1,020 matches
-
spunea: - Iartă Doamne pe această femeie păcătoasă, plecată neîmpărtășită dintre noi! De atunci nu l-am mai primit niciodată cu Boboteaza. Zile întregi, după acel „curs” năucitor, m-am întâlnit cu studenții prin campus. Mă priveau cu coada ochiului, foarte stânjeniți. Apoi au rupt tăcerea: - N-am știut nimic, n-am înțeles nimic. Mass-media noastră e un rahat care simplifică și manipulează. La noi e un tămbălău întreg pentru lucruri față de care ce ați trăit voi e mai rău ca orice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
încântătoare, spun. — A. Se uită în treacăt în direcția în care mă uit, fără prea mare interes. Da, avem un grădinar foarte priceput. Are tot felul de idei. Ia loc, te rog. Flutură scurt din mâini și, simțindu-mă ușor stânjenită, mă așez pe un fotoliu. Trish se așază pe un scaun împletit de alături și își bea cocktailul. Te pricepi la Bloody Mary ? mă întreabă din senin. O privesc mirată. — Nu contează. Trage iar din țigară. Te învăț eu. Poftim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
comport ca o menajeră. — Bine ai venit, Samantha ! spune Eddie când ajung jos în hol. Ai dormit bine ? — Foarte bine, mulțumesc, domnule Geigger, răspund foarte demnă. — Mă bucur ! Eddie se clatină în față și-napoi pe tălpile pantofilor. Pare ușor stânjenit. Adevărul e că amândoi par ușor stingheriți. Sub tot fardul, sub bronz, sub hainele scumpe, cei doi soți par ușor nesiguri pe ei. Mă duc la o banchetă și îndrept o pernă, încercând să par că știu precis ce fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
o plătești destul ! N-am zis că... încep neajutorată. — Și are nevoie de cratițe și de tigăi noi. De la firmele cele mai bune. Îl împunge pe Eddie în coaste cu cotul, șoptind „Zi ceva !” — Ah... Samantha. Eddie își drege glasul stânjenit. Am fi foarte fericiți dacă ai accepta să rămâi la noi. Suntem foarte încântați de serviciile tale și oricare ar fi așteptările tale salariale le vom... împlini. Trish îl mai îmboldește o dată în coaste. Le vom depăși. — Și îți vom
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
Singurul lucru care mă deranjează e șuvița decolorată. Va trebui să fac ceva în legătură cu ea. Pornesc pe hol, dar dinspre dormitoriul soților Geiger nu se aude nici cel mai mic zgomot. Trec în liniște pe lângă ușa lor, simțindu-mă brusc stânjenită. O să fie un pic ciudat să mă aflu în casa lor tot weekendul, fără să am nimic de făcut. Mai bine ies la plimbare mai încolo. Ca să nu le stau în drum. În bucătăria strălucind de curățenie ca întotdeauna e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
mai tare : și mai mulți pești se zvârcolesc în jurul meu. Deși, dacă stau să mă gândesc, sunt cam aceeași specie de pești. — Ești bine ? spune, văzându-mi lacrimile. — Da. A fost o zi ciudată, atâta tot, spun, ștergându-mi-le stânjenită. Nu-mi prea stă în fire să mă emoționez atâta la vederea unei... pâini. — Mama zice că ai fost un pic supărată. Ridică din sprânceană. De la prea mult frământat ? — De la dospit. Zâmbesc strâmb. De la așteptat. Niciodată n-am fost bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
încep să sune alarma nebunește simultan, ca Hubble când vede o navă dușmană. Oare ce au receptat exact ? Ce avea de gând să spună ? Poate că-ntr-o zi o să... rămân aici peste noapte ? completez în cele din urmă, ușor stânjenită. — Exact. Nathaniel își freacă nasul. Ne uităm puțin ? Casa e mai mare decât pare din afară, are dușumele natur, șeminee vechi și o scară de lemn care scârțâie. O cameră nu are nici un fel de tencuială, iar bucătăria e total
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
un grup de asociați juniori. Uite-o ! E chelneriță ! — Nu! zic cu respirația tăiată. Nu mai spune nimănui... E prea târziu. Îi văd pe toți cei din grup întorcându-se să se uite la mine cu expresii identice de spaimă stânjenită. O clipă, sunt atât de îngrozită că-mi vine să mă fac mică de tot unde sunt. Ăștia sunt cei cu care am lucrat. Ăștia sunt cei care mă respectau. Iar acum sunt îmbrăcată în uniformă cu dungi și-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
