1,983 matches
-
dans, pantomimă, geometrie și agricultură. În perioada clasică, Polimnia era considerată muza imnurilor religioase. Polimnia era considerată cea mai serioasă dintre femei. În unele picturi este arătată ca persoană gânditoare, uneori cu un deget dus la gură, îmbrăcată într-o manta lungă, purtând un voal. Se spunea că ar aduce celebritate scriitorului care o clasează ca nemuritoare. Polimnia este menționată de Hesiod, Apollodorus, Ovidiu și Diodorus Siculus. Celelalte opt muze sunt: Erato, Euterpe, Calliope, Clio, Melpomene, Terpsichore, Thalia și Urania.
Polimnia () [Corola-website/Science/298908_a_300237]
-
demnității umane. Tema este chiar drama omului sărac, pentru care libertatea interioară, individualitatea și respectul de sine se surpă sub imperiul condiționărilor sociale. "Oameni sărmani" este un exemplu foarte bun al realismului social de inspirație gogoliană (mai ales prin nuvela "Mantaua") caracteristic operei dostoievskiene din perioada de debut. Începând cu "Însemnări din subterană" însă, scriitorul va aborda teme psihologice și spirituale mai complexe. Nuvela "Însemnări din subterană" este împărțită stilistic și structural în două părți. Prima parte este un monolog, ale
Feodor Dostoievski () [Corola-website/Science/299191_a_300520]
-
din Sistemul solar; cu mult mai mare decât a celorlalți sateliți galileeni și a lunii. Modelele bazate pe măsurătorile făcute de sondele spațiale "Voyager" și "Galieo" asupra masei, radiusului și a coeficienților gravitaționali a satelitului indică faptul că crusta și mantaua este bogată în silicați, iar interiorul este format din fier sau sulfat de fier. Miezul metalic reprezintă 20% din masa lui Io. Depinzând de cantitatea de sulf, centrul are o rază de 350-650 km dacă este compus în principal din
Io (satelit) () [Corola-website/Science/302335_a_303664]
-
sulf, centrul are o rază de 350-650 km dacă este compus în principal din fier, sau 550-900 km dacă conține și sulf. Magnetometrul lui "Galileo" nu a depistat nici un câmp magnetic, ce indică faptul că miezul satelitului nu se rotește. Mantaua este alcătuită 75% din mineralul bogat în magneziu fosterit. Pentru a suporta fluxul de căldură observat pe Io, 10-20% din mantaua lui Io poate fi topită, deși regiunile în care a fost observat vulcanismul cu o temperatură ridicată poat avea
Io (satelit) () [Corola-website/Science/302335_a_303664]
-
sulf. Magnetometrul lui "Galileo" nu a depistat nici un câmp magnetic, ce indică faptul că miezul satelitului nu se rotește. Mantaua este alcătuită 75% din mineralul bogat în magneziu fosterit. Pentru a suporta fluxul de căldură observat pe Io, 10-20% din mantaua lui Io poate fi topită, deși regiunile în care a fost observat vulcanismul cu o temperatură ridicată poat avea fracții mai mari de topire. Litosfera lui Io, este compusă din bazalt și sulfura depozitată de vulcanismul extrem și are o
Io (satelit) () [Corola-website/Science/302335_a_303664]
-
captată de orbita sa. Orbita rezonantă îl ajută să-și mențină distanța față de Jupiter, altfel acesta ar fi aruncată în exteriorul sistemului planetar. Frecarea produsă în interiorul satelitului datorită atracției mareice variabile creează o încălzire mareică, topind o cantitate semnificativă de manta și miez. Această căldură este eliberată sub forma activităților vulcanice. Savanții, obișnuiți cu Luna, Marte și Mercur, se așteptau să vadă numeroase cratere în primele imagini ale lui "Voyager 1". Densitatea craterelor ar fi indicat vârsta satelitului. Spre surprinderea lor
Io (satelit) () [Corola-website/Science/302335_a_303664]
-
