinții religiei fiecăruia. Drept urmare, în momente de cumpănă, orice vandan se întreabă cum ar fi procedat în acea situație Blunk sau un alt erou legendar. (Dar mai ales Blunk!) Și se consolează cu pierderile de orice fel, amintindu-și de zagam, taurul cu aripi de grifon, trăind în infern cu misiunea de a transforma vinul în apă și metalele prețioase în plumb ordinar. Însă diferențele locale dintre diferitele mituri formatoare ale vandanilor
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
în subconștient legătura cu ceva ce ar fi fost "biserica suverană", adică autocefală ori poate că s-a făcut undeva în creierul său conexiunea cu sumerienii. Când, aflând mai multe, și-a recunoscut ignoranța în fața câtorva apropiați, aceștia l-au consolat că ei habar n-au nici acum despre acest subiect, dar scuze de felul " Nu poți să le știi pe toate" sau "Nu s-a născut încă nici computerul atotcunoscător, darămite omul atotcunoscător" nu reprezintă decât acceptarea mai blândă a
[Corola-publishinghouse/Science/1518_a_2816]
-
fel. Secțiunea teologică, precum și cea consacrată celor două veniri, beneficiază de o anexă scripturistică, formată din Is. 34,4 și Is. 57,1; Mt. 24,29.35; fragmente din Psalmul 101. Palingeneza cosmosului va însoți învierea oamenilor. Pentru a‑și „consola” auditoriul, îngrozit de perspectiva dezastrului, Chiril vorbește despre caracterul universal al transformării eshatologice: „Să nu ne întristăm că numai noi ne sfârșim; și stelele se sfârșesc” (15, 3). Potrivit imaginii extrem de sugestive, preluată din Is. 34, cerurile vor fi „rulate
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
de „paradigmatică”). O anumită diferență calitativă între martiriul actual și martiriul eshatologic apare, după cum am văzut, și la Irineu și Hipolit, dar cu scopul bine determinat de a încuraja eventualii candidați să primească cununa lui Cristos. „Nu vă temeți, îi consolau ei pe confrații lor, răul cel mare nu a venit încă și nu va veni în timpul vieții noastre. Răul cel mare va veni la sfârșitul vremurilor, atunci când noi nu vom mai fi pe pământ.” Cu toate acestea, nici Irineu și
[Corola-publishinghouse/Science/2074_a_3399]
-
a obligațiilor fiscale. Acolo, aristocrația a luat asupra ei sarcinile publice cele mai împovărătoare, tocmai pentru a i se permite să guverneze; aici [în Franța, n. tr.], i-a ținut cu dinții până la capăt de imunitatea fiscală pentru a se consola, neplătind impozite, că a pierdut guvernarea (Tocqueville, 1856, pp. 159-160). Tocqueville conchide că pierderea credibilității de către nobilimea franceză ca elită purtătoare a unei anumite forme de excelență a fost cea care a contribuit la angajarea țării pe calea schimbărilor sociale
[Corola-publishinghouse/Science/2356_a_3681]
-
mi-o luat / Pe negrul pământ / Nevastă mi-o luat, / Sfântă bătrână, / Cu mușchi pe bârnă”. Finalul nunții mioritice proiectează alegoric, la dimensiuni cosmice, durerea în fața morții: „Și la nunta mea / A căzut o stea”. Miorița este rugată să o consoleze pe bătrâna măicuță a păstorului, vorbindu-i de aceeași înșelătoare nuntă. Cununia este acum prezentată mai succint, pentru că măicuța cunoaște sensul limbajului figurat din testament. Ea trebuie să afle numai că feciorul ei s-a însurat „C-o fată de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288167_a_289496]
-
meditativă, la acceptarea deplină a furtunii spirituale ca formă ce preia altitudinea marilor înălțimi sufletești pentru a dărui semenilor splendorile unei frumuseți izbăvitoare. Cu generalizarea acestei izbăviri, cu extensia ei resurecționară mundanul cotidian de zi cu zi nu se poate consola. În acest sens, chipul boem al artistului aduce neliniște banalului social care dorește ca furtuna de spirit a unei entități individuale să nu aducă cutremurare și înălțare generală, extaz al purificării de materialitatea pragmaticului. Asemeni iubirii insuflate de tandrețea Erosului
