1,403 matches
-
plus, întoarcerea lui Duca la Iași, înfrângerea răsculaților și pedepsirea celor învinuiți de ațâțarea revoltei nu a coincis cu pacificarea țării 36. Neistovirea fărădelegilor a avut o altă sursă și a lovit în special zona de nord a Moldovei. Republica nobiliară, amenințată de iminenta campanie otomană, nu a găsit forța unei reacții hotărâte de sprijinire fățișă a răsculaților, dar le-a oferit găzduire celor care s-au retras peste Nistru din fața trupelor turco-tătare37. Regrupându-se sub oblăduirea tacită a polonilor, susținătorii
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Ven. C.)2. Desfășurarea Marelui Război Nordic mai oferise turcilor și un nou prilej să constate cât de fragilă putea fi poziția lor în Principatele Române dacă ar fi menținut vechiul sistem de recrutare a conducătorilor acestora din rândul clasei nobiliare autohtone. Deoarece aceștia fuseseră surprinși colaborând, ca și în alte situații de criză pentru Imperiul otoman, cu dușmanii celui din urmă, în scopul sustragerii Principatelor din sistemul politic otoman și plasarea lor sub protecția unui stat creștin, îndeosebi a Rusiei
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
s-a recurs a fost cea a renunțării la vechiul sistem de recrutare a domnilor și înlocuirea lui cu desemnarea directă și fără consultarea, prealabilă, a factorilor politici interni, așa cum se procedase, până atunci, a viitorilor voievozi, dintre membrii familiilor nobiliare grecești, stabilite în cartierul Fanar al Istanbulului. Măsura inaugura, așadar, o formă deosebit de restrictivă de exercitare în practica politică a suzeranității otomane, în care rolul clasei boierești autohtone în conducerea statului a fost, cu anumite excepții, admise în împrejurări deosebite
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
în realitate, asigurările date de fostul rege polon erau false. De aceea, l-au dezavuat, obligându-l să părăsească teritoriul otoman, și l-au recunoscut ca rege legitim al Poloniei pe August al II-lea, restabilind relațiile diplomatice cu Republica Nobiliară Polonă 23. Se închidea, astfel, un cerc în jurul Moldovei format din cetățile Bender, Giurgiu, Brăila și Hotin, destinat, așa cum observa și Charles-Joseph, prinț de Ligne, care a servit în armata austriacă în campaniile acesteia împotriva turcilor din anii 1788 și
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
enunțat deja, cu preponderență asupra celui moldovenesc, axându-ne pe componenta intelectuală. Pentru înțelegerea climatului cultural specific secolului XVII, se impune identificarea legăturilor româno-polone. Înrâurirea polonă a fost, de altminteri, hotărâtoare pentru evoluția statelor românești extracarpatice 20. Legături cu Republica Nobiliară au existat în tot evul mediu, dar în această perioadă ele se intensifică datorită, preponderent, relațiilor personale ale boierilor români cu nobili poloni, în plan diplomatic, economic, cultural și chiar personal. Semnificative sunt, în acest sens, diplomele de indigenat polon
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
zona circumscrisă Galiției, Bielorusiei și Poloniei sudice 25 în Moldova, profund implicați în comerțul cu vite sau în vânzarea unor produse meșteșugărești pe piața poloneză sau otomană. Relațiile culturale întregesc sfera tematică, ca urmare a pătrunderii curentului umanist în Republica Nobiliară în condițiile schimbului reciproc cu patria umanismului, Italia. De altfel, influența polonă în spațiul cultural românesc a fost aceea care a contribuit substanțial la înnoirea societății românești în diverse planuri: istoriografic, religioase, înființarea de școli și tipografii. Esențială pentru primenirea
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
