1,153 matches
-
unor chestiuni ținând de nuanțele interpretării filosofice. Argumentele sale au, la prima vedere, cel puțin meritul unei scrutări extrem de atente a subiectului, și de aceea nu văd de ce ar fi suspectate de subiectivitate partizană. De la demonstrația teoretică exegetul accede spre praxis pentru a semnala, în partea a doua a studiului, câteva serii cu aplicație practică (aici prin formularea "rațiunii practice" se ține aproape de Kant) a viziunii ontologice eminesciene. Nu e vorba aici despre literatură, căreia i se rezervă meritul major de
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
I este mai puțin fezabilă, dar lectura unui număr considerabil de lucrări, discutarea lor din punctul de vedere al contribuției didactice și valorificarea experienței pozitive ca punct de plecare a unor contribuții personale sînt lucruri care trebuie să intre în praxis-ul curent. Motivele personale țin și de sesizarea unui climat de opinie existent aproape la toate nivelurile și mediile școlii românești. Este vorba de prestigiul scăzut al științei didactica limbii și literaturii române, (particularizăm aici, dar situația este comună tuturor
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
criteriul calității materiale a manualului, estetismul și durabilitatea. VI. Predarea lecturilor este aspectul important, specific sau de substanță al disciplinei și este bine surprins în tratarea lui Papadopol prin cele două praxisuri coexistente în școli: pe care le-am numi, praxisul abordării hermeneutice, bazat pe emoția intelectuală, prin excesul de teoretizare analitică și praxisul cunoașterii intuitive sau sugerate, bazat pe emoție estetică. Aceste observații nu mai apar la Ilioasa, care se limitează la o descriere a organizării acestora. VII. Predarea gramaticii
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
important, specific sau de substanță al disciplinei și este bine surprins în tratarea lui Papadopol prin cele două praxisuri coexistente în școli: pe care le-am numi, praxisul abordării hermeneutice, bazat pe emoția intelectuală, prin excesul de teoretizare analitică și praxisul cunoașterii intuitive sau sugerate, bazat pe emoție estetică. Aceste observații nu mai apar la Ilioasa, care se limitează la o descriere a organizării acestora. VII. Predarea gramaticii este considerată importantă numai în măsura în care slujește scopurilor disciplinei. Există și aici două praxisuri
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
sau sugerate, bazat pe emoție estetică. Aceste observații nu mai apar la Ilioasa, care se limitează la o descriere a organizării acestora. VII. Predarea gramaticii este considerată importantă numai în măsura în care slujește scopurilor disciplinei. Există și aici două praxisuri coexistente: primul praxis susținut de filogramatici care fac știința gramaticii cu terminologia specifică - numită învățare sistematică și cel de-al doilea praxis susținut de filoliterați care apelează la gramatică numai în măsura în care un anumit aspect este necesar predării literaturii numită învățare ocazională. Aceste abordări
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
a organizării acestora. VII. Predarea gramaticii este considerată importantă numai în măsura în care slujește scopurilor disciplinei. Există și aici două praxisuri coexistente: primul praxis susținut de filogramatici care fac știința gramaticii cu terminologia specifică - numită învățare sistematică și cel de-al doilea praxis susținut de filoliterați care apelează la gramatică numai în măsura în care un anumit aspect este necesar predării literaturii numită învățare ocazională. Aceste abordări sînt discutate de Papadopol, spre deosebire de Ilioasa care preferă să ofere proiectele unor lecții practice de gramatică, fără a discuta
Bibliografie signaletică de didactică a limbii şi literaturii române : (1757-2010)/Vol. 1 : Sistematizare după criteriul apariţiilor lucrărilor : ordonare cronologică şi alfabetică by Mihaela Secrieru () [Corola-publishinghouse/Science/440_a_1359]
-
4.2. Caracteristicile noului mod de producere a cunoașterii 35 4.3. Producerea cunoașterii transdisciplinare 38 4.4. Cercetarea interdisciplinară 40 5. Mitul obiectivității absolute. Ce (mai) înseamnă știința liberă de valori? 44 6. De la raționalitatea transversală la curriculumul ca praxis 47 Partea a IIa. Fundamentele sociale ale abordării integrate a curriculumului 1. Globalizarea: procese de frontieră și de integrare 54 1.1. Globalizarea economică și geopolitică 55 1.2. Dezvoltarea tehnologiilor informaționale și de comunicație 59 1.3. Globalizare și
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
sau provocări cu care se confruntă lumea contemporană și care fac obiectul eforturilor transdisciplinare. Complexitatea și dinamismul extrem cu care evoluează aceste probleme le fac să scape din aria de mobilitate redusă și formalizare excesivă a disciplinarității. Conceperea cunoașterii ca praxis, ca activitate angajată social și pusă în sprijinul fundamentării unor decizii cu impact larg poate sugera conceperea în aceeași manieră a curriculumului. Apar aici implicații vizibile în ceea ce privește condițiile de posibilitate a unei științe „libere de valori”... e) Controlul calității aduce
