2,316 matches
-
altarul arderilor de tot ale neamului românesc. Unul dintre locatari ne-a făcut un semn discret cu degetul spre ușă, să ne avertizeze că milițienii erau la pândă. După câteva minute s-au încredințat că milițienii au plecat, au răsuflat ușurați și, cu mimică întrebătoare, așteptau prezentarea noastră. Suntem un grup de elevi trimiși disciplinar de la Târgșor! La indicația șefului de cameră, un ofițer, criminal de război, Corbu pe nume, am ocupat locurile de jos ale ambelor priciuri, iar câțiva la
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
vreun luminiș. Mă făcea să mă retrag de la fereastră și să mă întorc în mine, să încerc să citesc viitorul apropiat și de perspectivă. Ce voi găsi acasă? Va mai fi cineva în viață? Dacă nu, alegerea va fi mult ușurată. Voi păși pe calea cea strâmtă, mort pentru lume și lumea moartă pentru mine, voi trăi în strădania de închinare a vieții mele neîmplinite, în nădejdea împlinirii ei în Hristos. Dar dacă părinții..., sau unul dintre ei trăiește? Datele problemei
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
vizitei și importanța pe care România o acordă acesteia, delegația la nivel înalt avea să sosească la Canberra, potrivit celor convenite anterior. Îi telefonam imediat lui Duncan Andersen care, sunt convins, nu dormea, cum nu dormeam nici eu. Acesta răsufla ușurat și-mi spunea: Nici nu știi ce noutate bună îmi spui. Îl voi informa imediat pe primul-ministru". Peste câteva minute, mă suna să-mi transmită mulțumirile premierului. Duminica trecea greu. Cu un reprezentant al protocolului venit de la București, revedeam încă
[Corola-publishinghouse/Administrative/1540_a_2838]
-
fiecare dată să ne înghită, ți-ai făcut nevoile în grîu, ți-ai făcut nevoile în vie! pămîntul e greu de rele și se roagă de potop, atunci cînd a fost potopul lui Noe, atunci s-a sîmțit el mai ușurat, a zis că se sîmte ca un prunc de trei zile! Periș sonda în exploatare, pădurea a fost verzuie și iarna cît și-a știut înverzirea, traseul nu reacționează la derularea lui, mutările sînt de-a-ndoaselea, toți se cred sfîrșitul propriilor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1465_a_2763]
-
rupsese parcă ceva În sufletul meu. Acolo, În casa Lovineștilor, culesesem roadele muncii și unei dăruiri totale pe altarul culturii din zonă și nu numai. Devenind un termen de comparație incomod pentru „colegii” obișnuiți mai mult cu contemplareaă, aceștia răsuflau ușurați că scăpau de mine! 508 Datorită cunoștinței cu Dvs., pe lângă partea afectivă, ne interesează tot ce putem afla despre acest oraș necunoscut nouă, dar care acum ni se pare atât de apropiat. și când spun aceasta, mă alătur celor mai
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
strice! Le-o voi arăta când mă voi putea repezi eu la București. Totul se datorește Dvs. și D-lui Ciurea. Dl. Ciurea a fost dinamul și Dvs. executorul! Vă mulțumesc din suflet la amândoi. De acum Înainte... sunt mai ușurată că am plasat... moștenirea... În mâini bune! Modestă moștenire. Mai mare este bunăvoința Dvs. Pentru aceasta, vă dorim sănătate, viață lungă și realizarea idealului urmărit. Sunteți destul de tânăr ca să aveți timpul a lăsa (...) o moștenire mai mare posterității. Dacă nu
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
cei puși să-mi ceară socoteală. Această trecere prin furcile caudine mă sufoca, mă depersonaliza și nu eram dispus să fac cultură În genunchi. Un prieten apropiat de la Muzeul din Suceava, mi-a spus ceva mai târziu, discret și oarecum ușurat: „Totul a trecut!”. 839 necesar, cu ocazia unei deplasări a Dvs. la București să i le arătați lui Demostene Botez. L-ați putea zări la direcția „Vieții Românești” marția și vinerea, ora 6-7 ½ seara. Uneori și În celelalte zile ale
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
cam speriase un pic. Era, totuși, un batalion de geniu cu alte misiuni decât cu paza unui obiectiv cu riscuri previzibile în condițiile date. Știu că, în final, a intervenit comandantul Regimentului și misiunea a fost anulată. Toți au răsuflat ușurați. S.B.: Când a fost chemat Batalionul? M.N.: Cred că în 21 spre 22 decembrie, în noaptea în care a fost nenorocirea aia în oraș. Ofițerul de contrainformații sigur a raportat mai departe și s-a așezat în biroul lui Muri
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
