1,632 matches
-
și, eventual, democratice) poate simboliza inclusiv racordarea sistemului politic românesc la modernitatea civică de factură occidentală. Cred că, dacă tot a fost și este să preluăm formal anumite aranjamente instituționale și procedurale proprii spațiului european, este important să le și valorizăm ca atare. Prevederea cu claritate diferențiată a drepturilor în textul constituțional nu este doar un aspect formal, ci este în măsură să statueze punctul de plecare pentru transformarea aplicării imperativelor legii fundamentale în practici juridice, sociale și politice specifice unei
Constituţia României. Opinii esenţiale pentru legea fundamentală by Sorin Bocancea [Corola-publishinghouse/Administrative/930_a_2438]
-
naționalism și antioccidentalism și, uneori, chiar prin atacuri directe la adresa principiilor democrației. Cea de-a doua, reprezentând versantul reformiștilor minimaliști, s-a distins printr-o politică a uitării față de fostul regim comunist, fără tendințe de reabilitare; prin ezitarea de a valoriza modelul democratic occidental și prin etatism economic - Înțeles ca reticență față de tranziția rapidă la economia de piață și față de diminuarea rolului statului În economie. O a treia categorie a format versantul reformiștilor maximaliști, care a sancționat (cel puțin În mod
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
economic - Înțeles ca reticență față de tranziția rapidă la economia de piață și față de diminuarea rolului statului În economie. O a treia categorie a format versantul reformiștilor maximaliști, care a sancționat (cel puțin În mod formal) politica regimului dictatorial anterior, a valorizat principiile democrației de tip occidental și a optat pentru o tranziție rapidă la economia de piață, dublată Însă de măsuri care să diminueze costurile sociale ale refomelor. Analiza de față de bazează pe două tipuri principale de surse. Pe de o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
principiile doctrinare ale partidelor formate și conduse de fostele elite comuniste, pentru a ilustra diversitatea traiectoriilor de conversie adoptate În România postcomunistă. Ne interesează, pe de o parte, să evaluăm spre ce curente politice se orientează ele, ce repere identitare valorizează, În ce măsură sunt permeabile la principiile democrației moderne, precum și modul În care se raportează la fostul regim dictatorial, la tranziția economică și la relațiile României cu Occidentul. Partidul Social Democrat - istoria unei conversii progresive către social-democrație Actor major al vieții politice
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
imposibilitatea unei viitoare colaborări cu Alianța Nord-Atlantică sau cu Uniunea Europeană. Semnat de președintele Iliescu și de ministrul de Externe Adrian Năstase, tratatul nu a mai fost Însă ratificat, În urma prăbușirii Uniunii Sovietice. Pe baza identității autohtoniste, FSN a ezitat să valorizeze afinități cu social-democrația, antrenând o confuzie permanentată asupra doctrinei sale. Astfel, partidul s-a prezentat uneori ca o mișcare de tip nou, uneori ca o soluție națională la problemele tranziției, sau ca „un partid de centru-stânga, care adera la principiile
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
Iliescu - Frontul Democratic al Salvării Naționale (FDSH) - a căutat o apropiere de social-democrație. Totuși, recunoscând din 1992 „tradiția social-democrată”, FDSN a promovat În continuare un model „original”, care să adapteze această platformă la condițiile României. O nouă schimbare identitară va valoriza, Începând cu 1993 - odată cu schimbarea numelui partidului În Partidul Democrației Sociale din România -, doctrina social-democrată europeană, fără referire la adaptarea ei la contextul românesc. Democrația Socială, publicație trimestrială a partidului, exprima legăturile cu tradiția europeană a „statului social”, revendicând moștenirea
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
una formală și nu a implicat promovarea unor politici de decomunizare. Ca și pentru Ion Iliescu, pentru Petre Roman, reconcilierea națională pe baza amnistiei și a Închiderii arhivelor a reprezentat modalitatea ideală de raportare la trecutul comunist. Fostul prim-ministru valoriza În acest sens modelul spaniol de tranziție: „Eu rămân foarte admirativ față de modelul spaniol. În Spania nu s-a făcut o de-francoizare. Dimpotrivă, baza consensului pe care s-a construit Spania europeană a fost aceea de a nu introduce o
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
un caracter mult mai pașnic și mai blând, a cărui esență se trage din creștinism.” Acest prim comunism, acela al „străinilor” și al „abuzurilor flagrante”, era blamat de partid din cauza caracterului său de dictatură „fratricidă și plină de excese”. PRM valoriza Însă un al doilea comunism, cel „național”, Început la finalul anilor ’50 cu retragerea trupelor sovietice și continuat de Nicolae Ceaușescu. În 1992, revista Politica demara o campanie de reabilitare a lui Nicolae Ceaușescu, preluată oficial și de primul congres
