1,014 matches
-
verb la marea majoritate a formelor, numărul nu este specificat la verb decât la anumite forme ș.a.m.d.: (9) a. The girl is beautiful. b. The boys are beautiful. c. I / you / we / they sing. Trebuie făcută distincția între nemarcat și nespecificat. În analiza pe care am adoptat-o pentru neutrul din română, substantivele neutre sunt nespecificate pentru gen. Genul nespecific se asociază în română cu marca de masculin la singular și cu marca de feminin la plural (vezi cap
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
absența trăsăturii. Pentru absența trăsăturii se folosește termenul de nespecific. La verb, defectivitatea de persoană și număr se traduce prin utilizarea aceleiași forme ca la persoana a III-a singular. Dacă subiectul nu are trăsături phi, verbul are o formă nemarcată persoană și număr (omonimă cu persoana a III-a singular), iar adjectivul predicativ are o formă nemarcată de gen și număr (omonimă cu cea de masculin, singular). În astfel de contexte, adjectivul este de obicei înlocuit cu adverb, tocmai datorită
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
se traduce prin utilizarea aceleiași forme ca la persoana a III-a singular. Dacă subiectul nu are trăsături phi, verbul are o formă nemarcată persoană și număr (omonimă cu persoana a III-a singular), iar adjectivul predicativ are o formă nemarcată de gen și număr (omonimă cu cea de masculin, singular). În astfel de contexte, adjectivul este de obicei înlocuit cu adverb, tocmai datorită faptului că acesta din urmă nu are trăsături phi. (10) a. A-l ierta pe dușmanul tău
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
2. Acordul în grupul nominal). Persoana a III-a singular este asociată în limba română cu defectivitatea, fiind utilizată în contexte în care subiectul este non-nominal (propoziții sau forme verbale nepersonale). Prin urmare, persoana a III-a singular este persoana nemarcată în română, la fel ca în celelalte limbi (Sauerland, 2005). 3.2. Genul În limba română, distincțiile de gen reflectă parțial caracteristicile de gen natural ale referentului, la fel ca în multe alte limbi 5. Într-un astfel de sistem
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Sauerland propune extinderea ei la toate situațiile când avem trăsături phi interpretabile. Contribuția semantică a unei trăsături phi "T" este aceea de a împărți în două categorii domeniul entităților (care include și pluralitățile): entități marcate cu trăsătura T și entități nemarcate cu trăsătura T. Entitățile marcate cu T sunt cele care satisfac presupoziția trăsăturii T. Pentru sintagmele coordonate, trăsăturile phi ale sintagmei sunt cele care sunt mai puțin marcate în acea limbă (în română, genul sintagmelor coordonate [+Uman] este masculinul, deci
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
fi reluări ale unor fragmente de propoziție sau ecoul unui enunț anterior (vezi infra, 3.). Dacă subiectul nu este realizat printr-un nominal, verbul-predicat nu își poate verifica trăsăturile phi de număr și persoană. Prin urmare, el are o formă nemarcată, omonimă cu cea de persoana a III-a, singular (vezi infra, 3.). 1.4. Acordul verbelor care nu acceptă subiect Subiectul este un constituent ce depinde de capacitatea verbului de a accepta această poziție sintactică. În limba română, există câteva
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Lui Andrei i-a cășunat pe Ion. (14) a. Se umblă mai mult pe jos. b. Se stă mult în trafic. În lipsa unui nominal subiect, verbul-predicat nu își poate verifica trăsăturile de număr și persoană; în consecință, are o formă nemarcată (engl. default), omonimă cu cea de persoana a III-a singular. 1.5. Acordul verbului-predicat când subiectul nu este lexicalizat Verbele care acceptă subiect pot admite și nelexicalizarea acestuia, în anumite condiții. Cu alte cuvinte, româna este o limbă pro-drop44
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
de politețe În categoria formelor pronominale de politețe se pot distinge mai multe subtipuri, în funcție de caracteristicile lor morfologice și de posibilitățile de acord: (i) pronume de adresare, de persoana a II-a, marcate formal pentru singular, cu trăsătura de gen nemarcată: dumneata și formele familiare sau regionale mata, matale, tălică. Adjectivul predicativ sau participiul se acordă referențial în gen și în număr, iar verbul-predicat se acordă la singular (acord formal și semantic, totodată): (90) a. Dumneata ești convocat / convocată la primărie
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
acordă la singular (acord formal și semantic, totodată): (90) a. Dumneata ești convocat / convocată la primărie. b. Matale ești glumeț / glumeață. (ii) pronumele de adresare dumneavoastră, de persoana a II-a, marcat formal pentru plural 56, cu trăsătura de gen nemarcată. Adjectivul predicativ sau participiul se acordă referențial în gen și în număr, iar verbul predicat se acordă formal, la plural: (91) Dumneavoastră sunteți convocat / convocată / convocați / convocate la primărie. (iii) locuțiuni pronominale de adresare / grupări fixate, formate dintr-un substantiv