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
cel puțin conform criteriilor tradiționale) în natura ei are nevoie de o nouă perspectivă, care, bazându-se pe achizițiile sistemului disciplinar, să meargă dincolo de el... 6. De la raționalitatea transversală la curriculumul ca praxistc "6. De la raționalitatea transversală la curriculumul ca praxis" „Dar acum, cum se poate manifesta această cerință/directivă pentru raționalitate transversală și comunicare transversală în practicile sociale concrete și articulările instituționale ale existenței noastre culturale...” C.O. Schrag, The Task of Philosophy for the New Millenium „E straniu că
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
pe subiect și întemeiată pe teorie”) cu unul nou, al raționalității practice. Noul chip al raționalității „nu elimină logosul, ci mai degrabă îl reconfigurează cu ajutorul practicii comunicative, în care cerințele rațiunii devin efective prin critica, articularea și revelarea orientată pe praxis” (Schrag, 1999, p. 237). Abordarea integrată a curriculumului și varianta concretă a temelor cross-curriculare (numite uneori, nu întâmplător, teme transversale) se încadrează, credem, în orientarea acestuia ca praxis. Din multe puncte de vedere, curriculumul ca praxis este o evoluție a
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
care cerințele rațiunii devin efective prin critica, articularea și revelarea orientată pe praxis” (Schrag, 1999, p. 237). Abordarea integrată a curriculumului și varianta concretă a temelor cross-curriculare (numite uneori, nu întâmplător, teme transversale) se încadrează, credem, în orientarea acestuia ca praxis. Din multe puncte de vedere, curriculumul ca praxis este o evoluție a modelului procesual. În acest cadru însă se adaugă poziția explicită a intereselor pe care un curriculum le servește. Abordarea ca praxis a teoriei și practicii curriculare presupune angajamentul
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
și revelarea orientată pe praxis” (Schrag, 1999, p. 237). Abordarea integrată a curriculumului și varianta concretă a temelor cross-curriculare (numite uneori, nu întâmplător, teme transversale) se încadrează, credem, în orientarea acestuia ca praxis. Din multe puncte de vedere, curriculumul ca praxis este o evoluție a modelului procesual. În acest cadru însă se adaugă poziția explicită a intereselor pe care un curriculum le servește. Abordarea ca praxis a teoriei și practicii curriculare presupune angajamentul explicit în direcția bunăstării sociale și a emancipării
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
se încadrează, credem, în orientarea acestuia ca praxis. Din multe puncte de vedere, curriculumul ca praxis este o evoluție a modelului procesual. În acest cadru însă se adaugă poziția explicită a intereselor pe care un curriculum le servește. Abordarea ca praxis a teoriei și practicii curriculare presupune angajamentul explicit în direcția bunăstării sociale și a emancipării spiritului uman. Acțiunea este de această dată una angajată și responsabilă, orientată spre dezvoltarea și rezolvarea unor probleme concrete. Curriculumul este centrat pe problemele reale
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
de învățare oferă elevului oportunitatea de a interveni constant, de a participa activ la propria instruire. • Se acordă un rol central gândirii (critice), reflexivității și învățării cu sens. Am surprins anterior evoluția dinspre această perspectivă către cea a curriculumului ca praxis. Dacă ne oprim la una dintre modalitățile frecvente de ilustrare a procesualității curriculumului („optul curricular”), prezentată în figura 26, putem face unele considerații preliminare cu privire la fazele procesului curricular, din perspectiva abordării cross-curriculare. 1. Proiectare 2. Dezvoltare 3. Implementare 4. Evaluare
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
1999, „Content as Context: The Role of School Subjects in Secondary School Teaching”, în R. McCormick, C. Paechter (ed.), Learning and Knowledge, Thousand Oacks, Londra, Paul Chapman Publishing, Ltd & The Open University, New Delhi. Grundy, S., 1987, Curriculum: Product or Praxis, Falmer, Lewes. Hargreaves, A., 1995, „Renewal in the Age of Paradox”, Educational Leadership, vol. 52, 7. Hargreaves, D.H., 1991, „Coherence and manageability: reflection on the National Curriculum and cross-curricular provision”, The Curriculum Journal, 2, 1. Hausermann, J., 1998, A Human
[Corola-publishinghouse/Science/2333_a_3658]
-
fi decât o permanentă osmoză. Producția de bunuri materiale trebuie să fie comandată de o finalitate umană, care se traduce efectiv prin calitate și adecvare la necesitățile și gusturile omenești; cultura, la rândul ei, nu are decât de câștigat din praxis, pentru a se confrunta cu finalitatea ei umană. Cultura nu poate fi decât umanistă, iar umanismul nu e de conceput fără literatură. CE E MONUMENTAL? Nu puțini cred că civilizația înseamnă anti-natură, dar asta e o grosolană eroare, plină de
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
