1,188 matches
-
mai intensă și mai conștientă, cu atâta are mai mult oroare de neant. Crima fundamentală a naturii împotriva omului e că a pus conștiința unui Kant într-un corp de mamifer supus legilor stupide ale materiei care, cu un curent imperceptibil de aer ori cu o infimă bacterie, poate stinge pentru eternitate conștiința în care se aprinsese un univers. Gîndește-te că și tu și acela care te insultă, intr-o zi sau alta aveți să stați cu mâinile pe piept și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
ar fi o catastrofă individuală și meritată. Dar nefericirea ei, provocată de mine, ar fi o crimă împotriva ei și o crimă împotriva fericirii, pentru că oamenii înfrumusețează ori urâțesc fericirea... 19. Voința de a nu muri, geniul speciei sau elementul imperceptibil a creat în individ iluzii și miraje. E amorul: arbust în primăvară, când frunzele și florile, pe care cântă păsări și se opresc fluturi, acoperă trunchiul inestetic care hrănește coroana. 20. Hm! Amor platonic?.... Trubaduresc? Comuniune între suflete? (,,Androgin și
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
important în păstrarea echilibrului organic și, probabil ca și el, nu are numai un singur client. Atunci? Atunci rămâne să fac o tranzacție cu natura sau, mai exact, s-o mistific. Voința de a nu muri, geniul speciei sau elementul imperceptibil a creat în individ iluzii și miraje. E amorul: arbust în primăvară, când frunzele și florile, pe care cântă păsări și se opresc fluturi, acoperă trunchiul inestetic, care hrănește coroana. Voi mistifica la rândul meu geniul speciei, elementul primordial, voința
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
foc colosală și sinistră (...) Adela se opri, îmi luă brațul și se strânse lângă mine, speriată" (p. 154-155). Când se referă strict la sine, naratorul notează divagațiile bărbatului cu aspect aforistic: "Voința de a nu muri, geniul speciei sau elementul imperceptibil a creat în individ iluzii și miraje" (p. 140). Și mai direct: În strigătul de iubire, bărbatul cere femeii ajutor împotriva morții" (p. 137). Când se-ntoarce noaptea, singur, de la Târgu-Neamț, admi-rînd cerul, simte nevoia dragostei, într-un gest de
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
sărutul său rece de rămas-bun. Peste weekend mi-am spălat toate rufele și am făcut curățenie generală, ca să nu am timp să mă gândesc la nimic. Dar când s-a lăsat liniștea serii am început să mă simt rău. Ceva imperceptibil în destinul meu sau în altă structură, greu de identificat, luase o turnură diferită, aproape isterică, iar eu nu aveam nici o putere să schimb ceva. Încercam să-mi clintesc cu mintea destinul, să-l vindec, mi-l închipuiam pe Ștefan
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
un roi de maimuțe nevăzute i-ar fi scormonit întruna ochii și mintea și și-ar fi aruncat una alteia creierul nebunului, ca pe o minge. Ardea acum mocnit, nu ca atunci, doar mâinile, care aveau un tremur continuu, aproape imperceptibil, și ochii, care aruncau din când în când scântei, îl trădau oarecum. Era clar că era ceea ce psihiatrii ar numi bolnav mental. Privindu-l, mi se părea că contemplu însuși răul, dar nu prin ființa firavă și îndoielnică a victimei
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
de oțel cu care nu știam ce să fac, o roată grea cu țumburușuri crestate și câteva titireze zimțate, pe care le și răsuceam între degete pe lacul mesei din sufragerie, privind cum rămân apoi aproape fixe în rotație, baleind imperceptibil în lături, un timp amuzant de lung. Roata cea mare, pe când se rotea măreț ca o galaxie, scotea și un huruit melodios, pe când cele iniei, gravitând în jurul ei, erau tăcute, dar mult mai sclipitoare. Până la urmă însă, se ciocneau unele
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
pentru privilegiul de-a avea un copil. Femeile din L.A. sunt... letale, mai Întâi În dormitor, apoi la tribunal. Se Întoarse către Kitty. — Îmi permiteți să vă Întreb de ce ați divorțat? Dacă nu e prea personal, desigur. Kitty zâmbi aproape imperceptibil. — Ce s-a Întâmplat cu fostul meu soț? Întrebă ea cu răceală. Veșnica poveste: l-am sedus, m-am căsătorit cu el, l-am torturat, l-am abuzat emoțional și fizic, l-am bătut, l-am Înșelat cu cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
