2,506 matches
-
ascunde. În confruntarea măștilor se apropie de izbândă cel care înșeală pâna la capăt, cel care nu cunoaște sincopele și ezitările regretului, momentele în care masca este atinsă de transparența prin care răzbat ecourile adevărului. Așadar, forța și energia de seducție și înșelare a chipului fals constă în stabilitatea sa interioară, în capacitatea de a nu se dilua sub posibila presiune a tendințelor conștiinței care mai pot să păstreze reminescențe ale sincerității și căldurii afective față de celălalt, urme incomode ale unei
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
sculpturală. Pictura întâmpină atenția privirii cu suprafața sa plană ce trimite, într-un mod aparent contradictoriu, la o multitudine de planuri suprapuse. Ingenioasa concentrare stratificată induce, însă, ulterior senzația unei situări în spațiu a acțiunii și chipuurilor propuse ochiului captiv seducției estetice. Cu predilecție în pictura religioasă, frecvent găzduită și asimilată de templu, planurile secunde, perspectiva ce învăluie și poartă fundalurile adesea clar-obscure dețin o importanță fundamentală pentru trăirea mistică. Aici chipul sau acțiunea evocată survin dintr-un fond crepuscular ce
by Marius Cucu [Corola-publishinghouse/Science/1085_a_2593]
-
religios avansează tema unei contemplații imediate. Dacă invocăm poezia sau tabloul ca repere ale unei „formări umaniste”, se schimbă oare ceva în destinația tristei noastre derive? Analfabeți la capitolul liturghie, ideologii știu să debiteze sloganuri, și nu stări de spirit. Seducția ambiguitățiitc "Seducția ambiguității" Poate că totul a început cu relativismul nominalist al modernității. Filozofii au renunțat la căutarea înțelepciunii, pariind faustic pe cunoașterea orizontală. De aceea suntem astăzi entuziasmați de aporiile intersubiectivității în opera lui Husserl fără a înțelege o
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
tema unei contemplații imediate. Dacă invocăm poezia sau tabloul ca repere ale unei „formări umaniste”, se schimbă oare ceva în destinația tristei noastre derive? Analfabeți la capitolul liturghie, ideologii știu să debiteze sloganuri, și nu stări de spirit. Seducția ambiguitățiitc "Seducția ambiguității" Poate că totul a început cu relativismul nominalist al modernității. Filozofii au renunțat la căutarea înțelepciunii, pariind faustic pe cunoașterea orizontală. De aceea suntem astăzi entuziasmați de aporiile intersubiectivității în opera lui Husserl fără a înțelege o boabă din
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
fond, creștinismul apostolic a înflorit în vremuri de remarcabilă ostilitate politică, așa cum în secolul XX numeroase persecuții n-au inhibat viața comunităților de creștini orientali. Creștinismul răsăritean, așadar, reprezintă un caz special de tradiție religioasă imună sau chiar ostilă față de seducțiile modernității. El împărtășește ceva din destinul religiei islamice, care percepe în Babilonul lumii contemporane o invitație la apostazie. Confruntat cu această dificultate a alegerii, cititorul exigent din punct de vedere teologic va putea socoti soluția lui H.-R. Patapievici o
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
al unei tautologii atemporale, nimeni nu este capabil să deprindă binele ori să îndrepte răul. Dacă viitorul ne dă angoase, iar prezentul ne confiscă într-o iresponsabilă uitare de sine, trecutul pare să aibă o și mai mare putere de seducție. De ce oare? Mai întâi, pentru că trecutul are vocația întemeierii. Într-un anumit sens, trecutul nu e niciodată consumat. El fie se ascunde în universul nocturn al viselor, fie ne asaltează diurn în reverii sau remușcări. Așa cum ne explică și gramaticile
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