Dascălul și întreaga operă a lui Miron Costin sunt ilustrative în acest sens. De asemenea, de neînlocuit s-au dovedit a fi secretarii poloni de la curtea domnească din Iași sau Târgoviște pentru întreținerea corespondenței diplomatice a domnului cu autoritățile Republicii nobiliare. Pe de altă parte, tot din spațiul slav, dar cel ucrainean, hotărâtor a fost și sprijinul moldoveanului Petru Movilă, mitropolitul Kievului, la înființarea tipografiei de la Trei Ierarhi. Un aport considerabil la pătrunderea unui crâmpei din atmosfera occidentală în spațiul românesc
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
marilor familii românești și grecești. Numărul beneficiarilor unor dregătorii de curte întrece cu mult pe acel al membrilor divanului, iar dintre aceștia, la rândul lor, numai o minoritate au calitatea de a influența direct deciziile politice. Prin urmare, deși densitatea nobiliară în Principate (cca 1,6% • Bela Borsi-Kalman, Hungarian Exiles and the Romanian National Movement, Colorado, Boulder, 1991, p. 9-29. • Documente din sec. XVI-XIX privitoare la familia Mano, București, 1907. • Ilie Bădescu, Sincronism european și cultură critică românească, București, 1984. 6
[Corola-publishinghouse/Science/1525_a_2823]
-
arhive istorice de date, seturi de date relaționale cu privire la Florența renascentistă. În felul acesta, au fost construite rețele sociale compuse din legături economice (de exemplu, legături cu privire la împrumuturile financiare, la parteneriatele de afaceri), de rudenie (de exemplu, căsătoriile între familiile nobiliare), politice (de exemplu, alegeri electorale) etc. Afilierile sau coparticipările reprezintă un exemplu de proxy utilizat pentru identificarea legăturilor și construirea rețelelor (Halgin și Borgatti, 2012; Borgatti și Halgin, 2012). Studiile organizaționale cu privire la interlocking directorates și alianțele de firme folosesc rețelele
Rețelele sociale: teorie, metodologie şi aplicații by Marian‑Gabriel Hâncean () [Corola-publishinghouse/Science/608_a_1349]
-
negustorilor bogați într-o nouă clasă socială comună care va fi aristocrația; apariția burgheziei comerciale; pătrunderea comercianților bogați în rândurile nobilimii, mai ales prin intermediul căsătoriilor; achiziția de către negustori a unor domenii feudale; cumpărarea de către negustori și bancheri bogați a diplomelor nobiliare odată cu moșiile și senioriile achiziționate; transformarea marii burghezii comerciale într-o aristocrație de rentă; burghezia începe să ocupe funcții politice în consiliile municipale; uneori burghezii sunt înnobilați în mod direct ca urmare a unor servicii aduse suveranului. 4.2. Acumularea
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
T., concretizată prin primordialul acvatic. În carlinga sa, aviatorul este găsit decapitat și, prin acest deznodământ, deopotrivă tragic și sângeros, el se înnobilează. Ar fi de ajuns să ne amintim că, în Evul Mediu, numai persoanele cu un înalt rang nobiliar erau condamnate la moarte prin decapitare, ceilalți fiind executați prin spânzurătoare. Ladima se sinucide împușcându-se în inimă și, astfel, moartea celor doi capătă conotații simbolice. În romanul Pendulul lui Foucault, de Umberto Eco, un personaj inițiat în Cabală și
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
cu un caracter ordalic, făcând apel la justiția divină, care se răspândește în Transilvania, prin biserica catolică, începând cu secolul al XVII-lea. Altfel, familiar românului, este ceea ce găsim în documentele folclorice, adică "lupta" ori "trânta voinicească". Chiar în mediul nobiliar, o astfel de întrecere are șanse mari de a deveni o serbare câmpenească, fie și în momentele în care întrecerea se desfășoară în străinătate (exemplu: boierul moldovean, hatmanul Răducanu, care, la Viena, câștigă un concurs oficial și îi uimește pe
[Corola-publishinghouse/Science/1457_a_2755]
-