ei. — Tocmai am citit despre tine ! — Bună dimineața, doamnă Geiger ! Las jos Daily Mail și mă ridic iute în picioare. Ce doriți la micul dejun ? Niște cafea, pentru început ? — Nu e nevoie să faci tu cafeaua, Samantha ! răspunde ea, ușor stânjenită. Eddie, fă tu cafeaua ! — Nu fac nici o cafea ! obiectează Eddie. — Atunci... Melissa ! spune Trish. Fă-ne te rog niște cafea bună de tot. Samantha, te rog mult, ia loc ! Ești musafira noastră ! Râde nefiresc. — Ba nu sunt musafiră ! Protestez. Sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
A plecat acum puțin timp cu mașina. Ferma din Bingley ? Înghit în sec ușurată, încă respirând greu. Crezi că ai putea să mă repezi până acolo ? Trebuie să vorbesc cu el. — Păi nu acolo... Eamonn se freacă pe fața roșie, stânjenit. Mă uit la el și simt că mă cuprinde o presimțire rea. Samantha... a plecat în Cornwall. Șocul mă izbește în piept ca un camion. Nu pot rosti nici un cuvânt. Nu mă pot mișca. Credeam că știi. Eamonn face un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
doar o mică grădină Îl desparte de ceea ce a devenit cartierul general al rivalului său. Or, această grădină s-a transformat Într-o adevărată cazarmă, garda personală a lui Nizam patrulează neliniștită pe Înarmată până În dinți. Nimeni nu e mai stânjenit decât Omar. Ar dori să intervină spre a liniști spiritele, pentru a ajunge la o Înțelegere Între cei doi adversari. Dar, chiar dacă Nizam continuă să-l primească, nu pierde nici un prilej să-i reproșeze „darul otrăvit” pe care i l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
va obține. Atunci când Malik Șah primește solia care l-a Întâlnit pe Nizam, nu-i vine să creadă ceea ce i se aduce la cunoștință. — Chiar a spus că e tovarășul, egalul meu? După ce emisarii au confirmat faptul cu un aer stânjenit, sultanul lasă să-i izbucnească furia. Vorbește despre tragerea În țeapă a tutorelui său, de tăierea În bucăți de viu, de crucificarea pe crenelurile fortăreței. Apoi fuge s-o anunțe pe Terken Hatun că a hotărât, În sfârșit, să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
de Est. Ne găseam la New York, la gară, ca să vă primim. Aveam doi ani. Îmi aduc aminte perfect. Am vorbit despre tine, despre Khayyam, despre Persia, eu Îți prezisesem chiar un destin de mare orientalist. Mi-am luat o mină stânjenită ca să-i mărturisesc că mă Îndepărtasem de previziunile sale, că interesele mele se Îndreptau acum spre altceva, că mă orientasem mai curând spre studiile financiare, având de gând să preiau, Într-o bună zi, antrepriza de construcții navale Înființată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
-mă, Începând de astăzi, drept cel mai devotat dintre discipolii tăi. Mi-am Închis prăvălia, mi-am părăsit soția ca să se urmez. Poruncește-mi, mă voi supune!” Aducându-și aminte de acest bărbat, Djamaledin părea să sufere. — Eram emoționat, dar stânjenit. Sunt un filozof rătăcitor, n-am nici casă, nici patrie, am evitat să mă căsătoresc ca să n-am nici o ființă În grijă, nu doream ca omul acela să mă urmeze ca și cum aș fi fost Mesia sau Mântuitorul, Imamul Timpului. Ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
și fără formă, care conținea tot ce mai poseda pe acest pământ. În ochii lui se putea citi Întreaga suferință a Orientului. Când află că veneam din partea lui Djamaledin, căzu În genunchi, Îmi Înșfăcă mâna, o acoperi cu sărutări. Fazel, stânjenit, bâlbâi o scuză și se Îndepărtă. I-am Întins lui Mirza Reza scrisoarea din partea Maestrului. Aproape că mi-o smulse din mâini și, deși cuprindea mai multe pagini, o citi În Întregime, fără să se grăbească, uitând cu totul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
urgentă la Teheran, n-am făcut decât o ocol prin Tabriz ca să văd un prieten care predă la dumneavoastră, Howard Baskerville. La simpla menționare a acestui nume, atmosfera deveni Încărcată. Jovialitatea, Însuflețirea, reproșul părintesc dispăruseră. Nimic altceva decât o mină stânjenită și chiar rezervată. O tăcere apăsătoare, apoi: — Sunteți un prieten - al lui Howard? — Într-un fel, sunt răspunzător pentru venirea lui În Persia. — Grea responsabilitate! În zadar am căutat pe buzele lui un surâs. Mi-a apărut, dintr-odată, istovit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
zidurile scorojite, sub luminile care dansau, avea ceva insolit și neliniștitor. Nu era el unul din liderii parlamentarilor democrați, un stâlp al Revoluției constituționale? Era oare momentul să se Îndepărteze de capitală? Întrebări pe care i le-am pus. Păru stânjenit. Vorbisem, totuși, În franceză și cu voce joasă. Își privi pe furiș vecinii. Apoi, drept unic răspuns, Îmi spuse: — Unde locuiești? — La caravanseraiul din cartierul armenesc. — Voi veni la noapte să te văd. Către miezul nopții, ne-am regăsit la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
