1,630 matches
-
să-și vîndă averea și s-o împartă săracilor, pe scurt, să practice adevărata sărăcie, pentru ca să se îngrijească întru totul de cele dumnezeiești, pentru a se dedica cu totul lui Dumnezeu, pentru a căuta Împărăția Sa și dreptatea, pentru a izgoni din inima sa toate atașamentele pămîntești, într-un cuvînt, pentru a-L urma pe Cristos, pentru a se face una cu crucea a cărei fericire a descoperit-o, suferind moartea prin crucificare pe Pămînt și trăind numai pentru cele cerești
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
prin cinematografe... Motor: promisiunile nerealizate ale lui Vally, dar și altceva - dinăuntru. Moment culminant - o nebunie de curaj -, urmat de perspective roze și de catastrofa unui rendez-vous ratat! O oră de așteptare, cu toate chinurile inerente... O ultimă sforțare și, izgonind spectrul inutilității și al dezgustului - un ultim raid în noapte și în necunoscut... O aventură care încheie de bine, de rău săptămâna, acordând oboselii și plictisului un agrement de datorie împlinită. Acum, liniștit, pot să mă apuc din nou de
Castele în Spania: cronică de familie: 1949–1959 by Petre Sirin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1370_a_2888]
-
mai avea acea culoare frumoasă ca de obicei; și avu o cunoaștere limpede, cu un puternic consimțământ al voinței, că era diavolul. Și după aceea, o vreme, continua să-i mai apară deseori, dar el, în semn de dispreț, îl izgonea cu toiagul pe care îl avea de obicei în mână. În fața morții 32. Odată, în Manresa, se îmbolnăvi; o febră puternică îl aduse în pragul morții; îi era limpede că avea să-și dea curând duhul. În acel moment îi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
bărbat drept, gând care-l muncea vârtos și pe care el nu putea decât să-l respingă, punându-i înainte păcatele de odinioară. Acest gând îl muncea mai mult decât febra însăși. Dar oricât se strădui, nu reuși să-l izgonească. Când febra mai scăzu puțin și scăpă de pericolul morții, rugă fierbinte și cu glas puternic pe niște doamne care veniseră să-l viziteze ca, din dragoste pentru Dumnezeu, dacă l-ar mai vedea vreodată în pragul morții, să-i
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
în Câmpia Damascului 1 și așezat în raiul pământesc și după ce Eva a fost creată din coasta lui, fiindu-le oprit să mănânce din pomul cunoașterii- și mâncând ei, și păcătuind ei astfel, fură îmbrăcați cu tunici din piele și izgoniți din paradis -, au trăit fără dreptatea de la începuturi, pe care o pierduseră, toată viața lor cu multă trudă și pocăință; și așa mai departe, chibzuind cu înțelegerea mai în amănunt, folosindu-ne de voință, după cum s-a spus. 52. Al
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
vinului, spunând: („N-au vin!”); și le-a poruncit slujitorilor: („Orice vă va spune, faceți!”). 3. (A prefăcut apa în vin și Și-a arătat slava Sa și au crezut în El ucenicii Săi.) 277. DESPRE CUM CRISTOS I-A IZGONIT DIN TEMPLU PE VÂNZĂTORI, SCRIE SFÂNTUL IOAN ÎN 2,13-22. 1. Primul. I-a izgonit afară din templu pe cei care vindeau, cu un bici făcut din funii. 2. A răsturnat tarabele și banii zarafilor bogați care erau în templu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
3. (A prefăcut apa în vin și Și-a arătat slava Sa și au crezut în El ucenicii Săi.) 277. DESPRE CUM CRISTOS I-A IZGONIT DIN TEMPLU PE VÂNZĂTORI, SCRIE SFÂNTUL IOAN ÎN 2,13-22. 1. Primul. I-a izgonit afară din templu pe cei care vindeau, cu un bici făcut din funii. 2. A răsturnat tarabele și banii zarafilor bogați care erau în templu. 3. Săracilor, care vindeau porumbei, le-a spus cu blândețe 2: („Luați acestea de aici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2024_a_3349]
-
Există o opreliște absolută: e cu neputință să te întâlnești sau să te apropii de Cavalerii Danubieni. Moartea e pedeapsa pentru cei mai îndrăzneți, sau raptul pentru cei care vor să-și arate prea mult curiozitatea. Roma Nu am fost izgonit din Urbe. E bine să spun că am ieșit singur din cartea care e Roma, din dimensionarea aceea ambiguă în care viața unui individ e iremediabil programată, chiar și în manifestările ei cele mai obișnuite. Nu puteam să mai tolerez
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
la belle Otero. Femeile au, Într-ade văr, o proastă opinie despre ele Însele. Orgoliul și Înfumurarea unora, aparent și fragil, abia le maschează acest complex de inferioritate. știau ei ce știau legislatorii cultului creștin și ai celui iudaic care le izgoneau din preajma altarelor, sau [cei] ai Coranului, care poruncește să nu ieși din casă și să nu atingi vreun lucru oarecare Înainte de a te fi Îmbăiat după Împreu narea cu femeia ta; iar femeile indiene și chineze, când nasc sau lăuzesc