caldă. Și, revenind, soldații mă întrebau: "Toa'șu, ce facem dacă ne scot în stradă, tragem în oameni?". Și le-am spus că nu putem să tragem în oameni, că vom trage în sus și i-am văzut atunci așa, ușurați. S.B.: D-l Mureșan mi-a povestit că avea probleme cu cazarea, veniseră toate cadrele și nu avea unde să le culce. D.R.: Pentru noi, tanchiștii, nu a fost nicio problemă că am stat numai în tancuri. Pe 31 decembrie
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
balcon pe mama, sora mea și soția mea. S.B.: Erau bine. D.R.: Am strigat la ele, dar ce să se audă? Trecea un regiment de tancuri! Mai era și un prieten de-al meu cu ele și atunci am răsuflat ușurat că nu erau singure. Am ajuns în Piața Rosetti și atunci am realizat cât de grav era pentru că am auzit că se trăgea cu adevărat. S.B.: Nu mai era o poveste. D.R.: Am înaintat și am ajuns la Universitate, am
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
să se prăbușească. Uneori aproape că inima i se și oprea, apoi, când mașinăria ciudată de zbor revenea la poziția inițială și începea din nou să urce, iar Vlaicu îi saluta cu mâna de-acolo, de sus, micuțul Cristian răsufla ușurat, în timp ce publicul aclama, aplauda și arunca pălăriile văzând curajul și price- perea maestrului aerului. Acele aplauze și urale s-au întipă- rit în mintea lui Cristi încă de mic și s-au transformat, puțin câte puțin, an de an, în
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
decurs evenimentele, dar știu ! Știu că ați cântat Inimă pribeagă ! Cin’ să te-nțeleagă, Inimă pribeagă ? Singur tu ai rămas Cântec fără glas. Unde ești, unde ești Trista mea iubire ? Mai trăiești, mai trăiești Doar din amintire. — Așa este, zâmbește ușurat Cristi. Așa este, am cântat Inimă pribeagă... Am cântat-o pentru dumneavoastră... — Pentru mine ? ! — Păi, da, era singurul fel în care eu, atunci, cu buzu- narele goale și nimic de oferit, v-aș fi atras atenția... — Vai, dar nici prin
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
este în ce măsură tânjești după prezența cuiva; aceasta e chestiunea radicală, mai importantă decât pasiunea sau admirația sau „dragostea“. Și mă întreb cine mă va îndrăgi când voi fi bătrân și înfricoșat? Dacă stau să mă gândesc, mă simt mai curând ușurat de faptul că scrisoarea lui Lizzie poate fi luată drept un răspuns negativ. Asta pune punct anxietăților și deciziilor. Am să las totul baltă. Cât despre Gilbert, acest țântar n-are nici o contingență cu conștiința mea. Mă mir doar de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
tribut adus mie. O femeie care a încetat de mult să se mai îngrijească de înfățișarea ei nu poate deveni dintr-o dată elegantă și strălucitoare. Și eram încântat că Hartley, așa cum arăta, continua să mă atragă. Mă simțeam mândru, posesiv, ușurat, de parcă mi se înlăturase o spaimă lungă de o viață. Și-mi spuneam: „Am să-i cumpăr rochii frumoase - nu de o eleganță stridentă, ci tocmai potrivite pentru ea. O să am grijă de ea“. — Charles, trebuie să stau repede de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
iubească pe el. — O să-l iubească Iisus. Nu, vezi tu, pentru Ben eu trebuie să fiu Iisus. — Asta-i vorbărie dementă, draga mea, absolut dementă, încearcă să judeci un pic. Nu te-ai gândit nici un moment că Ben o să răsufle ușurat dacă ai să-l părăsești? Fir-ar să fie, l-ai și părăsit. Nu-i ești chiar atât de necesară. Poate că nu s-ar fi îndurat să-ți facă vânt, dar va fi foarte mulțumit c-ai plecat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
toca nervii. Ce să fi însemnat? Hotărâse oare, după o matură chibzuință, că n-o mai vrea înapoi pe Hartley? Își făurise o plăcută existență de holtei, împreună cu câinele? Să fi avut vreo legătură secretă cu o femeie, și acum, ușurat, să se fi refugiat în tovărășia ei? Sau punea la cale niște planuri elaborate, fie de a o salva, fie de a se răzbuna crunt pe mine? Convocase, poate, niște vechi, îndârjiți, camarazi de arme, care puteau să se ivească
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
la Londra. Așteptasem destul deșteptarea voinței lui Hartley, și începeam să cred că ea aștepta din partea mea să o forțez. La gândul că atinsesem în sfârșit gradul de disperare care mă silea să iau o hotărâre, m-am simțit aproape ușurat. Dar dimineața în care urma să iau hotărârea nu a sosit niciodată sub forma în care o anticipasem eu. Pe la sase și jumătate seara, aerul dens, albastru, păru să se întunece mai mult și să devină zăpușitor, deși soarele continua