castan. Ambele tipuri de flori apar la sfârșitul lui iunie și începutul lui iulie, durând până când fecundarea celor feminine este realizată. Înspre toamnă, florile feminine evoluează dintr-un singur receptacul îngroșat în 3-7 fructe independente, ce sunt protejate de o manta țepoasă. La coacerea completă, care are loc cândva în mijlocul lui octombrie, mantaua se deschide progresiv, lăsând să se vadă fructele coapte, a căror coajă are o frumoasă culoare maroniu-castanie lucitoare. În România, dar și în alte regiuni ale Europei, arborele
Castan comestibil () [Corola-website/Science/301062_a_302391]
-
lui iulie, durând până când fecundarea celor feminine este realizată. Înspre toamnă, florile feminine evoluează dintr-un singur receptacul îngroșat în 3-7 fructe independente, ce sunt protejate de o manta țepoasă. La coacerea completă, care are loc cândva în mijlocul lui octombrie, mantaua se deschide progresiv, lăsând să se vadă fructele coapte, a căror coajă are o frumoasă culoare maroniu-castanie lucitoare. În România, dar și în alte regiuni ale Europei, arborele este relativ ușor de crescut atât în livezi specializate, cât și la
Castan comestibil () [Corola-website/Science/301062_a_302391]
-
dovedește continuitatea dacică; medalionul prezintă într-o nișă, în formă de scoică, o familie compusă din bărbat și femeie (în registrul de sus) și patru copii (doi băieți și două fete), în registrul de jos. Femeia, îmbrăcată în tunică și manta, poartă pe umeri două fibule (agrafe) în formă de lingură și în urechi cercei de formă tronconică. Acest tip de fibulă este caracteristic tradiției dacice. De asemenea, prezența unor urme romane și a unui vicus de la Apoldu de Jos (între
Apoldu de Jos, Sibiu () [Corola-website/Science/299829_a_301158]
-
unde sunt temperaturi (1200-1400 °C) și presiuni ridicate. Rocile mamă (de însoțire) a diamantului sunt Peridotit și Eclogit sau in vulcani, sunt roci bogate în gaze Kimberlite și Lamproite; acestea transportă la erupția vulcanului și diamant (topit) sau fragmente din mantaua scoarței pământului. Formându-se în aceste condiții, grafitul sau diamantul, aceasta este determinată de timpul de răcire. Diamantele se pot exploata din rocile însoțitoare prin minerit de exemplu Namibia, Africa de Sud sau se separă din aluviunile (depunerile) apelor curgătoare (deșertul, sau
Diamant () [Corola-website/Science/303988_a_305317]
-
-și aleagă soții și practica pețirii va fi abolita, mânăstirile și lăcașele de cult vor fi închise, și banii lor adăugați bugetului educației, toate școlile teologice musulmane vor fi închise și noi institute tehnice, moderne literare vor fi deschise, turbanul, mantaua vor fi rezervate oamenilor cu certificări profesionale, religioase și interzise celorlalți”. Deși a întâmpinat multă oponenta din partea contemporanilor, Atatürk a înțeles importanța unei astfel de legi și a călătorit el însuși în Anatolia pentru a convinge populația să adopte noul
Codul vestimentar în reformele lui Mustafa Kemal Atatürk () [Corola-website/Science/331943_a_333272]
-
sunt amplasate până la adâncimea de 150 m. Platformele marine fixe din zăbrele tubulare pot fi platforme cu tuburi de ghidaj (platforme plate), la care picioarele platformei servesc ca un ghidaj prin care se bat piloții în fundul apei și platforme cu manta (platforme jacket) construite din tuburi de diametru mare a picioarelor prin care se introduc piloții. Platformele fixe din zăbrele tubulare sunt alcătuite din trei părți principale: Piloții pentru ancorare au diametre variabile, cel mai mare fiind la linia fundului apei
Platformă petrolieră marină () [Corola-website/Science/314078_a_315407]
-