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
ne-am înștiințat Domniia Mea cum că... (SD6) c. și voim ca înșine Domniia Mea să vedem acest alișveriș (Doc. Ec. I). (iv) pronume de politețe de persoana a III-a, la singular (feminin sau masculin) ori la plural (gen nemarcat): dumneaei, dumnealui, dumnealor. Ele impun acordul formal, iar în absența trăsăturii formale de gen (dumnealor), acordul în gen se face referențial: (102) a. Dumneaei nu a fost invitată. b. Dumnealui nu a fost invitat. c. Dumnealor nu au fost invitați
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
Subiectul non-nominal 3.1. Formele verbale nepersonale Când subiectul este reprezentat de o formă verbală nepersonală sau o propoziție, verbul-predicat, participiul și adjectivul predicativ nu își pot verifica trăsăturile cu cele ale unui nominal. Prin urmare, ele au o formă nemarcată (engl. by default): verbul are formă de persoana a III-a singular, participiul și adjectivul predicativ au forma de masculin singular. Ca urmare a absenței trăsăturilor phi din poziția subiectului, în poziția predicativă se folosește destul de frecvent adverbul în locul adjectivului
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
general, este vorba de verbe non-agentive, de stare sau cauzative (în acest caz, subiectul având rolul tematic Cauză). Adesea, predicatul este exprimat prin verbul a fi. Când în poziția de subiect se află un GPrep, verbul și participiul au formă nemarcată (persoana a III-a singular, respectiv masculin, singular), iar în loc de adjectiv se folosește un adverb. (109) a. În octombrie este un moment bun pentru o vacanță în Deltă. b. După prânz îmi convine, am timp liber atunci. c. La munte
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
gen se vor transmite ca întotdeauna" (Vișan, 2004: 680). Când N2 este inanimat și are un gen diferit de N1, centrul funcțional nu conține nicio trăsătură de gen. În această situație, limbile dispun de două posibilități: a) utilizarea unei forme nemarcate, așa cum se întâmplă în franceză, unde este utilizat masculinul; b) alegerea genului unuia dintre cele două nominale, pe baza unei proeminențe pragmatice sau semantice (vorbitorii au liberă alegere, fiind influențați de diverși factori contextuali), așa cum se întâmplă în română (vezi
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
b. Tu ești problema. Fiecare dintre cei doi termeni poate fi realizat printr-o propoziție relativă: (13) a. Vinovații sunt cei care au dat primii cu piatra. b. Ceea ce mi se pare a fi o problemă sunt concedierile abuzive. Topica nemarcată a structurilor copulative specificaționale este cea în care termenul cu rol de variabilă sau necunoscută este primul. Din punct de vedere semantic, termenul care exprimă necunoscuta (variabila) are o utilizare de tip atributiv. Cel care precizează entitatea (entitățile) cu care
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
preferința pentru acordul verbului-predicat atunci când cele două nominale nu au trăsături identice. Aceasta este următoarea (în ordinea descrescătoare a puterii de impunere a acordului): (22) Pers. 1 sau pers. 2 (sg. sau pl.) > plural (pers. 3) > singular (pers. 3) (sau nemarcată) Această ierarhie reflectă faptul că acordul nu se face potrivit funcției sau poziției sintactice a celor două nominale, ci în funcție de trăsăturile celor două nominale din structura copulativă. Persoanele I și a II-a au prioritate față de persoana a III-a
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
cu termenul mai marcat morfosintactic. Ce înseamnă mai marcat morfosintactic? În domeniul numărului, pluralul este mai marcat morfosintactic decât singularul. În domeniul persoanei, persoanele I și a II-a sunt mai marcate morfosintactic decât persoana a III-a. Cea mai nemarcată formă este de persoana este a III-a singular, aceeasta fiind și cea care se folosește în structurile impersonale (ca formă nemarcată, engl. default). Ipoteza pe care o vom propune este legată de generalizarea din (32). Este vorba de ipoteza
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
persoanei, persoanele I și a II-a sunt mai marcate morfosintactic decât persoana a III-a. Cea mai nemarcată formă este de persoana este a III-a singular, aceeasta fiind și cea care se folosește în structurile impersonale (ca formă nemarcată, engl. default). Ipoteza pe care o vom propune este legată de generalizarea din (32). Este vorba de ipoteza acordului cu termenul cel mai marcat morfosintactic. Conform acesteia, în structurile copulative, verbul "are în vedere" pentru acord ambele nominale, iar acordul
