1,058 matches
-
la cel din urmă adăpost de refugiu, reparară zidurile cetății despre uscat, se așteptară la o lungă împresurare, îngrijiră s-adune provizii îndeajuns și îngăduiră romeilor locuitori în oraș să se retragă în libertate de cu vremea. Căci începuseră a roi numeroase cete de călăreți romîno-cumani împrejurul mândrei rezidențe a împăraților, se bizuiau a pătrunde în toată forma pe porțile apărate mai slab, măcelăreau străjile surprinse, prădau pe ici pe colo pe locuitorii pe cari-i aflau în apropiere și mânau
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
multe căpetenii inferioare, prizonier în mâna cumanilor, cari apoi [î]l vândură bulgarilor împreună cu ceilalți. Cu inima mâhnită și pasuri grăbitoare împăratul zbură pe teatrul de război și sosi întîi în ținutul Bulgarophygos, avid după o ciocnire cu cumanii, cari roiau desfăcuți prin țară după pradă. La știrea grabnicei apropieri a împăratului ei fugiră cu pripă înapoi și pierdură prin spada romeilor ce înaintau pe mulți dintre semenii și din însemnatele lor căpetenii naționale. Lipsit de nădejdea unei bătălii, împăratul își
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
oștirii. Toate măsurile acestea erau luate pentru ca împăratul să nu scape de prinsoare, și când acesta se-ntoarse acasă prin mijlocul Traciei cu suita sa, cu o oaste considerabilă de apărare și cu sultanul Azatin, trupele romîno-bulgare și cele cumane roiau împrejuru-i în cea mai mare apropiere, cu o necontenită îndărătnicie, și căutau să-l prindă cu oțărîtă poftă de adulmecare. Cu tot meșteșugul războinic, împăratul era urmărit cu stăruință de inamici, o mare parte a suitei sale îl părăsi de
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
lucrurilor. Când trupele ce i se dăduseră se strânseră la Vizya, numărul lor părea că nu va ajunge pentru a întreprinde cu ele o lovitură puternică asupra vrăjmașului superior în puteri; cu toate acestea Mihail împăratul aruncă în contra bulgarilor ce roiau împrejurul orașului Sozopolis un despărțământ de oștire, comandat de bulgarul Bossilas, care era fratele cel mai tânăr al lui Smiltzus și al lui Radoslav și stătea în servicii romeice. Acest viteaz căpitan, alergând repede la locul de luptă, surprinse corpul
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
o învingere totală mai cu samă despre voievodul Ardealului, Ștefan Laszkovici, pierdură pe câmpul de bătălie pe conducătorul lor, Athlamos, și în mare parte se mutară cu așezarea ca și conaționalii lor lângă Don și în Crîm, de unde prinsese a roi, iar parte se mutară în Delta insulelor Dunării. Astfel Moldova, această țară bogată și frumoasă de pajiști și de păduri, era aproape deșartă de oameni; nesupărată de nimeni și necontestată, rămase deschisă în urma emigratului popor de nomazi, o avere a
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
imprudența sa proprie, Roman Vodă se lăsă atras în volbura mișcărilor războinice de acolo. Căpetenia unui neam rutean, Theodor Korioatowicz, care, propriu vorbind, era vasal unguresc, având drept feud cetatea Munkacs, întorsese spatele feudului și suveranului său și începuse a roi spre Podolia, a căreia domnie o și luă în temeiul unei învoieli pe care-o încheie cu regele Vladislav Iagello în așa fel încît să fie primit sub ocrotire polonă și să aibă această provinție drept feud sub suveranitatea Poloniei
Opere 14 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295592_a_296921]
-
nu era cuvîntul potrivit: erau femei alese pe sprînceană, cultivate, de Înfățișarea cărora se ocupase un expert. Uluitor. Veronica Lake păși prin lumină. Figura ei nu era atît de asemănătoare, doar că emana grația unei fete-pisică. Bărbații figuranți se adunară roi În jurul ei. Jack se lipi de geam. Amețeală porno, provocată acum de niște femei adevărate, vii. Sid, ușa trîntită, fraza aceea. Conduse pînă acasă prins de o amețeală serioasă, dureroasă, ce-i puse nervii la Încercare. Găsi lipită de ușă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
de la Badge of Honor. David Mertens, scenograful. Un tip foarte liniștit. Are epilepsie sau cam așa ceva. — Urme de chirurgie plastică? — Cicatrice de grefă peste tot pe gît și pe spate. L-am văzut odată cînd și-a scos cămașa. Tehnicienii roiau acum peste tot. Ed Îl conduse pe Vincennes afară, pe verandă. Aer rece, faruri foarte luminoase. Tomberon spuse: — Mertens are vîrsta potrivită ca să fie celălalt puști, cel de care vorbea Stanton. Lux l-a „prelucrat“, pentru ca Miller să nu-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
