1,948 matches
-
1945), dar care strânge poezii din 1930. Sunt poeme în care apar deosebit de pregnant coșmarescul și viziunile apocaliptice ("deznădăjduit eram și plin de o cruntă revoltă împotriva/ mizerei condiții umane,/ visând mereu flăcări mari, apocaliptice, care să prefacă/ în scrum sărmanele noastre ființe nedesăvârșite și/ vulnerabile", Motto). Se descrie un univers terifiant, pe care moartea a pus stăpânire (coșciuge atârnă în pomi, femeia capătă paloarea morții, surâsul este unul de autopsie). Sașa Pană publică, imediat după 23 august 1944, o profesiune
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
în sărăcie, smerenie și în toată austeritatea, era un exemplu grăitor. Ducând o astfel de viață, a avut curajul de a mustra păcatul, chiar când era săvârșit de împărat, conducător al Imperiului. Și totuși era blând și mângâietor cu oamenii sărmani, cu cei suferinzi și nedreptățiți, căci știa și mărturisea că în sufletul fiecăruia a fost imprimat chipul lui Dumnezeu. Nu se sfiește Sfântul Ioan să afirme chiar că omul, prin menirea și calitățile sale, este pe pământ ceea ce este Dumnezeu
Sfântul Ioan Gură de Aur († 407) – Mare dascăl al lumii şi Ierarh. Studii academice comemorative by Liviu Petcu () [Corola-publishinghouse/Science/171_a_157]
-
Așa și era: domnul respectiv era (fusese) prieten cu unul dintre cei foarte curajoși care ieșiseră în stradă să protesteze, fusese rănit și, câțiva ani mai târziu, se sinucisese: Călin Nemeș. Prietenul său din 2004 fuma însingurat o țigară. Cum sărmana lumânare pe care o adusesem se tot stingea din pricina vântului și frigului, domnul respectiv a înțeles în cele din urmă pentru ce ne aflam acolo și ne-a ajutat să ținem lumânarea aprinsă. Deși eram străini, dialogul nostru a constituit
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
despre „ordine și frumusețe, lux, calm și voluptate”; asocierea este intenționat deplasată). Containerele de gunoi, doldora de putregaiuri, construiesc un halo miasmatic în jurul blocului. În aceste containere mai pot fi zăriți, uneori, scormonitori care caută resturi menajere: ei sunt oameni sărmani, obișnuiți însă cu acest fel de a tria gunoaiele, doar-doar se va mai găsi ceva util și refolosibil. În afara blocului există uneori (mai rar astăzi decât pe vremea comunismului) microcartierul de cotețe și cocine: pestilența acestora amintește de un abator
[Corola-publishinghouse/Science/2083_a_3408]
-
Blejoaei. Porecla o moștenise de la Filpea, așa li se spunea celor din neamul lor al Blejoaei. În casa părintească de la Ciudica a mai rămas Eudochia (Cita) singură și fără vedere. Nu după mult timp, pe lângă ea se aciuase o femeie sărmană, venită nu se știe de unde, dar purtând mereu strie bărbătești. O chema Leontina și era Învăluită În mister. Sătenii nu știau dacă este bărbat sau femeie, fiindcă timbrul vocii ei era mai degrabă bărbătesc. Se spune că niște bărbați din
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
a vândut aproape toată moștenirea, tocând banii În petreceri cu femei ușoare, a trecut granița În Regat ca să nu fie luat În armată. După război, s-a Întors fără să se fi pricopsit și s-a căsătorit cu o femeie sărmană, trăind În sărăcie. Despre cealaltă familie din care mă trag și eu voi vorbi mai pe larg când va veni rândul cătunului Zăpode. Acum să vedem ce s-a Întâmplat cu celălalt fecior al lui Simion al Diacului, Toader din
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
de ani). Ceilalți doi, Lupu lui Andrei și Ionuț al lui Andrei, nau avut urmași nici cu primele soții și nici cu cele de-al doilea. Acestea din urmă, recăsătorindu-se, au lăsat urmași, Ileana Lupului care era o adolescentă sărmană, după ce s-a terminat Înmormântarea nevestei Lupului lui Andrei nu a mai plecat de acolo. Dar cu tine ce-i, măi copilă? ar fi Întrebat o Lupu. Am rămas aici să mai ajut la treburile casei, fiindcă mata ești singur
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
era legionar și că prin anul a plecat În Regat pierzându-și urma. Unii spun că ar fi plecat prin părțile Dornei, peste Călimani. Fusese căsătorit cu Doda, soră a Marinei a Mariei lui Ilie. Blaga Ioana era o femeie sărmană, șchioapă de un picior, având doar câteva palme de pământ. Stătea Într-o căsuță În care Își ținea și o vacă Într-un fel de odaie alăturată. După război, fratele ei Blaga Dumitru, a ajutat-o să-și construiască o
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