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
prea a fost cordială. Am mâncat macrouri proaspete, procurate de Gilbert nu știu de pe unde. Descoperise și niște frunze de chimen sălbatic. Firește, Gilbert a gătit. Dar nimeni n-a mâncat prea mult, cu excepția lui Titus. M-am simțit foarte ușurat când l-am văzut întorcându-se, asemenea unui cățel care vrea să arate că știe unde e casa lui. Da, o să-l ajut, o să-l îndrăgesc pe Titus, îmi voi face din el o ocupație și o preocupare; numai că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
nu mai este hipnotizat\ de tine, toată lumea își dă seama de lucrul acesta, așa că strălucirea ți-a pălit repede, și-ai să te pomenești singur cuc, n-ai să rămâi în mintea nimănui nici măcar ca un monstru, toată lumea o să respire ușurată, și-o să-ți plângă de milă, și-o să te dea uitării. A urmat un moment de tăcere. Apoi l-am întrebat: — Dar dacă ești atât de încântat de ce-ai făcut, de ce mi-ai spus? N-aveai decât să taci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Și totuși, am venerat întruna această icoană? Tinerii sunt necruțători și trebuie să supraviețuiască. După ce-am pierdut orice speranță a reîntoarcerii ei, orice speranță de a o regăsi, am trăit un timp alimentându-mă cu propriile-mi resentimente, gândind ușurat: „Atunci, n-are decât să dispară!“. Și-mi venea acum în minte, răscolită din cavernele adânci ale mării memoriei, o discuție pe care o avusesem cu Clement, despre Hartley. Da, lui Clement îi povestisem despre Hartley, și îmi spusese: „Acum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
singură dintr-un capriciu, și și-o adusese în casă, îi surpase căsnicia, îi surpase viața. Dar acum, Titus însuși părea să o fi izbăvit, căzuse răpus, luând cu el și vina ei. Conștiința acuzatoare se spulberase. Ben se simțea ușurat, iar ea i se alătura tainic, misterios, instinctiv, orbește, în acest sentiment de ușurare. După săvârșirea crimei, amândoi se simțeau mai bine. Și acum, vinovăția se va mistui, încetul cu încetul. Așadar, într-un fel, moartea lui Titus fusese sorocită
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
îndeajuns, pentru că nu o căutam îndeajuns și cu adevărat. Fir-ar să fie, eram îndrăgostit de Clement, trebuie să fi fost, deși am torturat-o întruna negând acest lucru. E oare posibil ca încă de pe atunci să mă fi simțit ușurat că n-o pot găsi pe Hartley? N-am ținut un jurnal în care să fi notat asemenea lucruri și, chiar dacă le-aș fi notat, nu le-aș fi dat crezare. Și acum nu-mi mai pot aminti secvența exactă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
am râvnit niciodată la asemenea „onoruri“. Noaptea trecută am visat că Hartley a murit, că s-a înecat. O nouă scrisoare de la Angie. Am discutat cu Lizzie despre Hartley, și, cu toate că nu ne-am spus nimic important, îmi simt inima ușurată, de parcă o poartă ferecată ar fi fost ușor deschisă. Am acuzat-o pe Hartley că era o „fantezistă“, sau poate că ăsta a fost cuvântul folosit de Titus, dar cel mai „fantezist“ am fost eu însumi! Eu am fost visătorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
mângâiam câinele de bucurie că am ajuns acasă, iar cu cealaltă căutam cheia pe care am găsit-o în broasca porții. Am deschis poarta pentru a recupera bagajele, după care am încuiat-o din nou. Eram în siguranță și răsuflam ușurat. Nu pot spune că nu mi-a fost frică. Aveam doar 13 ani și nu am uitat nici până azi acel drum străbătut în miez de noapte. Reîntâlnirea cu ai mei a fost ca o sărbătoare. Îmbrățișări și povestirea evenimentelor
Povestiri din spatele simezelor by Mihai Dascălu, Gustav Ioan Hlinka () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1778_a_3166]
-
lat de o palmă domnească, din piele, uzat de vechime, prins în două cătărămi galbene de alamă, cu luciul demult pierdut. Bătrânul, era uncheșul lui Baltă, frate cu mama lui, Anghelina. După ce se convinsese, că n-a fost urmărit, răsuflă ușurat, și se așeză lângă nepotul său... Scoase de sub boandă, câteva ziare, și, i le întinse. Apoi, desfăcu baierile unei pungi cu tutun, răsuci o țigară, o aprinse tacticos, cu cremenea și amnarul, și trase fără grabă câteva fumuri. El nu
DE-AR FI MOLDOVA’N DEAL LA CRUCE by Gheorghe Tescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/782_a_1742]