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
zilei. Această absență dă măsura gravei noastre incapacități de a reflecta public asupra exigențelor tradiției și de a identifica hibele veacului. Pentru a da un singur exemplu, ne lipsește acut o istorie a plagiatelor din teologia română. Rămâne să ne consolăm cu geniul profetic al celor de odinioară. Oameni cu vocația autentică a reformei, slujitorii Predaniei pledau pentru o maturitate eshatologică mult prea imediată ca să accepte drapajul pietist al existenței în dulcegării mitice sau mioritice. Predania este o dovadă că ființa
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
al cărui centru se situează în bazinul Vistulei, între Carpați și Baltica. O lungă luptă, dusă de Boleslav împotriva Împăratului Henric II, îi asigură independența și, dacă presiunea imperială îl obligă să renunțe la Boemia cucerită între 1003-1004, el se consolează, atribuindu-și, în 1025, titlul de rege. Efemeră măreție și scurtă independență! Mediocrul Miezsko II (1025-1034) lasă să-i scape o bună parte din cuceririle tatălui său și trebuie din nou să se recunoască vasal al împăratului. O vasalitate care
by Serge Berstein, Pierre Milza [Corola-publishinghouse/Science/962_a_2470]
-
Blaga. De la început, el are preferință pentru poemul-panou ori gravură și o poezie nu-i decât comentariul unei icoane primitive în tonuri tari, galben, albastru, roșu, negru [...]. Ca și Th. Gautier, Adrian Maniu e un artist plastic refulat care se consolează în poezie. Dar de ar fi ales paleta, n-ar fi fost un Delacroix, ca poetul francez, ci un pictor din secolul XIV ori un iconar bizantin, însetat de aurărie, coloare focoasă și hieratism liniar. G. CĂLINESCU SCRIERI: Figurile de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287984_a_289313]
-
este abordată în proximitatea mitologiei: "a repeta la exces înseamnă a te pierde, a te rătăci în gradul zero al semnificatului" (Barthes: 2006b, 68). Pe de altă parte, mai aproape de legitimarea intertextualității (la definire am renunțat să mai sperăm, ne consolăm cu descrieri plastice; R. Barthes știe să ne "vândă" conceptul: decât să exprime, eventual, anost, un element, mai bine să ne convingă de necesitatea lui în viața noastră, ca lectori), semioticianul nuanțează distanța semantică dintre nou și proaspăt, iar noi
[Corola-publishinghouse/Science/1575_a_2873]
-
este urmărită de la naștere până la vârsta de 14 ani. Observațiile făcute în cursul primului său an de viață o descriu ca pe un bebeluș drăguț, activ, foarte sensibil la modificările survenite în stimulare, care tresărea ușor și era greu de consolat. Testele de dezvoltare, efectuate începând cu vârsta de 3 luni, au indicat în mod constant că Margaret era în avans în privința nivelului capacităților perceptive și a capacității de a recunoaște stimuli familiari. Manifesta un interes deosebit pentru jucării și le
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
acel cineva: el nu trebuia să se plictisească de mine, și nici eu să mă transform în așa fel încât să nu-mi mai poată arăta simpatie sau înțelegere”. În cazul exprimării sentimentelor, persoana nu caută să fie înconjurată sau consolată de ceilalți, ci doar să exteriorizeze în modul cel mai direct cu putință ceea ce resimte, chiar și opunându-se celuilalt. Ne putem întreba dacă n-ar fi posibil ca exprimarea sentimentelor să fie considerată o descărcare a agresivității. La urma
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]