1,639 matches
-
asta doar afacere nu s-ar chema că ar fi. Apoi, să scriu, afară de asta, însemna o bucurie imensă. În anul I de facultate, stăteam în diminețile acelea reci de noiembrie într-o garsonieră, unde scriam, într-un soi de euforie isterică, tot ce-mi trecea prin cap. Scriam și era superb să fiu propriul meu stăpân, să decid io tot ce avea să se întâmple pe acea foaie de hârtie. Pentru niște seminarii de scriitură de presă scriam. Și toți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
accesibilă oricui. De fapt, nu oricui, ci tuturor. Câteodată devin patetic, dar nu mi-e rușine. În fond, e problema lumii că denigrează patetismul. Sunt în joc niște sentimente absolut firești și doar dacă ni le reprimăm vom avea probleme. Euforia asta mi-a jucat mereu feste. Am prezentat odată la facultate un referat despre țigani și atunci avusesem dintr-o dată revelația că țiganii sunt o nație uimitoare, ultimii oameni liberi, pe care noi nu-i înțelegem și nu-i lăsăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2097_a_3422]
-
cu halele astea mari și luminate "à giorno", li s-a stricat și lor sistemul genetic natural și umblă bezmetice și împiedicate de colo-colo, scăpând ouăle pe unde se nimerește și moțăind de-an-picioarelea precum gâștele ajunse în stare avansată de euforie, după ce-au introdus în stomacul lor un polonic de dude coapte, intrând în comă alcoolică. Vai și-amar de capul lor! Vă spuneam mai sus că lampa cu petrol numărul 8 intrase în șomaj tehnic din lipsă de materie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1573_a_2871]
-
foială, consultări șoptite, și fiecare a început a scrie un subiect care credea că este mai "literar". Eu am ales ca temă "La gară". Cu satisfacția pe care ți-o produce inspirația, care este, cum se știe, o stare de euforie, m-am închipuit la gară și, tot așa, am imaginat sosirea trenului, anunțată de lungi avertismente sonore, am descris mulțimea celor care așteaptă, mi-am ales două personaje, un băiat care vine în vizită la bunici, care, bineînțeles, în tren
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
mod intuitiv Cehov a pus în lumină, pentru prima oară, după câte știu, caracterul bipolar, aparent contradictoriu (la data respectivă inexplicabil), al biotipului ciclotimic. Stanislavschi pomenește despre întâlnirea dramaturgului cu un mare artist, un om de o veselie, de o euforie sclipitoare, unul din idolii teatrului rus prin 1980-90. "Acest om se va sinucide", i-a spus Cehov lui Stanislavschi, după.plecarea actorului. Stanislavschi mărturisește că remarca l-a stupefiat. După moartea lui Cehov, artistul s-a sinucis, într-o criză
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
că te-ai relaxat bine aseară“, m-a Întâmpinat a doua zi surâzătorul Jules, cu dinții lui albi ca ai lui Frank Sinatra, În drum spre magazinul Klein de pe 14th Street, unde mă ducea să-mi cumpăr un pardesiu. În euforia grăbită a plecării din București, Îmi Închipuisem, ca toți cei ce visează la utopia americană, că la New York asfaltul e turnat din aur și că e veșnic soare, În consecință nu mă gândisem să-mi iau paltonul. În seara aceea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
cu totul diferită, e fermecătoare În amândouă. Ascultând pentru prima oară muzica lui Bellini (Văduva o văzusem la Opereta din București), am rămas adânc mișcat de frumusețea aproape senzuală a melodiilor, pe care le-am recepționat Într-o stare de euforie sublimă. Nu citisem Însă libretul. Ce șoc, ce deziluzie să constat cât de neverosimilă poate să fie povestea. În comparație cu impresia cerului care se deschide, În special În ariile tenorului și ale sopranei, absurditatea de pe toate fronturile melodramei mă Înfiora. Cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
ra generație, Editura Compania, București, 2004); gândurile sale, ale lui Mircea Eliade și ale altor vârfuri spirituale ale perioadei interbelice într... în rezonant... cu idei, cu aspirații, cu misiunea elitelor intelectuale din perioada de dup... 1989. Optimism, dar și pesimism, euforie, dar și depresie; exist... similitudini, dar și diferențe notabile. Nu-mi propun s... fac o paralel... între cele dou... perioade; doresc s... folosesc ins... conceptul de nou... generație în privința economiei, ca disciplin... cognitiv... și aplicat.... Economiștilor mai vârstnici le este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1898_a_3223]
-