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
criticat cu vehemență economia de piață și privatizarea, procese Înfățișate ca „antinaționale” și „malefice” pentru majoritatea populației. Păstrarea rolului central al statului În economie, lipsa respectului față de proprietatea privată, importanța acordată „re-naționalizărilor” au Înscris aceste partide pe linia antireformismului dur. Valorizând discursurile practicate, În anii ’80, de regimul Ceaușescu cu privire la țările occidentale, atât PSM, cât și PRM și PUNR au reperat În aceste state un „trădător” al României. „Complotul marilor puteri” de a „aservi” națiunea română unor interese politice obscure și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
o propunem este cea a partidelor care, fără să reabiliteze fostul regim și fără să se declare adversar al reformei, au practicat o politică a uitării față de regimul comunist și care - sub auspiciile unei atenții sporite față de costurile tranziției - au valorizat o transformare parțială și treptată a instituțiilor politice și a economiei. Cazul este ilustrat de Frontul Salvării Naționale și de moștenitorii săi din aripa Iliescu, precum și de Partidul Democrat Agrar din România. Cele două partide au colaborat de altfel sistematic
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
acest sens, deși condusă până În 1993 de un fost membru al elitei comuniste, uniunea a adoptat o doctrină liberală, promovând o trecere rapidă la economia de piață și o reformă structurală care să implice privatizarea și descentralizarea. UDMR-ul a valorizat relațiile cu partidele europene, a adoptat principiile democrației occidentale și, Începând cu 1993, a militat pentru decomunizare. Acest proces a fost Înțeles, În primul rând, ca restituire a bunurilor confiscate și ca reabilitare a victimelor comunismului, politici care serveau unor
[Corola-publishinghouse/Administrative/1953_a_3278]
-
premisa că noi, oamenii, suntem ființe pozitive în esența noastră și că fericirea este starea normală, iar nefericirea excepția, tendința spre bine, adevăr și frumos este starea naturală; iar urâtul, răul și minciuna sunt doar fețele întunericului prin intermediul cărora putem valoriza și ne-am creat morala. Chiar dacă suntem, așa cum spuneam, ființe duale, iar sufletul ne este răvășit de întrebări, de lumini și de umbre, noi oamenii avem, atunci când vine vorba de manifestările noastre sociale, ca membri ai unei colectivități, o tendință
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
the Early Civilizations of the Carpatho-Danubian Countries, cuprinzând câteva conferințe ținute la Cambridge (1928). Pârvan vede În Dacia un mare regat, cu o bază etnică omogenă, cu o civilizație avansată, cu o identitate politică și națională bine definită. Dacii sunt valorizați la maximum. Dar și romanii! Ar fi existat un lung proces de occidentalizare, anterior cuceririi romane, care a pregătit și ușurat romanizarea efectivă. În Dacia romană, În mijlocul unei populații autohtone rărite și În condițiile unei colonizări masive, elementul roman a
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
ba nu se vinde nici o coadă de vițel sau de cal fără de Întrevenirea dorită sau nedorită a unui evreu” <endnote id="(126, p. 9)"/>. „Evreul - bun afacerist” este un clișeu, de regulă, cu conotație negativă, chiar dacă implicită. Câteodată, clișeul este valorizat pozitiv, mai ales când este rostit de un evreu, cum este Lazăr Gherson, personaj al romanului Cronică de familie, publicat de Petru Dumitriu În 1956 : „Auzi, ce răspuns ! Serios, solid, practic, de om de afaceri. Ar merita să fie iudeu
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
posibilitatea convertirii evreului și, În final, de a-i fi ridicată sancțiunea. Intenția [motivului iconografic] este, În mod evident, negativă.” Dar aceeași cercetătoare subliniază faptul că În iconografia bizantină, spre deosebire de cea occidentală, nu este folosit nici un element care să-l valorizeze negativ sau caricatural pe Iefonias, cu toate că - din punct de vedere teologic - personajul era predestinat acestui tip de tratament <endnote id=" (136, pp. 81-83 și 109)"/>. Este o constantă lăudabilă a iconografiei creștin-ortodoxe. Sfânta Vineri Într-o colindă populară moldovenească, Sfânta
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
-ți spun acum câte ceva despre felul cum Înțelege fiecare dintre noi timpul Învățării și al formării. Am impresia că tu, cel care crezi că ai putea Învăța ceva de la mine, nu-ți prea dai seama cum curge timpul și nu valorizezi fiecare clipă a trecerii lui. Te desfășori ca și când ai fi aliatul eternității, nesocotești precaritatea, unidirecționalitatea și finitudinea lui. Te miști ca și cum timpul (tău, al altora) nu are sfârșit, trăiești Într-o mare risipă de timp, te lași prins În vârtejul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