fixe din zăbrele tubulare sunt alcătuite din trei părți principale: Piloții pentru ancorare au diametre variabile, cel mai mare fiind la linia fundului apei unde poate atinge un diametru de peste un metru. Diametrul lor determină dimensiunile picioarelor verticale sau ale mantalei. Numărul picioarelor mantalei (jacket-ului) legate între ele prin țevi orizontale și oblice (zăbrele) depinde în special de mărimea platformei și poate fi de circa 400. Platformele de tip jacket se construiesc pe uscat în șantiere navale și apoi sunt transportate
Platformă petrolieră marină () [Corola-website/Science/314078_a_315407]
-
tubulare sunt alcătuite din trei părți principale: Piloții pentru ancorare au diametre variabile, cel mai mare fiind la linia fundului apei unde poate atinge un diametru de peste un metru. Diametrul lor determină dimensiunile picioarelor verticale sau ale mantalei. Numărul picioarelor mantalei (jacket-ului) legate între ele prin țevi orizontale și oblice (zăbrele) depinde în special de mărimea platformei și poate fi de circa 400. Platformele de tip jacket se construiesc pe uscat în șantiere navale și apoi sunt transportate (de obicei pe
Platformă petrolieră marină () [Corola-website/Science/314078_a_315407]
-
și apropiate (2,6 x 2,2 metri). Napoleon este reprezentat călare, în uniformă de general șef, purtând pe cap un bicorn cu galoane de aur, înarmat cu o sabie de felul celor folosite de mameluci și acoperit cu o manta umflată de vânt care-i înalță faldurile. În mâna stângă ține hățul cu care strunește calul ce se cabrează. Întorcându-se cu fața spre privitor, Napoleon indică o direcție cu mâna dreaptă. Pe fundal sunt soldați care urcă panta muntelui
Bonaparte traversând Marele Saint Bernard () [Corola-website/Science/327373_a_328702]
-
În prim-plan, sunt gravate pe stânci numele "BONAPARTE, ANNIBAL și KAROLVS MAGNVS" "IMP." Opera este semnată și datată "L. DAVID" "AN IX" pe cureaua care ține strâns pieptul calului. Primul exemplar de la Malmaison îl prezintă pe Bonaparte cu o manta portocalie-galbenă, mâneca mănușii este brodată, părul calului este rotat, harnașamentul este complet, căpăstrul fiind prevăzut și cu cureaua zăbalei, chinga de pe burtă este de culoare roșu închis. Ofițerul care ține o sabie în fundal este mascat de coada calului. Fața
Bonaparte traversând Marele Saint Bernard () [Corola-website/Science/327373_a_328702]
-
harnașamentul este complet, căpăstrul fiind prevăzut și cu cureaua zăbalei, chinga de pe burtă este de culoare roșu închis. Ofițerul care ține o sabie în fundal este mascat de coada calului. Fața lui Napoleon pare tinerească. Exemplarul de la Charlottenburg prezintă o manta în ton roșu aprins. Părul calului are culoare castanie, căpăstrul este simplu, fără cureaua zăbalei, chinga de pe burtă este de culoare gri-albastru. Peisajul este acoperit de zăpadă. Trăsăturile lui Napoleon sunt mai înăsprite. Tabloul este semnat "L.DAVID L’AN
Bonaparte traversând Marele Saint Bernard () [Corola-website/Science/327373_a_328702]
-
fața lui Napoleon este și mai aspră. Pictura este semnată "J.L.DAVID L.ANNO X". Cel de-al doilea exemplar de la Versailles prezintă un cal rotat, căpăstrul este complet, dar fără cureaua zăbalei, chinga de pe burtă este de culoare roșie. Mantaua este roșie-portocalie, gulerul este negru, broderia mănușilor este abia vizibilă, țesătura eșarfei este albastru deschis. Ofițerul este din nou mascat de coada calului. Fața lui Napoleon este mai puțin tânără, cu un zâmbet ușor, iar părul lui este mai scurt
Bonaparte traversând Marele Saint Bernard () [Corola-website/Science/327373_a_328702]
-
înaripată, nici carul celest și nici măcar cununa de lauri. Calul ridicat pe picioarele din spate dă impresia că își va lua zborul, iar acest sentiment este întărit de vântul care-i scutură coama și coada. Gestul comandă și arată victoria. Mantaua roșie amintește de pelerina lui Apollo, simbolizând puterea. Caracterul tineresc și calmul lui Bonaparte îl evocă pe Alexandru cel Mare călare pe Bucefal. Toate aceste elemente concură la crearea unui aspect eroic al lui Napoleon. Gestul este omniprezent în pictura