meu, o emiteam fără restricții! Cât despre ură, invidie, răzbunare, mânie, egoism... cine-și mai amintea de aceste noțiuni? Nu mă mai săturam de această nouă... hrană și aș fi vrut să comand stop scurgerii timpului. Exersam o stare de euforie conștientă, negenerată de vreun drog înșelător și periculos, ci doar de iubirea dintre spirite. Toți îmi deveniseră prieteni, toți îmi deveniseră frați! Densitatea materiei se diluase, permițându-ne zborul spre înălțimi până atunci doar râvnite, intangibile, încât sunt și greu
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
important, fără costuri. Alții... au crezut că au devenit șefi pe viață! Șefi în Sahaja Yoga?! Mulți veniți, ceva mai puțini rămași! Dar... sahaja yoghini! Ce vreau să scot în evidență aici, este că evoluția spirituală a cerut și sacrificii, euforia începutului fiind înlocuită treptat de conștientizarea misiunii pe care o aveam de îndeplinit în această lume decadentă în care eram obligați să existăm. Iar conștientizarea misiunii și metodele urmate s-a întâmplat diferit, funcție de om, funcție de Spirit. Alături de noii mei
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
vioiciune și o agilitate de invidiat pentru o femeie de vârsta, constituția și... starea ei de sănătate. Plecase în aventură ca o... pacientă îngrijorată de viața ei și revenise ca o femeie puternică, optimistă și încrezătoare în viitor. După depășirea euforiei primelor zile de după întoarcerea în sânul familiei, odată reintrați în cotidianul pământenei noastre vieți, adică - pentru Ana - nepoți, școală, bărbat, gospodărie... a trebuit să-și ia inima în dinți și să se confrunte cu realitatea ce-i era sortită: să
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
o distanță comparabilă cu cea din fața mea, un microbuz ce a avut timp să oprească și să-mi aștepte reacțiile. În rest, nimeni și nimic, cât vedeai cu ochii, înafara unui câmp alb, alb, alb... Înciudat și, oarecum trezit din euforie, i-am invitat pe toți să coboare din mașină pentru a o împinge. Atunci s-a petrecut miracolul: nici n-au apucat să deschidă fetele portierele mașinii când - de unde, oare?! - ca din pământ, de niciunde au apărut doi bărbați puternici
Nevăzutele cărări by FLORIN MEȘCA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91862_a_93220]
-
chimie sufletească. Așa se face că o zi cenușie și umedă se acordă cu o bucurie imensă și liniștită. Dacă unele împrejurări dătătoare de satisfacții - cum ar fi audițiile muzicale ca formă de libertate într-o lume de constrângeri sau euforia de pe urma încetării durerii fizice - sunt firești, altele sunt inexplicabile, fără să aibă nevoie de explicații. Scriitorul vede doi tineri, doi frați, într-un autobuz și are sentimentul că i se dă ceva important. Un vecin se așază lângă el pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
fi „ieșit” nimic), luând - la lumina becurilor roșii de pe stradă - culoarea familiară și plăcută a cafelei cu lapte. În această culoare cineva turnase impresiile cu care ieșisem de la film, obținând - și oferindu-mi-l ca pe tavă - elixirul unei inexplicabile euforii. Sub semnul căreia am pășit, neștiutor, în noul an 1963, care avea să se dovedească atât de important pentru mine. * În comuna în care am fost profesor la începutul anilor ’60, m-am împrietenit cu un învățător, om în vârstă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
pat, epuizat, în cameră, pe lângă mama, se mai afla și domnișoara Marioara, vecina noastră de la etaj, o femeie în vârstă, micuță cât un copil, venită să dea și ea un sfat, să mă ajute cumva și pe care, în lumina euforiei aceleia de animal egoist ce ne încearcă de câte ori o suferință fizică insuportabilă ia sfârșit, o vedeam ca pe o zână, ca pe o ființă benefică, salvatoare. Înțelegând că „mi-a trecut”, deși încă slăbit, abia ținându-mă pe picioare, am
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
sfioase, peștișorul cel neascultător din cârlig și-l pun pe o lespede albă, mai încolo. După aceea, copilul privește foarte intrigat la peștele care, scos din apă, se zbate spasmodic fără aer. Îmi dau seama de mulțumirea lui extremă, după euforia ce i se citește-n ochi în timp ce se uită extaziat la salturile agonizante ale micii vietăți. Cred că agonia este momentul cel mai intens îngăduit făpturilor vii. Stropii aceia ultimi de viață, ce se luptă îndârjit să înfrângă moartea, au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
țâșnește șiroind din mâinile ucigașe ale Medeei. Și tot atunci, din senin, începe să plouă: o ploaie blândă, curată, picurând ca o muzică pură ce izbutește să domolească tensiunea interioară a lucrurilor. N-aș putea să explic în alt fel euforia ce mă invadează brusc atunci când încep ploile de toamnă. Ceea ce simt e o stare interioară extraordinară. E ca și cum eul meu ar trece prin multiple rituri de purificare și ar găsi, în sfârșit, în ungherele lui cele mai profunde, acea dimensiune
