1,140 matches
-
asta puteți fi sigur. Gata, ne-au căzut în laț Delfinașule, a ieșit mai bine decît mi-am imaginat, răsuflă Roja ușurat, ridicîndu-se de la locul său, privind la cele două cupluri proaspete care la celălalt capăt al coridorului nu mai contenesc să schimbe ocheade, fîșfîșfîș, tacatacataca, Delfinașule, nici s-o fi pus la cale în cele mai mici detalii nu ți-ar fi ieșit mai bine, norocosule, e ca și cum dintr-un singur foc ai împușca doi iepuri, se gîndește. în scaunul
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
atîta lucru. Și la urma urmei îi facem și lui Roja un pustiu de bine, v-ați gîndit. O să ne sărute mînuțele că l-am protejat într-un moment critic, că l-am împiedicat să se expună rafalelor care nu conteneau să lovească șandramaua aia din mijlocul bulevardului. Am sau nu dreptate? Numai că aici v-ați înșelat amarnic din două puncte de vedere. Unu: nu poți face niciodată bine cuiva ascunzîndu-i adevărul, și doi: pentru cultura voastră generală aflați că
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
editorul tău, cartea ta de „memorii”; fiindcă, după părerea mea, ești unul dintre cei mai pătrunzători observatori ai societății de tip totalitar (dacă nu chiar cel mai pătrunzător!) ai momentului actual. Sunt (ambele cărți) virtuale evenimente literare! Dragii mei, nu contenesc să mă mustru și să-mi spun că cea mai deplorabilă hotărâre a vieții mele a fost aceea În care mi-am prezentat scrisoarea de demisie de la Centrul Cultural din New York; nu vreau să credeți că am uitat sau că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
viață, viața mea adevărată. Este cert că e plină zi, că știu unde mă aflu și că trăiesc, dar lipsește ceva din toate acestea”. În căutarea acestui „ceva” care lipsește În toate câte ni se oferă, jur-Împrejur, Blecher n-a contenit să stăruie, oricâte suferințe l-ar fi Încercat. În 1937 apare volumul Inimi cicatrizate, un roman scris la persoana a treia, de data asta, despre viața În sanatoriul de la Berck sur Mer. G. Călinescu crede că ar fi vorba de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
Am înghițit în sec. „Ariana e o colegă de școală...” „Hm.” „Da, pe cuvânt, nimic altceva decât o colegă de școală...” „Hm.” „Hm.” „Voi deja v-ați...” „Termin-o, tată!” „Bine, e-n ordine.” Am tăcut amândoi, însă tata nu contenea să mă cerceteze cu privirea dintr-o parte. Pe partea aceea mi se înroșise urechea. Asta însemna că-mi era rușine, cum îmi explicase mama altădată, ca de obicei, încâlcit și cu multe cuvinte. „Tată, mai bine povestește-mi despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
rând ție însuți.” Când tata vorbea astfel, îl înțelegeam doar pe jumătate, dar n-avea importanță. Tata știa cum trebuie să te porți cu femeile, numai cu mama, cu ea nu știa. Între timp se întunecase de tot și ploaia contenise. „Poate ar trebui să ne oprim aici, pe ziua de azi. Ia-o din loc și mergi la culcare.” „Mai povestește ceva, tată. E așa de frumos să stăm aici împreună și precis că mama n-o să se supere.” „Ba
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
dorește să vă distrugă căsnicia. Deci fiți cu băgare de seamă când ajungeți acasă și adoptați o atitudine rezonabilă.» Bărbatul a devenit pe loc mut ca un pește și blând ca un mielușel. Când am coborât în gară, nu mai contenea cu mulțumirile, zicând că i-am salvat căsnicia și că ar trebui să existe mai mulți bărbați asemenea mie. Când am ajuns împreună la ei, ea a deschis ușa, apoi au căzut unul în brațele celuilalt. Într-un moment potrivit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2370_a_3695]
-
A doua zi, în urma lor, prostimea umpluse ulițele. Grija că altul ar putea jefui mai mult pusese în mișcare o gloată în stare de orice. Bum, bum, securile loveau în lemnul porții, fără să-l biruie. Urletul de afară nu contenea. Ultima zi a lui februarie 1655 era umedă și rece. Peste orașul înspăimântat, se pornea lapovița păcătoasă care pătrundea în oase mai tare decât viscolul miezului de iarnă. Miros greu de fum venea de nu se știe unde. Din cerdacul
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
făcând politică și căinându-i pe săracii greci care n-au voie să bată clopotele nici de Paște, povestind despre pirații arabi care prind creștini și-i vând ca robi, despre jugul greu al pașalelor și vizirilor care nu mai contenesc să împileze, despre cei din devșirmé - copiii de creștini vânduți sau prinși de mici, turciți și crescuți ca niște câini în școlile de ieniceri, care se dușmănesc și se taie între ei fără milă. Printre flăcările lumânărilor îmi privegheam mortul