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
privește pe redactorii noștri universitari, aceștia se pri cepeau să adauge la modestia lor de savanți pe aceea a unei alegeri modeste de colaboratoare a amorurilor lor extracon ju gale printre institutoarele fără vârstă sau printre fostele lor ser vitoare izgonite de acasă din bănuiala onoratelor lor neveste. Însă cea mai spirituală dintre toate fu vecina mea din curte, văduvioară cochetă și fâșneață, care mă tot ispitea anun țându-mi o vizită, fără nici o intenție, la redacția noas tră, prin fața căreia a
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
Să vină! Vom lupta! Ard de nerăbdare! Îl vom arde cu "focul grecesc", dar, mai cu seamă, cu "focul inimii mele"! Și-apoi, Europa nu va sta cu brațele încrucișate. Ne vom aduna într-o măreață cruciadă! Turcii vor fi izgoniți în pustiurile Anatoliei! Unchiule, continuă el cu trufie, fanatic, eu n-am pierdut nădejdea că într-o zi Constantinopolul a doua Romă, Bizanțul, Împărăția se va înălța în slava vremurilor de odinioară! O, Hellas, ca pasărea Phöenix, din cenușă vei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
lor și trei sate anume: Răchitenii, și Tămășenii și Iuganii, ca să fie pentru îndestularea și hrana acelor dascăli buni învățători... Iar apoi după puțin timp, nici un folos bun nu s-a ales din acel așezământ, căci, după aceia au fost izgoniți din mănăstire și în locul lor s-au adus din Tara Grecească. După aceea...cât au fost acei dascăli din Kiev bine învățați...mult folos au rămas de la ei în țara noastră din învățătura lor. Si fiindcă acum călugării greci nici un
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
ideea genială a unei clipe valorează cât o eternitate? Nu există acea străfulgerare a minții de-o clipă sau o trăire a revelației unice care să însemne cât o veșnicie? 87 Trec zile întregi fără ca starea lâncezelii să poată fi izgonită. Uneori zăpușeala minții este ca o somnolență adâncă din care cu greu poți reveni la linia de plutire, adică la circumstanța situată între slăbiciune și perspectiva luminoasă... Ca un "vox clamantis in deserto" speranța își atinge pâlpâirile zării și, aflată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
ciondănit pentru fleacuri. Poate atunci s-ar fi sleit și s-ar fi făcut țăndări marea dragoste care ne leagă. Să acceptăm hotărârea destinului. M. 91/1948 III 18 decembrie [1948], sâmbătă [...] Fetița mea, fetița mea! De dragul meu, alungă deprimarea, izgonește-o spunându-ți: „O fac pentru mama. Suntem două luptătoare pe frontul viitorului, al viitorului nostru. Să avem curaj, să avem credință“. Și chiar dacă totul se prăbușește, cum cred pesimiștii, să fim alături în catacombe, precum creștinii de demult. Prin
Scrisori către Monica: 1947–1951 by Ecaterina Bălăcioiu-Lovinescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/582_a_1266]
-
subconștientului, așa de bine ascunse în om, așa de puternice și de prezente totuși, sunt singura și adevărata sursă de poezie. Inteligența și rațiunea n-au ce căuta acolo unde forța aceasta misterioasă are rol întreg. Natural este să le izgonim și să lăsăm subconștientului, care e stăpân adevărat și firesc al sufletului nostru, dreptul să se producă fără piedici și restricții. Așa încât poezia devine un lucru simplu. Spui ori scrii ce-ți trece prin minte, așa la întâmplare. Aceasta este
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
un franțuz că spânzurătoarea e o lingușire adusă seminții omenești. Sunt ridicați în ștreang patru-cinci ticăloși, ca să se arate că ceilalți sunt oameni de treabă. *1 O prefață, spun italienii, e la salsa del libro, adică sosul cărții. *1 Nu izgoniți artele agreabile. Conopida e bună, dar are rost și trandafirul. In propria venit et ii eum non receperunt. *1 Tăcerea nu e atât virtutea înțelepților cât spiritul neajutoraților. *1 Adesea cunoscuții nu sunt prieteni ci umbre: când e soare, apar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
prezent În manualele școlare vreo patru decenii și „normă” a indicațiilor „superioare”, autorul nostru - ins inteligent, talentat Însă corupt de lăcomia unei glorii iuți și totale - face elogiul tocmai acestui „cutremur” social, În care lumpenul satului și acoliții săi Îl izgonesc pe primar, la propriu, din comună, iar pe „bogătani sau chiaburi” - adică pe cei așezați și cu prestigiu În comună - Îi oferă samavolniciei activiștilor și securiștilor care trebuiau să facă iute „colectivizarea”, adică spolierea brutală a țăranului nu numai de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