fi: de fidelitate, de castitate, de sărăcie etc. Dar în asemenea legăminte unilaterale și absolute se confirmă (epuizându-se, bineînțeles) liberul arbitru al insului. Cât de exaltante trebuie să fi fost asemenea opțiuni totale, cât de clare consecințele lor în praxis-ul cotidian și cât sens trebuie să fi conferit ele existenței! Chateaubriand spune într-un loc din Mémoires d’outre-tombe acest superb adevăr, demn de revendicările autorului: les gens prudents trouvent de l’imprudence dans ceux qui cèdent à l
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
oțium, o pasivitate așadar. Greșea. Dovadă un Leonardo da Vinci, un Goethe, care au preconizat și practicat ideea de transformare a naturii, de captare a forțelor ei, de intervenție a omului asupra naturii (și deci și asupra societății). Noțiunea de praxis, pe care o postulează marxismul, ca element filozofic constitutiv al concepției sale, obligă la o filozofie activă, exclude chietudinea și fatalismul, chiar dacă afirmă caracterul legic al devenirii istorice. Într-un sens, ideea că libertatea e necesitatea înțeleasă poate fi considerată
[Corola-publishinghouse/Science/2234_a_3559]
-
marea majoritatea cazurilor, o proiecție topografică (Massey, Fisher, 2000). Astfel segregarea se referă și la acele situații în care grupurile, identificate prin opoziția binară de ei și noi, pot folosi în mod diferit resursele și serviciile de care dispun. Acest praxis și semnificația lui socială nu numai că separă geografic-teritorial diferitele grupuri sociale, ci le și ordonează ierarhic pe o scară mentală asociată grupurilor care le populează. Astfel, apar acele zone și sectoare rău famate, periculoase și indezirabile care în reprezentările
[Corola-publishinghouse/Science/1956_a_3281]
-
e inevitabil să nu țină seama de ele, pentru a nu le imita, dintr-o memorie, să zic, prea Încăpătoare. Încerc să-mi explic respectiva rezistență - nu știu ce explicație are Corin - plecând de la faptul că la Început s-a invocat un praxis, și nu oricare, un praxis al operei literare. Într-un sens, anarhetipul se aseamănă, În felul În care Îl văd, cu libertatea creației literare de a evita conceptualizarea. Mai mult, șansele de aplicabilitate ale anarhetipului se Îmbogățesc sensibil, dacă Îl
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
seama de ele, pentru a nu le imita, dintr-o memorie, să zic, prea Încăpătoare. Încerc să-mi explic respectiva rezistență - nu știu ce explicație are Corin - plecând de la faptul că la Început s-a invocat un praxis, și nu oricare, un praxis al operei literare. Într-un sens, anarhetipul se aseamănă, În felul În care Îl văd, cu libertatea creației literare de a evita conceptualizarea. Mai mult, șansele de aplicabilitate ale anarhetipului se Îmbogățesc sensibil, dacă Îl lăsăm să rămână În aria
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
ale anarhetipului se Îmbogățesc sensibil, dacă Îl lăsăm să rămână În aria sa naturală, conflictuală, explozivă. Altfel, nu e decât un artefact literar. În locul unor definiții conceptuale tari aș vedea niște resurse explicative, flexibile, fără ambiții. Dar să revin la praxis. Anarhetipul mi se pare interesant din unghiul unei continuări a explorării praxisului, de data aceasta neliterar, al explorării surselor ficțiunilor, a ficționalizărilor neliterare. Și sunt destule. Anarhetipul poate și trebuie Încurajat să devină și mai rezistent, ceea ce spunea Mihaela, cu
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
sa naturală, conflictuală, explozivă. Altfel, nu e decât un artefact literar. În locul unor definiții conceptuale tari aș vedea niște resurse explicative, flexibile, fără ambiții. Dar să revin la praxis. Anarhetipul mi se pare interesant din unghiul unei continuări a explorării praxisului, de data aceasta neliterar, al explorării surselor ficțiunilor, a ficționalizărilor neliterare. Și sunt destule. Anarhetipul poate și trebuie Încurajat să devină și mai rezistent, ceea ce spunea Mihaela, cu alte cuvinte, să Încercăm să ieșim dintr-o posibilă fundătură. Eu aș
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
mai rezistent, ceea ce spunea Mihaela, cu alte cuvinte, să Încercăm să ieșim dintr-o posibilă fundătură. Eu aș vedea o eventuală aplicare a anarhetipului, așteptând desigur explicații ulterioare, care vor acoperi probabil multe puncte albe, ducând spre ceea ce aș numi praxisul cotidianității. Cotidianitatea Îmi pare a fi un teritoriu reglat de consens, habitudini tari, care are Însă destul spațiu pentru schimbări conflictuale, neașteptate. Constrângerile necesare unui consens ar putea fi privite din unghiul unor dezvoltări anarhetipice, În pofida unor habitudini ce par
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
un important argument metodologic... Dar tot finalul mi se pare puțin grăbit - te grăbești să dai niște răspunsuri care totuși țin de paradigma căreia i te opui. Pentru că focus-grupurile sunt deja niște metode bine puse la punct, ce țin de praxisul publicitar. Este una dintre cele mai binecunoscute practici În publicitate. Or, să spui că poți folosi focus-grupul așa cum este el dezvoltat astăzi În teoria studierii comportamentului, să-l aduci spre anarhetip - aici deschizi o poartă foarte periculoasă. Și ca să Închid
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]