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
care ține cont de ierarhia sintactică a termenilor: ipoteza focalizării. N1 este un element focalizat, probabil în Spec,GFocus, deci în afara domeniului unde se stabilește acordul (acesta fiind GFlex). Așadar, acordul se face la persoana a III-a singular (persoana nemarcată), cu termenul de pe poziția postcopulativă, singurul accesibil pentru acord. Enunțurile din (48) și (49) pot fi echivalate cu cele de mai jos, conținând pronumele rezumativ neutru (din punct de vedere semantic) asta: (50) a. Niște trandafiri, asta e / *sunt ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
2006). (ii) Sintagmele coordonate nominale nu au trăsături proprii de gen, număr și persoană. În lipsa unor trăsături formale ale SCoord, acordul verbului și al adjectivului cu sintagma coordonată se face pe baze semantice sau se recurge la utilizarea unei forme nemarcate (engl. default). (iii) Deasupra sintagmei coordonate există un centru funcțional, unde este introdusă trăsătura interpretabilă de număr și, probabil, genul. Acordul în număr cu sintagmele coordonate se face întotdeauna pe baze semantice. Acordul în gen se face pe baze semantice
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
în gen se face pe baze semantice doar cu nominalele +animat; nominalele cu trăsătura -animat, neavând gen natural, nu pot accepta acordul semantic; prin urmare, verbul-predicat și adjectivul care trebuie să se acorde cu nominalele -animat coordonate au o formă nemarcată sau se acordă formal, doar cu unul dintre nominale, în anumite condiții sintactice. (iv) Unii cercetători au adoptat ipoteza că numărul sintagmei coordonate este determinat de o trăsătură de număr pe care o poartă înseși conjuncțiile (cf. Skrabalova, 2005, Gertrude
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
unuia dintre conjuncți, alături de utilizarea expresiilor de reliefare (mai ales, îndeosebi etc.). (E) Acordul predicatelor impersonale Utilizarea la singular a predicatelor impersonale, indiferent de structura sintagmei coordonate din poziția de subiect, trebuie corelată cu preferința românei pentru persoana 3 (persoana nemarcată) la impersonal. Exemplele din GALR (2008) sunt cu subiecte reprezentate de verbe la supin sau la infinitiv (E ușor de citit și de scris., A ierta prostia și a condamna răutatea este explicabil). Acordul nu se poate face la plural
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
bun să iei o pauză. c. A fura pe rupte e firesc / * firește la acești parlamentari. Sintagma coordonată formată din doi conjuncți fără trăsătura de număr nu are nici ea o trăsătură de număr, astfel încât se acordă tot la persoana nemarcată a verbului (a III-a, singular): (72) A fura pe rupte și a nu recunoaște e firesc / *sunt firești la acești parlamentari. 2.1.2. Acordul în persoană Ierarhia stabilirii persoanei în română este aceeași ca în multe alte limbi
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
fost primiți în audiență. Substantivul subsemnatul este unul dintre acele foarte puține substantive care prezintă o neconcordanță între formă și conținut în ceea ce privește categoria persoanei. Substantivele nu au trăsătura persoanei (verbul acordându-se la persoana a III-a, care este persoana nemarcată), însă subsemnatul, referindu-se la persoana locutorului, are o trăsătură referențială de persoană (persoana I), pusă în evidență de acord: (78) a. Subsemnatul..., domiciliat în... [...] îmi iau angajamentul de a plăti contravaloarea în lei a sumei de... (www.perfmed.ro
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
că sintagma coordonată este dominată de un centru INDEX 123, care conține trăsăturile interpretabile asociate nominalelor. De vreme ce nominalele [-Animat] nu au trăsături de gen interpretabile, acest centru INDEX nu poate fi folosit pentru acord. Prin urmare, se folosește o formă nemarcată (engl. default). 2.2. Alte tipuri de coordonare copulativă Coordonarea copulativă (cumulativă sau aditivă) se poate realiza și prin alte elemente decât conjuncția și: conjuncțiile și locuțiunile ca și, precum și, cât și, împreună cu, și cu, prepoziția cu sau elemente corelative
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]
-
140 b. *doi coleg și prieten 141 Exemplele de mai sus întăresc concluziile de mai sus, referitoare la acordul verbului-predicat cu sintagma coordonată, care se face pe baze semantice oricând este posibil (iar în lipsa unor trăsături semantice, se folosesc forme nemarcate, default). Prin urmare, face generalizarea: (i) În limba română, sintagma coordonată nu are trăsături morfosintactice, formale, pe care să le transmită prin acord. Cum articolul indefinit se poate acorda doar formal, singura posibilitate de exprimare este cu repetarea determinantului. Se
[Corola-publishinghouse/Science/85013_a_85799]