norme sau legi (vezi produsele culturale care circulă prin rețeaua internet), altele Încă nu au apărut și nu știm ce configurație valorică vor avea (vezi unele aspecte ale „tehnologizării” existenței). În momentul În care educatul deprinde competența autonomiei În a valoriza lucrurile, putem socoti că se află pe o cale sigură ce conduce la perfecționarea sa. A ști să identifici ce-i valoros, a face clasificări În cunoștință de cauză, a exersa valoarea care ți se potrivește și care este și
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
mai multe paradigme explicative, articularea puterii minții cu alte facultăți umane poate să refacă ceva din comprehensiunea funciară a omului privită ca un tot, ca un continuum de stări ce Își dau mâna pentru a cunoaște, a acționa și a valoriza universul ce Îl Înconjoară. Valoarea culturală a cunoașterii sporește atunci când se sprijină pe referențe mai largi, când știe să asculte de normativitatea eticii sau de chemările acțiunii. Se spune că știința Înseamnă putere, dar aceasta nu derivă dintr-o poziționare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
-i respingi ca limbă, filiație religioasă, gesticulații individuale. Raportarea la alții nu este globală, ci secvențială, selectivă. Nu de puține ori, raportarea la celălalt se face prin valorizarea unor dimensiuni neimportante, chiar false. Să luăm cazul reprezentării exotice, destul de frecventă. Valorizăm, În cazul rromilor, de pildă, nu ceea ce au ei definitoriu din punct de vedere cultural (oare știm cu adevărat În ce constă cultura lor?), ci anumite comportamente cotidiene care par a fi diferite de cele ale majoritarilor (o anumită „aplecare
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
cotidiene care par a fi diferite de cele ale majoritarilor (o anumită „aplecare” speculativă, un anumit „gust” artistic etc.). Exotismul Înseamnă exaltarea unor aspecte despre alteritate, care trădează de fapt o ignoranță crasă. A privi spre celălalt mistificându-l, a valoriza Îndepărtatul sau raritatea, deformându-le În funcție de visuri și fantasme, acestea constituie forme de Întrupare ale exotismului. Tentativa exotică de luare În seamă a celuilalt pare a fi un soi de voluntarism construit pentru a scăpa de sub zodia banalului sau este
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
obținerea unui primat spiritual - sau, și mai rău, o acaparare/subordonare a celuilalt În câmpul spiritual propriu (prin convertiri forțate, prozelitism, strategii subversive); asumarea axiomei conform căreia prin prezența celuilalt mă Întăresc pe mine Însumi, Îmi afirm prezența specifică, mă valorizez plenar, pentru ca și celălalt să mă aprecieze. La fel ca În orice act tranzacțional, nu trebuie uitate unele principii ale psihologiei comunicării și marketingului modern. Fără a aluneca În economicism (cu toate că expresia „piață spirituală” ar putea fi luată În serios
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
pentru a-l merita și a-l obține cu adevărat. Educația profesată prost și excesiv cultivă iluzia că altcineva poate să facă ceva În locul tău, că există permanent o alteritate mai presus de tine care trebuie să vină și să valorizeze ceea ce Întreprinzi, că cineva dinafară trebuie să-ți dea permanent un imbold sau un semn. Or, se știe că nici măcar Dumnezeu nu poate face pentru tine ceea ce trebuie să faci tu Însuți. Fericitul Augustin a surprins acest lucru Într-un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
actuală pentru o așezare dreaptă Într-un infinit existențial care nu Încă a Început. Nefericirea ne este dată de neputința de a ne poziționa corect față de ceea ce avem sau deținem la un moment dat. Ea apare atunci când nu știm să valorizăm ceea ce ne iese În cale. Devii fericit atunci când accepți ceea ce ai și ceea ce ți-a dat Dumnezeu, „puținul” prin care mulțumirea primește, de fapt, sens. Fericirea este acea știință de a face din nimic un lucru extraordinar, din puțin un
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
preț În stări difuze, maladive sau autodistructive. Nefericirea apare pentru că nu știm cu adevărat ceea ce vrem, când nici noi nu mai știm ce să alegem din ceea ce ni se oferă și atunci când, având În cap doar ținta, nu știm să valorizăm... Întârzierea atingerii ei. Poate că fericirea e știința inteligentă a unei răbdătoare și cuminți așteptări. Să dăm credit unei ziceri de felul: „Așteptarea clipei de fericire este mai importantă decât dobândirea ei”. Fericirea este o artă de adoptare și compunere
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
a dorului nemuririi și perpetuării noastre biologice și spirituale, bunul cel mai relevant prin care simțim gustul proprietății. Cine nu tânjește după o casă ori nu o posedă acela nu e om cu adevărat (nu Întâmplător, În tradiția noastră este valorizat Întotdeauna cel care construiește o casă). Căminul este locul Întâlnirii cu sinele, cu bucuriile și durerile fiecăruia. E locul În care Îți lingi rănile, cauți vindecare, te războiești cu tine Însuți, urli, țipi și plângi fără să te vadă nimeni
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]