1,328 matches
-
fost invitat la comemorarea a 50 de ani de la eliberarea lagărului Dachau. Am fost cinci inși din România, iar invitația a fost din partea guvernului bavarez. Acolo am vizitat tot, și muzeul... este un muzeu foarte interesant. Camerele de gazare și crematoriul sunt Întregi, se pot vizita. A fost o comemorare foarte frumoasă, iar după aceea am fost invitați de către primul-ministru al Bavariei la o masă: au fost vreo 2000 de inși invitați, de toate neamurile. Acolo a fost un caz foarte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
ăsta, că mă sufoc - și atunci mi-a explicat că e de la cei care au fost gazați și din turnurile acelea iese fumul... Asta ați aflat... După ce am venit din Cracovia - În Cracovia n-au fost camere de gazare și crematorii. Dar când ați ajuns În Germania, cum a avut loc selecția, acea despărțire a bărbaților de femei? Era groaznic. Eu Îl iubeam pe tatăl meu și m-am simțit groaznic fără tată, și n-am știut ce se va Întâmpla
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
dus să spun cuiva că sunt bolnavă - numai atunci, cu piciorul, m-am dus, pentru că, asta am uitat să vă spun, cineva, un bărbat care venea la locul meu de lucru, să ducă „marfa”, a spus că nu mai funcționează crematoriul. Era sfârșitul lunii decembrie. Și-atunci m-am dus și am arătat ce am la picior și am făcut tratament. O zi ajunge ca să nu fie uitată o viață Întreagă, o singură zi. Când am văzut cum se bat oamenii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Fiecare lagăr avea un fel de șef, un șef mai mic, dintre fetele astea poloneze care erau În lagăr deja de vreo 3-4 ani. „Acolo sunt părinții și frații voștri”, a spus una, și ne-a explicat că acolo e crematoriul. Atunci am aflat că mama nu mai este - am știut asta acolo, În lagăr. Dar de ceilalți nu știam cine va supraviețui și cine nu. Cum reacționau oamenii când aflau că nu mai este mamă-sa...? Foarte rău. Unii erau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
să lucreze, fiindcă atunci s-a evacuat lagărul. Înainte s-a Întâmplat Însă un lucru groaznic. Unele fete, erau din Polonia, au fost spânzurate, fiindcă au sustras pulbere și au dat-o bărbaților, care au incendiat, au aruncat În aer crematoriul din Auschwitz. Acolo, viața bărbaților, a ălora care lucrau la crematoriu... După un timp Îi băga la crematoriu și Îi nimicea, ca să nu se afle adevărul. Și pe urmă veneau alții, care aveau aceeași soartă, și tot așa. Unii au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Întâmplat Însă un lucru groaznic. Unele fete, erau din Polonia, au fost spânzurate, fiindcă au sustras pulbere și au dat-o bărbaților, care au incendiat, au aruncat În aer crematoriul din Auschwitz. Acolo, viața bărbaților, a ălora care lucrau la crematoriu... După un timp Îi băga la crematoriu și Îi nimicea, ca să nu se afle adevărul. Și pe urmă veneau alții, care aveau aceeași soartă, și tot așa. Unii au reușit, cu ajutorul acestor fete - poate că aveau exploziv și din alte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
erau din Polonia, au fost spânzurate, fiindcă au sustras pulbere și au dat-o bărbaților, care au incendiat, au aruncat În aer crematoriul din Auschwitz. Acolo, viața bărbaților, a ălora care lucrau la crematoriu... După un timp Îi băga la crematoriu și Îi nimicea, ca să nu se afle adevărul. Și pe urmă veneau alții, care aveau aceeași soartă, și tot așa. Unii au reușit, cu ajutorul acestor fete - poate că aveau exploziv și din alte surse, dar, În fine, a explodat. Și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
un soț extraordinar, am doi băieți foarte reușiți, har Domnului, am familie... Bine, soțul meu a murit de 17 ani... Dar coșmarul acela, visurile acelea care revin periodic... Nu se poate explica ce groaznic e când visezi că ești În fața crematoriului și știi că o să intri și o să arzi. Coșmarul acela nu trece. (septembrie 2002) „SS-istul a chemat un câine să mă muște”, interviu cu Iuliana Scheiner (n. 1913) Mihai Vakulovski: Doamnă Scheiner, ce lucrau părinții dumneavoastră Înainte de război, Înainte de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