era răpus de vreo boală, foarte rare erau situațiile când ea se recăsătorea. Vecinii pe atunci erau săritori la nevoie și o ajutau la muncile câmpului, mai ales la arat și la cosit. Trebuie să o ajutăm că e văduvă sărmană, aceasta era atitudinea vecinilor. Acum, din păcate, nu se mai gândește așa. Totul se face numai cu banul. * * * Anul Nou Începea cu Virgelul, când locuitorii dintr-un cătun se Întâlneau la un gospodar, de obicei la cel care avea casa
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
a nunților, la Înmormântări comunitatea era solidară. Începând cu spălarea mortului și continuându-se cu celelalte momente, până ce avea loc praznicul, vecinii erau prezenți oferindu-și gratis serviciile. Până și vasele și tacâmurile se Împrumutau de la vecini. La oamenii mai sărmani din sat li se aduceau și ajutoare alimentare: făină, carne, fructe, legume. La praznicul ce avea loc după Îngroparea defunctului participa cine poftea. Mâncarea și un pahar cu vinars se găsea pentru toți. Ceva din trăirile precreștine se pare că
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
abate asupra lor. 68. „Fericiți cei milostivi, că aceia se vor milui” (Matei V, 7) Un copil sărac, dar cu sufletul plin de mila lui Dumnezeu, împărțea mâncarea pe care mama lui i-o dădea la școală cu un orb sărman. Mama, aflând, îi zise că trebuie să mănânce toată mâncarea pentru a crește, dar copilul i-a răspuns astfel: Mamă dragă, dacă nu aș da jumătate din mâncare acelui sărman orb, n-aș mânca cu plăcere, dar așa îmi folosește
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
cine-a scâncit la ușă? Băiatul stă și-ascultă; e un glas sau e o părere... Se duce-n prag și strigă: E cineva?... Tăcere... Ba nu e, un glas subțire: Auzi? Mi-e frig, îngheț, copile deschide, sunt un sărman drumeț! Dar cine ești? Mi-e frică! Sunt mic; să-ntreb pe tata... Nu, nu-ntreba, deschide, că plouă cu găleata... Și apoi, știu basme multe și ghicitori... un sac ... Dar cine ești? Un vierme. O, dar viermii nu prea
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
a știut. Inima lui era legată de bucata de cârpă pe care o contempla pe perete. Mi-am adus aminte și de o povestire a lui Barbu Ștefănescu-Delavrancea. Pe când se întorcea acasă de la serviciu, un om întâlni pe stradă o sărmană femeie, cerșind și tremurând în zăpadă, în viforul care sufla cu putere. S-a gândit să o ajute cu un ban, dar un alt gând l-a făcut să întârzie gestul de bunăvoință. Și-a făcut socoteala că trebuie să
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
cita câteva rânduri scrise la mașină de Schaffer, apoi semnate olograf de către dezamăgitul șef de trib semit vasluian: „Resortul organizatoric: este condus de către tov. responsabil Maier Goldenberg care se dovedește neserios în această muncă”. Buluc, una peste alta, acuzele aduse sărmanului responsabil care, probabil, numai cu gândul la CDE și imperialiștii anglo-americani nu era, au început să înnegrească, literalmente, foaia de hârtie bătută la mașină: „...nu respectă instrucțiunile Comitetului Central CDE, nu le aplică și nu le execută întocmai. Raportul său
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
VIAȚA sau în „raiul” rusesc unde-i aștepta, în cel mai fericit caz, o călătorie până în sinistra Siberie cu staționare pe termen lung (dar nu cu scop turistic!) iar în cel mai rău suprimarea fizică?! Grea dilemă pentru niște oameni sărmani care tremurau de frică în fața zbirilor cu grade de ofițeri sovietici ce compuneau „comisiile de triere”. Teoretic, în aceste comisii ar fi trebuit să fie încadrat și câte un ofițer român și așa a și fost ceva mai târziu dar
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
locuitorului Linu Constantin”. După ce a arătat că „...încă din luna aprilie s’a făcut cercetări (...) cu care ocazie s’a încheiat un dosar”, aflăm că oile erau, într-adevăr, ale cetățeanului Linu. Ca să se poată demonstra celor din CAlC că sărmanele oi erau legal în proprietatea țăranului, neîncrezătorii ruși îi ceruseră și „...actele de proprietate pentru a fi văzute”. După ce lt.col.Butunoiu și-a încheiat stufosul dosar, promisese la final că „...rezultatul cercetărilor îl vom înainta Subcomisiunei Aliate de Control Fălciu
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
kg. ovăz; 43.685 kg. orz; 7.018 kg. secară; 2.350 kg. porumb; 20.238 kg. fasole; 20.374 kg. mazăre și 2.980 kg. grâu”. Cantitățile mici de porumb și grâu furate, pot fi explicate, credem, prin grija sărmanilor țărani de a le ascunde din calea sălbaticilor, așa cum făcuseră și răs-răs-răs străbunicii lor, trăitori ai secolelor trecute, atunci când năvăleau atât cetele de tătari cât și (mai ales!) strămoșii bandiților anilor ’40, rușii imperiali, care mai călcaseră Moldova cu picioarele