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
că se gândește la omul de lângă sine nu ca la Constandinul Stancăi, ci ca la măria sa, domnul țării. Trapul cumpănit al cailor încetini, bidiviii mergând la pas pentru că se apropiau de destinație. Considerațiile voievodului privind nestatornicia firii omenești nu mai conteneau, când mâna spătarului galbenă ca ceara prinse ferm mâna lui Brâncoveanu: — Să nu primești, măria ta, să nu primești! Ce să primesc? — Scaunul Moldovei, vor să ți-l dea ca să te încerce! — Mie? — Amână-i, zi-le că vrei să
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
un fiu mâna tatălui. — M-am întors sănătos, sfinția ta, șopti abia, abia domnul, uitând de data aceasta să folosească pluralul. — Am vegheat și m-am rugat mereu pentru tine, dragul meu. Țiam simțit îndoielile și zbuciumul și nu am contenit rugăciunea nici zi nici noapte, murmură Theodosie, apoi reluă cu voce tare. Am îmbătrânit și uite, când bate vântul îmi lăcrămează ochii... Mitropolitul își șterse ochii cu dosul mâinii în același moment cu domnitorul. Se îmbrățișară cu dragoste sinceră. Boierii
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
repede mi-l închipui aruncând în aer o benzinărie. Și-atunci, de ce țipă așa de furioasă la el, ce-i cu scena asta, cu acuzațiile și cu tăgăduielile astea, cu ocările, cu amenințările și cu lacrimile astea care nu mai contenesc... despre ce poate fi vorba, dacă n-a făcut ceva foarte rău și, poate, de neiertat? Scena în sine aduce cu o mobilă masivă care-mi stă înfiptă în creier și refuză să se clintească de-acolo - ceea ce mă face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
vine și nu mai vine, și totodată i-ar spune și nu i-ar spune Mirelei. Parcă s-ar teme, dar cine știe? Poate că ce nu s-a potrivit fetiței ei o să meargă cu băiatul Mirelei, și nu mai contenește minunându-se ce băiat frumos, zici că-i o pictură, și-ai zice că-l leagănă nu doar cu brațele, ci și cu privirea. — Parcă are ochi albaștri. — Uneori bat în verde, spune Mirela. Se mai schimbă. Are opt luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2084_a_3409]
-
O detunătură puternică zguduie pământul și un gheizer de foc țâșnește spre cer. Arme, brațe, picioare, bucăți de trupuri zboară peste tot. Corpul lui primește în plin unda de șoc, rostogolindu-l câțiva metri înapoi. Printre împușcăturile care nu mai contenesc, se aude o voce strigând înspăimântată: Zurük! Zurük!160 Valul atacatorilor este împrăștiat, nu mai există legături între grupe, plutoane, fiecare se gândește doar la viața lui. Un țipăt ascuțit și prelung, al unei ființe umane aflate în agonie, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
a fugit spre corturi să-i scoale pe ceilalți. Au venit și când au văzut crapul, au început să sară în sus de bucurie. Căci la unii pescari, așa cum sunt tovarășii mei, nu există invidie. Se bucurau sincer și nu conteneau cu laudele la adresa mea. - Crapul ăsta merită udat, zise Gabi. Tarzan, adă molecula. Am făcut câte o cafea zdravănă, la minusculul aragaz, pus în colibă la adăpost de vânt și ploaie și am băut fiecare câte două căni. S-a
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
mulgă osia într- o găleată. Să chiorăsc, oameni buni, da’ ia așa țâșnea laptele de sub căruță !... oile a zbiera de parcă erau duse la junghiat. Ciobanii le-au fâșcâit și le-au ocolit pe sub deal, dar ele nici gând să contenească. Atuncea unul din ciobani și-a trântit jos cojocul dintre umere și, măi oameni buni !, s-au adunat toți trei în jurul cojocului ș-au început a izbi în el cu bâtele. în acea clipă l-am și auzit pe podvodar
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
în apă mergătoare. Numai iarba fiarelor, singură, urcă pe șuvoi la deal. O iei, faci o crestătură în podul palmei și-o vâri în crestătură. Dac-ai pus mâna cu iarba fiarelor pe lacată, sare cât colo lacata. Poveștile nu conteneau decât odată cu măcinișul. Mirosind a copt, făina cădea fierbinte în ladă iar în toată moara se prelingea din gura podului un abur roșiatic. OPUSTUL Râul curgea liniștit pe luncă. Meandrele lui alcătuiau coturi în care dormeau, falnic, copacii : un plop