mijloacele de strămutare erau mediocre, a fost prodigioasă. Sofiștii peregrinau dintr-o cetate în alta, aventurierii politici de tipul lui Alcibiade parcurgeau de mai multe ori într-o viață distanța între Grecia, Asia Mică și sudul Italiei. Coloniștii traversau marea, "roind" în cele mai neașteptate direcții. Această mobilitate geografică s-a cuplat cu una a spiritului, și nu este de mirare că limba, care este martorul cel mai fidel al experiențelor de viață ale unui popor, a înregistrat-o în toată
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
micul bufet cu vitrină, care nu seamănă de loc cu bufetul enorm din bucătăria palatului, sînt doar trei solnițe care au prins cocleală, fiindcă nu sînt de argint și o ceșcuță crăpată și o portocală și trei banane În jurul cărora roiesc muștele și din cele patru scaune din jurul mesei nu sînt două la fel și bucătăria din chirpici se află chiar În sufragerie și privirea lui, oriunde s-ar Întoarce, Înseamnă o insultă și aici și acolo și dincolo, găina, găina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
tare decît femeia și, În numele rasei albe, se Întoarse să se uite la casa lui spațioasă, cu Întinsul patio luminat misterios, poate că priveliștea asta reușea să-i alunge acea deprimare Îngrozitoare: erau cîțiva bărbați cu haine albe, perfecte, care roiau ca muștele În jurul unor bărbați cu haine Închise de seară și cravate argintii pe fondul perfect de culoare albă sau sidefie a cămășilor de mătase; ăștia nu vedeau muștele, erau niște muște tăcute și folositoare, făceau parte dintr-o ordine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
el a remarcat că ochii mi-s plini de lacrimi; m-a privit cu duioșie: „Ți-e milă de mine! a strigat el. Ție, copile, dar poate că și altui copil îi va fi milă de mine, fiului meu, le roi de Rome*; ceilalți mă urăsc cu toții, iar frații mei vor fi primii care mă vor vinde în caz de eșec!“ Am izbucnit în hohote de plâns și m-am aruncat la pieptul lui; asta n-a mai putut nici el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
om de arme! Hai! — Să te binecuvânteze Dumnezeu, fiule, pentru că ai fost respectuos cu un bătrân, cu tatăl tău, care s-a făcut de rușine... da, de rușine!... Să dea Domnul să ai și tu un băiat la fel... le roi de Rome... O, „blestemată, blestemată fie casa aceasta!“ — La urma urmei, ce se întâmplă? strigă Kolea, începând să se înfurie. Ce grozăvie s-a întâmplat? De ce nu vrei să te întorci acasă acum? De ce ți-ai ieșit din minți? Îți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Kolea, începând să se înfurie. Ce grozăvie s-a întâmplat? De ce nu vrei să te întorci acasă acum? De ce ți-ai ieșit din minți? Îți explic, îți explic... o să-ți spun tot. Nu mai țipa, altfel or să audă... le roi de Rome... O, mi-e silă, sunt trist! Doică, unde ți-e mormântul? Asta cine a strigat-o, Kolea? — Nu știu, nu știu cine a strigat-o! Hai acasă acum, chiar acum! Pe Ganka, dacă o să fie nevoie, o să-l snopesc... ah
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
spre el. — Apleacă-te, apleacă-te! bâiguia el. O să-ți spun tot... rușine... apleacă-te... cu urechea... cu urechea. O să-ți spun la ureche... — Ce-i cu tine! se sperie Kolea teribil, apropiindu-și, totuși, urechea de buzele lui. — Le roi de Rome... șopti generalul, tremurând parcă și el cu totul. — Ce?... Ce-i tot dai cu acest le roi de Rome?... La ce bun? — Eu... eu... șopti din nou generalul, strângând tot mai tare umărul „băiatului lui“. Eu... vreau... ție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
O să-ți spun la ureche... — Ce-i cu tine! se sperie Kolea teribil, apropiindu-și, totuși, urechea de buzele lui. — Le roi de Rome... șopti generalul, tremurând parcă și el cu totul. — Ce?... Ce-i tot dai cu acest le roi de Rome?... La ce bun? — Eu... eu... șopti din nou generalul, strângând tot mai tare umărul „băiatului lui“. Eu... vreau... ție... tot, Maria, Maria... Petrovna Su-su-su... Kolea se smulse din strânsoare, îl înșfăcă pe general de umeri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
Nastasia Filippovna adormise. A doua zi dimineață, înainte ca ea să se fi trezit, la Daria Alexeevna apărură încă doi curieri trimiși de prinț și abia celui de-al treilea i se porunci să-i transmită că “în jurul Nastasiei Filippovna roiesc o mulțime de modiste și coafori din Petersburg, că proasta dispoziție din ajun a dispărut fără urmă, că e preocupată, așa cum se și cade ca o femeie atât de frumoasă să fie preocupată, de toaleta cu care va merge la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
