1,035 matches
-
la Templul Mii, nu văzură nici un soldat inamic. Aceștia escaladaseră Muntele Hiei cu viteza luminii. Privind În susul muntelui, văzură că imensa armată dușmană, de peste douăzeci de mii de oameni, Împreună cu cea a călugărilor-războinici, se Întindea până la Suzugamine, Aoyamadake și Tsubogasadani. Flamurile lor fluturânde aproape păreau să spună: „N-am fugit. De-acum Încolo, desfășurarea luptei va vorbi de la sine.“ Nobunaga se uită spre Înaltul munte, spunându-și: „Asta e. Nu muntele mi-e dușman, ci privilegiile pe care le ai cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
tău va râde de tine. Însă și lui Nobunaga i se Înroșeau ochii. Poruncind ca scăunelul său de campanie să fie mutat pe vârful unui deal, privi rânduirea trupelor asediatoare. Cât vedea cu ochii, poalele Muntelui Hiei erau pline de flamurile oamenilor lui. Trecu o jumătate de lună. Asediul muntelui - strategie neobișnuită pentru Nobunaga - continua. Tăiase căile de aprovizionare ale inamicului și Încerca să-l Înfometeze. De fapt, planul lui Începuse deja să dea rezultate. Cu o armată de peste douăzeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ar fi fost pe vremea când Shingen trăia. Din fluturatul stindardelor În vânt și din ropotul picioarelor ce mărșăluiau se putea distinge o notă tânguitoare, amintind de incertitudinea vieții. Dar cei cincisprezece mii de soldați băteau tobele războiului, Își desfășurau flamurile și treceau hotarul provinciei Kai; iar noblețea lor se reflecta În ochii oamenilor, la fel de sclipitoare ca În zilele lui Shingen. La fel cum stacojiul soarelui la apus este asemenea cu cel al soarelui când răsare, oriunde ai fi privit - fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
strategie. În sfârșit, la căderea nopții, le ordonă oamenilor lui să aprindă focuri. Focuri cât mai mari. Curând, Începură să se vadă flăcări enorme, de pe muntele Tatakura, până În vecinătatea Muntelui Mikazuki, Înălțându-se peste piscuri și văi. În timpul zilei, nenumărate flamuri și drapele fură agățate Între copaci, prin locurile mai Înălțate, ceea ce măcar Îi arăta inamicului că armata lui Hideyoshi era prezentă și, de asemenea, Încuraja mica trupă din castel. Situația dură astfel până În Luna a Cincea, când sosiră Întăririle de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cu cozi roșii - cele care atrăgeau, mai presus de orice altceva, atenția tuturor erau drapelele clanului Takeda. Treisprezece ideograme chinezești sclipeau aurii pe o fâșie de material roșu, lângă un alt stindard. Două șiruri de caractere aurii erau Înscrise pe flamura prelungă, de culoare albastru Închis: Iute ca vântul Tăcut ca pădurea Arzător ca focul Neclintit ca muntele. Toți știau că poemul avea caligrafia executată de Kaisen, marele preot al Templului Erin. — Ah, cât e de trist că Însuși sufletul acelui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
al Templului Erin. — Ah, cât e de trist că Însuși sufletul acelui stindard părăsește astăzi Castelul Tsutsujigasaki, Îndreptându-se spre alte meleaguri. Toți oamenii din vechea capitală păreau Întristați. De fiecare dată când drapelul cu cuvintele lui Sun Tzu și flamura cu cele treisprezece ideograme chinezești erau desfășurate și luate În luptă, vitejii soldați se Întorseseră cu ele. În acele vremuri, ei și orășenii răgușiseră strigând, din toată inima, victoria Împărtășită de toți. Asemenea evenimente avuseseră loc pe vremea lui Shingen
