2,956 matches
-
concentrării și specializării podgoriilor a rămas până azi în picioare și d e aceea specialiștii în viticultură recunosc unanim că Ștefan cel Mare a fost precursorul viticulturii științifice din Româ nia.<footnote id=”31”> Gherasim Constantinescu și Adrian Alexandru Heraru, Metamorfozele vinului - Legende și povestiri despre vița de vie și despre vin. </foo tnote> ACADEMICIANUL VALERIU D. COTEA Valeriu D. Cotea (n. 11 mai 1926, comuna Vidra, județul Vrancea) este un eminent oenolog român. A absolvit Facultatea de Agronomie din Iași
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
ambițioasă, care își propune să epuizeze semnificațiile personalității creatoare eminesciene, așezând-o în context universal. Adept al metodei genetice de factură ideologică, P. cercetează sursele autohtone și străine care au fertilizat gândirea eminesciană. Aceeași metodă este utilizată și în Eminescu. Metamorfozele creației (1985), unde interpretul intenționează să descifreze devenirea creației eminesciene, să releve osmoza acesteia cu biografia, precum și locul, originalitatea poetului în mișcarea romantică de pretutindeni. În cea din urmă componentă a acestui triptic, Eminescu. Limbajul simbolic (1989), se analizează oniricul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288792_a_290121]
-
Camil Petrescu, București, 1972; Orele albastre, București, 1981; Eminescu. Originile romantismului, București, 1983; Neamul Basarabilor, vol. I: Cei care am fost, București, 1984, vol. II: Sub soarele pământului, București, 1987, vol. III: Și care am văzut sfârșitul, București, 1998; Eminescu. Metamorfozele creației, București, 1985; Dromichet. Semnul nemuririi, București, 1988; Eminescu. Limbajul simbolic, București, 1989; Cărbune și diamant, București, 1990; Istoria literaturii române. Note de curs , I-IV, București, 1990-1992; Apocalips, București, 1991; Naturi catilinare, București, 1997; Venirea Androginului, București, 1998; Casa
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288792_a_290121]
-
București, 1975, Danton, pref. edit., București, 1991. Repere bibliografice: Sasu, Progresii, 20-24; Gh. Bulgăr, Date și sugestii, FLC, 1983, 48; Roxana Sorescu, Două studii de eminescologie, VR, 1984, 3; D. Micu, Noi studii eminesciene, VR, 1985, 10; Ion Dur, „Eminescu. Metamorfozele creației”, „Revista de filosofie”, 1986, 2; Vasile Spiridon, Romanul începuturilor, SLAST, 1989, 36; Micu, Ist. lit., 498, 780. D.V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288792_a_290121]
-
Tot astfel, Castelul este poate o teologie în act, dar, înainte de orice, aventura individuală a unui suflet pornit în căutarea grației, a unui om care cere lucrurilor acestei lumi regeasca lor taină și femeilor semnele zeului ce doarme în ele. Metamorfoza, la rândul ei, figurează fără îndoială oribilele imagini ale unei etici a lucidității, dar e totodată și produsul acelei nemărginite uimiri pe care o încearcă omul când simte cum se transformă fără efort într-un animal. În această ambiguitate fundamentală
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
și despre favoriții legendei, care, ca Ulise, se pomenesc salvați de la sine din vârtejul celor mai nefericite întâmplări. În orice caz, trebuie să reținem această complicitate ascunsă care unește tragicul cu logicul și cu cotidianul. Iată de ce Samsa, eroul din Metamorfoza, este un voiajor comercial. Iată de ce singurul lucru care-l supără în cursul ciudatei aventuri care face din el un gândac e faptul că patronul va fi nemulțumit de absența lui. Îi cresc labe și antene, șira spinării i se
[Corola-publishinghouse/Science/85119_a_85906]
-