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
chiar un freamăt interior, care apoi se exterioriza și ajungea să se contopească în spasmul confuz al peisajului. Când mă cufund astfel în natură, peisajul e atât de viu că eu încetez să exist. Am trăit o clipă de supremă euforie. Apoi m-am întors la normalitate. Nu mă transfomasem încă în broască. Nu suferisem nici o metamorfoză; mai degrabă atinsesem un soi de acomodare metafizică. Intrasem, pur și simplu, în contact cu zeii invizibili care trăiesc în receptacolul gigantic al naturii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
România; pe de altă parte, Reich-ul nu era dispus să ia în considerație doleanțele unui partener suspectat că vrea să-și cruțe resursele umane și economice, pentru a profita cu costuri cât mai mici, de sforțările germane în vederea dobândirii victoriei. Euforia biruințelor comune din anul 1941 s-a risipit când, armata română a înregistrat mari pierderi de efective în operațiunile militare din anii 1942 și 1943. La 5 iulie 1943 operațiunea Citadela (bătălia de la Kursk), înfrângerea armatei germane, a risipit și
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
un fel de fericire extatică, sunt orologii cu bătăi ritmice în sonorități de finețea rozelor mătăsoase, bucurându-ne cu toții de vrajă și fascinație. Ce frumusețe! Întruchiparea proiecțiilor pictate ale naturii în expansiune, întreaga atmosferă a zidirilor vegetale declanșează în noi euforia de neoprit, cu senzația de umbre mișcătoare ale zeițelor olimpiene. Mâini invizibile ne dezbracă de orice tristețe, însuflețiri necuprinse plutesc cu aripi de înger, pierderea de sine e moleșitoare sub noianul ramurilor de tei. Zile magice de mai și plimbări
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
s-a spus că trebuie să-mi fac formele de plecare în câteva zile. Devenind iminentă confruntarea de la Geneva, pe care abia acum o vedeam cu ochii mei mari deschiși, și că va trebui să intru în vâltoare, starea de euforie s-a stins treptat chiar dacă nu era una de panică, iar pe măsură ce funia se strângea la par, aveam să cuget mai sumbru și chiar să blestem ziua în care am fost implicat în această acțiune diplomatică (întrevedeam mai bine în
[Corola-publishinghouse/Administrative/1541_a_2839]
-
din Europa de Est, putem testa și profeția pe care politologul marxist Silviu Brucan a făcut-o la începutul lui 1990, când a spus că românilor le vor trebui cam 20 de ani ca să se obișnuiască cu democrația. Ne amintim că în euforia acelor zile imediat după eliminarea cuplului Ceaușescu și înainte de mineriadele care au urmat mulți români au fost ofensați de profeția celui pe care s-au grăbit să-l eticheteze în mod sarcastic drept o Pythie românească. Dacă judecăm, însă, după
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
patruzeci de ani de regim comunist. Dacă ideologia marxist-leninistă a impus colectivismul ca principiu de conducere social obligatoriu, greutățile și temerile asociate cu regimul represiv a avut efectul opus, ducând la un individualism extrem, decăderea morală și atomizarea societății. În timpul euforiei inițiale a Revoluției de Catifea și înainte de ruperea Cehoslovaciei, țara s-a bucurat de multă simpatie, în mare parte datorită statutului de erou cultic al Președintelui-Filosof Vaclav Havel. Dar după ce țara s-a dezintegrat și popularitatea președintelui a scăzut, un
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
vitalitate. M-am reîntors în Statele Unite și, ca atare, nu am fost prezent la versiunea românească a revoluției, dar îmi amintesc cu claritate speranța și exaltarea pe care le-am simțit la căderea unui regim corupt. Poate că în acea euforie mi-a fost un pic prea ușor să uit anumite lucruri inconfortabile, cum ar fi prezența multor cadre comuniste în sânul conducerii revoluționare și al diverselor organizații care au apărut atunci, însă cum putea o revoluție să izbucnească într-o
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
România a avut un oarecare succes, așa cum voi arăta mai jos. 4. În 1989, ce fel de evoluție anticipați pentru România și Europa de Est pentru următoarele două decenii? Au fost speranțele dvs. în general confirmate sau înșelate? În anul 1989, după ce euforia inițială privind căderea regimurilor comuniste s-a risipit, mulți dintre noi au recunoscut că procesul de tranziție va fi unul perturbator în Europa de Est, în special în țări precum Bulgaria și România, unde experiența cu democrația se lovise de dificultăți în
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]