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de azi, chiar dacă trăim mult. Ia privește. Am obținut rezultate de pe urma tuturor anilor noștri de eforturi - nu numai din cealaltă parte a acestor ziduri, nici măcar din toată Suwa, ci acum atât Kai, cât și Shinano sunt Îngropate În steagurile și flamurile aliaților noștri. Dorința pe care am nutrit-o atâția ani se Împlinește sub ochii noștri. Ca de obicei, nu vorbea prea tare, dar cuvintele Îi fură auzite clar de toți cei prezenți. Aceia care vorbiseră gălăgios tăcură, privind de la Mitsuhide
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
ușoare, cu care să atace corăbiile de război ale lui Hideyoshi. Două sau trei dintre micile nave se scufundaseră, dar supraviețuitorii Înotaseră până Înapoi la castel și declanșaseră un al doilea atac. Când sosi armata clanului Mori, iar drapelele și flamurile Începură să se vadă din castel, apărătorii crezură că erau salvați. Dar, nu peste mult, Înțeleseră imposibilitatea situației. Distanța dintre salvatori și ei Înșiși, precum și dificultățile de acțiune care decurgeau de aici, nu permiteau salvarea. Deși erau descurajați, nu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Hideyoshi nu schimba termenul de predare. Slujba se ținea Într-o capelă luminată de lămpi, lată de o sută optzeci și patru de metri. Baldachinul viu colorat scânteia, miile de lampioane arătau asemenea stelelor, iar fumul de tămâie plutea printre flamurile fâlfâitoare, formând nori purpurii peste capetele mulțimilor de participanți Îndoliați. Numai printre preoți, participau venerabili cărturari de la cele cinci temple Zen importante și preoți din cele opt secte buddhiste. Oamenii acelor vremuri, care erau prezenți la slujbă, o descriau ca și cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
și avansă până la Kitsunezaka, pe drumul provinciilor de miazănoapte. În scopul de a-i atrage și scoate din luptă pe cei cinci mii de oameni ai lui Hideyoshi amplasați pe Muntele Higashino, armata lui Katsuie Își desfășură acum, cu mândrie, flamurile și porni Înainte. Cerul nopții Începea, Încet, să se lumineze, anunțând zorile. Era a douăzecea zi din Luna a Patra a calendarului lunar - foarte aproape de solstițiul de vară - iar nopțile erau scurte. Tot atunci, generalii din avangardă Începură să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de Yaganase, Însă acum nu se mai vedea decât drapelul lui Hideyoshi. Strălucea viu În lumina puternică a soarelui, impresionându-i pe toți cei ce-l vedeau, ca simbol al unei realități ce transcendea Înțelepciunea și puterea obișnuită. Steagurile și flamurile armatei lui Hideyoshi - care se Întindeau de-a lungul drumurilor și acopereau câmpiile - ofereau un măreț spectacol al victoriei. Stăteau strânse atât de dens unele În altele, Încât semăneau cu o ceață aurie. Soldații Începură să-și mănânce proviziile. Ostilitățile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
În cornuri, erau bătute tobele, steagurile se desfășurau și armata Începea să-și croiască, maiestuos, drum prin cetate. Cu acea ocazie, Însă, călăreții fură lăsați În grupuri mici, de câte doi sau trei; În fața și În spatele lor erau plasați pedestrași; flamurile rămăseseră Împăturite, iar armele de foc, ascunse. În acea noapte cețoasă de primăvară din Luna a Treia, orășenii se Întorceau să privească și se Întrebau ce se Întâmpla, dar nimănui nu i-ar fi trecut prin minte că asistau la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
cam patru sute de oameni le ieșiră În Întâmpinare la trecerea râului. — Ale cui sunt aceste drapele? Întrebă Hideyoshi. Generalii Își Îngustară ochii, bănuitori. Nimeni nu putea identifica uriașele steaguri cu ideograme chinezești negre pe fond roșu. Mai erau și cinci flamuri aurii și un stindard de comandant cu blazonul format din cinci cerculețe În jurul unui cerc central mai mare, peste un evantai auriu. Sub aceste flamuri, treizeci de războinici călări, treizeci de lăncieri, treizeci de pușcași, douăzeci de arcași și un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
