1,031 matches
-
pe care femeile intervievate în proiectul de la Brașov l-au plătit a fost nu doar unul fizic, ci și psihic, atacând noțiunile preexistente de diviziune sexuală a muncii. Munca în mine era cea mai grea dintre toate, mai ales că deportații nu beneficiau de nici un fel de instrucție anterioară sau de sfaturi în legătură cu modul de realizare a sarcinilor. în plus, temperatura din mine era în general sub 0° C, oxigenul era în cantități mici și condițiile de acolo erau de-a
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
acolo erau de-a dreptul inumane, condiții care au favorizat producerea a numeroase accidente - unele dintre ele fatale. De fapt, accidentele din mine, alături de lipsa adăposturilor și a unui nivel minim de igienă, sunt elementele centrale rememorate de mulți dintre deportați. Hrușcă își amintește soarta pe care a avut-o în urma unei explozii: Se punea carbid, se făceau niște găuri și se punea carbid, dar culoarul unde se împingeau vagonetele și culoarele erau întotdeauna, cum se săpa se făcea cu lemne
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
s-a făcut așa ca un fel de, cum să spun, de grup de onoare.... Evident, nu toate femeile erau în stare să muncească la fel de greu, fie din cauza vârstei, fie pentru că nu erau obișnuite cu munca fizică. în aceste situații, deportații, femei și bărbați, se ajutau deseori unii pe alții, mai ales când munca era în echipă și rezultatele erau măsurate ca atare. Cu toate acestea, deportații nu erau întotdeauna astfel. Deși mulți bărbați își exprimau uimirea la aflarea veștii că
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
fie din cauza vârstei, fie pentru că nu erau obișnuite cu munca fizică. în aceste situații, deportații, femei și bărbați, se ajutau deseori unii pe alții, mai ales când munca era în echipă și rezultatele erau măsurate ca atare. Cu toate acestea, deportații nu erau întotdeauna astfel. Deși mulți bărbați își exprimau uimirea la aflarea veștii că femeile erau nevoite să muncească în mine sau în construcții, unii bărbați, poate din cauza foamei sau preocupați fiind de propria lor supraviețuire, nu își ofereau ajutorul
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
primim aceeași mâncare pe care o primiți și voi”... ceea ce pentru mine a fost foarte șocant. 7. „Cinci ani foame”. Mâncarea la Donbas în lucrarea sa despre Donbas, Radosav afirmă că „foamea și disperarea erau atât de puternic trăite de deportați, încât ele sunt reflexiv aduse în memorie”. El susține mai departe că relația deportaților cu hrana se manifesta pe două niveluri, primul fiind „obsesia de a trăi cu foamea”, iar al doilea obsesia privind „procurarea hranei”. Pentru unii, prima experiență
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
foarte șocant. 7. „Cinci ani foame”. Mâncarea la Donbas în lucrarea sa despre Donbas, Radosav afirmă că „foamea și disperarea erau atât de puternic trăite de deportați, încât ele sunt reflexiv aduse în memorie”. El susține mai departe că relația deportaților cu hrana se manifesta pe două niveluri, primul fiind „obsesia de a trăi cu foamea”, iar al doilea obsesia privind „procurarea hranei”. Pentru unii, prima experiență a înfometării a început devreme, o dată cu călătoria lor spre est, dat fiind faptul că
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
mănânc”. Dacă puneam numa’ o fermitură în gură, înghițeam de foame ce-mi era, ați înțeles? Și ziua cealaltă lucram iară fără pâine, și sigur că n-a fost plăcut. Cantitatea de mâncare primită depindea nu doar de locul unde deportații munceau, ci și de cât de bine munceau, așa cum povestește Ignaz Fisher: în cel mai scurt timp, am slăbit mult, eram schelete umane îmbrăcate în zdrențe, cu o privire obosită și fără speranță. în același timp eram obligați să muncim
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
în zdrențe, cu o privire obosită și fără speranță. în același timp eram obligați să muncim, deoarece cei care nu îndeplineau normele zilnice nu primeau pâine care, și așa era destul de puțină. O mașină nu merge fără benzină, dar un deportat trebuia să demonstreze că este mai „valoros” decât o mașină: să lucreze fără combustibil.... Acest cerc vicios în care rațiile depindeau de îndeplinirea normei care, la rândul ei, depindea de energie, deci de rația de hrană, era o modalitate obișnuită
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
