1,026 matches
-
ministru și confesîndu-se ca om prietenilor, la o masă intimă, va smulge o mărturisire nedisimulată. Vană speranță! Madam Valsamaky-Farfara, cea mai sentimentală dintre toți, s-ar fi ferit din rutină să aprobe câtuși de puțin pe Pomponescu în îndoielile lui insidioase. Toți de altfel erau oameni capabili de mari rezerve mentale. Inamicul cel mai mare al lui Pomponescu era in-diferența interioară pentru ceilalți a fiecăruia dintre cei de față. Saferian voia să știe dacă mai poate face negoț, Gonzalv voia o
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
totală în tine. ― Nici eu nu aș avea. ― Da, dar tu ești crescut ca să te îndoiești... Comunicarea se întrerupse brusc, iar Rim își pironi privirile pe basorelieful de pe tavanul chiliei sale. Ce anume putea fi atât de subtil, atât de insidios, încît Alaana să perceapă o schimbare în mintea sa? Încercă să se analizeze cu cât mai multă obiectivitate. Să fi fost oare ambiția de a deveni Abate? Putea să aibă vreo legătură cu grija pentru zeți? Sau poate cu Maria
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
vorbe, extrase din mâneca largă a rasei sale simple un lector standard de mesaje. Din micul cub de metal arămiu începu să se audă imediat vocea lui Isidor. Tânărul povestea felul în care la început mai timid și apoi din ce în ce mai insidios Crey manipulase devenirea clonelor. Vorbea fără rezerve și despre succesele pe care le obținuse și despre etapele pe care clonele de pe Praxtor le depășiseră mult mai repede decât în procedurile standard ale Abației. Și totuși, refuzul Primului Beneficiu era un
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
adevărați... Diribal își frecă bărbia cu un gest nervos. În mintea lui începuse să bâzâie de câtva timp un sentiment ciudat, dar pe care îl putea defini. Avea senzația că este păcălit cu nerușinare, dus de nas într-o maniera insidioasă, subtilă și extrem de periculoasă. - Pe părul blond al maică-mii! O erezie perfectă! își plesni mâinile Diribal. Știam eu că nu sunteți decât niște poponari fățarnici! - Hulești din ignoranță, spuse calm Abatele. Dumnezeu a prevăzut încă înainte de facerea lumii toate
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
holera” asiatică a zilelor noastre, migrând „dinspre Afganistan și Persia, pe ruta marilor caravane”, cum se menționa În nuvela Moartea la Veneția, și „aducând teroare”, de data asta, până În Îndepărtatul Babilon modern al New Yorkului. Ciuma cea nouă circula, acum, insidios, de-a lungul și de-a latul Americii și Europei, În Țara Sfântă și la Piramidele Egiptului și În Întreaga lume arabă, În Kashmir și Filipine, În Turcia, Indonezia, Tanzania. Peste tot, avertismentul apocaliptic al noului mileniu Își infiltra otrăvurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ușura familia de povara prezenței sale și că doar astfel cei dragi ar putea reîncepe o existență normală, fără anormalitatea pe care el o Întruchipează. În cursul povestirii, care debutează prin faptul Împlinit al metamorfozei, un alt proces, mult mai insidios, al schimbării, se desfășoară, cel În care ființa umană devine „altceva”, anume... celălalt, infernul sartrian. Mesajul narațiunii ține de această percepție a „celuilalt”, de felul cum rutina se poate brusc schimba, celălalt devenind, pe neașteptate, ceva insuportabil și Întruchipând, astfel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
românește) pe care Îi contemplase adesea În ultima vreme. „Relația forțată care se dezvoltase recent, s-ar putea spune fără știrea și consimțirea sa, cu cei fără adăpost avea cea neliniștitor. El suferea, În fond, ca de o boală.” Un insidios sentiment de nesiguranță Îl copleșește, din nou. Sunt stări de incertă identitate. „Întrebarea hamletiană Însemna pentru Keseru nu a fi sau a nu fi, ci: sunt eu sau nu sunt deloc.” Viața sa este o viață „secundă”, dependentă de viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
de diversitatea scenei cotidiene, românești, obișnuit să-i adauge, mereu, propriile șotii. Rude sau prieteni nu erau ocrotiți de sarcasmul conținând și un soi de milă și necruțare de sine pentru ghinionul acestei proveniențe caricaturale. Oapartenență, s-ar zice, trecând, insidios, În viziunea asupra lumii Însăși, chiar și a celei americane pe care o admira, cu un limpede sentiment de gratitudine. Doar un nume beneficia de perfecta intangibilitate a afecțiunii: sora sa, Lica. O adorase, se pare, și făcuse totul s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