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
prin cotețele locuitorilor din mediul rural pentru a nu-i lăsa pe aceștia să se îmbuibe prea tare cu proteine, că nici de mămăligă prea multă la ceaun nu se puteau plânge pentru că altfel, ce-ar fi făcut bieții și sărmanii cai ai războinicilor lui Stalin?! Ar fi mestecat coceni? Așa că: „On daet vam nași hrabrâie rumânskie ptițî i iaiț Krasnoi Armi! I ne zabâvaite: maslo, miaso, moloko, med, belâi hleb i goriacii, potomu cito inace Nagan, i streliatî vam priamo
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
cât de curând, ai auzit minunea ? Și chiar muzici ! De ce nu ? Pentru că totul se mișcă, totul evoluează, nimic nu stă pe loc, doar noi, dacă alegem asta ! Lumea o ia înainte și, din când în când, întinde câte o mână sărmanilor muritori de rând, ca să-i ia în această călătorie. Care nu se știe niciodată cum și când se va termina, dom- nișorule Cristian. Poți garanta că, dacă nu vii azi și te duci la Conservator, vei mai prinde trenul ? La fel de
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
promit, dragul meu prieten, că pentru acea zi voi lupta până la capăt. Cu toate că îmi va fi insuportabil de greu fără tine. Pentru acea zi, care pare să se încheie, voi trage de mine pentru a termina și ultimele ei minute, sărmanele clipe finale, în gloria pe care am cunoscut-o. Iar când voi termina și eu socotelile aici, voi veni la tine să mai bem, dragul meu Fernic, încă un pahar de vin, amintindu-ne în hohote de râs fiecare lovitură
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
Nu se uita foarte des la peisajul sumbru, stătea pierdut în caiete și foi cu note, poze vechi, câteva cărți, la birou, la lumina unei lămpi uzate, pe care o cumpărase pe o nimica toată dintr-un talcioc, de la un sărman bătrân care nu mai avea unde să locuiască și își pusese pe un covoraș prăfuit tot ce a mai putut salva din agoniseala sa. O lampă galbenă, ca o ciupercă, având capul acoperit de un material textil cu forme de
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
călugărițe din mănăstiri. În anul 1831 se stabilește prin Regulamentul Organic al Valahiei o reglementare a unităților de asistență socială. În 1864 generalul Kiseleff înființează „Euforia caselor făcătoare de bine și folos obștesc”. Sub egida Euforiei funcționa și casa Copiilor sărmani unde copiii creșteau cu doici și personal medical de specialitate. În anul 1862 Doamna Elena Cuza, împreună cu organele bisericești contribuie la zidirea unui așezământ de fete orfane „Azilul Elena Doamna”. Aici fetele sărace, fără sprijin, orfane erau crescute și pregătite
Rolul familiei în asistenţa social - pastorală a copiilor abandonaţi by Adriana Nastasă () [Corola-publishinghouse/Science/91710_a_93179]
-
acel ciudat aer de sălbăticie al frumuseții ei din tinerețe, pe care l-am iubit și l-am venerat, primul impuls profetic al unei spiritualități nepământene? Există sfinți tainici cu destine stranii. Și totuși nu, era doar o epavă, o sărmană ramură frântă, a cărei integritate, a cărei ultimă rămășiță de identitate fusese nimicită de forța crudă care o silise să-l abandoneze pe Titus. Dar, orice-ar fi fost, eu o iubeam, eram și fusesem întotdeauna angajat față de ea, aici
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
se prefăcea într-un vaier sughițat de „oh... oh... oh!“, coborând apoi într-un lung „ooooh“ ce părea să se stingă, pentru ca pe urmă să izbucnească din nou urletul: și toate acestea se repetau mecanic, automat, la intervale regulate, de parcă sărmana creatură umană căzuse pradă unui mașinism diabolic. Eram stăpânit de groază, de frică, de o rușine dezgustată, rușine de mine însumi, rușine de ea. N-aș fi vrut ca Titus și Gilbert să audă lugubrul zgomot ritmic, acest acces de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
crea niște simulacre, ba exercită chiar o putere, asemenea acelor eroi de la Troia care au luptat pentru o Elenă-fantomă. — Crezi că eu lupt pentru o Elenă-fantomă? — Da. — Pentru mine e reală. Mai reală decât ești tu. Cum poți insulta o sărmană persoană în suferință, numind-o fantomă? — Nu pe ea o numesc fantomă. Ea e reală în măsura în care sunt reale toate ființele umane, dar realitatea pe care o deține se găsește altundeva. Și nu coincide cu plăsmuirea visurilor tale. Nu ai fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]