lucreze fără combustibil.... Acest cerc vicios în care rațiile depindeau de îndeplinirea normei care, la rândul ei, depindea de energie, deci de rația de hrană, era o modalitate obișnuită de tortură și, în anumite cazuri, ducea la dispariția fizică a deportaților, ca și în lagărele naziste. Cum mulți dintre deportați erau incapabili să îndeplinească sarcinile de lucru cu atât de puțină mâncare, deseori aceștia căutau în pământ orice bucățică sau firimitură de hrană care le putea da forță. în astfel de
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
depindeau de îndeplinirea normei care, la rândul ei, depindea de energie, deci de rația de hrană, era o modalitate obișnuită de tortură și, în anumite cazuri, ducea la dispariția fizică a deportaților, ca și în lagărele naziste. Cum mulți dintre deportați erau incapabili să îndeplinească sarcinile de lucru cu atât de puțină mâncare, deseori aceștia căutau în pământ orice bucățică sau firimitură de hrană care le putea da forță. în astfel de condiții, coșurile de gunoi erau de cele mai multe ori cele
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
putea da forță. în astfel de condiții, coșurile de gunoi erau de cele mai multe ori cele ce salvau o zi obositoare de lucru. Preferatele și de departe cele mai nutritive erau cojile de cartofi găsite în coșurile de gunoi, pe care deportații le găteau cu sare și apă, rezultând un soi de supă. Deși mâncarea găsită la gunoi nu era întotdeauna atât de apetisantă, obsesia deportaților privind procurarea hranei îi aducea pe unii dintre ei la acțiuni disperate, așa cum arată unul dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
de departe cele mai nutritive erau cojile de cartofi găsite în coșurile de gunoi, pe care deportații le găteau cu sare și apă, rezultând un soi de supă. Deși mâncarea găsită la gunoi nu era întotdeauna atât de apetisantă, obsesia deportaților privind procurarea hranei îi aducea pe unii dintre ei la acțiuni disperate, așa cum arată unul dintre respondenții lui Radosav: Am găsit în gunoi carne de la un cal mort, cu viermi, pe care am spălat-o și am gătit-o. Nu
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
acolo cât vrei tu?... Hai... ce să fac cu tine?. Din fericire, paznicul avea o slăbiciune pentru Hrușcă, ceea ce a salvat-o pe aceasta de la o pedeapsă aspră. Mai târziu, când Hrușcă a fost trimisă să lucreze în spital, îngrijind deportații, a fost trimisă, din bunăvoința aceluiași paznic, înapoi în România, împreună cu un convoi de deportați bolnavi. Astfel de dovezi de bunătate din partea rușilor nu erau singulare, așa cum își amintesc mulți deportați. Rușii... sunt oameni buni, înțelegi? Nu sunt oameni răi
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
slăbiciune pentru Hrușcă, ceea ce a salvat-o pe aceasta de la o pedeapsă aspră. Mai târziu, când Hrușcă a fost trimisă să lucreze în spital, îngrijind deportații, a fost trimisă, din bunăvoința aceluiași paznic, înapoi în România, împreună cu un convoi de deportați bolnavi. Astfel de dovezi de bunătate din partea rușilor nu erau singulare, așa cum își amintesc mulți deportați. Rușii... sunt oameni buni, înțelegi? Nu sunt oameni răi. Nu sunt un popor violent. Nu aveau un cuvânt de spus, le era frică să
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Hrușcă a fost trimisă să lucreze în spital, îngrijind deportații, a fost trimisă, din bunăvoința aceluiași paznic, înapoi în România, împreună cu un convoi de deportați bolnavi. Astfel de dovezi de bunătate din partea rușilor nu erau singulare, așa cum își amintesc mulți deportați. Rușii... sunt oameni buni, înțelegi? Nu sunt oameni răi. Nu sunt un popor violent. Nu aveau un cuvânt de spus, le era frică să zică prea multe, înțelegi?. Sau un alt deportat: Rușilor le era milă de deportați. Ca și
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
rușilor nu erau singulare, așa cum își amintesc mulți deportați. Rușii... sunt oameni buni, înțelegi? Nu sunt oameni răi. Nu sunt un popor violent. Nu aveau un cuvânt de spus, le era frică să zică prea multe, înțelegi?. Sau un alt deportat: Rușilor le era milă de deportați. Ca și mine, și ei aveau tot doar 700 g. de pâine și aveau și o familie de care trebuiau să aibă grijă... dar și așa ne dădeau două bucățele de pâine sau doi
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
amintesc mulți deportați. Rușii... sunt oameni buni, înțelegi? Nu sunt oameni răi. Nu sunt un popor violent. Nu aveau un cuvânt de spus, le era frică să zică prea multe, înțelegi?. Sau un alt deportat: Rușilor le era milă de deportați. Ca și mine, și ei aveau tot doar 700 g. de pâine și aveau și o familie de care trebuiau să aibă grijă... dar și așa ne dădeau două bucățele de pâine sau doi cartofi... erau oameni buni... munceau și