stai ceasuri Întregi În rând, ne numărau și când era gata, dacă voiau, veneau și nemții și ne numărau și ei. Dacă era ceva dezordine, imediat o luau pe aia care a făcut dezordine și o puneau la foc, În crematoriu. După câteva zile... Să spun și nimicuri? - Momentele și Întâmplările acestea „mici” sunt cele mai interesante... După câteva zile mi-am dat seama că-s singură. Până atunci n-am fost niciodată singură. În jur erau o mulțime și acum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
m-am dus și eu și am stat la loc - și am leșinat acolo, la locul meu. Cine era alături m-a ținut ca, Doamne ferește, să nu vină să vadă că am leșinat, fiindcă imediat m-ar fi trimis la crematoriu. Când mi-am revenit... m-au ținut ele și mi-am revenit, dar am făcut o diaree... A fost teribil, am simțit că o să am diaree... Dar asta se mai Întâmplase o dată, când eram tânără de tot, că am leșinat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
avut-o eu Înainte?”; zice: „Cu plăcere, numai să o găsim pe a mea”, și nu mi-a dat nimic, pentru că n-a putut. La apeluri ieșeam pe orice vreme: fie că ploua cu găleata, fie... La Auschwitz a explodat crematoriul, fiindcă cei care lucrau acolo erau schimbați mereu, fiind trimiși și ei acolo la moarte. Când a venit timpul să-i schimbe... Polonezii erau foarte isteți (și ăștia au fost toți polonezi), și când au Înțeles că se apropie sfârșitul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
schimbați mereu, fiind trimiși și ei acolo la moarte. Când a venit timpul să-i schimbe... Polonezii erau foarte isteți (și ăștia au fost toți polonezi), și când au Înțeles că se apropie sfârșitul muncii lor au făcut să explodeze crematoriul și de atunci n-au mai avut crematoriu. Dar până atunci de fiecare dată când ne duceau la baie, până la un colț... era așa, un colț, și până nu-l treceam nu știam dacă ne duc la baie sau la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
moarte. Când a venit timpul să-i schimbe... Polonezii erau foarte isteți (și ăștia au fost toți polonezi), și când au Înțeles că se apropie sfârșitul muncii lor au făcut să explodeze crematoriul și de atunci n-au mai avut crematoriu. Dar până atunci de fiecare dată când ne duceau la baie, până la un colț... era așa, un colț, și până nu-l treceam nu știam dacă ne duc la baie sau la crematoriu - nu se știa, că tot așa arăta
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
și de atunci n-au mai avut crematoriu. Dar până atunci de fiecare dată când ne duceau la baie, până la un colț... era așa, un colț, și până nu-l treceam nu știam dacă ne duc la baie sau la crematoriu - nu se știa, că tot așa arăta, doar că venea gaz și nu apă. Dar până lăsai să curgă nu știai dacă va ieși apă sau gaz. În mâncare au pus... Nu prea am vrut să credem, dar toate eram
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
meu a murit când el avea 18 ani, a trebuit să facă mai departe moara. Ce făceați de fapt la Auschwitz? La Auschwitz am stat șapte luni și jumătate. Cred că e record național, pentru că ori au fost duși la crematoriu, ori i-au trimis undeva să lucreze. Acolo am fost cu una din Târgu-Mureș, acolo unde se spală lumea. Era de 450 de locuri, dar dacă vă spun că nu a putut fi lăsat nimeni Înăuntru, ca nu cumva să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
experiențe. Ăstora Încă nu le venise rândul, de aceea i-am văzut. Deja auzisem că se fac experiențe cu gemeni... Eu, după ce am venit acasă, nu am citit nimic despre Holocaust, nimic. O singură carte am citit, pentru că era despre crematoriu și am vrut să știu cum a murit mama. E scrisă de un medic din Oradea, care a fost asistentul lui Mengele, la Auschwitz. Pe asta am citit-o, o singură carte - era destul cât pătimisem. Acolo, la Ravensbruck, lângă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
să-ți faci treaba era Îngrozitor. Acolo, În Auschwitz, adică În Birkenau, știam franceza foarte bine și era un kapo francez care zice: „Uite, intră repede În oricare transport care duce la muncă, că aici slăbești și o să intri la crematoriu, și o să te gazeze”. Am intrat, pe stânga, Într-un comando, la lucru, dar m-au arestat. A doua zi am intrat În altul, ne-au dat ceva de mâncare, rece, și ne-au dus la Mauthausen. La Mauthausen ne-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