în România. Interesele de cercetare cuprind politicile sociale și familiale, politicile egalității de șanse și modelul social european. A publicat numeroase de articole în reviste din țară și străinătate, precum și 12 volume ca unic/prim autor. Cele mai recente cărți: Metamorfoze sociale ale puterii (2007) și De la sărăcie la bunăstare și înapoi? (2010). georgeta.ghebrea@fspub.unibuc.ro Alina ILINCA este consilier superior Consiliul Național pentru Studierea Arhivelor Securității, licențiată a Facultății de Istorie, Universitatea din București (1999); doctor în economie
[Corola-publishinghouse/Science/84992_a_85777]
-
și ambiguitățile versului modernist. Familiarizat cu lirica modernă europeană (îndeosebi cu cea franceză și cea germană), M. a impus un foarte personal repertoriu de metafore și simboluri, mai toate gravitând în jurul „grădinarului” și al „arborelui”. Poezia lui se axează pe „metamorfoze” și „altoiri” între microcosmos și macrocosmos, pe raporturi ale eului poetic cu pământul, cerul, timpul, veșnicia, dispariția, precum și pe o continuă suită de „identificări” metaforice ale eului liric cu toate regnurile. Hotărât „să se adune din toate câte sunt”, el
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288135_a_289464]
-
note distincte, sau stenoterme - cuvânt împrumutat de la Simion Mehedinți, prin raportare la cele de circulație generală - sau euriterme. Consecințele cele mai notabile ale cercetărilor lui Edgar Papu au fost dezbaterea de idei în jurul conceptului p. și, pe de altă parte, metamorfoza acestuia în anii deceniului al nouălea. Impactul cu totul neobișnuit al întregului fenomen se explică, indubitabil, prin promovarea de către regimul comunist, după 1964-1965, a unei politici de așa-zisă independență națională, care a recurs la exaltarea pompieristică și, în fond
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289046_a_290375]
-
scriitor este stilul. Fraza are o limpezime ireproșabilă și o eleganță a alcătuirii care o apropie de cea a lui A. I. Odobescu. Este savantă, plină de paranteze, explicații, incidente, aglutinând vorbirea directă, dialogul posibil al personajelor și rezumând evenimentele ori metamorfozele sufletești. Refrenul, altă particularitate, dă enunțului melodicitate și solemnitate. Podoabele aproape că lipsesc, metaforele apar rar și sunt obișnuite. O artă aparte, neegalată, demonstrează B.-V. în trecerea de la discursul povestitorului la acela al personajelor, de regulă prin saltul din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285867_a_287196]
-
cont., 221; E. Lovinescu, Memorii, II, Craiova, 1932, 85-97; Călinescu, Ist.lit. (1941), 832, Ist. lit. (1982), 916; Vianu, Opere, V, 254-255, IX, 355-360; Streinu, Pagini, V, 173-187; Șerban Cioculescu, „Raite prin țară”, RFR, 1944, 7; Brădățeanu, Istoria, II, 60-61; Manolescu, Metamorfozele, 85-91; Leon, Umbre, II, 225-230; Crohmălniceanu, Literatura, I (1972), 391-394; Corbea-Florescu, Biografii, II, 247-252; Maftei, Personalități, II, 197-199; Micu, „Gândirea”, 934-938; Băncilă, Portrete, 94-97; Simion, Scriitori, IV, 5-10; H. Zalis, Apropierea de Ion Petrovici, LCF, 1995, 22; Rusu, Membrii Academiei
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288800_a_290129]
-
care deplasânduse creează a patra dimensiune, el conferă spațiului întreaga sa realitate. ”Crearea spațiului reprezintă esența arhitecturii”, dar care este esența spațiului creat? Nu putem spune ce este spațiul, pentru că nu vedem spațiul. Vedem doar obiectele și prin deplasările noastre metamorfoza obiectelor, care dezvăluie profunzimea și volumul lor și dau simțul existenței spațiului. se derulează în timp. Acest lucru nu trebuie înțeles ca o consecință a percepției vizuale care limitează subiectul la a avea o singură imagine a obiectului pentru un
Apogeul by Mitrița Filip () [Corola-publishinghouse/Science/878_a_1815]
-
sau la un poet ca Allen Ginsberg, iar, la noi, l-am putea plasa aici pe Liviu Ioan Stoiciu din faza lui cinică. Alții consideră că hipermodernismul este chiar echivalentul postmodernismului, dar adus într-un ritm accelerat de evoluție, cu metamorfoze rapide ale simbolurilor, stresante până la sufocare, încât simulacrele tind să construiască o lume absolut fictivă, expurgată de orice referențial identitar. Eul se diluează apocaliptic până la dispariție, tinzând către un grad zero al sinelui. Este ceea ce am putea numi idealul lui