lua în zbor pe motivul năucitor că ești mic și te cheamă polonic) și să te lase să privești sau să-ți amintești (e totuna) cum de acolo, chiar din interiorul decupajului, ascunsă hărților și înțelegerii științifice, pulsează, straniu și imperceptibil, o cruce. E greu de spus cine a avut curajul și răbdarea, sminteala sau pur și simplu cheful ca într-o noapte, după ce larma împușcăturilor va fi încetat demult și atât pistolarii vii, cât și cei morți își vor fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Apariția zilelor, nopților și anotimpurilor, atmosfera extraordinară cu azot, ozon și Co2, în cantități precise pentru menținerea vieții, caracteristic numai Pământului, nu este o întâmplare! Pământul poartă pecetea incontestabilă a unei creații raționale. Lumea care ne înconjoară conține materii eterice, imperceptibile cu simțurile noastre, invizibilă... Omul are în stare latentă simțuri cu care se poate lua contact cu lumea invizibilă. Faptul că oamenii nu văd ființele din lumea hiperfizică sau invizibilă, nu înseamnă că ele nu există. Gândirea, ideea... aparțin lumilor
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
Îți mulțumesc pentru sărut“. — „Îți mulțumesc pentru sărut,/ Îți mulțumesc pentru sărut“, murmură, involuntar aproape, Nora. — „Köszöni a csókodat,/ Köszöni a csókodat“, făcu retroversiunea de cuviință, Carmen. — Nu mă mai mir că știi și ungurește, spuse, nu fără un anume imperceptibil esitando, semn al complexului de inferioritate, domnul Vasile Elisav, cu o străbunică vieneză, austriacă, austro-, deci, ungară, scumpă Carmen. Dar te desfid să-mi spui la ce anume sărut face aluzie,-n poema asta, Ady! —?! — La, în opinia mea, acela
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
Că eul, de vreme ce există, trebuie să fi găsit un mijloc de a-și asigura permanența. Că voi trece în altceva, infinit mai complex. Altfel este absurd, și nu văd un loc pentru absurd în proiectul lumii. Miliardele de galaxii, câmpurile imperceptibile, în fine, lumea asta care îmi înconjoară craniul ca o aură nu ar putea exista dacă n-ar trebui ca eu s-o cunosc în întregime, s-o posed, să fiu ea. Azi-noapte, ghemuit sub plapumă, am avut un fel
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
tocănit de tocuri de damă pe gheața cristalină. Știam că înspre Circ zăpada fusese curățată de pe gheață pentru patinaj, așa că omul care se apropia trebuia să vină pe acolo. După un timp, tocăniturile încetară, înlocuite de un zgomot înfundat, aproape imperceptibil; într-un loc, ceața începu să se coloreze cu un strop de cafeniu, la început palid, apoi mai accentuat. De fapt, era discernabilă mai curând mișcarea, la câțiva metri, a unui corp nedefinit. Când a putut să mă zărească, ființa
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
activitate mai amplă de secretariat, așa că l-am întrebat pe Bogdan, băiatul de la computer, dacă se poate ocupa și de aceste probleme. Mi-a răspuns că-i va face plăcere. Cât timp eram în atelierul de lucru al fetelor ceva imperceptibil îmi atrăsese atenția. Mi-am propus să fiu mai vigilent. Indiferent de anotimp, sub masa de lucru a unei fete zărisem o pereche de cizmulițe elegante. Din când în când, cizmulițele dispăreau. Mă întrebam de ce îmi atrag atenția cizmulițele alea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
nisipul, se scurgea și viața lui Ajamuk. După puțin timp, era îngropat până la piept. Atunci deschise ochii și strigă. Sclavul veni îndată, se uită în jos, dar nu văzu decât întunericul. Mica torță fusese îngropată de nisip. Un geamăt aproape imperceptibil urca din adâncul pământului. Sclavul dădu fuga să-și trezească stăpânii și, de îndată, Gacel coborî în ajutorul fratelui său, când nisipul ajunsese până la bărbia lui Ajamuk. Trase de el, încercând să-l apuce de subțiori, cu gândul să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
dar acum se hotărâse să intervină, deoarece subiectul era legat direct de munca sa. Iar asta înseamnă că n-am fi greșit deloc drumul, pentru că instrumentele noastre ne permit să stabilim via satelit și cu o marjă de eroare aproape imperceptibilă locul de pe glob în care ne aflăm. Laila, Aisha, Gacel și Suleiman se uitară unul la altul. Se vedea că ori nu înțeleseseră ce spusese francezul, cu toate că vorbeau limba cu destulă ușurință, ori li se păru atât de absurd, încât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
privirea, dar din nou nu zări nimic. Nimic, nimic. — Ăsta e sfârșitul...! de-abia îngăimă. Încep să înnebunesc. Dar pentru a treia oară, ceva luci printre pietre. Grăbi pasul și se îndreptă direct spre acel loc, nutrind un soi de imperceptibilă speranță - dar când ajunse la locul cu pricina, căzu în genunchi, lăsând să-i scape un geamăt răgușit. Vântul capricios se distra cu o cutie de răcoritoare și, de fiecare dată când fundul ei argintat reflecta razele soarelui ce începuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