murit o mulțime de oameni. Și acolo noroc. În fața blocului era... din beton, făcut pentru gunoi. Și am intrat În cușca aia și am scăpat - dar era de groază câți oameni au murit și acolo. Cine era rănit - imediat la crematoriu. Multe lucruri sunt de povestit. Când mergeam la lucru, În Melk, toate familiile erau obligate să tragă jaluzelele, să nu ne vadă. Și, după eliberare, acum câțiva ani, Înainte de revoluție, i-am scris primarului de acolo că aș vrea să
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
suportat, foarte mulți au căzut... Cum am ajuns am constatat că erau și câțiva pe moarte. La Auschwitz, trenul a fost mișcat Încă vreo câțiva kilometri până la stația Birkenau. Birkenau era lagăr de exterminare: acolo erau camerele de gazare și crematoriul. Dar Auschwitz era pentru selecționarea celor apți de muncă. În Birkenau, la ora șase s-au deschis obloanele și au venit evrei polonezi, Îmbrăcați În haine vărgate. Noi ne uitam la ei, cine sunt, și, Înainte de a afla răspuns, ei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
nu se vadă din afară unde merg. Știam acest lucru, pentru că ne spuseseră cei de la rampa unde am fost scoși din vagoane... Cei din Polonia erau acolo de cinci ani și știau perfect ce se Întâmplă și ne arătau hornurile crematoriului: „Uitați-vă acolo, vedeți limba aceea de foc? Este din crematoriu și acolo vor fi arși cei care nu sunt buni pentru muncă”. Totul era deja clarificat. Și am stat acolo câteva ore până când rândul acela de mii de oameni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
ne spuseseră cei de la rampa unde am fost scoși din vagoane... Cei din Polonia erau acolo de cinci ani și știau perfect ce se Întâmplă și ne arătau hornurile crematoriului: „Uitați-vă acolo, vedeți limba aceea de foc? Este din crematoriu și acolo vor fi arși cei care nu sunt buni pentru muncă”. Totul era deja clarificat. Și am stat acolo câteva ore până când rândul acela de mii de oameni a ajuns... Îi vedeam pe acei bătrâni, copii mici, femei gravide
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
bube care reflectau descompunerea corpului. Avea un băț de bambus În mână și lovea pe umărul celui care avea asemenea chestii pe corpul lui. Știa perfect deja, că duba era lângă baracă: Îl ducea la camera de gazare și la crematoriu. Era moarte. Deci În loc să-l ridice la rang de cavaler, medicul acela nenorocit Îl trimitea la moarte. Și asta În fiecare lună. Frica era permanentă În mintea și În sufletul nostru: era distrugător, și asta În afară de condițiile grele, foametei... Și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
de ani, și când l-a lovit pe umăr a Înnebunit și s-a năpustit asupra ofițerului SS. Normal că doctorul a scos pistolul - fiecare avea pistol - și l-a Împușcat În inimă. Nu mai mergea la gazare, mergea la crematoriu. Asta era viața În lagăr. Norocul meu era că am făcut croitoria, aveam și carte de muncă deja, și În fiecare lagăr În care am fost, că am fost În mai multe, erau și deținuți În postură de aristocrați - peste
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
Bergen-Belsen. De ce? Pentru că eram atât de slab, Încât nu mai puteam să lucrez. Iar Bergen-Belsen era lagărul de exterminare a celor care nu mai puteau lucra și nu puteau fi folosiți de Imperiul German. Nu era cameră de gazare, nici crematoriu, ci pur și simplu un proces extrem de cinic, animalic: au aruncat În lagăr păduchi infectați cu tifos exantematic, iar dacă te Înțepau, organismul era infectat și temperatura ajungea până la 42 °C. Și omora, sfâșia inima. Din o mie de oameni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
gazați. Asta s-a Întâmplat cu cei doi frați ai mei, care erau Împreună cu unchiul, prin septembrie. Unchiul a mai supraviețuit până În decembrie, tot la Auschwitz, când a murit, probabil și el gazat. Nu știu dacă mai erau În funcțiune crematoriile, mi se pare că În decembrie mai erau... Soră-mea a fost În nord, În Prusia Orientală sau În Estonia, nu știu precis. Dar știu că a fost evacuată Împreună cu o mătușă și două verișoare, care au murit Înaintea evacuării
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]