Bonaparte traversând Marele Saint Bernard () [Corola-website/Science/327373_a_328702]
-
realizat de către Anton Bacalbașa, pentru a demonstra ignoranța și stupiditatea unor ofițeri ai armatei române. "Zeflemeaua" a publicat și caricaturi politice cu tematică internațională. Un desen făcut de Nicolae Petrescu îl are ca personaj principal pe regele Carol I cu manta și chipiu, pe un câmp de luptă. El îl ține pe regele Ferdinand al Bulgariei, reprezentat cu nasul său coroiat, de după gât în timp ce-i arată osemintele unor ostași căzuți în luptă. Legenda caricaturii a fost strâns legată de faptul că
Nicolae Petrescu-Găină () [Corola-website/Science/335459_a_336788]
-
mai mare adunatură de diguri de pe Pământ este Mackenzie, în Scutul Canadian și a fost sursa unor mari erupții semnificative de torente de bazalt din perioada Proterozoicului. Sursa mulțimii de diguri Mackenzie se crede că a fost o acoperire de manta numită Punctul Mackenzie. Primele forme de viață avansate unicelulare, eucariotele și pluricelulare coincid cu începerea acumulării de oxigen liber. Aceasta ar fi putut avea loc în timpul unei creșteri în rândul nitraților oxidați pe care eucariotele i-au folosit ca un
Proterozoic () [Corola-website/Science/322027_a_323356]
-
părându-li-se că chipul și înfățișarea lui Vasile Alecsandri nu prea semănau cu cele naturale. Criticul de artă George Oprescu (1881-1969) descrie sculptura astfel: "„Alecsandri, la Iași, ne este arătat în picioare, în redingotă, pe umărul drept cu o manta care-i acoperă spatele și cade apoi la pământ, în falduri grele. Gestul simplu și natural al mâinii stângi dusă la bărbie, frecvent multora în momentul când meditează, înclinarea ușoară a capul îngândurat, sunt detalii juste, bine găsite și evocatoare
Statuia lui Vasile Alecsandri din Iași () [Corola-website/Science/309736_a_311065]
-
de echipare a trupelor în anul 1917, care au folosit o mare varietate de elemnte de ținută autohtone, capturate de la inamic sau primite ca ajutoare din partea puterilor Antantei. Regulamentul din 1912 stabilea că uniformele militare se compuneau din coifură, veston, manta, pantaloni, încălțăminte și accesorii, fiecarea dintre acestea fiind descrise pe larg într-un capitol special dedicat. Totodată, uniformele colorate model 1893 și 1895 rămâneau în vigoare doar pentru mare ținută. În anul 1916, pe baza experienței războiului, s-au introdus
Uniformele Armatei României în Primul Război Mondial () [Corola-website/Science/337186_a_338515]
-
alte moduri, cum ar fi administrarea proprietății Ordinului, treburi domestice sau comerț. Capelanii, constituind a treia clasă a templierilor, erau preoți consacrați ce aveau grijă de nevoile spirituale ale templierilor. Cavalerii purtau robe albe cu o cruce roșie și o manta albă; sergenții purtau o tunică neagră cu o cruce roșie în față și în spate și o manta neagră sau maro. Mantaua albă a fost atribuită templierilor la Conciliul de la Troyes în 1129, iar crucea a fost adăugată robelor cel
Ordinul Templierilor () [Corola-website/Science/298894_a_300223]
-
templierilor, erau preoți consacrați ce aveau grijă de nevoile spirituale ale templierilor. Cavalerii purtau robe albe cu o cruce roșie și o manta albă; sergenții purtau o tunică neagră cu o cruce roșie în față și în spate și o manta neagră sau maro. Mantaua albă a fost atribuită templierilor la Conciliul de la Troyes în 1129, iar crucea a fost adăugată robelor cel mai probabil la începutul celei de-a doua cruciade, când Papa Eugen al III-lea, regele Ludovic al
Ordinul Templierilor () [Corola-website/Science/298894_a_300223]