putea identifica uriașele steaguri cu ideograme chinezești negre pe fond roșu. Mai erau și cinci flamuri aurii și un stindard de comandant cu blazonul format din cinci cerculețe În jurul unui cerc central mai mare, peste un evantai auriu. Sub aceste flamuri, treizeci de războinici călări, treizeci de lăncieri, treizeci de pușcași, douăzeci de arcași și un batalion de pedestrași așteptau, În formație completă, cu uniformele strălucitoare foșnind În briza râului. — Du-te să afli cine sunt, Îi ordonă Hideyoshi unui vasal
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
Își comunicau gândurile fără cuvinte. Cei șase mii de oameni ai lui Shonyu fură Împărțiți imediat În două subunități. Cam patru mii de soldați porniră spre miazănoapte, alcătuindu-și formația la sud-est, pe un platou Înalt. Stindardul comandantului și celelate flamuri anunțau limpede că generalii de-acolo erau fiul cel mare al lui Shonyu, Yukisuke, și fratele său mijlociu, Terumasa. Aceasta era aripa dreaptă. Aripa stângă era formată din cei trei mii de ostași ai lui Nagayoshi, pe Gifugadake. În fruntea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2247_a_3572]
-
de groază Cînd Zeii Stihiilor alăturatu-s-au toți minunatului cîntec: "Sunați din groaznică trîmbiță-a Războiului, suflete-n zale de oțel ce atrage! Sunați din fluierul ascuțit, șerpi ai războiului! Toba din Miazănoapte o-aud. Sculați! Aud un fîsîit de flamuri înfășurîndu-se. 150 Balaurii cei din Miazănoapte armurile-și pun; Spre marea de la Răsărit se-ndreaptă far' ocol. Lucirea hamurilor de pe cai a nopții bolta o-ntinează. Să oprim nói nălțarea Regelui slăvit: dați pinteni, dați pinteni nourilor voștri-ai Morții
by William Blake [Corola-publishinghouse/Science/1122_a_2630]
-
subdirector general și inspector general al teatrelor, regizor și chiar interpret în câteva din propriile piese; ca actor, a folosit pseudonimul Sybil. În 1891 L. debutează cu o poezie în „Revista nouă” a lui B.P. Hasdeu. A colaborat la „Flacăra”, „Flamuri”, „Literatură și artă română”, „Vatra”, „Convorbiri literare”, „Rampa”, „Scena” ș.a., semnând și Câmpeanu. În volum a debutat în 1896, cu versuri - Prima (1890-1895). Deși B.P. Hasdeu a semnat prefața cărții, dându-și girul în privința talentului tânărului poet, producția lirică a
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287764_a_289093]
-
Crișuri”, „Convorbiri literare”, „Gândirea”, „Ramuri”, „Năzuința” (Craiova) ș.a., până prin 1933 iscălind și cu pseudonimele Radu Buzescu și George Freamăt. Atras de timpuriu de literatură, face critică literară vreme îndelungată, fiind și membru în redacțiile publicațiilor „Adevărul literar și artistic” (1923-1926), „Flamura” (1925-1926), „Viața literară” (1926) și „Propilee literare” (1926-1929). A tradus din Marțial, La Rochefoucauld, Maeterlinck, Baudelaire, Alain. Debutează în revista „Izvorașul” (1919-1920) cu un articol despre folclor, domeniu care l-a atras în alte câteva rânduri, B. fiind și editorul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285545_a_286874]
-
20. Finlanda. Pagini de civilizație și tradiție", nr. 262-263-264 (10-11-12), 1982, pp. 103-105. Koskenniemi, V. A., Pe câmpia pustie și Când voi deveni pământ nu-mi pasă de ce s-o întâmpla (din volumul Cântece noi), traducere de Marcel Romanescu, în "Flamura", an V, nr. 7-8, sep. 1927, p. 351. Kunnas, Kirsi, O barcă aluneca-n lumină, traducere de Aino Palojärvi, în "Columna", nr. 17, mai 2003, p. 23. Kunnas, Mauri, Moș Crăciun, traducere de Laura Delicostea, în "Columna", nr. 19, martie