referință al preopinentului 2. Rămâne insuficient faptul de a spune lucrurilor pe nume, urmând sfatul apostolului: „Nimeni să nu caute doar spre ale sale, ci fiecare și spre ale altora” (Filipeni 2, 4). La fel de importantă este arta persuasiunii sau tehnica seducției prin conjuncția dintre inocență și inteligență („fiți așadar înțelepți ca șerpii și blânzi ca porumbeii” - Matei 10, 26). O viziune ortodoxă despre logos, cunoaștere și istorie nu mizează pe falsul conflict dintre „marea cultură” și micile continuități de provincie, dintre
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
tradiției 118 Etica revoluționară 118 Tradiția gestantă 119 Tradiția amputată 120 Tradiția ca disertație 122 Utopie și kitsch 123 Necesitatea prejudecăților 125 Ergo 127 Cunoașterea de împrumut și oroarea de vid 128 Cunoașterea poetică 128 Vârsta etică 130 Multiplul 132 Seducția ambiguității 133 „Un singur lucru trebuiește” 134 Topologia centrului și avatarurile scriiturii 136 Scriitura: între formă și conținut 136 Localizarea centrului 137 Eseul și generozitatea diletantă 139 Lumea ca suprafață textuală 141 Memoria adolescenței sub comunism 144 Hipomnezia 144 O
[Corola-publishinghouse/Science/1881_a_3206]
-
a fost fie dat dispărut/ în furtună/ fie mort în patul său/ fie ars (și pus în urnă)/ și răspândit/ înspre cele patru vânturi”. Un recul aparent în planul poeticii se observă în Scrisoarea femeii urâte (1984) și în Cartea seducției (1986), unde P. pare să revină la dicțiunea oraculară din cartea de debut. Tehnica e, totuși, alta: crisparea metaforică se detensionează aici prin dialogism, teritoriul referințelor suportă o schimbare benefică, iar înscenarea textului torsionează versurile într-o sintaxă de melopee
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288855_a_290184]
-
P. a realizat și numeroase traduceri, având un rol considerabil în difuzarea și promovarea culturii italiene contemporane în România. SCRIERI: Cum eu..., București, 1974; Vorbindu-vă prin semne, București, 1979; Elegii vorbite, București, 1982; Scrisoarea femeii urâte, București, 1984; Cartea seducției, București, 1986; Nichita Stănescu între poesis și poiein, București, 1991; Cavalerul din drezină, Constanța, 1992; Starea de juxtapunere, București, 1997; Cum stau eu aici pe terasă și contabilizez obscenitatea istoriei, București, 2001; Miorița - o hermeneutică ontologică, Constanța, 2002; Despre starea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288855_a_290184]
-
când în când, desfăcând versul, rupând fluiditatea discursului pentru a-l recompune, apoi, în altă strofă. Multe versuri sunt emblematice tocmai prin prozaismul sau, mai bine spus, prin îndrăzneala de a defini o stare lirică nu prin mijloacele tradiționale de seducție, ci printr-o alianță din care a fost eliminată tocmai „poezia” în veșmintele ei sărbătorești. Câteva dovezi: iată amurgul, universul ca un cavou, târgul ostil și pustiul existenței: „Trec corbii - ah, «Corbii» / Poetului Tradem - / Și curg pe-nnoptat / Pe-un târg
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285530_a_286859]
-
un nebulos Ev Mediu gotic, lumea poemului, care e plină de semne fatidice, „de-nștiințări secrete” prea lesne descifrabile totuși, în care viața e condusă de o ursită, în care iubirea e o forță imposibil de oprit, iar puterea de seducție a eroului este irezistibilă, toate poartă mai degrabă amprenta lui A. Maniera lui Iosif se recunoaște abia în partitura cantabilă, poate și în versificația poliritmică. Frământările intime ale lui A. se relevă și mai clar în comedia în versuri Cometa
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285370_a_286699]
-
textului Ea se manifestă astfel: Consideră cea de-a doua propoziție narativă (complicarea) drept un argument pentru o concluzie. Orientarea argumentativă a textului (proprie ultimei coperte) reprezintă funcția unei secvențialități, în cazul de față, narative. Consideră izotopia farmecului și a seducției drept fundament al organizării unei reprezentări ("macrostructură semantică", după J.-M. Adam, 1989). Realizează o enunțare complexă în care propozițiile nu sînt asumate de către locutor. Consecința directă a acestei polifonii enunțiative este prezența implicitului și a subînțelesului (decriptate de cititor