Dar capodopera rămâne Craii de Curtea-Veche (1929), semnată Mateiu I. Caragiale. Precedată de „tâmpla de icoane” medievale din Pajere (poeme-portret care „rezumă” o lume dispărută, fanariotă, cu atmosfera ei de „trândavă-aromeală” și lascivitate, dar și cu o undă a nostalgiei nobiliare), cartea e o „trâmbă de vedenii”, o operă inclasabilă, unică. „Hagialâcurile” în timp, în istorie (Pașadia), în spațiu (Pantazi), dar și în realul unei lumi infernale, putredă moral și pervertitoare, către care „craii” sunt trași, ispitiți de Pirgu, bufon, însă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285580_a_286909]
-
ale Antichității. Ca să ajungă la ce? La elogiul oamenilor neînsemnați, a țăranilor simpli, a unor contemporani din vecinătatea imediată, analfabeți de cele mai multe ori dar înțelepți fără a fi citit niciun rând din Seneca ori din Plutarh. Acești oameni fără titluri nobiliare, acești anonimi apăruți în mod discret și dispăruți cu și mai puțină larmă, iată modelul acestui personaj ciudat care nu-și zice filosof dar, prin aceasta definește filosofia tocmai ca pe o activitate care-și bate joc de filosofie. De ce
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
Lucrețiu manifestă milă și înțelegere: ei nu știu ce fac, nici de ce se comportă astfel, deoarece ignoră că învățăturile lui Epicur i-ar putea elibera. -13- Hedonismul tragic. Cum anume? Evitând să creadă că aceste ficțiuni citate anterior definesc plăcerea. Nici particulele nobiliare, nici aurul, nici medaliile, nici funcțiile, nici posedarea unor obiecte nu duc la pacea sufletului și a trupului. Plăcerea reală, adevărata voluptate, satisfacția autentică, jubilarea veritabilă rezidă în această lecție simplă: un trup care nu suferă, un suflet care cunoaște
[Corola-publishinghouse/Science/2094_a_3419]
-
autorului are drept scop să inducă cititorului ideea că personajul despre care am aflat că, din 1815, roșește la gândul că poate fi luat drept un simplu industriaș posesor al unei fabrici de cuie și preferă să-și afișeze descendența nobiliară spaniolă, are în realitate o mentalitate cât se poate de burgheză, împărtășită de întreaga comunitate. Un dezacord evident funcționează între frumusețea cadrului natural din Franche Comté și modul mercantil în care îl apreciază locutorii: "Iată cuvântul-cheie care hotărește totul în
by DOMINIQUE MAINGUENEAU [Corola-publishinghouse/Science/980_a_2488]
-
versiuni ale atitudinii femeilor față de violența domestică. Atmosfera aristocrată din povestirea pe care o narează pentru ascultătorii săi idealizează rolul femeilor ca forță civilizatoare în societate, încercând să înfrâneze violența masculină. Această imagine a femeii a fost dictată de clasa nobiliară, plină de curtoazie și deținând puterea politică. Prologul însă, sugerează o perspectivă mult mai subversivă, dar mai realistă, în legătură cu felul în care femeile pot să se comporte. Târgoveața însăși devine un exemplu concludent, mai puțin rafinat, dar și mai puțin
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
certă de a atrage atenția asupra propriei persoane („Sfios zâmbea ea pururi, cu sfinție”473). Are manierele cizelate ale unei curtezane („Alene cunoștea să se compoarte,/ Cu farmec mult și cu mișcări învoalte” 474 ), știe să mănânce elegant, imită comportamentul nobiliar pentru a se impune, dând dovadă de snobism, iubește animalele (câinii), dar sunt aluzii la concupiscența care îi dictează această milă față de necuvântătoare. Măicuța Eglantina are, fără îndoială, pretenția de a fi considerată o persoană educată: cunoaște limba franceză, dar
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
omenescul și naturalul. Baza vieții nu mai este ceea ce trebuie să fie, ci ceea ce este: Dante închide o lume; Boccaccio deschide o alta.”520 Deși este conștientă de corupția generală a clerului, de decăderea moravurilor, de venalitatea din păturile sociale nobiliare, totuși lumea boccaccescă, cât și cea chauceriană, nu este nihilistă, nu și-a pierdut credința și mai speră încă în săvârșirea minunilor în viața fiecăruia, în pronia divină. Modernitatea ei se evidențiază prin faptul că are curajul rostirii adevărurilor pe