ideea” tânărului autor care eram despre bătrâni era una vitalistă și discreționară; bătrânii, credeam, constituie acel contingent care va fi mereu Împins la marginile socialului și ale existenței și nu mă mirau, atunci, unele cutume vechi ale japonezilor care Îi izgoneau pe bătrînii lor În munți, lăsându-i singuri cu caprele și norii sau zeii, printre stânci și coaste aride, ba se pare că În unele cazuri Îi și „ajutau” să „treacă dincolo”, sugrumîndu-i cu un laț subțire. Dacă sunt adevărate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
pre mulți, împăcați fiind, i-au pierdut. Limba a treia pre mulți au clătit și au despărțit pre ei den limbă în limbă și cetăți tari au surpat și casele celor mari au surpat. Limba a treia muieri bărbate au izgonit și le-au lipsit pre eale de ostenealele lor. Cel ce va lua aminte la ea nu va afla odihnă, nici să va sălășlui cu linește. Lovitura biciului face vînături, iară lovitura limbii va frînge oase. Mulți au căzut în
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
cum observă Huizinga, nu în mânăstiri este deplânsă perfidia oamenilor, ci în preajma principilor, mai ales de poeții osândiți să trăiască la o curte sau alta. Mai târziu, saloanele aveau să instituie tirania omniprezenței umane, existența odioasă din care solitudinea este izgonită. Cine trăiește pentru societate trăiește împotriva ei. În bună măsură, portretul ca gen provine din răzbunarea și din coșmarul omului sociabil care și-a frecventat prea mult semenii pentru a nu-i detesta. Cât de isto vitoare ar fi uzanțele
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
tovarășii lui de desfrâu obișnuiți, o ceată de inși fără nume, cei mai mulți dintre ei niște scelerați, și pe care nu se ferea să-i numească în mod public ses roués, „șmecherii“ lui, acești ticăloși buni de tras pe roată au izgonit din preajmă-i buna companie chiar și cât a deținut puterea, și i-au dăunat infinit. DOAMNA STAAL-DELAUNEY 1684-1750 DUCESA DU MAINE Doamna ducesă du Maine, la vârsta de șaizeci de ani, n-a învățat încă nimic din tot ce
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
al XV-lea, susținută de Richelieu și de Doamna de Tencin. Ea302 îl determină pe rege să preia comanda trupelor din Țările de Jos, în războiul de succesiune al Austriei. Când Ludovic al XV-lea se îmbolnăvește la Metz, este izgonită de la Curte. Revine peste patru ani, când moare subit - avea 27 de ani. CHÂTELET, GABRIELLE ÉMILIE LE TONNELIER DE BRETEUIL, marchiză du ăParis, 1706-Lunéville, 1749). Cunoscută pentru legătura sa cu Voltaire, pe care îl găzduiește timp de 10 ani pe
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
un caz tipic al cotropirii pământurilor obștilor românești de către biserica catolică și statul feudal maghiar. Nu este exclus faptul ca tezaurul de argint de factură bizantină, descoperit la Streza Cârțișoara să fi fost îngropat în jurul anului 1150, chiar de românii izgoniți de aici mai târziu. Elementul băștinaș românesc nu dispare însă de pe hotarele mânăstirii Cârța. Deși lângă mânăstire, în satul Cârța sunt colonizați iobagi sași, în partea din spre munte a hotarului continuă să existe așezări românești, care ne sunt cunoscute
Cârţişoara: monografie/ vol. I: Satul by Traian Cânduleţ, Ilie Costache () [Corola-publishinghouse/Memoirs/411_a_1126]
-
să rămână doar în sfera privată, ca să asigure „legătura bărbaților cu natura” (Rousseau). În consecință, s-au abolit diferențele în fața legilor și normelor morale pe rând, între toate categoriile de bărbați. Dar jumătate din umanitate rămânea prizoniera „tradiției” și era izgonită din competiție, oricât de hulită era tradiția societăților care postulau inegalități din naștere și pledau doar pentru inegalități dobândite prin competiție și merit. Puțini bărbați luminați au devenit „colaboraționiști” ai femeilor (cum îi numea Nietzsche). Condorcet, Von Hippel, John Stuart
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
lungul timpului. În H.L.L.pag.255, E.G.White scria:,,Dar acum când prejudecățile lor fuseseră jignite, erau gata să facă o crimă. Adunarea s-a ridicat și punând mâna pe ISUS L-au dat afară din sinagogă, și L-au izgonit din oraș. Toți păreau grăbiți să L omoare. L-au dus în grabă la marginea unei prăpăstii, voind să-L arunce jos. Țipete și blesteme umpleau văzduhul. Unii aruncau cu pietre în El, când deodată a dispărut din mijlocul lor
Rănit de oameni ... vindecat de Dumnezeu! by Ionel TURTURICĂ () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91603_a_93002]