by Philippe Lane [Corola-publishinghouse/Science/1119_a_2627]
-
8) Controlul (V.): încercarea de a gestiona și/sau dirija în mod exagerat evenimentele și obiectele mediului înconjurător pentru a reduce anxietatea și a rezolva conflictele interne. Acest control se poate exercita prin diverse strategii precum intervenția prin sugestii, sabotajul, seducția, complezența excesivă etc. 9) Controlul prin gândire (V.): utilizarea într-o manieră constrângătoare a procesului de gândire drept apărare împotriva anxietății crescânde. Acest mecanism se caracterizează printr-o nevoie de a cunoaște toate detaliile într-un mod pe cât posibil complet
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Apărările sociale pot fi clasificate în trei categorii: 1) ținerile la distanță (atacuri, intimidări, evitări); 2) imobilizările (simulări cum ar fi prefăcătoria sau minciunile în scop de apărare; blocaje de tipul inhibiției; reacții ca autodiminuarea); 3) apropieri (supunere, justificări sau seducții). În cazul apărărilor sociale, accentul cade pe adaptarea individului total la lumea socială. În acest context este indispensabil să evocăm „sistemul de securitate” propus de Kardiner (1947) și care se compune dintr-un ansamblu de conduite utilizate de indivizii aceleiași
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
premisele unei identificări cu un agresor încă nepersonificat în mod conștient. Ferenczi (1933/1982) va utiliza mai târziu expresia „identificare cu agresorul”, dar într-un cu totul alt sens, deoarece, în urma lucrărilor freudiene despre isterie, ea va fi pusă în legătură cu seducția reală exercitată de către adult asupra copilului. În articolul intitulat „Confuzie de limbă între adulți și copil”, Ferenczi vorbește despre actualitatea dureroasă a practicilor incestuoase la adulți, dezvăluite de atunci în număr mare. Pe când copilul așteaptă limbajul tandreței, limbajul pasiunii se
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
punând aceste aspecte pe seama celuilalt) constituie o apărare ce provine din fantasmele de omnipotență, cu puterea intruzivă sau posesivă care le însoțește. Iată de ce identificarea proiectivă conduce la manifestări totalitare, fie ele individuale sau de grup (Anzieu, 1975), de tipul seducției, fascinației, manipulării sau persuasiunii, dar și de tipul empatiei (Le Guen et al., 1985). Pot apărea o serie de întrebări cu privire la detectarea dificilă a acestui mecanism psihic, mai ușor de observat în aspectul său patologic, dar al cărui statut ontogenetic
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
estetică" a acestor mode vestimentare. Desigur, pentru unele dintre ele, aspectul religios n-ar trebui neglijat. În cazul câtorva, ceea ce a rămas din puterea patriarhală se exprimă cu forță. Pentru marea majoritate, ceea ce este în joc este o logică a seducției. Iar "vălul" respectiv se aliază, în această logică, cu fustele cu șliț amplu și cu ciorapii de plasă. Toate acestea relativizând constrângerea religioasă. Fără să insistăm, pentru moment, asupra acestor exemple, este de ajuns să notăm că un asemenea relativism
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
ei încarnate. Încarnare pe care o regăsim în fanatismele religioase, dar și în dezlănțuirea simțurilor în toate ocaziile festive dragi diverselor triburi postmoderne. În fiecare dintre aceste situații asistăm la adevărate "parade amoroase", cu o accentuată componentă amicală, în care seducția joacă un rol important. Aproape că ar trebui să punem problema socială în termeni olfactivi, într-atât este importantă secreția. Prin acoperirea corpului sau prin descoperirea lui asistăm la dansuri, mai mult sau mai puțin frenetice, prin care fiecare comunică