pe grumaz, dovedește-mă, fii bărbat, la naiba, ia ceea ce ți se cuvine, acționează, acționează. - Și ce mai faci? am întrebat-o. Ea a tras un fum și s-a uitat o clipă la baterist. Cavalcada de sunetele percutate devenea insidioasă, bubuielile se loveau de pereții plămânilor. S-a reîntors mișcându-și capul în ritm și a stins țigara în scrumieră. - Lucrez, fac man hunting la o firmă de recrutare. Îmi merge destul de bine. Dar nu e o slujbă interesantă, uneori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2226_a_3551]
-
obișnuit, acum mai complicat și disociat: ușoară ironie în ochi, simpatie caldă în glas. Am ignorat acompaniamentul logic și muzical și am rămas ferm cantonat în psihologia descriptivă. Altfel, aș fi căzut în quasideclarații, firești poate, dar nejustificate, atât de insidioase erau replicile și atitudinea acestei femei, pe care acum trei ani o credeam un fel de Gretchen în eternitate. Dar fetele sunt crisalide care provoacă surprize când se transformă. De altfel, quasideclarațiile mele ar fi devenit declarații, un bărbat înnodînd
Adela by Garabet Ibrăileanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295596_a_296925]
-
mirosul lor crud, să beau borșul din sticlele babelor sau să o iau la fugă cu un buchet de ghiocei în sân, ca un câine turbat. Zefirul aducea cu el amintirea îndepărtatei mele pofte de viață. Și, ca niște viruși insidioși, șoapte de iubire aduse de vânt cine știe de pe unde îmi intrau în cameră prin gaura cheii în timp ce stăteam în pat și încercam să adorm. Mă trezeam în toiul nopții - mătușă-mea era plecată în vacanță în Germania și nu
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
apare evidentă funcția ludică. "Poiesis este o funcție ludică"3. Zeflemeaua, tonul glumeț, expresiile populare sau de argou ("că-mi plâng și pietrele de milă"; "am tras mereu la fit") se constituie într-un joc inteligent al minții, care alunecă, insidios dar sigur, spre concluzii grave: Apoi, Poezie, Să nu te mai întorci înapoi, Nu facem o nobilă pereche noi doi; Alianța noastră e sfărâmată Și aș vrea, poezie, să nu te mai văd niciodată. Sentința finală se sustrage ludus-ului, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
unde totul este posibil. Exorcizarea ar duce la pustiire, la nimicirea forței care stă la pândă în confruntarea tensionată cu iluzia. Însă transgresarea acesteia rămâne un deziderat, o speranță fragilă, al cărei contur poate fi ghicit uneori, la o clipire insidioasă din ochi, acolo unde nici nu te aștepți. Această verticalitate amenințătoare poate fi învinsă prin... orizontalitate. Deseori poezia lui Emil Botta se consumă la nivelul unei lupte dintre vertical și orizontal 25. Așa apare "lenea". Poate că este nostalgia unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
nu va fi sacrificată vreodată, în nici un basm, pe când în degringolada malefică a unor personaje ciudate și pe jumătate adormite, alterități ale poetului recunoscute public și imediat blamate, expulzate din lumea onorabilității, nu mai există scăpare. Somnul este o trecere insidioasă și ireversibilă spre moarte: Proorocii afurisiți, înjunghiați în somn... (Prea multă lumină) Ce distanță între somnul lui Botta și somnul lui Blaga, din Laudă somnului (1929), unde totul este liniște și armonie (potențată de amenințarea umbrelor) : Se retrag în pădure
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
etapă pune în lumină eșecul primei încercări. Calculul cade în derizoriu, geometria în anarhie. Se ajunge la o incongruență a formelor, la un imperiu al disparităților, ca atunci când o greșeală minoră de calcul absurdizează rezultatul. Procesul are o evoluție lentă, insidioasă. Mai întâi, linia dreaptă se transformă în cerc: Parcă era un făcut, o dreaptă linie care mă orienta, care arăta direcția spre locul tragediei. (Cel vis frumos) Și apoi: Zadarnic, zadarnic încerc, Numele meu e un fermecat cerc. (Gravitațiuni) Parafrazând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
cobor, În haine negre, cu ochii stinși, zâmbind ușor..." (Domnul Amărăciune) Tanatos-ul poate fi asimilat unui ceremonial mioritic. Sărbătoarea este perfidă, li-niștea aparentă: Dansați în cete un joc galant, cântați, lăute, arcușuri seci, viori pustii, de ce stați mute? Apar șoapte insidioase: Amărăciune, urând viața, mi-a spus în șoaptă: Să te ferești!" Totul ține de o anume regie a coborârii printre oglinzi, al cărei mobil real nu trebuie cunoscut: E gata ceaiul? Toți au venit? Totul e gata? cu o maramă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1504_a_2802]
-