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
adevăr, o tradiție care nu se schimbă, nu evoluează, încetează de a mai fi tradiție. Dar tradițiile se schimbă într-un mod specific. Ele se schimbă după propriul parametru, cu un ritm propriu și într-o anumită direcție". Tradiția este metamorfoză în identitate. "De aceea, precizează Sardar, comunitățile tradiționale non-occidentale nu consideră tradiția ca pe ceva care le va duce la timpuri premoderne, ci, dimpotrivă, tradiția îi va purta mai departe, cu identitatea lor intactă, către un viitor transmodern". Așadar, transmodernitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
nu mai sunt două viziuni opuse ale lumii, ci o nouă sinteză a amândurora. Ambele societăți (modernă și tradițională) își folosesc abilitatea de schimbare pentru a deveni transmoderne, rămânând neschimbate în același timp, părțile ecuației fiind foarte importante aici, căci metamorfoza trebuie produsă, apoi acomodată, pe când principiile de bază ale tradiției, sursa identității și sacralității rămân aceleași". Astfel, un viitor transmodern apare ca o intensificare a tradiției într-o nouă formă de modernitate, capabilă să respecte valorile de viață tradițională. De
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
succesiune de planuri în care cosmosul se dispersează în lucrurile mărunte. Ne recunoaștem în fiecare mișcare în tiparele ancestrale. Contează în primul rând imaginea surprinsă în diferite structuri spațial-temporale, în care linia și cerul joacă un rol important. Emoționantă este metamorfoza anotimpurilor. O toamnă încărcată de frunze moarte sufocă un spațiu colinar, supus unei degradări iminente. În petele de culoare, aglomerate, deslușim drama naturii și a umanității. Obiectele bine conturate sunt dispuse după logica obișnuită. Dar tocmai această luciditate se încarcă
ASCULTÂND TĂCERI… by IONEL SPÂNU, DOINIŢA SPÂNU () [Corola-publishinghouse/Science/286_a_571]
-
common law, este aceea de a garanta libertatea cetățenilor. Totuși, o astfel de inspirație obișnuită se integrează în condiții politico-instituționale foarte variate. În opinia lui Panebianco, de fapt, constituționalismul, introdus în tradiția Rechsstaat și regăsit în pozitivismul juridic, suferă o metamorfoză: alcătuirea cartei drepturilor devine ordine constituțională și reflectă o ordine politică. Numai buna funcționare a unei astfel de ordini poate garanta și tutela pozițiile subiective (Rebuffa 1990). Sarcina statului este organizarea societății. Un astfel de stat acceptă să se auto-limiteze
by Cristina Dallara [Corola-publishinghouse/Science/1090_a_2598]
-
răzbată la adevărul intim al dorinței clientului său întru satisfacerea ei. Nici cei din urmă, în definitiv, nu evitau vreo compromitere anume, cât urmau imboldul unui instinct ancestral, ce-i făcea suspicioși la adresa luminii și amatori de o penumbră prielnică metamorfozelor ad-hoc. E posibil chiar ca acest crepuscul al contururilor nelămurite, cu pletora lui de forme ispitind orice conținut dat, să fi fost pentru ei un superlativ greu de admis, dar încă și mai greu de conceptualizat, al locuirii - tocmai imposibilitatea
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
încercarea de a distinge modul cum cele trei lucrează împreună. Pe măsură ce omul deznădăjduiește, el devine insensibil la diferența dintre eșec și reușită, din ce în ce mai lipsit de grijă, mai nepăsător. Deriva lui socială înspre margine se accentuează, iar obscuritatea crescândă îi protejează metamorfoza periculoasă. Nu mai primește atenție - implorări, solicitări, somații, avertismente, sfaturi - ceea ce îl descurajează de la a-și mai acorda el însuși o asemenea grijă lipsită de ecou social. Un singur lucru pare să se focalizeze asupra lui cu predilecție: tirul fulgerelor