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
Constanța din Povestirea notarului reprezintă un alt exemplu edificator pentru tipologia donnei angelicata, deoarece ilustrează un model de virtute și de fidelitate, de credință și de supunere. Descrierea făcută personajului vine să susțină realele calități ale tinerei, având o origine nobiliară, fiica împăratului Romei: „De când e lumea nu-i pe lume fată/ Cum are, ține l, Doamne! împăratul.../ Mai mândră și mai neasemănată/ și bună cum nu-i alta-n lumea toată./ Păzească i cinstea pronia cerească,/ Regină a Evropei să
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
soție.” 784 Iată că, în intenția conducătorului, stăpâna domeniului său trebuia să fie o donna angelicata, desprinsă de cele lumești, serafică, eterată, desăvârșită. Proveniența socială a viitoarei mirese îi va șoca pe toți, nu avea nici pe departe un rang nobiliar, era fiica unui țăran sărac, dintrun sătuc apropiat cetății, dar se distingea printr-o noblețe sufletească remarcabilă: „Cât despre a virtuții frumusețe/ Pereche nu-i găsești ușor sub soare;/ Măcar că n-avu cine-i da povețe,/ Ea nu simțise-a
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
de a-și impune personalitatea. Educația femeii, problematică ce a fost surprinsă în cel de-al patrulea capitol al tezei noastre, constituia încă o problemă delicată a epocii, ea nu avea acces la cultură decât dacă provenea dintr-un mediu nobiliar, altfel cunoștințele erau acumulate mai mult empiric, pe cale orală, fără o preocupare constantă pentru acest aspect, singura salvare rămânând o inteligență nativă. Lipsa unei deschideri reale aduce după sine nu doar o marginalizare socială, ci și una intelectuală. Studiul, universitatea
La donna angelicata – la donna demonicata în opera lui Giovanni Boccaccio şi a lui Geoffrey Chaucer by Oana Simona Zaharia () [Corola-publishinghouse/Science/1618_a_3076]
-
fără nici un temei, abnegația până la martiriu, piesa a repurtat succes, nu doar de public, ci și de critică, G. Călinescu, de pildă, considerând-o „una din cele mai bune comedii românești”. Ea poate, într-adevăr, să intereseze prin demența vanității nobiliare a lui Fotin Bujorescu, comică prin modul absurd de concesiv în care se finalizează: Amos - crede bătrânul boier - e asemenea unui malac al său, devenit, prin îngrijire, cel mai frumos taur. Se anticipează oarecum apoteoza omului și a mârțoagei din
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290163_a_291492]
-
semnifica și rezolvarea unei chestiuni de identitate: oricâtă dezinvoltură ar fi arătat în raport cu genul abordat, el știa că există forme literare infinit superioare. Compunând seria de texte teoretice privind identitatea romanului polițist, Chandler încerca, de fapt, să confere o aură nobiliară unui gen sortit consumului „de masă”. Textele sale „teoretice” au un neașteptat aer de seriozitate, în ciuda faptului că, de regulă, autorul se autopercepe într-un registru ironic, asemănător celui din romane. Scriind despre sine, Chandler nu abandonează aerul sarcastic, șarja
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]
-
ceea ce se poate numi o zi plăcută. În Somnul de veci, atenția lui Marlowe fusese confiscată, la intrarea în casa generalului Sternwood, de vitraliul reprezentând un cavaler și o domniță aflată în captivitate. Aici, într-un mediu lipsit de pretenții nobiliare, privirea detectivului cade asupra unei picturi ce arată că nu ne mai aflăm în lumea stăpânilor, ci a servitorilor: La capătul aleii, pe un bloc de beton, era un mic negru pictat în pantaloni de călărie albi, cu jachetă verde
[Corola-publishinghouse/Science/2073_a_3398]