să existe, prin excelență, în afara propriei sale vieți. Și când vorbim de mistic, nu înțelegem un individ retras din lume ca să practice, prin atitudini și exerciții anume, formele care-l conduc către o dumnezeiască împlinire, ci înțelegem, dimpotrivă, chipul aproape imperceptibil prin care orice om are și trăiește o senzație de împlinire, o senzație în care el nu-și mai aparține și prin care el iese în afara propriei sale vieți, obișnuite, lasându-se pătruns de un fior universal, de o viață care
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de oraș rămâi un simplu exemplar printre alții, un caz anonim care există și moare printre alte multe cazuri anonime. Cel care moare în natură, chiar dacă moare singur, nu rămâne singur: el are viața în jur, arbori, vânt, zgomote, mișcări imperceptibile ale ființelor vii, care mișună prin ierburi, care zboară și freamătă, care umplu viața cu viață. În oraș, printre oamenii deveniți „publicul“ vieții sociale, ești asistat de o mulțime de instituții publice, dar rămâi sufletește mereu în afara lor; în natură
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
și a câștigat forța de mișcare și transformare marcată de apariția cetăților, dinamismul așezărilor urbane, care încep să știe că trăiesc un tip de devenire, de mutație istorică, ce nu se petrece în lumea rurală, unde obediența față de evoluția lentă, imperceptibilă a lumii și a lucrurilor are câștig de cauză. Sportul, ca disciplină și întrecere, normat de reguli și sancționat de măsuri, nu se putea naște la țară. Nici tragedia ca o construcție a devenirii faptelor și evenimentelor nu avea cum
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
despre felul în care oamenii aceia, fără istorie, bolboroseau sunetele, fricile de care erau înspăimântați, felul în care ghioaga zvâcnea în brațul lor? Sau, despre sentimentul matern al giganticelor șopârle, din care au rămas câteva vestigii „iraționale“ doar vag și imperceptibil, în basme? Nu există timp, epocă, ciclu fără înfățișarea unei lumi, lumea acelui mediu care este specific fiecărui timp, fiecărei epoci. Nu totul este caracteristic într-o epocă, dar ceea ce este așa dă expresia acelei vremi, aceasta este rațiunea ei
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
de „înlocuire“ a atomilor materiali cu un tip de vibrație mai intimă, când starea de care vorbim este ceva atât de înălțător și de pătrunzător încât n-o mai numim în nici un fel. E ca o adiere, ca un vânt imperceptibil, care se trezește ușor și mângâie lucrurile pe dinăuntru; e ca și cum, atunci când vedem o figură sau auzim un sunet, „aspectul“ lor obișnuit se transformă brusc și ne evocă alt plan de existență; ca și cum o scenă din filmele lui Fellini ar
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
un fel de metabolism de energii care compun prezența concretă a realității -, deci din „punctul“ de percepție care face sensibil acest metabolism, energiile, sucurile și matricea mișcărilor „sangvine“ ale țesutului real de pretutindeni, toate acestea alcătuiesc un circuit de influențe, imperceptibile citadinului modern, dar intuitiv perceptibile din „punctul de vedere“ magic. Acest punct de vedere, dacă ar avea gură să se pronunțe pe limba noastră, ne ar spune cum vede el că stau lucrurile în epoca noastră: ne-ar spune că
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
adică în acea zonă superioară a memoriei unde toate senzațiile s-au contopit într-un singur abur, într-o dematerializare ce nu mai corespunde nici unei materii; acolo unde se păstrează numai ultima putere de a insufla memoriei adierea acestei treceri imperceptibile prin viață, gustul ei, care e duhul acesteia, ființarea ei flămândă, culeasă nu de noi, ci de ea însăși, ca pură trecere, copleșitoare, prin tot ce este și poate rămâne viu. Visele gândesc. Dacă e așa înseamnă că activitatea gândului
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
palpită înghițite într-o cădere înăuntru. Putem oare spune că divinul este o percepție în care senzațiile nu transmit nimic? Atunci când percepția s-a întors în sine și a devenit chiar sursa orientării ei, când se percepe pe sine ca imperceptibilă, ca imersiune în ceea ce nu este nicăieri în afară. Divinul este conștiința secretului împărtășit. Adevărul secretului este că ceea ce el deține nu poate fi, prin natura lui, transmisibil. Chiar dacă vreau să-l comunic, un secret nu se lasă expus; el
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]