ucis și nu a săvârșit fapte infamante. Singura lor ,,vină” a fost apartenența la o mișcare ce promova respectul pentru familie, pentru Neamul Românesc și pentru credința creștină, În contrast cu clasa politică ostilă față de toate aceste valori (comunismul care se infiltra insidios dinspre Uniunea Sovietică susținut de evrei, politicianismul, dictatura). Respectul pentru cuvântul dat era o constantă la toți, ca și noblețea cu care și-au iertat torționarii (nu pot uita cuvintele Părintelui Justin Pârvu: „De iertat, i-am iertat de mult
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
vină? În fața legilor, Olimpia este fata dumitale, și eu trebuie să-i dau o reparație... Un socru ca dumneata, un artist, este pentru mine o mare cinste, un îndemn la lucru, deschizătorul unui țel în viață. Prin astfel de complicitate insidioasă cu ideile fixe ale lui Simion, Stănică câștigă mai mult decât prin implorări și declamații. Stănică începu să ducă pe Simion prin oraș și să-l trateze cu bere prin grădini (bătrînul nu avea mai niciodată bani proprii) și să
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
Păru chiar rușinat de lipsa lui de atenție și fugi repede cu capul în piept. Nu-i împiedică niciodată, nu le făcu nici cea mai mică aluzie. Încurajat de consimțirea Otiliei, îmbătat, Felix începu să fie ispitit de un gând insidios. Dacă Otilia îl iubește cu adevărat, ar trebui să aibă încredere în el și să-i dea de acum dovezi mai G. Călinescu temeinice de dragoste. Senzualitatea firească a vârstei se lupta cu mistica erotică. Într-o noapte, neputând să
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
de mine se molipsește de sănătate. Nu e așa, Despino? se adresă el Aurichii. - Vezi dumneata, încercă să demonstreze răbdător medicul, pentru care erorile de nume ale lui Simion erau nule și neavenite, fiindcă nu cunoștea onomastica familiei, sunt boli insidioase care se încep cu o senzație de bunăstare, cu mină bună, cum e de pildă diabetul. Dar nu trebuie să te sperii. E o boală perfect curabilă azi, și la o vârstă ca a dumitale - aproape inofensivă. Câți ani aveți
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
nu e bine bătrân, dar nici tânăr de tot. Așa în floarea vârstei, când e omul cu entuziasm și cu experiență, așa ca mine, Toader. Stănică nu gândise nimic extraordinar spunând aceste vorbe, dar apoi fu străbătut de o idee insidioasă. "Ce mai nevastă, își zise, ar fi "o fată ca asta" (evită înadins, din scrupul, preciziunea), grecoaică de-a noastră, sănătoasă, fără maimuțăreli. Și ce mai avere are fata asta! Ah, Doamne, de ce m-ai făcut unchi?!" - Nici nu ne
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
ceva, pentru că s-a văzut clar, că orice s-ar Întreprinde și oricât s-ar striga și pe oriunde, nu se face nimic concret, nu se mișcă nimic, se aud doar vorbe frumoase, fluturate pe la urechile "simplilor cetățeni" așa de insidios, că-i fac pe unii chiar să le creadă. Să vedem acum, ce știe "simplul cetățean" despre justiția noastră și dreptatea pe care o Împarte. Simplul cetățean știe că trebuie să muncească (dacă are unde) pe brânci pentru un salariu
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
și chiar sunt. Rămân la afirmația mea că în zilele noastre individul este în pericol în fața forțelor externe, la fel de nevinovate precum publicitatea, la fel de pătrunzătoare precum cenzura și la fel de decepționante, precum farmacologia. Nu vreau să sugerez că publicitatea este o încercare insidioasă de a manipula obiceiurile de a cumpăra la aceeași scară ca și controlul asupra minții umane. Nu sunt încă la același nivel de perfecțiune. Astăzi nu sunt, dar în viitor, estimez că ceea ce va apărea ca făcând parte din mesajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
face să gândiți într-un cadru mai larg la tensiunea dintre indivizi și conducerea societății. Multe dintre aceste drepturi ale indivizilor nu sunt asigurate din pricina sărăciei sau a accesului limitat la capital. Dar prea des se manifestă mai multe motivații insidioase: aceste drepturi sunt cu un anumit scop ținute departe de indivizi, ca o modalitate de a-i controla de către guvernele lor. De ce ne-ar păsa? De ce ar trebui să ne pese? Conflictul global între indivizii care au acces la mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2287_a_3612]
-
Jemima, făcînd un ultim efort disperat de a se apleca. Firește că pot. Uite ! Reușește să apuce bareta genții cu vîrful unei unghii acrilice și-și aruncă triumfătoare geanta pe umăr. Vezi ? — Și dacă te invită la dans ? spune Lissy insidioasă. Ce te faci atunci ? Chipul Jemimei e străbătut de o fulgurare de panică, dar care dispare imediat. — N-o să facă asta, spune cu dispreț. Englezii nu te invită niciodată la dans. — Aici ai dreptate. Lissy zîmbește larg. Distracție plăcută. După ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]