era separat, că stâna, muntele, apa care duce la munte și izlazul rămân devălmașe, că nu își construiau o nouă biserică indică nu o dorință de separare, ci o nevoie reală de organizare. De altfel, o desprindere completă a satelor roi de satele matcă se va face în final tot în urma unor presiuni demografice și satele roi vor ajunge în final să-și trimită propriii reprezentanți în adunările de vale (sfatul mic) și în Sfatul cel mare (Stahl, 1998, vol. I
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]
-
își construiau o nouă biserică indică nu o dorință de separare, ci o nevoie reală de organizare. De altfel, o desprindere completă a satelor roi de satele matcă se va face în final tot în urma unor presiuni demografice și satele roi vor ajunge în final să-și trimită propriii reprezentanți în adunările de vale (sfatul mic) și în Sfatul cel mare (Stahl, 1998, vol. I, pp. 193-195). Sfatul cel mare era un organism care avea menirea să ia hotărâri în privința unor
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]
-
devălmășie de ocol, adică nu erau împărțite pe sate. Apoi, Sfatul a împărțit munții către cele 14 hotare originare în funcție de contribuția fiecărui hotar la cheltuielile Vrancei. În urma distribuției pe hotare făcute de Sfat, apăreau neînțelegeri între satele matcă și satele roi din cauza faptului că sumele plătite erau diferite. Aceste conflicte se rezolvau prin intermediul sfatului mic, între satele matcă și cele roi. Mai târziu însă, aceste litigii aveau să treacă în seama judecătoriilor oficiale și rezolvate conform Codului civil (Stahl, 1998, vol
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]
-
contribuția fiecărui hotar la cheltuielile Vrancei. În urma distribuției pe hotare făcute de Sfat, apăreau neînțelegeri între satele matcă și satele roi din cauza faptului că sumele plătite erau diferite. Aceste conflicte se rezolvau prin intermediul sfatului mic, între satele matcă și cele roi. Mai târziu însă, aceste litigii aveau să treacă în seama judecătoriilor oficiale și rezolvate conform Codului civil (Stahl, 1998, vol. I, pp. 195-196). Sfatul cel mare al Vrancei era o structură de organizare care venea să completeze nivelul constituțional, era
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Mirela Cerkez () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1819]
-
într-o natură fără identitate. - Omul e făcut - ca toate vietățile - pe măsura unor anumite senzații. Or, se întîmplă ca ele să nu-și mai facă loc una alteia, în succesiunea normală, ci să năpădească toate într-o furie elementară, roind în jurul unei epave - din plenitudine - care e eul. Unde să mai fie loc atunci pentru pata de vid care e conștiința? Este atâta crimă și poezie în Shakespeare, că dramele lui par concepute de un trandafir în demență. Oricâtă amărăciune
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
mai curând acele păreri generale În care, eventual, poți găsi un util motiv de reflecție. Manuscrisul este În totalitate interesant, viu și surprinzător. Tehnică elevata, rime proaspete, sonore și ingenioase (euforbii/orbii, alicante/dantelate etc.), expresie Îndrăzneață și franca. Ideile roiesc. Firească dorința de a frapa este Însă Împinsă inutil prea departe. M-au acaparat, În consecință, mai mult deliciile intelectuale decurgând din exercițiul mintal, decat bucuriile sufletești spre care râvneam și pe care alerg Întotdeauna să le găsesc În poezie
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
degrabă a lăsat-o să se legene cu iluzia izbânzii. Își îndepărtează ușurel bustul și oftează, gârbovit dintr-odată sub povara gândurilor. Simpla existență a unui even tual succesor a constituit dintotdeauna un catalizator pentru in trigă. Se adună și roiesc în jurul lui precum muștele în jurul unui rahat. Toată viața a fost nevoit să navigheze cu prudență între grupările rivale ale Octaviei și ale fiului ei Marcellus, ale lui Agrippa, ale Liviei, ale feciorilor ei... Acum au mirosit și ceva legat
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
câmpie și deal aflate pe marginea apelor, dar colonizări (voluntare) de noi sate au avut loc în România până în a doua jumătate a secolului al XIX-lea. Și în cazul Vrancei, satele vechi sunt așezate în văile principale , iar cele roite în locuri mai rele, fie în amonte ori aval față de satul de origine, respectiv pe afluenți mai mici (Stahl, 1998, vol. I, p. 190). Ulterior secolului al XIX-lea, colonizarea a fost mai restrânsă ca amploare, migrația internă fiind orientată
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Horia Paul Terpe () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1821]