mai fost nevoie să muncesc pentru a-mi câștiga existența. Nu m-am ocupat niciodată decât de chestiuni esențiale, adică frivole: să călătoresc și să citesc, să iubesc și să cred, să mă Îndoiesc, să lupt. Să scriu, uneori. Râsete stânjenite, schimb de priviri perplexe. Am continuat: — Când vă veți găsi omul, aș putea să-i stau În preajmă, să-i dau sfaturi și să-i fac unele servicii, dar el este cel de la care va trebui să se ceară competență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
că în viață mai sunt și alte lucruri în afară de a avea grijă de conturile altora, nu credeți? Oricât de fascinante s‑au dovedit unele dintre acestea. — Păi... da. Da, sigur. Și mă bucur pentru dumneavoastră, sincer, spun ridicând din umeri, stânjenită. Dar mie... o să‑mi lipsiți. — Mă credeți sau nu, schițează el un zâmbet, cred că și dumneavoastră o să‑mi lipsiți mie, domnișoară Bloomwood. Contul dumneavoastră a fost cu siguranță unul dintre... cele mai interesante conturi de care m‑am ocupat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
n‑a văzut‑o. Nu e chiar atât de vizibilă, nu? Dar Elinor, fără o vorbă, caută ceva în geantă și, o secundă mai târziu, îmi întinde o forfecuță micuță de argint, cu mânere de baga. — A... ă, mulțumesc, zic stânjenită. Retez ața buclucașă și îi dau înapoi forfecuța, simțindu‑mă ca la școala generală. Așa pățesc mereu, adaug și izbucnesc într‑un râs nervos. Mă uit dimineața în oglindă și zic că arăt bine, și, în clipa în care ies
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
înăuntru și, spre uimirea mea, Suze stă pe canapea cu Tarquin, vorbind foarte serios. — Tarquin! zic și ambii tresar vinovați. N‑am auzit când ai venit. — Bună, Becky, spune, evitându‑mi privirea. — Trebuia să... vorbim despre ceva, zice Suze, ușor stânjenită. Ai terminat? — Aproape, spun. M‑am gândit să dau un pic cu aspiratorul. Ca să arate și camera mea omenește! Închid ușa în urma mea și scot pungile din învelitoare. Așa. Ar trebui să fie simplu ca bună ziua. Le umpli până la refuz
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
și tu puțin la mine. N‑am serviciu, n‑am nici măcar o perspectivă cât de mică, sunt dată în judecată, datorez mii și mii de lire și habar nu am cum o să încep măcar să le plătesc... Se aude o tuse stânjenită la ușă. Ridic privirea și îl văd în prag pe Tarquin, cu trei căni de cafea în mâini. — Întăritoare? zice, croindu‑și drum. — Mersi, Tarquin, spun, trăgându‑mi nasul, și iau o cană de cafea de la el. Scuze pentru toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
un ton cât mai degajat. — Ei, știi cum e -se uită fix în pahar, cu o privire ușor hăituită-... ar fi nerealist să te aștepți să fie totul bine din prima clipă. Nu? — Cred că da. Se lasă o tăcere stânjenită. Undeva mai încolo, aud un glas spunând: — Kate Spade! Uite, nou‑nouță! — Becky, îmi pare foarte rău, zice Tom precipitat, în legătură cu felul în care ne‑am purtat cu tine la nuntă. — Nici o problemă! zic, puțin prea voioasă. — Ba e o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
tip de tragedie decât asta, Moartea. Marele scenarist din ceruri pentru asta ne-a angajat! Distracțiile lui, nu-i așa? Deci, moartea... ți-aduci aminte înmormântarea? Adică, ce s-a întâmplat cu tata? — Da, da, sigur, mi-amintesc, se grăbise, stânjenit, musafirul. — Buun, deci ți-amintești. Sinucidere, crimă, accident, ce-o fi fost? Sau nu-ți mai amintești? Poate nu-ți amintești, aveai alt nume... toate aveau alt nume. — Cum adică, ce vrei să spui? Ce vrei să spui... Cum adică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
care semăna deja prea mult? Dida se roti din nou, lent, cu privirea spre fereastră, întorcând spatele martorului. Acceptase impostura maternității doar fiindcă iubitul voia copii. Într-adevăr, soțul acordase progeniturilor timp și importanță, sub privirea mereu uimită și ușor stânjenită a frumoasei care născuse fără chef trei copii, între care crescuse, ea însăși, ca un fel de a patra odraslă a domnului Marcu Vancea. Unde se afla Vancea? Unde se prăbușise și de ce? De unde ar putea fi rechemat? Cerul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]