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
aibă grijă... dar și așa ne dădeau două bucățele de pâine sau doi cartofi... erau oameni buni... munceau și erau înfometați ca și noi... doar puțini ne-au tratat inuman. Generozitatea civililor ruși din satele vecine i-a impresionat pe deportați. Unii i-au invitat în casele lor pentru o masă caldă, o felie de pâine cu miere sau chiar o cană de ceai și ceva conversație. Deși norocul putea aduce câteva coji de cartofi, morcovi din grădină sau o felie
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
ceva conversație. Deși norocul putea aduce câteva coji de cartofi, morcovi din grădină sau o felie de pâine de la un cuplu de bătrâni ruși, genul, alături de vârstă, a jucat de asemenea un rol decisiv în supraviețuirea fizică și psihică a deportaților. Deseori, rata de mortalitate a bărbaților era dublă sau triplă față de cea a femeilor. Acest lucru poate fi explicat în parte prin faptul că majoritatea femeilor deportate aveau între 17 și 23 de ani, în timp ce bărbații aveau 39-45 de ani
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
a hainelor, a unei minime igiene și a unui adăpost. Fără îndoială, multe femei au născut în lagăr, uneori împotriva voinței lor. Deși la un anumit nivel o nouă viață însemna bucurie, speranță și sentimentul umanității adus în comunitățile de deportați, deseori nașterea unui copil însemna mai puțină mâncare și nopți nedormite. Grijile noilor mame nu durau însă prea mult, deoarece erau trimise în România împreună cu copiii lor. 8. „Skoro domoi!”. Reîntoarcerea în România Dovezile de bunătate, credința în Dumnezeu, legăturile
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
copil însemna mai puțină mâncare și nopți nedormite. Grijile noilor mame nu durau însă prea mult, deoarece erau trimise în România împreună cu copiii lor. 8. „Skoro domoi!”. Reîntoarcerea în România Dovezile de bunătate, credința în Dumnezeu, legăturile puternice cu ceilalți deportați, tehnicile primare de supraviețuire și, în cazul femeilor, o înclinație înnăscută în a face față lipsei de hrană au fost cruciale în a-i întări pe deportați, contribuind la supraviețuirea lor. în timp ce aceste acte, relații, credințe și dispoziții biologice au
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
Reîntoarcerea în România Dovezile de bunătate, credința în Dumnezeu, legăturile puternice cu ceilalți deportați, tehnicile primare de supraviețuire și, în cazul femeilor, o înclinație înnăscută în a face față lipsei de hrană au fost cruciale în a-i întări pe deportați, contribuind la supraviețuirea lor. în timp ce aceste acte, relații, credințe și dispoziții biologice au fost probabil o condiție necesară de supraviețuire, ele nu au fost în sine suficiente, deoarece mulți au pierit, în ciuda accesului la rații mai mari de hrană, credință
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
și bolile i-au răpus pe mulți, așa cum a fost cazul tifosului din iarna 1945-1946, bolile puteau fi în același timp biletul spre libertate, așa cum au fost pentru cei care au plecat în 1945-1946 cu „vagoanele de bolnavi”. Cei mai mulți dintre deportați au fost însă forțați să îndure 2-5 ani de muncă grea, întorcându-se în România - sau fiind duși direct în Germania de Vest sau Ungaria - între 1947 și 1951. Pentru cei care au supraviețuit până la sfârșit, reacția la aflarea veștii
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
venim acasă. Noi n-am crezut. Noi am gândit că ne duce-n Siberia, mai departe. Spre ușurarea ei, Cocârlă a trăit să-și vadă casa. Cu toate acestea, deoarece drumul înapoi era la fel de lung precum cel inițial, mulți dintre deportații care se întorceau acasă s-au îmbolnăvit și nu au mai reușit să ajungă. Deportații bolnavi, precum Magyari, Hrușcă și Teutsch, au fost duși în Germania de Est și fie au rămas în RDG, fie s-au întors în România
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
departe. Spre ușurarea ei, Cocârlă a trăit să-și vadă casa. Cu toate acestea, deoarece drumul înapoi era la fel de lung precum cel inițial, mulți dintre deportații care se întorceau acasă s-au îmbolnăvit și nu au mai reușit să ajungă. Deportații bolnavi, precum Magyari, Hrușcă și Teutsch, au fost duși în Germania de Est și fie au rămas în RDG, fie s-au întors în România. Prezența lor acolo a fost mărturia tratamentelor brutale de care au dat dovadă sovieticii, șocând
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]