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
și indirecției, să fi provocat moartea bestiei dinăuntru - o moarte nu doar tehnică, exterioară, ci profund grecească, în acord cu natura intimă a victimei. Un sfârșit decurgând firește, cu susur molcom de sevă a repausului, din înțelegerea propriei necesități, o metamorfoză de fruct ce se desprinde oportun de ramură de prea copt ce e. Abia adormind alături de fiară, sforăind cu nepăsare în urechea ei, eroul ar fi sprijinit-o eficace să-și înțeleagă pe deplin, inexorabil, redundanța și banalitatea la care
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
și definitiv în uitare dacă firul povestirii s-ar fi desfășurat, într-adevăr, până la capăt. Dar povestirile nici nu încep și nici nu contenesc la soroacele hotărâte de oameni; în mâna lor predispusă prestidigitației, ghemul își disimulează stângace sporul prin metamorfoza pulsului, care-i țiitorul de taină al întâmplărilor. Pentru Ian, prezumtiva ieșire din scenă avea să fie doar o amânare a reintrării. Când e vorba de personajul neștiut ce îl avem de jucat, pauzele lungi nu fac decât să coroboreze
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
întâlnirii cu nomazii, a cărui coerență căzuse acum pradă suspiciunilor. Fiecare tăcere, oftat, gest, sau privire a lor recuperată de memorie devenise o potecă adâncindu-se într-un hățiș întunecat de sensuri. Numai că încrengătura în perpetuă legănare, readumbrire și metamorfoză părea să iasă în întâmpinarea minții parcă anume spre a-i curma pătrunderea după bunul plac. O scutea de căutări cu o găsire jubilată prematur de vanitate. Înconjurată de freamăt surd, sclipăt înșelător și jocuri de umbre, acolo sălășuia teama
[Corola-publishinghouse/Science/84994_a_85779]
-
s-au Împletit neîncetat, În care epocile de evoluție lentă alternează cu epoci de evoluție rapidă, uneori explozivă. Karl R. Popper consideră progresul științei și tehnicii dintr-un punct de vedere evoluționist și biologic 44. Însă, Ilya Prigogine apreciază că metamorfoza științelor contemporane nu reprezintă o ruptură față de cuceririle anterioare, pe care le Înglobează mereu; el propunea să se treacă de la imaginea biologică la imaginea geologică a dezvoltării științei, deoarece descrierii progresului științei și tehnicii li se potrivește mai mult termenul
CREATIVITATE ŞI PROGRES TEHNIC by GEORGE ŞTEFAN COMAN () [Corola-publishinghouse/Science/711_a_1012]
-
a științei În slujba calității vieții umane. 43 Albert Camus, Omul revoltat, București, Editura Sophia, 1994, p.208-209. 44 Karl R. Popper, Filosofie socială și filosofia științei, București, Editura Trei, 2000, p.388-395. 45 Ilya Prigogine, Isabele Stengers, Noua alianță. Metamorfozele științei, București, Editura Politică, 1985, p.403-404. Creativitate și progres tehnic 58 Evoluția și ruptura În știință se aseamănă cu evoluția și ruptura În biologie, geologie sau societate. Ea este cumulativă și necumulativă, În același timp. Specificul salturilor În știință
CREATIVITATE ŞI PROGRES TEHNIC by GEORGE ŞTEFAN COMAN () [Corola-publishinghouse/Science/711_a_1012]
-
s-au Împletit neîncetat, În care epocile de evoluție lentă alternează cu epoci de evoluție rapidă, uneori explozivă. Karl R. Popper consideră progresul științei și tehnicii dintr-un punct de vedere evoluționist și biologic 44. Însă, Ilya Prigogine apreciază că metamorfoza științelor contemporane nu reprezintă o ruptură față de cuceririle anterioare, pe care le Înglobează mereu; el propunea să se treacă de la imaginea biologică la imaginea geologică a dezvoltării științei, deoarece descrierii progresului științei și tehnicii li se potrivește mai mult termenul
CREATIVITATE ŞI PROGRES TEHNIC by GEORGE ŞTEFAN COMAN () [Corola-publishinghouse/Science/711_a_1012]