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
Vasile Chifor, Între luciditate și reflecție, T, 1974, 12; Val Condurache, „Grădina înclinată”, CL, 1975, 1; Ulici, Prima verba, I, 135-137; Marian Vasile, „Relația social-autonom în artă”, RITL, 1977, 4: Călinescu, Perspective, 164-168; Lit. rom. cont., I, 520-521; Lucian Dragomirescu, Seducția - un concept nou în estetica românească, „Revista de filosofie”, 1984, 5; Dumitru Velea, Banchetul, București, 1984, 11-42; Ion Buzera, „Interdependența valorilor în literatură”, R, 1988, 9; Andrei Grigor, Performanță exegetică, L, 1995, 9; Popa, Ist. lit., II, 1165-1166; Firan, Profiluri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289733_a_291062]
-
făcut eforturi mari ca să refacă atmosfera creatoare din Academia platonică de odinioară, de evocare a sufletului ca pe o esență, pe care să-l ferească de "precipitațiile" la care era expus de problemele pământești. "Căci dacă sufletul uman ar ceda seducțiilor lumii materiale și orgoliului și nu s-ar constitui într-o lume a sa în sine, acesta ar fi abandonat de sufletul universal" (Mueller, p. 100). În fața tentațiilor lumii materiale, sufletul trebuie să se purifice, să renunțe la atracțiile trupești
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
repetată la acest fenomen. În paginile Confesiunilor, entuziast (cf. Mueller), el se întreabă asupra facultăților mentale proprii ale omului, asupra "frumuseții corpurilor, fie cerești, fie terestre", dincolo de care se află adevărul, imuabilul. El a evidențiat eforturile necesare pentru a depăși seducțiile exercitate asupra organelor de simț, necesitatea de a ajunge de la existența simplă la cea inteligibilă, de înălțare, de la cunoașterea lumii la cea a lui Dumnezeu. Conștiința omului, la origine, are, în momentele sale de egoism, o înclinație pentru păcat. Se
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
nivel prin intrarea în funcțiune a ceea ce în suflet asigură înălțarea spirituală, adică a "mens-lui", sediul înțelepciunii, care beneficiază de ajutorul iluminator al lui Dumnezeu. Acesta conduce sufletul spre stadiile sale superioare de purificare, când se va putea detașa de seducțiile lumii și va dobândi bunătatea, binele. În spiritul lui Plotin, pentru Sf. Augustin, sufletul se folosește de corp, simte prin corp. Senzația reprezintă o impresie suportată de corp (passio corporis), o acțiune percepută la nivelul organelor de simț. Aceasta devine
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
ca gimnazist, o revistă care va rămâne în manuscris), debutează cu versuri în „Scrisul bănățean” (1952) și editorial cu volumul Fluviile visează oceanul (1961). Deși despre D. s-a scris mult și insistent, criticii nu s-au putut sustrage unei seducții simplificatoare, ce privește atât anumite obsesii tematice (marea, iubirea), cât și afectarea calofilă. În realitate, ca și colegii săi de generație, poetul s-a văzut în fața unei duble îndatoriri: să reînnoade cu o tradiție literară brutal și nemeritat întreruptă și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286901_a_288230]
-
al celor două universuri, la ei predominând credința în realitatea televizuală și tendința accentuată de identificare mimetică cu personaje, acțiuni, situații de pe micul ecran; - violența coabitează aproape natural cu specificul mediumului televiziune: violența este un element ideal pentru finalitatea de seducție captațională a televiziunii - captarea atenției publicului prin activarea mecanismului de orientare; chiar vizionarea programelor TV (din ce în ce mai trepidante și mai terifiante) reprezintă un mod specific de violentare a atenției și minții umane. Ca urmare, efectele violenței televizuale sunt mai complexe decât
[Corola-publishinghouse/Science/2237_a_3562]