Pomana porcului by Tanasachi Marcel () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91528_a_92379]
-
Tău sunt numit, Doamne, Dumnezeul oștirilor! 17. N-am șezut în adunarea celor ce petrec, ca să mă veselesc cu ei: de frica puterii Tale, am stat singur la o parte, căci mă umplusei de mînie. 18. Pentru ce nu mai contenește suferința mea? Pentru ce mă ustură rana și nu vrea să se vindece? Să fii Tu pentru mine ca un izvor înșelător, ca o apă, care seacă?" 19. De aceea, așa vorbește Domnul: "Dacă te vei lipi iarăși de Mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85098_a_85885]
-
pe tot corpul. Un tunet năpraznic sfărâmă liniștea apăsătoare ce se așternu deasupra pământului ca o descătușare de forțe, în căderea mânioasă a ploii. Alte tunete mai îndepărtate, cutremurară văzduhul vălurind peste crestele negre ale norilor. Și, fulgerele nu mai conteneau... spintecau cerul cu un tăiș sclipitor de secure. Iorgu simțea răcoarea dureroasă a geamului pe fierbințeala frunții, de-i venea să plângă... Fața îi era scăldată în lacrimi. Acum, putea... putea să plângă în voie, să plângă după Fata lui
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
puțin, o furtună năpraznică se dezlănțui afară. Ploaia care începuse prin a cădea în picuri mari și rari, se preschimbă repede într-un adevărat potop. Tot cerul era în flăcări și detunăturile cerești începură a fi asurzitoare. Ploaia nu mai contenea. In ropotul acela monoton... încet-încet, alunecă într-un somn obosit cu vise... După un somn lung și adânc se trezi dintr-un vis... ... Se făcea că, se cățăra, ca alpiniștii, pe coasta unui deal foarte înalt. Se cățăra si tot
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
avea de parcurs jumătate de distanță. Ne-am întors cu toții, urmărind cum a reușit, prin miracol, să se salveze, undeva mai în josul râului. Stăpânul câinelui nu mai putea de bucurie, se plimba fălos printre oamenii de pe pod și nu-și contenea laudele. „Ați văzut, băă, Tofloac-al meu!? Eu l-am crescut! O dată-i câine!“ COOLTURISME Mădălina COCEA Madonna, în ediție revăzută și adăugită Atunci când nu mai știu exact încotro se îndreaptă omenirea e simplu: deschid televizorul și mă uit cu ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2206_a_3531]
-
capătul celălalt un balon mare și oval, care se dezlipi cu greu și în loc să se înalțe purtat de vânt, ca și celelalte, se lăsă încet pe podeaua camionului, unde rămase neclintit. Era ca o minge de sticlă tremurătoare. Când tremurul conteni, Balena îl atinse cu degetul și ne spuse surprinsă: "E tare!" îl cuprinse apoi cu palmele și încercă să-l ridice, dar nu reuși. Balonul era greu ca plumbul. L-am privit tăcute cum se aburește mai întîi ca de-
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Mici. După ce cântă de mai multe ori gama minoră, Emil Popescu trecu la improvizații pe baza ei. Profesorul îi puse câteva întrebări și își dădu seama din răspunsuri că arhitectul habar n-avea că face muzică. Transportat, el nu mai contenea cu teoriile sale în legătură cu diversele aspecte ale comunicării om-mașină prin claxonare. Ceea ce făcea el nu era decât o claxonare modulată, pe care i-o dicta intimitatea cu automobilul. Nu se putea scoate nimic mai mult de la el. Nu dădea nici o
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
bucuria de a fi aici cu voi. Beatrice și cu mine avem un cadou de Crăciun și vrem să vă bucurați de el. Am fost invitat să particip la Festivalul Enescu din septembrie, anul viitor. Camelia și Petre nu mai conteneau cu felicitările și întrebările. Când, cum? Înainte de a veni la București, m-am întâlnit la Paris cu domnul Ion Holänder, organizatorul Festivalului. Ne cunoșteam mai demult, din anii când fusese directorul Operei din Viena. M-a anunțat că am fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
chibzuim cât putem să întindem plapuma. Eu zic, oricât am întinde-o, nu o să rămânem cu picioarele pe dinafară. Pe seară i-a sunat Mihai de la Paris. Au călătorit bine, au ajuns acasă. Atât el, cât și Beatrice nu mai conteneau cu mulțumirile pentru clipele minunate petrecute împreună, pentru felul cum au fost primiți și răsfățați de toți. Pe e-mail, Beatrice le-a trimis și o fotografie cu ea îmbrăcată în costumul popular primit cadou. Îi venea foarte bine și lipsea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]