[Corola-publishinghouse/Science/84965_a_85750]
-
va fi inclusă și în volumul Răzmerița bairamului domnesc (1943). Sub titlul Pe urmele lui Vasile Bălțatu la întrecere de halca, tipărește în „Iașul nou” (1954) o secvență din romanul, rămas în manuscris, Volnicii norodului, care cunoaște două faze intermediare: Flamura cernită (1945) și, mai târziu, Paloșul cel cumplit (1959). Altă nuvelă, Înscăunarea lui Ștefan (1957), apare în „Iașul literar”. Au rămas în manuscris Istoria orașului Iași, din care redactase câteva sute de pagini, nuvela Romanța Moldovei și piesa de teatru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285550_a_286879]
-
aer; agitație; apa; aprinde; a aprinde; aprindere; aragaz; de armă; arși; artă; arzînd; asemănare; atracție; august; babă; boală; căldura; camping; cercetași; chibrituri; curățare; da; dar; DEMON; dezastru; diavol; dorință; drac; dragoste; dușman; emoții; energie; etern; fenomen; fierbător; fire; flacăra; flamă; flamură; foc; forță; frig; frumos; fulgere; gaz; greu; Guță; Hefaistos; iarna; incinerare; infern; inimă; la inimă; iute; încins; lăuntric; limbi; liniștit; lumînare; lup; mașina; mic; mistuire; moale; de neînvins; nestins; noroc; pace; pai; pe paie; de paie; pană; panică; și pară
[Corola-publishinghouse/Science/1496_a_2794]
-
vicepreședinți, directori și directorași de tot felul. Toți se aliniară voioși ca la un semn, gata să servească din nou Patria. Unii vor cîștiga. Nu pentru că sunt buni, ci pentru că nici adversarii nu sunt mai breji, sau pentru că-i acoperă flamura Partidului sau a vreunui "tătuc". Și mai discutăm despre înnoirea clasei politice, despre un alt mod de a face politică, european nu-i așa? Cu cine, domnule? Cu aceleași păpuși ruginite plus altele mai noi, de mucava? Această clasă politică
[Corola-publishinghouse/Science/1490_a_2788]
-
călărit către mari vînturîndu-si umbră/ pînă cînd printre țăruși se pierdură.// Deci nu ei mă caută. Gușterul/ care tocmai clipise privindu-mă/ pieri dintr-o întorsătură.// Fără grabă anii și-au strîns taberele/ și doar un cort colorat atinge/ cu flamura pe rînd continentele.// Nicăieri nu e cer, alături e marea/ rîvnind la falca de asin veche-n furnici/ furisată-ntr-o groapă de văr" (Tapasya). Emoționantă e împrejurarea că bardul cu dezabuzata scriitura își păstrează un mecanism productiv de ordin infantil. El
Un basm pentru adulti by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/18133_a_19458]
-
fiece zonă și în fața ochilor apar clădirile cartierului, așa cum sunt ele imortalizate în fotografii sau stampe vechi de un veac sau mai mult. Amănuntele au fost respectate cu minuțiozitate de autor. Spre exemplu, remarcând în prezentarea grafică a Cetății o flamură roșie însemnată cu o cruce albă, mi-am exprimat nedumerirea. Răspunsul a venit imediat: „Este vechiul steag al orașului”. „Roșu cu o cruce albă? ”- m-am arătat eu neîncrezător. „Sunt culorile regiunii Savoya și au devenit și ale Timișoarei o dată cu
Agenda2004-51-04-b () [Corola-journal/Journalistic/283168_a_284497]
-
prozaica dizenterie. Și dacă pronia nu i-a dat un destin romantic, nici memoria literaturii n-a fost cu mult mai îndurătoare. În Epigonii, bunăoară, versurile despre Cârlova sunt dintre acelea care se trec iute cu vederea: „L-ale țării flamuri negre Cârlova oștirea cheamă.” Din cele cinci poezii, câte ni s-au păstrat, Eminescu o alege pe cea mai perisabilă. Marșul oștirii române, o compunere în dulcele stil al vremii, cu versuri de Alecsandri sprințar și vesel. Nimic marțial și
Un minimalist by Simona Vasilache () [Corola-journal/Journalistic/5976_a_7301]